Στην τρέχουσα «στοιχηματζίδικη» ορολογία, το αποτέλεσμα λέγεται «άχαστο»… Είναι το ακλόνητο στάνταρ. Αυτό που δεν χάνεται με τίποτα. Ακόμη και μεταξύ των πιο αισιόδοξων και δυναμικών στοιχείων στα αγροτικά μπλόκα, από τον Γενάρη ακόμη που γίνονταν οι προεργασίες, ένα ερώτημα υπήρχε πίσω από το κάθε βλέμμα: Πόσο θ’ αντέξουμε πάλι;
- του Δ. Καρολίδη
Η ομίχλη μιας ακόμη «ήττας» που θα βαφτιζόταν νίκη. Με τους αγρότες να γυρίζουν στα χωράφια με κατεβασμένα τα κεφάλια, πνιγμένοι όλο και πιο βαθιά στα προβλήματα.
Κάποιοι βιάστηκαν να πούνε ότι η επιλογή του Τσίπρα να συναντηθεί με τους αγρότες και η συνάντηση να καταλήξει σε ναυάγιο, ήταν ακόμη ένα λάθος του πρωθυπουργού. Σε «πρώτη ανάγνωση» έτσι φάνηκε. Όμως δεν ήταν έτσι… Ο κ. Τσίπρας έκανε αυτό που έπρεπε… Έκανε αυτό που όφειλε να κάνει… Αυτό που όφειλε όχι απέναντι στους αγρότες, αλλά απέναντι στα «αφεντικά»…
Και εννοείται ότι η συνάντηση δεν έγινε με τον γνωστό απλοϊκό τρόπο «έχω ένα κενό αύριο στις 11….αν μπορείτε ελάτε να τα πούμε»… Δεν γίνονται έτσι αυτά τα πράγματα…
Πίσω, μέσα, επάνω, δίπλα….σε κάθε μπλόκο υπήρχε και μια ( μπορεί και περισσότερες…) πολιτική σκιά. Η «στρατηγική» του «στήνω μπλόκα παντού» μπορεί φαινομενικά να έδινε την εικόνα ενός αγροτικού ξεσηκωμού σε όλη την Ελλάδα, αλλά ταυτόχρονα εμπεριείχε και τα χαρακτηριστικά των δυσκολιών που έχει μια τέτοια μορφή κινητοποίησης. Όχι μόνο τα πρακτικά προβλήματα. Αλλά και άλλα, πιο ουσιαστικά. Όπως συμβαίνει στις κινητοποιήσεις που έχουν αρκετή δόση αυθορμητισμού, αλλά όχι την αναγκαία ποσότητα συναντίληψης των στόχων.
Το «άχαστο» έλεγε ότι οι αγρότες θα φύγουν από τα μπλόκα μόλις ανοίξει ο καιρός… Απ’ τον Γενάρη το λέγανε, όχι μόνο οι εκτός μπλόκων… Και οι ίδιοι οι αγρότες το ξέρανε ότι η φύση της δουλειάς δεν τους επιτρέπει να καλοκαιριάσουν στις αλάνες…
Σε ένα τοπίο επίτηδες και συνειδητά ταραγμένο και αβέβαιο από τους κρατούντες, με τον φόβο να σέρνεται παντού και να καλλιεργείται με επιδείξεις ωμής επίθεσης στην κοινή λογική.
Όμως πέρα από τις ενδογενείς αδυναμίες και τις εξωγενείς συγκυρίες, υπάρχει κάτι όχι απλά σημαντικό. Είναι το κυρίαρχο και το κεφαλαιώδες….
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έκανε απλώς «κωλοτούμπα»… Ανέλαβε να εκτελέσει «συμβόλαια»… Παρέλαβε όλη την ατζέντα για να τη συνεχίσει, για να την εκτελέσει… Με πίστη και συνέπεια προς τα «αφεντικά», αδιαφορώντας με «αριστερή αναλγησία» για τις συνέπειες.
Βάφτισε έννοιες πυροβολώντας κάθε λογική συνέπεια και συνοχή λόγων και έργων…
Μόνο που άφησε πίσω του ίχνη… Δικά του ίχνη… Από την εποχή που φάνταζε σαν επαναστατική δύναμη, κάνοντας επίδειξη λεβεντιάς και το γόνατο έτοιμο να κάνει το μνημόνιο κομφεντί…
Στις 29 Ιουνίου 2014, μισό χρόνο πριν τις εκλογές του Γενάρη του ’15, η δημοσιογραφική ναυαρχίδα του ΣΥΡΙΖΑ, η ιστορική «Αυγή», αποκαλύπτει κάτι ανατριχιαστικό. Πρόκειται για το σχέδιο «Greece 20/20» που εκπονεί η εταιρία McKinsey!!!
Το σχέδιο «περνάει» στο Eurogroup και αφορά την εφαρμογή ολιγοπωλιακής βιομηχανικής γεωργίας. Κι επειδή πίσω από ωραίες λέξεις κρύβονται εφιαλτικά σενάρια, με απλά λόγια το σχέδιο «Greece 20/20» είναι το σχέδιο για το ξεπούλημα της ελληνικής υπαίθρου.
Οι αγρότες ας μην περιμένουν κάτι καλύτερο από την «τύχη» του κολίγου στη γη τους
Η τραγωδία της νεότερης ιστορίας και του πρόσφατου παρελθόντος ξεκίνησε από μια συμφωνία που υπέγραψαν πρόσωπα πολύ κατώτερα των περιστάσεων. Σε συνέχεια και εφαρμογή της εξόντωσαν ό,τι πιο υγιές και πατριωτικό υπήρχε… Ο χαράδρα της Μεσούντας ήταν ο επίλογος μια προδοσίας και η απαρχή ανείπωτων δεινών για τον τόπο…
Οι όποιες «αριστερές’ καταβολές της κυβέρνησης κάνουν πολύ εύληπτη και κατανοητή την βαρύτητα της λέξης «Βάρκιζα»…
verianet
