Ωρες ώρες αναρωτιέμαι: πόσες εσωτερικές διαδικασίες μπορεί να αντέξει το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ. πριν καταχωριστεί οριστικά στη «λήθη της Ιστορίας»; Για ακόμη μία φορά την προηγούμενη Κυριακή (6 Οκτωβρίου) διεξήχθησαν εσωκομματικές εκλογές στο ΠΑΣΟΚ. Και ακολουθεί αυτή την Κυριακή (13 Οκτωβρίου) ο β’ γύρος για να εκλεγεί ο νέος πρόεδρος του κόμματος.
Θεόδωρος Γεωργίου*
Ο οξυδερκής πολιτικός αναλυτής της «Εφ.Συν.», Τάσος Παππάς, έγραψε χαρακτηριστικά: «να σηκωθεί ο Ανδρέας να δει τα εγγόνια της αλλαγής». Σ’ αυτή τη φράση συμπυκνώνεται η πολιτική συνθήκη της «αμηχανίας» που χαρακτηρίζει ολόκληρο το ΠΑΣΟΚ μετά την κοινοβουλευτική «καθαίρεση» του Γιώργου Παπανδρέου ως πρωθυπουργού (Νοέμβριος του 2011). Εκτοτε έχουν περάσει 13 χρόνια και το ΠΑΣΟΚ επιτέλους αναπαλαιώθηκε. Οπως το παλιό πατρικό σπίτι μας αντί να το γκρεμίσουμε, εμείς, τα εγγόνια του παππού, το ανακαινίζουμε. Η αναστήλωση όμως αυτή δεν μας οδηγεί σ’ ένα άλλο δημιουργικό πολιτικό τοπίο.
Την προηγούμενη Κυριακή η ψήφος του απροσδιόριστου εκλογικού σώματος ήταν ψήφος νοσταλγίας. Αλλο πράγμα είναι να επικρατεί ως αρχή των ανθρώπινων πραγμάτων η ελπίδα (βλ. Bloch) και άλλο πράγμα είναι όλα τα ανθρώπινα (εδώ τα κομματικά πράγματα) να περιστρέφονται γύρω από τη νοσταλγία. Επειδή συζήτησα το θέμα με επιφανείς κοινωνικούς ψυχολόγους, οι ίδιοι μού τόνισαν ότι το ΠΑΣΟΚ με την «ψήφο της νοσταλγίας» τείνει να βάλει ταφόπλακα και στην ιστορική και πολιτική διαδρομή του.
Πώς έχουν τώρα τα πράγματα εν όψει του β’ γύρου; Η αναμέτρηση θα γίνει ανάμεσα στον Ανδρουλάκη και τον Δούκα. Δηλαδή οι εκλογείς της επόμενης Κυριακής καλούνται να απαντήσουν σ’ ένα υπαρξιακό ερώτημα για το ιστορικό μέλλον του ΠΑΣΟΚ: να ψηφίσουν υπέρ του Ανδρουλάκη, ο οποίος εκφράζει την «αναπαλαίωση του ΠΑΣΟΚ», ή να εκλέξουν τον Δούκα, ο οποίος υποστασιοποιεί μια ανέλπιδη διέξοδο από το τέλμα του μεταμνημονιακού ΠΑΣΟΚ;
Κοντολογίς το ιστορικό πολιτικό κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου με την επωνυμία ΠΑΣΟΚ πενήντα χρόνια μετά (1974-2024) οδηγείται στον γκρεμό από τους ίδιους τους εμπλεκόμενους στις εσωκομματικές και τις πολιτικές διεργασίες της ελληνικής πολιτικής κοινωνίας.
Οποιος αφουγκράζεται την κοινωνία, τις κοινωνικές τάξεις, τις επαγγελματικές ομάδες κ.λπ. κατανοεί ότι η λύση στο μείζον πολιτικό πρόβλημα της ελληνικής πολιτικής κοινωνίας, το οποίο δεν είναι άλλο από τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος (κυβέρνηση – αντιπολίτευση) βρίσκεται όχι στην αναπαλαίωση του ΠΑΣΟΚ (μέσω νοσταλγίας), αλλά στην ίδρυση ΝΕΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ (μέσω της ελπίδας!).
*Πολιτικός φιλόσοφος
https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/449398_i-psifos-tis-nostalgias-i-anapalaiosi-toy-pasok
Σχόλια (0)