Η αθλιότητα της επιλεκτικής επικαιρότητας με εύπεπτα σκανδαλοθηρικά θέματα διατρέχει και διαποτίζει τη δημόσια ζωή, πολιτική και επικοινωνιακή και ότι σχετικό. Όμως για τα αναγκαία εργασιακά δικαιώματα για ΤΩΡΑ και στο διηνεκές τσιμουδιά. Οι χιλιάδες νεκροί εργάτες στο Κατάρ δεν μιλούν, αλλά ίσως μιλήσουν.
Το φρέσκο «μεμονωμένο τόλμημα» της ελκυστικής πλην αποκρουστικής ΕΥΡΩβουλευτίνας δεν είναι τίποτε άλλο από μια ακόμα αφορμή για προσπάθεια αθώωσης του οικονομικού, πολιτικού και μιντιακού συστήματος εγχώρια και διεθνώς, όσο κι αν στο κοινό αίσθημα προκαλεί οργή κι αηδία.
Γράφει 
ο Γιώργος Παληγεώργος
Όμως τι υποκρισία!
Αν με ρεαλισμό και φιλαλήθεια επιδιώξουμε να αποδώσουμε την επικαιρότητα στην επικράτεια και διεθνώς θα δούμε:
Μια οικονομία αποδιαρθρωμένη και παραδομένη στις ορέξεις του παγκοσμιοποιημένου οικονομικού φιλελευθερισμού που δεν είναι τίποτε άλλο από ξέφρενος τυχοδιωκτισμός των οικονομικά πανίσχυρων, όπου η συνήθης λαϊκή επιχείρηση και οι απλοί εργαζόμενοι δεν έχουν καμία τύχη.
Τις κοινωνίες να υποφέρουν και την ανθρωπιστική κρίση να γιγαντώνεται και ταυτόχρονα η κοινωνική πρόνοια των κρατών να εξαφανίζεται και οι κυβερνήσεις να κρύβονται πίσω από το φερετζέ των επιδομάτων επαιτείας.
Τις υγιείς πνευματικές και πολιτικές φωνές να αφαιρούνται απ’ τα δημόσια νέα, να απαξιώνονται, να λοιδορούνται, να διαπομπεύονται.
Να προβάλλονται θέματα που πάντα υπήρχαν, αλλά σήμερα αναδεικνύονται για κρύψουν τις ανυπολόγιστες πολιτικές ευθύνες (των κυβερνήσεων και των κομμάτων που περιλαμβάνονται στο κεντρικό πολιτικό σύστημα) με παραβατικές συμπεριφορές ανθρώπων μη ενταγμένων κοινωνικά. Παραδείγματα ων ουκ έστιν αριθμός καθημερινά στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων. Έτσι πάντα υπάρχει η ειδησεογραφική ατζέντα που βολεύει τις κυρίαρχες αντικοινωνικές πολιτικές κι αποπροσανατολίζει τις πολίτες.
Είναι γνωστό σε όλους ότι η διαπλοκή των επικυρίαρχων, των ντόπιων πλουτοκρατών, των βασικών ΜΜΕ και αυτών που ασκούν πολιτική αποφάσεων καθορίζει τις ζωές μας· κάποτε σε μεγάλο βαθμό, ΤΩΡΑ απόλυτα.
Έτσι, κυριαρχούν στα τηλεοπτικά δελτία θέματα, όπως:
Παιδικής πορνογραφίας και παιδοφιλίας
Βιασμών γυναικών
Ενδοοικογενειακής βίας
(Παρα)θρησκευτικών εγκλημάτων
Παρανομιών ΜΚΟ
Ποδοσφαιρικών παρανομιών
Προσωποποιημένων(μόνο) Πολιτικών ασυνεπειών και ακραίων συμπεριφορών- σε κανένα βουλευτή ή ευρωβουλευτή δεν αφαιρέθηκε το βουλευτιλίκι για παράνομες ή ανήθικες πράξεις.
Κι ακόμα επιβράβευσης ωμών αντιλαϊκών πολιτικών.
Έτσι το κεντρικό πολιτικό σύστημα μπορεί να έχει διαρκώς ως επιχείρημα το «ΦΤΑΙΝΕ κάποιοι ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΟΙ -αμελητέες περιπτώσεις».
Έτσι, το πολιτικό σύστημα μας λέει πως τάχα αυτοκαθάρεται, με έναν στιγμιαίο ελιγμό, ακόμα και στις περιπτώσεις που οι βίαιες συμπεριφορές και τα εγκλήματα αφορούν κεντρικά πολιτικά πρόσωπα κομμάτων που ασκούν ή άσκησαν εξουσία.
Κανείς απ’ το κεντρικό πολιτικό σύστημα δε θα ψιλοκοσκινίσει αν οι σκεπτόμενοι πολίτες θεωρούν τους πολιτικούς αξιωματούχους ανυπόληπτους. Θεωρούν ότι το κοινό περί δικαίου αίσθημα δεν τους αγγίζει ως προς τα προσωπικά (;) ατοπήματά τους. Γιατί ξέρουν οι πολικοί αξιωματούχοι πως οι υγιώς σκεπτόμενοι πολίτες δε θα ασχοληθούν με τα προσωπικά κολαστέα αμαρτήματα του καθενός, αλλά θα ασχοληθούν με τις πολιτικές που βυθίζουν την κοινωνία και καταστρέφουν τη χώρα, αλυσοδένοντάς την σε φανερά και κρυφά μνημόνια-τα ομαδικά τους εγκληματικά αδικήματα τα θεωρούν και νόμιμα και ηθικά. Γιατί οι υγιώς σκεπτόμενοι πολίτες επιδιώκουν πολιτικές που θα φέρουν ανάταση της κοινωνίας και θα βάλλουν τη χώρα στα φωτεινά μονοπάτια του πολιτισμού, των ανθρωπιστικών αξιών και ιδεών.
Όμως οι πολιτικοί αξιωματούχοι και τα οικονομικά τους αφεντικά θα αναγκαστούν να ανακρούσουν πρύμναν καθώς οι σκεπτόμενοι πολίτες μπουν σε κίνηση διαρκούς αντίστασης και διεκδικήσεων, σε ένα κίνημα πνευματικό και λαϊκό και ταυτόχρονα με πολιτική έκφραση που θα δείχνει την κοινωνία που προστάζει η ιστορική αναγακαιότητα, την κοινωνία της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης και της ειρήνης.
