Μπροστά σε µεγαλύτερες δυσκολίες και προβλήµατα, µια πιο αδύναµη ΝΔ

Την εποµένη της διαγραφής του Σαλµά από την ΚΟ της ΝΔ, ο Μητσοτάκης διαπιστώνει ότι η διαχείριση της «ανταρσίας των 11», δηλαδή της πτέρυγας της «λαϊκής Δεξιάς» µέσα στη ΝΔ, γίνεται όλο και πιο περίπλοκη.

Οι 11 υπο­λο­γί­ζο­νται πλέον σε… 25, ενώ κά­ποια πιο «ιστο­ρι­κά» στε­λέ­χη (που δεν είναι εύ­κο­λο να δια­γρα­φούν όπως ο Σα­λµάς…), σαν τον Νι­κή­τα Κα­κλα­µά­νη, δεν δι­στά­ζουν να στέλ­νουν στον Μη­τσο­τά­κη ενο­χλη­τι­κά µη­νύ­µα­τα µέσω των εφη­µε­ρί­δων: «Δεν αντέ­χω να βλέπω το κόµµα µου να γρά­φει 2 µπρο­στά, ούτε την πα­ρά­τα­ξή µου να λε­η­λα­τεί­ται από τσαρ­λα­τά­νους και τυ­χάρ­πα­στους…».

Μέσα σε αυτήν την ευ­χά­ρι­στη ατµό­σφαι­ρα, η ηγε­σία της ΝΔ ζή­τη­σε «µο­ρα­τό­ριουµ», ελ­πί­ζο­ντας ότι δεν θα υπάρ­ξουν νε­ό­τε­ρες επι­θέ­σεις προς εκτε­θει­µέ­νους υπουρ­γούς (όπως ο Χα­τζη­δά­κης, ο Θο­δω­ρι­κά­κος κ.ά.) και υπο­σχέ­θη­κε να αξιο­ποι­ή­σει την επέ­τειο των 50 χρό­νων από την ίδρυ­ση της ΝΔ για µια συ­ζή­τη­ση προς την απο­κα­τά­στα­ση της «στρα­τη­γι­κής ενό­τη­τας» της πα­ρά­τα­ξης της Δε­ξιάς.

Αντώνης Νταβανέλος

Για πολ­λούς λό­γους η αξιο­πι­στία αυτής της επι­χεί­ρη­σης έχει υπο­νο­µευ­τεί: Πρώ­τον η εκλο­γι­κή απο­δυ­νά­µω­ση της ΝΔ έχει σε µε­γά­λο βαθµό συ­ντε­λε­στεί. Μετά το 41%, που όπως οµο­λό­γη­σε ο Μη­τσο­τά­κης «δεν υπάρ­χει πλέον», ούτε το 28% των ευ­ρω­ε­κλο­γών δεν είναι πια δε­δο­µέ­νο. Οι δη­µο­σκο­πή­σεις δεί­χνουν τον Μη­τσο­τά­κη σε όρια µε­τα­ξύ του 21-25%, κά­νο­ντας την πο­λι­τι­κή στρα­τη­γι­κή της αυ­το­δυ­να­µί­ας «µε­τέ­ω­ρη». Δεύ­τε­ρον, στα δεξιά της ΝΔ, ο χώρος των «τσαρ­λα­τά­νων και τυ­χάρ­πα­στων» έχει ξε­πε­ρά­σει σε εκλο­γι­κή προσ­δο­κία το 20% και τεί­νει να ενι­σχυ­θεί. Εκεί που σή­µε­ρα φτύ­νει ο Νι­κή­τας Κα­κλα­µά­νης, αύριο ο Μη­τσο­τά­κης µπο­ρεί να υπο­χρε­ω­θεί να γλύ­ψει, ανα­ζη­τώ­ντας κυ­βερ­νη­τι­κούς συ­µµά­χους. Στον Τύπο της Δε­ξιάς ήδη ρά­βε­ται το ανά­λο­γο τα­γε­ρά­κι για την κ. Λα­τι­νο­πού­λου. Τρί­τον, η από­πει­ρα αλ­λα­γής του εκλο­γι­κού νόµου (µε στόχο τη δια­σφά­λι­ση της αυ­το­δυ­να­µί­ας µε εκλο­γι­κή επί­δο­ση αι­σθη­τά µι­κρό­τε­ρη από το ση­µε­ρι­νό όριο του 37%), αλλά και η από­πει­ρα αξιο­ποί­η­σης της επι­λο­γής Προ­έ­δρου της Δη­µο­κρα­τί­ας για την ενο­ποί­η­ση της Δε­ξιάς, µπο­ρεί να απο­δει­χθούν δύ­σκο­λες «ασκή­σεις» για τον Μη­τσο­τά­κη, µε µε­γα­λύ­τε­ρους κιν­δύ­νους απο­συ­σπεί­ρω­σης, παρά πι­θα­νό­τη­τες συ­σπεί­ρω­σης.

Ακρί­βεια και χρέος

Η ΝΔ είναι σή­µε­ρα ένα πιο αδύ­να­µο κόµµα, είτε σε σύ­γκρι­ση µε τις εκλο­γι­κές επι­δό­σεις της στον προη­γού­µε­νο πο­λι­τι­κό κύκλο, είτε –και κυ­ρί­ως!– σε σύ­γκρι­ση µε τις προ­ϋ­πο­θέ­σεις που έχει η δια­σφά­λι­ση «κυ­βερ­νη­σι­µό­τη­τας» για λο­γα­ρια­σµό των κα­πι­τα­λι­στών, στον επό­µε­νο εκλο­γι­κό κύκλο.

Και αυτό το πιο αδύ­να­µο κόµµα θα έχει να αντι­µε­τω­πί­σει µια πε­ρί­ο­δο µε­γα­λύ­τε­ρων δυ­σκο­λιών. –

Η χι­λιο­τρα­γου­δι­σµέ­νη «ύφεση του πλη­θω­ρι­σµού» –ακόµα και µε την ασθε­νι­κή εκ­δο­χή του µέσου όρου της ευ­ρω­ζώ­νης– δεν λέει να εµφα­νι­στεί στην ελ­λη­νι­κή οι­κο­νο­µία. Η πρα­γµα­τι­κό­τη­τα στις τιµές των προ­ϊ­ό­ντων µα­ζι­κής και υπο­χρε­ω­τι­κής κα­τα­νά­λω­σης είναι, ασφα­λώς, κατά πολύ χει­ρό­τε­ρη. Στις εφη­µε­ρί­δες του τε­λευ­ταί­ου σαβ­βα­το­κύ­ρια­κου του Σε­πτέ­µβρη, πα­ρου­σιά­ζε­ται ένα µπα­ράζ «προει­δο­ποι­ή­σε­ων» για µια ακόµα µε­γά­λη άνοδο των τιµών στα τρό­φι­µα, σε όλη τη διάρ­κεια του φθι­νο­πώ­ρου. Η ακρί­βεια, που δια­βρώ­νει καί­ρια το πρα­γµα­τι­κό ει­σό­δη­µα των ερ­γα­τι­κών και λαϊ­κών νοι­κο­κυ­ριών, είναι επί­σης –κατά όλους τους δη­µο­σκό­πους– βα­σι­κός πα­ρά­γο­ντας που δια­βρώ­νει την εκλο­γι­κή επιρ­ροή του Μη­τσο­τά­κη.

Και αυτό θα συ­νε­χί­σει να συ­µβαί­νει µέσα σε συν­θή­κες γε­νι­κό­τε­ρης οι­κο­νο­µι­κής επι­δεί­νω­σης. Η ίδια η Τρά­πε­ζα της Ελ­λά­δας ανα­θε­ω­ρεί τις προ­βλέ­ψεις για την ανά­πτυ­ξη στην πε­ρί­ο­δο 2024-25-26, «ελα­φρά προς τα κάτω» (ελα­φρά µεν, προς τα κάτω δε…) αλλά κυ­ρί­ως προει­δο­ποιεί ότι αυτές οι προ­βλέ­ψεις γί­νο­νται όλο και πιο επι­σφα­λείς και αβέ­βαιες. Στην ίδια πε­ρί­ο­δο επα­νέρ­χε­ται ο βρα­χνάς πλη­ρω­µών του χρέ­ους. Από την πρό­βλε­ψη για χρέος στο 161% του ΑΕΠ στο τέλος του 2023, αυτό υπο­λο­γί­στη­κε τε­λι­κά στο 169% του ΑΕΠ. Το Δε­κέ­µβρη του 2024 το ελ­λη­νι­κό Δη­µό­σιο θα χρεια­στεί να πλη­ρώ­σει δό­σεις χρέ­ους «αξιο­ποιώ­ντας» 5 δισ. ευρώ από τον «σκλη­ρό πυ­ρή­να» του δη­µο­σιο­νο­µι­κού «µα­ξι­λα­ριού».

Αυτές οι προ­ο­πτι­κές απο­κλεί­ουν κάθε πι­θα­νό­τη­τα χα­λά­ρω­σης της οι­κο­νο­µι­κής πο­λι­τι­κής, κάθε βήµα πίσω από την επι­δί­ω­ξη όλο και µε­γα­λύ­τε­ρων αι­µα­τη­ρών «πλε­ο­να­σµά­των». Η µέ­θο­δος που δια­σφα­λί­ζο­νται τα πλε­ο­νά­σµα­τα είναι δε­δο­µέ­νη. Είναι η διαρ­κής µεί­ω­ση των κοι­νω­νι­κών δα­πα­νών, που έχει οδη­γή­σει τα δη­µό­σια νο­σο­κο­µεία και σχο­λεία σε ερεί­πια. Είναι, επί­σης, η πρω­το­φα­νής φο­ρο­ε­πι­δρο­µή: Μέσα στους πρώ­τους 8 µήνες του 2024 τα φο­ρο­λο­γι­κά έσοδα του κρά­τους αυ­ξή­θη­καν κατά 2 δισ. ευρώ, σε σύ­γκρι­ση µε τα αντί­στοι­χα του 2023, που ήταν επί­δο­ση-ρε­κόρ.

Εξο­πλι­σµοί

Από αυ­τούς τους λο­γα­ρια­σµούς «εξαι­ρού­νται», του­λά­χι­στον ως προς τη δη­µό­σια συ­ζή­τη­ση, οι θη­ριώ­δεις εξο­πλι­στι­κές δα­πά­νες. Όµως αυτό δεν ση­µαί­νει ότι τα Ραφάλ, οι Μπε­λα­ρά, τα F-35 κλπ, τε­λι­κά δεν θα πλη­ρω­θούν. Και µέσα σε αυτόν τον τρελό χορό, ο Δέν­διας εµφα­νί­ζε­ται να πα­ραγ­γέλ­νει µια ακόµα φρε­γά­τα Μπε­λα­ρά, να ζητά εξο­πλι­σµό των φρε­γα­τών µε πυ­ραύ­λους Scalp και να προ­α­ναγ­γέ­λει έναν Iron Dome πα­ράλ­λη­λο µε εκεί­νον του Ισ­ρα­ήλ, κά­νο­ντας ακόµα και σκλη­ρούς φι­λο­µι­λι­τα­ρι­στές «ανα­λυ­τές» να ανα­ρω­τιού­νται αν συ­νυ­πο­λο­γί­ζει κα­νείς «τις δη­µο­σιο­νο­µι­κές δυ­να­τό­τη­τες της χώρας». Τα όπλα δεν θα πλη­ρω­θούν από τα «λε­φτό­δε­ντρα», αλλά από πρό­σθε­τα χτυ­πή­µα­τα στους µι­σθούς, στις συ­ντά­ξεις, στις κοι­νω­νι­κές δα­πά­νες.

Ο Μη­τσο­τά­κης ούτε θέλει, ούτε µπο­ρεί να αναι­ρέ­σει την ανε­λέ­η­τη πο­λι­τι­κή σκλη­ρής λι­τό­τη­τας που άσκη­σε στα προη­γού­µε­να 5 χρό­νια. Για την ακρί­βεια, προ­τί­θε­ται να την εντα­τι­κο­ποι­ή­σει.

Ακρο­δε­ξιό αγκά­θι

Αυτές οι πτυ­χές της πρα­γµα­τι­κής οι­κο­νο­µι­κής και κοι­νω­νι­κής πο­λι­τι­κής, πα­ρά­γουν και θα συ­νε­χί­σουν να πα­ρά­γουν πο­λι­τι­κά απο­τε­λέ­σµα­τα. Οι δυ­σκο­λί­ες της ζωής σπρώ­χνουν ένα µε­γά­λο τµήµα των ερ­γα­ζο­µέ­νων και λαϊ­κών αν­θρώ­πων προς την απο­γο­ή­τευ­ση, την ιδιώ­τευ­ση και την αδιέ­ξο­δη εκλο­γι­κή έκ­φρα­ση µε τη διό­γκω­ση της απο­χής. Το δη­µο­σκο­πι­κό εύ­ρη­µα ότι στο φτω­χό­τε­ρο τµήµα του πλη­θυ­σµού, µε­τα­ξύ όσων σκέ­φτο­νται να ψη­φί­σουν, ενι­σχύ­ε­ται το κόµµα των «τσαρ­λα­τά­νων και τυ­χάρ­πα­στων», το ρεύµα του Βε­λό­που­λου, της Νίκης και της Λα­τι­νο­πού­λου, είναι ασφα­λώς ένα χα­στού­κι για την Αρι­στε­ρά (ανα­δει­κνύ­ο­ντας αδυ­να­µί­ες κι ανε­πάρ­κειες…), αλλά είναι επί­σης ένα οδυ­νη­ρό αγκά­θι για την κυ­βέρ­νη­ση.

Η ευ­ρω­παϊ­κή εµπει­ρία δεί­χνει, πέρα από κάθε αµφι­βο­λία, ότι η φρα­στι­κή αντί­θε­ση της ακρο­δε­ξιάς στις νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες αντι­µε­ταρ­ρυ­θµί­σεις είναι δη­µα­γω­γι­κή και ψευ­δής. Στην ελ­λη­νι­κή εκ­δο­χή της ακρο­δε­ξιάς δεν θα πρέ­πει να απο­κλει­στεί το σε­νά­ριο µιας κυ­βερ­νη­τι­κής συ­µµα­χί­ας µε τη ΝΔ, αν αυτό κα­τα­στεί εκλο­γι­κά ανα­γκαίο.

Η ανα­τρο­πή των αντι­µε­ταρ­ρυ­θµί­σε­ων και της συ­νο­λι­κής πο­λι­τι­κής του Μη­τσο­τά­κη, είναι υπό­θε­ση της Αρι­στε­ράς, του ερ­γα­τι­κού κι­νή­µα­τος και των ευ­ρύ­τε­ρων κοι­νω­νι­κών αντι­στά­σε­ων. Αυτός ο στό­χος, που ταυ­τί­ζε­ται µε την αλ­λα­γή του δυ­σµε­νούς τα­ξι­κού συ­σχε­τι­σµού που έχει δια­µορ­φω­θεί στην Ελ­λά­δα, θα αλ­λά­ξει άρδην και τα δε­δο­µέ­να στον πο­λι­τι­κό αγώνα, συ­µπε­ρι­λα­µβά­νο­ντας και την εκλο­γι­κή κα­τα­γρα­φή του πο­λι­τι­κού συ­σχε­τι­σµού, όποτε και αν αυτή επι­χει­ρη­θεί.

https://rproject.gr/article/mprosta-se-uegalyteres-dyskolies-kai-provliuata-uia-pio-adynaui-nd