Προφανώς δεν παίρνουν χαμπάρι οι άνθρωποι της συριζαϊκής Αριστεράς τι συμβαίνει στους ψηφοφόρους αυτού του κόμματος, που το πίστεψαν και το στήριξαν παρ’ όλες τις αντιφάσεις του ενόσω κυβέρνησε τον τόπο, ελπίζοντας σε κάτι όμορφο κοινωνικά και πολιτικά [πολιτισμικά και λοιπά]. Εκτός από την οργή και την αγανάκτηση έχουν κυριευθεί κυρίως από λύπη, θλίψη και πόνο. Πάσχουν οι άνθρωποι εξαιτίας της συμπεριφοράς των κομματικών οργάνων και τα αριστερά κομματικά όργανα περί άλλα τυρβάζονται. Πώς, όμως, να καταλάβουν το παραμικρό όταν είναι εγκλωβισμένοι στον στενό κύκλο Κουμουνδούρου-Παγκρατίου-Κολωνακίου; Ασε που στα Εξάρχεια δεν πατάνε ποτέ, αυτοί, οι υπερασπιστές του πνεύματος, των τεχνών, της ελεύθερης διακίνησης ιδεών, παρά μόνο σε προεκλογικές περιόδους.
Γιώργος Σταματόπουλος
Φίλος εκδότης, μισόν αιώνα δραστήριος στην περιοχή, μιλάει γι’ αυτούς τελείως απαξιωτικά. «Τόσα χρόνια -μου λέει- όχι μόνο δεν έχει αγοράσει κάποιος ένα τουλάχιστον βιβλίο, αλλά ούτε καν έχει διαβεί το κατώφλι των εκδόσεων να πει, διάολε, τουλάχιστον μια καλημέρα, να ρωτήσει για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ευαίσθητος κλάδος μας, να ενδιαφερθεί, έστω και υποκριτικά. Η αγραμματοσύνη τους δεν περιγράφεται». Σκληρή αλήθεια, αλλά αλήθεια, πώς να το κάνουμε, αφού έτσι έχουν τα πράγματα [και θάματα των αριστερών μας εκπροσώπων];
Δεν βρίσκει πραγματικά λόγια να πει κανείς για την ολιγότητά τους, για την εξουσιολαγνεία τους, για τον κυνισμό τους και τη σφοδρή μανία τους να φανούν ότι αυτοί και μόνον αυτοί είναι οι κάτοχοι της αλήθειας [της αριστερής -τρομάρα τους- αλήθειας]. Μένει τω όντι άφωνος κανείς που έχει φτιάξει τον ιδεόκοσμό του και έχει διαμορφώσει το κοσμοείδωλό του με τις αρχές και τις αξίες της [κάποτε] Αριστεράς. Τι δουλειά έχουν αυτοί με τον κόσμο της δικαιοσύνης, της ελευθερίας, της αλληλεγγύης, της ευπροσηγορίας, της ισότητας; Ισως όση σχέση έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο.
Οσο επιεικής και μεγαλόθυμος κι αν είναι κάποιος δεν μπορεί να δικαιολογήσει τα έργα και τις ημέρες των ανθρώπων που αυτοχαρακτηρίζονται τούτη την ώρα αριστεροί και εκφραστές των κοινωνικών ρευμάτων, ρευμάτων που πνίγονται στον βούρκο των συνεδριακών ατασθαλιών και των εγκληματικών αποκλεισμών ανθρώπων, οι οποίοι δήθεν δεν έχουν επαφή με τις αριστερές αξίες -για δες! Αυτοί, όμως, έχουν -έτσι λένε και δεν ντρέπονται, δεν ερυθριούν οι παρειές τους- μόνο δίκιο κι έτσι εμφανίζονται χαμογελαστοί και αεράτοι στα τηλεοπτικά κανάλια λες και δεν συμβαίνει τίποτα. Τέτοια κατάντια και τέτοια γελοιοποίηση δεν την περίμενε και ο πλέον χαιρέκακος αντίπαλος, ο μεγαλύτερος εχθρός αυτής της ιδεολογίας.
«Ουκ αισχύνεσθε;», «ουκ αισχύνεσθε;» θα τους ειρωνευόταν σαρκαστικά, εάν ζούσε σήμερα, ο Διογένης ο Σινωπεύς, αλλά αυτοί ούτε που θα έδιναν σημασία, όπως ακριβώς αντιδρούν τώρα σε όποιον τολμάει (!) να τους υπενθυμίζει τις απαρχές και τις αρχές του αριστερού κινήματος στην Ελλάδα. Ο,τι και να γίνει ή έγινε στο συνέδριο είναι άνευ αξιόλογης ερμηνείας και ανάλυσης – οι άνθρωποι αυτοί ουδεμία σχέση και συγγένεια [και φιλία] έχουν με τον πόνο και τα πάθη των ανθρώπων, που αγωνίζονται για την αξιοπρέπειά τους
https://www.efsyn.gr/stiles/yposimeioseis/452782_synedriaka-kai-alla
Σχόλια (0)