Συνέδριο ΑΔΕΔΥ 2025: Ζητούμενο η ανατροπή στην πραγματική ζωή, όχι μόνο στους συσχετισμούς!

Το 39ο Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ το Δεκέμβριο του 2025 αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ανατροπής των υπαρχόντων συσχετισμών από τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ (ΔΑΣ).

Την πλειο­ψη­φία της ΑΔΕΔΥ, φέτος, διεκ­δι­κούν ΔΑΣ (ΠΑΜΕ) και ΔΑΚΕ, με ορια­κή δια­φο­ρά στον αριθ­μό των συ­νέ­δρων.

Μπρο­στά στα νέα δε­δο­μέ­να προ­σπα­θή­θη­καν συ­νε­νώ­σεις στο συν­δι­κα­λι­στι­κό χώρο της κε­ντρο­α­ρι­στε­ράς (ΔΗΣΥΠ/ΠΑ­ΣΚΕ-ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ/ΕΑΕΚ) που απέ­τυ­χαν τε­λι­κά.

Κατερίνα Γιαννούλια

Συ­γκολ­λή­σεις

Συ­νε­νώ­σεις γί­νο­νται και στο επί­πε­δο των πρω­το­βάθ­μιων, ακόμα πιο «αυ­θε­ντι­κές». Οι συν­δι­κα­λι­στι­κές δυ­νά­μεις ΔΑΚΕ- ΔΗΣΥΠ (ΠΑΣΚΕ), προ­κει­μέ­νου να δια­τη­ρή­σουν τον έλεγ­χο των συ­σχε­τι­σμών σε πρω­το­βάθ­μια σω­μα­τεία και ομο­σπον­δί­ες του Δη­μο­σί­ου, με προ­φα­νή αντα­νά­κλα­ση και στην ΑΔΕΔΥ, κα­τε­βαί­νουν από κοι­νού. Πρό­κει­ται για συ­γκολ­λή­σεις (για να μην εξευ­τε­λί­σου­με τον όρο «συμ­μα­χί­ες»), χωρίς καμιά απο­λύ­τως αγω­νία για τον ερ­γα­ζό­με­νο κόσμο του Δη­μο­σί­ου, ούτε, ακόμα πε­ρισ­σό­τε­ρο, για την τύχη των υπη­ρε­σιών που προ­σφέ­ρο­νται στο λαό. Η προ­τε­ραιό­τη­τά τους είναι να δια­τη­ρη­θούν οι συ­σχε­τι­σμοί πλειο­ψη­φί­ας, οι συν­δι­κα­λι­στι­κές θέ­σεις ατο­μι­κής χρή­σης και η «άκρα του τάφου σιωπή» που τόσο έχει ανά­γκη το σύ­στη­μα, με τις ακραία αντερ­γα­τι­κές και απάν­θρω­πες πο­λι­τι­κές που εφαρ­μό­ζει.

Πα­ρά­δειγ­μα τέ­τοιων πρό­σφα­των συ­νε­νώ­σε­ων εί­χα­με στα μικρά μεν, χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά δε, σω­μα­τεία του Υπ. Ερ­γα­σί­ας και της ΠΕΓΔΥ (Γε­ω­πό­νοι Δ.Υ.). Στη δε ΠΟ­ΓΕ­ΔΥ (Ομο­σπον­δία Γε­ω­τε­χνι­κών Δ.Υ.) απο­γειώ­θη­κε η συ­γκόλ­λη­ση ΔΑ­ΚΕ-ΠΑ­ΣΚΕ-ΣΥ­ΡΙ­ΖΑί­ων, φτά­νο­ντας σε ση­μείο πα­ρά­τυ­που…έκτα­κτου συ­νε­δρί­ου, απο­κλει­στι­κά για την εκλο­γή ενός αντι­προ­σώ­που από κάθε πα­ρά­τα­ξη (ΔΑ­ΚΕ-ΠΑ­ΣΚΕ-ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ) για την ΑΔΕΔΥ, ώστε στην επι­τρο­πή πι­στο­ποί­η­σης της ΑΔΕΔΥ να έχουν οι πε­ρισ­σό­τε­ρες δυ­νά­μεις συμ­φέ­ρον να μην αμ­φι­σβη­τή­σουν την κα­ρα­μπι­νά­τη πα­ρά­καμ­ψη κα­τα­στα­τι­κών δια­τά­ξε­ων! Τόσο αγνά, τόσο νό­μι­μα…

Όσο αυτά εξε­λίσ­σο­νται στον χώρο του γρα­φειο­κρα­τι­κού και κυ­βερ­νη­τι­κού συν­δι­κα­λι­σμού, οι δυ­νά­μεις του χώρου του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, παρά την πο­λι­τι­κή πο­λυ­διά­σπα­ση των κομ­μά­των που προ­έ­κυ­ψαν, συν­δι­κα­λι­στι­κά πα­ρα­μέ­νουν σε κοινά ψη­φο­δέλ­τια, με ενο­ποι­η­τι­κό στοι­χείο την υπε­ρά­σπι­ση του 3ου μνη­μο­νί­ου (του Τσί­πρα) και της πα­ρα­λυ­τι­κής στά­σης που προ­κύ­πτει από το ΤΙΝΑ (Δεν Υπάρ­χει Εναλ­λα­κτι­κή).

Όπως ΝΔ-ΠΑ­ΣΟΚ-ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στη βουλή ψή­φι­σαν μαζί τις πο­λε­μι­κές δα­πά­νες, στε­ρώ­ντας πο­λύ­τι­μους κοι­νω­νι­κούς πό­ρους, έτσι και σε επί­πε­δο ΑΔΕΔΥ δεν μπο­ρούν να δη­μιουρ­γή­σουν κρί­σι­μες δια­φο­ρο­ποι­ή­σεις, ικα­νές να ανα­στρέ­ψουν όσα δια­λύ­ουν τις ζωές των αν­θρώ­πων της δου­λειάς.

Το νέο πει­θαρ­χι­κό για τους Δ.Υ. όλοι μαζί (ενω­μέ­νοι) το ψή­φι­σαν: πέραν της ΝΔ που ει­σή­γα­γε τα ιδιώ­νυ­μα της απερ­γί­ας-απο­χής από την αξιο­λό­γη­ση και τη στέ­ρη­ση του τεκ­μη­ρί­ου της αθω­ό­τη­τας από τους ερ­γα­ζό­με­νους στο Δη­μό­σιο, το ΠΑΣΟΚ ψή­φι­σε 23 άρθρα, ενώ ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ψή­φι­σε «υπέρ» σε 30 άρθρα και «παρών» σε άλλα 48 άρθρα κι ακόμα χει­ρό­τε­ρα, υπερ­ψή­φι­σε ακόμα και το άρθρο 7, αυτό ακρι­βώς που κα­ταρ­γεί το τεκ­μή­ριο της αθω­ό­τη­τας, με­τα­τρέ­πο­ντάς μας στους μό­νους πο­λί­τες της χώρας για τους οποί­ους δεν ισχύ­ει!

Άνο­δος της Αρι­στε­ράς

Αρι­στε­ρό­τε­ρα κοι­τώ­ντας, πα­ρα­τη­ρού­νται πολύ εν­δια­φέ­ρο­ντα ση­μεία, τα οποία, δυ­στυ­χώς, δεν είναι ορατά στον πολύ κόσμο, λόγω της πο­λυ­διά­σπα­σης, ακόμα και στο επί­πε­δο των κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων στο δρόμο.

Τα τε­λευ­ταία χρό­νια, το ΠΑΜΕ έχει απο­κτή­σει την πλειο­ψη­φία σε με­γά­λες ομο­σπον­δί­ες (όπως η ΔΟΕ-Δι­δα­σκα­λι­κή Ομο­σπον­δία Ελ­λά­δας), η ΟΔΠΤΕ (Διοι­κη­τι­κοί της Τρι­το­βάθ­μιας εκ­παί­δευ­σης), ΟΕΝΓΕ (Για­τροί Δη­μό­σιας Υγεί­ας). Επί­σης, έχει ανε­βά­σει τα πο­σο­στά του σε αρ­κε­τούς χώ­ρους. Αυτό, ωστό­σο,  δεν είναι άμεσα αντι­λη­πτό σε επί­πε­δο υλι­κών κα­τα­κτή­σε­ων, στους ίδιους τους χώ­ρους, ούτε στον κόσμο που χρη­σι­μο­ποιεί τις υπη­ρε­σί­ες τους. Κι αν αυτό είναι πρό­βλη­μα για την πλευ­ρά των ερ­γα­ζο­μέ­νων (εντός κι εκτός των χώρων δου­λειάς), φω­τί­ζει τις δια­θέ­σεις τους και δη­λώ­νει σαφή αμ­φι­σβή­τη­ση τόσο των κυ­βερ­νη­τι­κών αφη­γη­μά­των, όσο και των «κο­στο­λο­γη­μέ­νων αντι­πο­λι­τεύ­σε­ων» που εμ­φα­νί­ζο­νται σε πολ­λές, αλλά πα­ρό­μοιες εκ­δο­χές στη βουλή.

Η εκλο­γι­κή άνο­δος σχη­μά­των της αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής και ρι­ζο­σπα­στι­κής αρι­στε­ράς, ιδιαί­τε­ρα σε χώ­ρους που εξυ­πη­ρε­τεί­ται η ενό­τη­τα και οι αγω­νι­στι­κές διεκ­δι­κή­σεις (όπως οι ΠΑ­ΡΕΜ­ΒΑ­ΣΕΙΣ-ΠΡΩ­ΤΟ­ΒΟΥ­ΛΙΑ στο σύλ­λο­γο ΑΡΙ­ΣΤΟ­ΤΕ­ΛΗΣ, οι ΠΑ­ΡΕΜ­ΒΑ­ΣΕΙΣ στην ΕΛΜΕ Χα­νί­ων, το ΕΝΩ­ΤΙ­ΚΟ ΚΙ­ΝΗ­ΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑ­ΤΡΟ­ΠΗ στην ΟΕΝΓΕ, ο ΑΝΤΙ­ΛΟ­ΓΟΣ στο Υπ. Ερ­γα­σί­ας κ.ά.) δεί­χνει τις δυ­να­τό­τη­τες που υπάρ­χουν για αντι­στά­σεις και διεκ­δι­κή­σεις, επι­βρα­βεύ­ο­ντας τα σχή­μα­τα της αρι­στε­ράς που ανα­λαμ­βά­νουν να τις αξιο­ποι­ή­σουν.

Οι εκλεγ­μέ­νοι-ες αντι­πρό­σω­ποι από το χώρο της αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής και ρι­ζο­σπα­στι­κής αρι­στε­ράς, εντός κι εκτός ΠΑ­ΡΕΜ­ΒΑ­ΣΕ­ΩΝ, έχουν ένα ση­μα­ντι­κό ρόλο να φέ­ρουν σε πέρας, στο 39ο συ­νέ­δριο της ΑΔΕΔΥ: να εκ­πέμ­ψουν μή­νυ­μα ει­λι­κρι­νούς διά­θε­σης συ­νερ­γα­σί­ας και συ­σπεί­ρω­σης όλων των δυ­νά­με­ων του χώρου, με ισό­τι­μη συμ­με­το­χή, για να δη­μιουρ­γη­θεί η κρί­σι­μη μά­ζα-κα­τα­λύ­της που θα βάλει στοί­χη­μα να κα­τα­φέ­ρει να κι­νη­θού­με απο­τε­λε­σμα­τι­κά, δη­μιουρ­γώ­ντας τις προ­ϋ­πο­θέ­σεις ώστε το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα να γίνει επι­τέ­λους επι­κίν­δυ­νο για το σύ­στη­μα, υπε­ρα­σπι­ζό­με­νο τα συμ­φέ­ρο­ντά του!

Στην εποχή της γε­νο­κτο­νί­ας στην Πα­λαι­στί­νη και της υπε­ρε­ντα­τι­κής προ­σπά­θειας του συ­στή­μα­τος να ξε­πλύ­νει και να στη­ρί­ξει το κρά­τος-δο­λο­φό­νο του Ισ­ρα­ήλ. Στην εποχή της ανα­τρι­χια­στι­κής και ωμής προ­ε­τοι­μα­σί­ας πο­λέ­μων. Στην εποχή όπου χρή­μα­τα υπάρ­χουν για φέ­ρε­τρα με ση­μαί­ες, αλλά όχι για το 13ο-14ο μισθό στους Δ.Υ.  Στην εποχή των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων κάθε αγα­θού και της εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης κάθε αν­θρώ­πι­νης ανά­γκης. Στην εποχή της δια­χεί­ρι­σης του δη­μο­σί­ου χρή­μα­τος αλά ΟΠΕ­ΚΕ­ΠΕ.  Στην εποχή των πει­θαρ­χι­κών για τις/τους ερ­γα­ζό­με­νες-ους και της καλ­λιέρ­γειας «συ­να­δελ­φι­κού αντα­γω­νι­σμού» πότε για κά­ποια μπό­νους και πότε για τις θέ­σεις ευ­θύ­νης. Στην εποχή της τρα­γι­κής υπο­στε­λέ­χω­σης και της κα­τάρ­ρευ­σης του Δη­μο­σί­ου σε ση­μείο δη­μιουρ­γί­ας «συν­θη­κών Τε­μπών», η Αρι­στε­ρά στην ΑΔΕΔΥ έχει αυ­ξη­μέ­να κα­θή­κο­ντα. Η ενό­τη­τα στην πράξη και τη δράση, με τρόπο που κάθε δύ­να­μη θα ανα­γνω­ρί­ζει την εαυτή της, είναι μο­νό­δρο­μος. Για να δη­μιουρ­γού­νται συν­θή­κες πραγ­μα­τι­κών νικών και όχι ηρω­ι­κών κι αδιέ­ξο­δων αγώ­νων που έχουν ως απο­τέ­λε­σμα την εξώ­θη­ση συ­ντρο­φισ­σών και συ­να­γω­νι­στών είτε εκτός ενερ­γού κι­νή­μα­τος, είτε σε άλλες, με­γα­λύ­τε­ρες, δυ­νά­μεις, που φα­ντά­ζουν ανα­κου­φι­στι­κές, αλλά δεν ορ­γα­νώ­νουν ανα­τρο­πές.

Η πι­θα­νό­τη­τα να χαθεί ο έλεγ­χος της ΑΔΕΔΥ από τη ΔΑΚΕ και τη ΔΗΣΥΠ (πρώην ΠΑΣΚΕ) δεν μπο­ρεί παρά να δη­μιουρ­γεί ανα­με­νό­με­νη χαρά και ένα αί­σθη­μα της δι­καιο­σύ­νης, γιατί δεν γί­νε­ται η πλευ­ρά των πο­λύ­πα­θων ερ­γα­ζο­μέ­νων να έχει στην ηγε­σία των συν­δι­κα­λι­στι­κών ορ­γά­νων της τόσο «ξε­που­λη­μέ­νες» δυ­νά­μεις.

Ωστό­σο, αυτό που θα έπρε­πε να απα­σχο­λεί τη ΔΑΣ (ΠΑΜΕ) είναι η ανη­συ­χία της υπό­λοι­πης συν­δι­κα­λι­στι­κής αρι­στε­ράς, τι θα συμ­βεί στην πε­ρί­πτω­ση που η ΔΑΣ απο­κτή­σει την πλειο­ψη­φία και αν αυτό θα ση­μά­νει αδρα­νο­ποί­η­ση της ΑΔΕΔΥ για να ωθεί­ται ο κό­σμος του Δη­μο­σί­ου προς το ΠΑΜΕ, κάτι που απο­κλεί­ε­ται να φέρει υλι­κές νίκες, καθώς είναι ανέ­φι­κτο να πε­ρι­μέ­νει κα­νείς να στοι­χη­θεί ο κό­σμος όλος στους σχε­δια­σμούς μιας και μόνης δύ­να­μης.

Το μόνο σί­γου­ρο είναι ότι το 39ο θα είναι ένα εν­δια­φέ­ρον συ­νέ­δριο της ΑΔΕΔΥ, αλλά από την πλευ­ρά μας οφεί­λου­με να επι­διώ­ξου­με εντα­τι­κά να είναι και επω­φε­λές προς τα τα­ξι­κά συμ­φέ­ρο­ντα των ερ­γα­ζο­μέ­νων και της κοι­νω­νί­ας, που τόσο ανά­γκη έχει τις Δη­μό­σιες Υπη­ρε­σί­ες.

https://rproject.gr/article/synedrio-adedy-2025-zitoymeno-i-anatropi-stin-pragmatiki-zoi-ohi-mono-stoys-syshetismoys