Για την καλοσύνη και τη μεγαλοσύνη

Για την καλοσύνη και τη μεγαλοσύνη

  • |

Η ζωή [έπρεπε να] είναι καλοσύνη και μεγαλοσύνη· αντ’ αυτού επικρατούν τα αντίθετα, ήγουν η κακία και η μικρότητα. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γι’ αυτό, όση τέχνη κι αν δημιουργήσει το ανθρώπινο είδος. Ας μη φανεί κουραστικό αλλά η τέχνη είναι αυτή που ομορφαίνει τη ζωή και απαλύνει το τραγικό της, ας πούμε, πεπρωμένο όλων.

 
Γιώργος Σταματόπουλος

Ο,τι πιο αισχρό έχει γραφεί για την ανθρώπινη συνάφεια είναι από θεωρητικούς του ναζισμού, ότι δηλαδή πρέπει να έχουμε απέναντί μας εχθρούς για να υπάρξουμε εμείς [εμείς!]. Αυτήν τη θεωρία την ασπάζονται, δυστυχώς, οι σημερινοί αριστεροί [οι κυβερνητικοί, μην παρεξηγιόμαστε] και διαχέεται στην ατμόσφαιρα σαν ιός καταστροφικός. Είναι δυνατόν να μην έχουν σχέση με την κοινότητα, με τη «συνεταιριστικότητα», οι σημερινοί αριστεροί; Είναι φυσικό να εχθρεύονται οι αριστεροί τους διαφορετική έχοντες άποψη και να αρνούνται να «πλησιάσουν» έστω τη δημιουργία; Κρίμα. Πού είναι η ανοιχτοσύνη, η ευσέβεια προς την αντίθετη άποψη;

Είναι θλιβερό το κατάντημα της κυβερνώσας αριστεράς [κυβερνώσα αριστερά: πιάσ’ τ’ αυγό και κούρευ’ το]. Ανευ πλέον ιδεολογίας έχει επιδοθεί στη διατήρηση της κυβερνητικής εξουσίας και αδιαφορεί πλήρως για το τι συνέχει -και πού, και πώς- τους ανθρώπους. Αγνοεί τι είναι συγκίνηση, τι σημαίνει προβληματισμός, πού πάει η ροή των απανταχού πολιτευμάτων, τι θα πει να στέκεσαι, έστω μόνος, απέναντι στην ομοιοστασία και τον υφέρποντα φασισμό. Λυπάμαι για τους «φίλους», που δεν ξέρουν πλέον πού πατάν’ και πού πηγαίνουν, έρμαια πλέον της ματαιοδοξίας και της ελάχιστης εξουσίας που [νομίζουν ότι] διαθέτουν.

Η ζωή είναι [έπρεπε να είναι, λόγω της τραγικής μοίρας όλων] ευθυμία και χαρά, συγκίνηση και χορός -αυτές είναι άκρως πολιτικές έννοιες αλλά δεν «αναγνωρίζονται» ως τέτοιες από τους σημερινούς «αριστερούς»· τι κρίμα! Και τους βλέπεις: φοβισμένοι, ασπάλακες, αγέλαστοι, ανερωτικοί [γιατί, διάβολε;], απόμακροι, συντηρητικοί [!], αυτοί, οι κάποτε αριστεριστές δήθεν και αναρχικοί. Τι συνέβη στο μεταξύ; Επαψαν να δονούνται από τις ερωτικές δυνάμεις της νιότης και κατάντησαν φερέφωνα της εξουσίας, που δίνει γόητρο και λοιπές ανοησίες; Πώς να ξέρει κανείς; [Ξέρει, όμως, πολύ καλά -το πρόβλημα είναι παλιό, ανάγεται σε παιδικές και εφηβικές ηλικίες, μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, τότε που συναντά κανείς το δαιμόνιον σημείον].

Πώς ζουν οι σημερινοί αριστεροί είναι ένα πρόβλημα. Τι κάνουν κάθε μέρα στη ζωή τους εκτός από το να ελεεινολογούν κατά παντός που αμφισβητεί την «αλήθεια» και τον τεράστιο τάχα κοινωνικό αγώνα της κυβέρνησης υπέρ των αδυνάτων; Ηθελα να ήξερα αν έχουν κοινωνική ζωή, αν ο διονυσιασμός είναι μέσα τους, εάν ξέρουν ποιος ήταν αυτός ο αρχαίος ελληνικός θεός, εάν έχουν δείξει ποτέ ενδιαφέρον για την πραότητα της αμπέλου [και την οξύτητά της]. Λυπάμαι για όσους εξακολουθούν, σήμερα, να δηλώνουν [κυβερνητικοί] αριστεροί -δεν νομίζω να υπάρχουν άνθρωποι που να [μου] αφαιρούν αυτό το ελάχιστο δικαίωμα· σε μένα και σε πολλούς άλλους, εννοείται [και, μεταξύ μας, δεν είναι λίγοι. Μεταξύ των αναγνωστών και του συγγραφέα ξανά εννοείται].

efsyn.gr

Εκτρωφείο Λαγων Καρφής Ευαγγελος