του Σάββα Μιχαήλ
Μιλούν πολλοί, ίσως οι περισσότεροι, για “υποτονικό κλίμα” ενόψει των αυτοδιοικητικών εκλογών της 8ης και 15ης Οκτωβρίου. Οι κυβερνώντες που φοβούνται τις εκπλήξεις, παρηγορούνται με κάτι τέτοια καθώς θέλουν να μένουν σε εντυπώσεις και μάλιστα σε όσες κατασκευάζει η ακριβοπληρωμένη βιομηχανία τους, μιας “επικοινωνίας” εχθρικής στην ίδια την κοινωνία των καταπιεσμένων. Μήπως, όμως, το λεγόμενο “υποτονικό κλίμα” δεν είναι άλλο από την σιωπηλή εκείνη “νηνεμία” πριν την θύελλα;
Υπερβάλλουμε; Κι όμως πίσω από την “ατονία”, υπάρχει το γεγονός ότι πάμε σε μιαν ακόμα εκλογική αναμέτρηση με μιαν κοινωνία να αγκομαχά μέσα στην επιδεινούμενη γοργά κρίση, μια Δεξιά που δεν πρόλαβε να χαρεί την επανεκλογή της χωρίς αντίπαλο κι αμέσως φθείρεται παραδέρνοντας από καταστροφή σε καταστροφική γκάφα κι αντιστρόφως, με ένα διαλυμένο πρώην κεντροαριστερό ΣΥΡΙΖΑ να μπαίνει σε αμερικανικό “κασελάκι” – μεταμοντέρνο οστεοφυλάκιο, με ένα ΚΚΕ ικανοποιημένο στην γραφειοκρατική ακινησία του, συνολικά με μια αντιπολίτευση-φάντασμα και προπαντός μιαν ανύπαρκτη εναλλακτική κυβερνητική λύση. Με μια κουβέντα: με ένα αστικό πολιτικό σύστημα που στέκεται γυμνό και μετέωρο στον αέρα, στη χειρότερη κρίση του από τότε που κατέρρευσε η χούντα. Πώς να σταθεί και να αντιμετωπίσει τις θύελλες των καιρών με τους δύο πόλους του συστήματος σε ανυποληψία κι ανισόμετρη συρρίκνωση, με γοργά φθειρόμενη κυβέρνηση και χωρίς αντιπολίτευση ικανή να διεκδικήσει εξουσία; Σ’ αυτό το γεγονός βρίσκεται το μυστικό της περιρρέουσας “ατονίας”.
Αυτοί που αγωνιούν μόνο για την επόμενη μέρα των εκλογών θέλουν να αγνοούν, και προπαντός να μην βγάζουν τα αναγκαία μαθήματα από την προηγούμενη μέρα. Για την ακρίβεια, από τις προηγούμενες 100 μέρες των καταστροφών – των πυρκαγιών, των πλημμυρών, του μπάχαλου του “επιτελικού κράτους”, του οργίου της κερδοσκοπίας, του νόμου εργασιακής ζούγκλας του Άδωνη κλπ – κι ακόμα, πιο πριν, από την κακοφορμισμένη πληγή του 2015 και την όλη στρατηγική εμπειρία των αντιμνημονιακών αγώνων.
Όσοι ελπίζουν στην ανακύκλωση όσων έχουν περάσει ανεπίστρεπτα ετοιμάζουν νέες ήττες του λαού. Να αφήσουμε τους νεκρούς να θάψουν τους νεκρούς τους!
Όσοι πάλι, μέσα στην απελπισία τους ή την περιβόητη “αριστερή μελαγχολία” τους (που κακώς αποδίδουν στον Μπένγιαμιν που την καταδίκαζε!) ελπίζουν στο ”μικρότερο κακό”, ετοιμάζουν την συνθηκολόγηση με το μεγαλύτερο κακό! Κανένας συμβιβασμός με τους εχθρούς του λαού, καμιά συνθηκολόγηση με τους εκπροσώπους του κεφαλαίου, των ιμπεριαλιστών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, πόλεμο στον ταξικό και ιμπεριαλιστικό πόλεμο!
Ένας σύντροφος μού θύμισε ότι στη μεγάλη κρίση της δεκαετίας του 1960 και την Αποστασία Μητσοτάκη πατρός, ένας έμπειρος αστός πολιτικός, ο “Γέρος” Γεώργιος Παπανδρέου της Ένωσης Κέντρου είπε ότι “Όταν το πολιτικό σύστημα καταρρέει στόχος γίνεται το γυμνό Κράτος”. Ξέρουμε πώς το Κράτος και οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές πάτρωνές του “θωρακίστηκαν” όχι μόνο με αποστάτες αλλά και με την χούντα, τον Απρίλιο του 1967… Σήμερα μόνο τυφλοί κι εθελοτυφλούντες δεν βλέπουν όχι μόνο την ανοιχτή σύμπραξη Δεξιάς και ακροδεξιάς αλλά κι ότι η φωλιά του φασιστικού φιδιού βρίσκεται μέσα στο Κράτος και τις πρεσβείες.
Από την άλλη, την αντίθετη μεριά, ο προδομένος λαός, που υποφέρει και προπαντός η νέα του γενιά, δεν έχουν συντριβεί. Υπάρχει σύγχυση, απογοήτευση, αίσθηση αδιέξοδου, γραφειοκρατικοί φραγμοί από συνδικαλοπατέρες και καθεστωτική “αριστερά” αλλά υπάρχει και το αντίθετο: ένα ογκούμενο λαϊκό “δεν πάει άλλο”, ένας νέος ριζοσπαστισμός ορατός στη νεολαία, στην εκδήλωση για το έγκλημα στην Πύλο στον διωκόμενο ΣΕΑ, σε συναυλίες με έντονο το πολιτικό σήμα της αντικαπιταλιστικής, αντιεξουσιαστικής και αντιφασιστικής αμφισβήτησης, με τον μαχητικό, ενθουσιώδη αντιφασιστικό Σεπτέμβρη 2023, την πορεία για τον αθάνατο δολοφονημένο αντιφασίστα Παύλο Φύσσα, τα συλλαλητήρια στην πλημμυρισμένη Θεσσαλία σε σύγκρουση με τους απατεώνες της κυβέρνησης και την αστυνομική βία.
Στα στενά -ασφυκτικά λόγω του αντιδημοκρατικού νόμου Βορίδη- πλαίσια του εκλογικού πεδίου, ελπιδοφόρα, παρόλα τα εμπόδια και τις τρικλοποδιές, μηνύματα έρχονται από την παρέμβαση πολιτικά ανεξάρτητων αντικαπιταλιστικών κινήσεων, από τις τάσεις μιας νέας συσπείρωσης των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής και της επαναστατικής αριστεράς. Παραμένουν, βέβαια, υπαρκτά συμπτώματα από παθογένειες της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς – τις ίδιες που απέκλεισαν το ΕΕΚ από ένα εκλογικό μπλοκ με την Ανταρσύα στις κοινοβουλευτικές εκλογές. Υπαρκτές όμως είναι οι ανάγκες, η ώθηση, η βούληση για μια επανεκκίνηση που θα δώσει έκφραση, προοπτική κι οργάνωση στις βαθύτερες ανατρεπτικές τάσεις που γεννά η νέα ιστορική κατάσταση.
Το ΕΕΚ συμμετέχει άμεσα στην κεντρική αυτή πολιτική μάχη των αυτοδιοικητικών εκλογών και στηρίζει αντικαπιταλιστικές κινήσεις σε περιφέρειες, όπως στην Αττική, την Θεσσαλονίκη, την Θεσσαλία κ.ά και σε δήμους σε όλη την χώρα – στην Αθήνα με την Ανατρεπτική Συμμαχία, στο Ίλιον με την ΑΡΚΙ, στην Δάφνη/Υμηττό με την ΜΑΡΙΔΑ, στο Αιγάλεω με το Ρήγμα στα Δυτικά, στον Βύρωνα, τις Σέρρες, την Θεσσαλονίκη και άλλα αντίστοιχα σε όλη τη χώρα.
Μαύρο στην μαύρη Δεξιά! Τσακίστε τους φασίστες σε κάθε γειτονιά, πόλη και περιφέρεια! Μαύρο στην πρασινογάλαζη ψευτοαντιπολίτευση του πασοκικού “ακραίου Κέντρου”! Καμιά στήριξη στα “κασελάκια” και τα γραφειοκρατικά δεκανίκια του συστήματος. Για την ενιαία δράση και ανασυγκρότηση των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής κι επαναστατικής Αριστεράς!
.neaprooptiki.gr
