Mάταια θα αναζητήσει κανείς έναν σοβαρό πολιτικό λόγο σε ό,τι εκστομίστηκε κατά την προεκλογική περίοδο από σχεδόν όλους τους υποψηφίους, σχεδόν όλων των κομμάτων, μικρών τε και μεγάλων. Και αν ακούστηκε κάτι με κάπως ευρωπαϊκό ενδιαφέρον, αυτό χάθηκε μέσα στη δίνη και σκοτοδίνη του προεκλογικού πανηγυριού. Αυτό συμβαίνει πάντοτε βεβαίως αλλά πάντοτε φαίνεται απαραίτητο επίσης να αναζητεί ο πολίτης μια τελευταία σχισμή φωτός στη σήραγγα, που δεν οδηγεί πουθενά, αλλά…
Ολοι οι υποψήφιοι, όλων των κομμάτων, προτείνουν στους ψηφοφόρους να μην απόσχουν από τις εκλογές, να πάρουν -λέει- τις τύχες στα χέρια τους. Οι ψηφοφόροι όμως ίσως έχουν μάθει πλέον ότι τίποτα [απολύτως τίποτα!] δεν αλλάζει όποιο κόμμα και αν προτιμήσουν διότι το σύστημα ξέρει να προφυλάσσει τα «παιδιά» του.
Υπάρχουν και κάποιοι τύποι που αγανακτούν τάχα με όσους δεν πάνε να ψηφίσουν γιατί, λένε, μετά πώς θα έχουν το δικαίωμα να κατηγορούν τους πολιτικούς και κυρίως τους κυβερνώντες; Υψιστο δημοκρατικό δικαίωμα η ψήψος, φωνάζουν, ανερυθρίαστα δε και με απειλητικό τόνο, τιμωρητικό. Δεν φαίνεται να σέβονται τους νέους και τους απελπισμένους, τους κουρασμένους και όσους διαθέτουν ακόμη λίγο νιονιό για να καταλαβαίνουν τι συμβαίνει στα δώματα της εξουσίας.
Μα, έτσι είναι η δημοκρατία, αντιτείνουν· ίσως να έχουν δίκιο αλλά και τι να το κάνουν αυτό το δίκιο; Υπάρχει και μια αξιοπρέπεια, αλλά αυτή δεν λαμβάνεται υπόψη, όπως επίσης και η απλή συνείδηση. Εδώ μετράει μόνο το αποτέλεσμα, ποιος θα καταφέρει να πείσει τους πιο πολλούς ψηφοφόρους, ποιος θα φανεί ικανός να ρίξει στάχτη στα μάτια των πολλών.
Εχει γούστο η ψηφοφορία όταν οι ψηφοφόροι πηγαίνουν στα χωριά τους. Βρίσκουν την ευκαιρία να ιδωθούν μετά από χρόνια, να πιουν κάτι – αλλά προσοχή μην αρχίσουν την «πολιτική» κουβέντα. Φαίνεται αμέσως ποιο είναι το πρόβλημα των ψηφοφόρων, εξηγείται εύκολα γιατί ο λαός πάει προς τη συντήρηση και στα δεξιά και ακροδεξιά κόμματα· το πρόβλημα δεν είναι άλλο από τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.
Φρίττει κανείς άμα ακούσει το μένος των περισσότερων για αυτές τις πάσχουσες υπάρξεις, ειδικά για όσους προέρχονται από ισλαμικές χώρες. Λίγοι είναι οι εξοργισμένοι με την ασήκωτη ακρίβεια ή την αλαζονεία και αυθαιρεσία της κυβέρνησης. Μετά τα Τέμπη καμία άλλη κυβέρνηση στον δυτικό κόσμο δεν θα κατάφερνε να διατηρήσει την εξουσία, κανένας πολιτισμένος λαός δεν θα ανεχόταν αυτό το εθνικό έγκλημα, κανένας ψηφοφόρος δεν θα ξαναψήφιζε τον κύριο υπεύθυνο αυτού του εγκλήματος ο οποίος εξακολουθεί να είναι μέλος αυτής της κυβέρνησης. [Αυτά θεωρούνται ψιλά γράμματα…]
Είναι αλήθεια ότι χάνει τους φίλους του κανείς όταν στρέφει τα βέλη της κριτικής εναντίον όλου του πολιτικού συστήματος· έχει βέβαια σημασία ότι αυτή η απώλεια είναι παροδική, ιάσιμη, ίσως και εποικοδομητική στην ουσία της -δεν παύει όμως να προκαλεί πόνο. [Μαθαίνεις να ζεις με τον πόνο εντούτοις όσο αφόρητος και αν είναι. Μακάρι να ήταν αυτός ο μόνος πόνος…]
Οι επιλογές (όχι με αλφαβητική σειρά): ΜέΡΑ-25, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΚΚΕ, Πλεύση Ελευθερίας, Νέα Αριστερά.
https://www.efsyn.gr/stiles/yposimeioseis/435876_mikra-pali-kommata