Να πάρουμε στα σοβαρά τις απειλές του Τραμπ και του Μασκ!

Για να μην επαναληφθούν τα λάθη της δεκαετίας του 1930

Την ώρα που ο Τραμπ κάνει την μια μετά την άλλη τις πο­λε­μο­χα­ρείς δη­λώ­σεις του ενα­ντί­ον του Πα­να­μά, της Γροι­λαν­δί­ας, του Κα­να­δά και των Πα­λαι­στι­νί­ων, οι κα­γκε­λα­ρί­ες και τα διε­θνή ΜΜΕ πε­ριο­ρί­ζο­νται να κά­νουν λόγο για … τα­κτι­κίστι­κους χει­ρι­σμούς του νέου Αμε­ρι­κα­νού προ­έ­δρου. Ακόμη χει­ρό­τε­ρα, ορι­σμέ­νοι στη διε­θνή αρι­στε­ρά συ­νε­χί­ζουν να εγκω­μιά­ζουν τον… ει­ρη­νο­ποιό Τραμπ(!), ως εκεί­νο που θα βάλει τέλος στιυς πο­λέ­μους στην Ου­κρα­νία και την Πα­λαι­στί­νη. Και την ίδια ώρα, ενώ το δεξί του χέρι, ο Έλον Μασκ πολ­λα­πλα­σιά­ζει τις κάθε εί­δους πρω­το­βου­λί­ες του υπέρ της ακρο­δε­ξιάς σε όλο τον κόσμο, τα ΜΜΕ και οι κυ­βερ­νή­σεις της Δύσης πε­ριο­ρί­ζο­νται να μι­λούν για τον… λαϊ­κι­σμό του, και να ανα­ρω­τιού­νται «ποιος νο­μί­ζει ότι είναι ο Έλον Μασκ»…

Γιώργος Μητραλιάς

Προ­φα­νώς, τί­πο­τα και­νούρ­γιο κάτω από τον ήλιο των φι­λε­λεύ­θε­ρων κα­λο­θε­λη­τών μας και λοι­πών σκλη­ρο­πυ­ρη­νι­κών της οι­κο­νο­μί­ας της αγο­ράς: όλες αυτές οι αντι­δρά­σεις θυ­μί­ζουν πάρα πολύ τις αντι­δρά­σεις των πε­ρισ­σό­τε­ρων δυ­τι­κών μέσων ενη­μέ­ρω­σης και κυ­βερ­νή­σε­ων απέ­να­ντι στον Μου­σο­λί­νι και τον Χί­τλερ στις δε­κα­ε­τί­ες του 1920 και του 1930. Η ίδια τύφλα απέ­να­ντι στην επι­κεί­με­νη κα­τα­στρο­φή και, ακόμα χει­ρό­τε­ρα, η ίδια ανα­πά­ντε­χη και σε χρόνο ρεκόρ με­τα­στρο­φή και προ­σχώ­ρη­ση στις υπερ-ρι­ζο­σπα­στι­κές λύ­σεις που προ­τεί­νουν αυτοί οι χα­ρι­σμα­τι­κοί «λαϊ­κι­στές» και «εθνι­κι­στές». Για πα­ρά­δειγ­μα, το γε­γο­νός ότι η αφρό­κρε­μα του διε­θνούς οι­κο­νο­μι­κού Τύπου, η οποία χλεύ­α­ζε ως γε­λοίο κα­ρα­γκιό­ζη μόλις πριν από με­ρι­κούς μήνες αυτόν τον απί­θα­νο νέο πρό­ε­δρο της Αρ­γε­ντι­νής με το αλυ­σο­πρί­ο­νο, τώρα του πλέ­κει το εγκώ­μιο, προ­τεί­νο­ντας τον μά­λι­στα ακόμα και ως πρό­τυ­πο για τους δυ­τι­κούς ηγέ­τες! Και όλα αυτά τη στιγ­μή που πολ­λοί από τους νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρους ηγέ­τες μας με­τα­μορ­φώ­νο­νται σε…λι­μπερ­τα­ρια­κούς (libertarian) ιδε­ο­λό­γους κυ­ριο­λε­κτι­κά εν μία νυκτί…

Μα­κριά λοι­πόν από εμάς η ιδέα ότι ο Τραμπ ή ο Μασκ δεν εν­νο­ούν αυτά που λένε. Ή ότι θα «ηρε­μή­σουν» μόλις ανα­λά­βουν την εξου­σία και έρ­θουν αντι­μέ­τω­ποι με την «πο­λυ­πλο­κό­τη­τα» των προ­βλη­μά­των της επο­χής μας. Όλα αυτά που δεν είναι παρά ευ­σε­βείς πόθοι που προ­βάλ­λο­νται σή­με­ρα ως «ανα­λύ­σεις» της κα­τά­στα­σης από τους ει­δι­κούς και λοι­πούς «πο­λι­τι­κούς επι­στή­μο­νες» μας, είναι ακρι­βώς οι ίδιες, με­ρι­κές φορές λέξη προς λέξη (!), ανό­η­τες εκτι­μή­σεις που έκα­ναν οι ηγέ­τες και τα μέσα μα­ζι­κής ενη­μέ­ρω­σης στη δε­κα­ε­τία του 1930… και πλή­ρω­σε πα­νά­κρι­βα η αν­θρω­πό­τη­τα στη συ­νέ­χεια. Και δεν κά­νουν τί­πο­τα άλλο από το να σπέρ­νουν σύγ­χυ­ση, αφή­νο­ντας τους από κάτω άο­πλους και αδύ­να­μους μπρο­στά στην κα­τα­στρο­φή που ετοι­μά­ζε­ται ενα­ντί­ον τους…

Ναι λοι­πόν, ο Μασκ και ο Τραμπ έχουν πλήρη επί­γνω­ση των όσων υπό­σχο­νται να κά­νουν, επει­δή τα σχέ­δια και οι ενέρ­γειές τους αντα­πο­κρί­νο­νται στις επι­θυ­μί­ες τους και πάνω απ’ όλα, σε πολύ υλι­κές πραγ­μα­τι­κό­τη­τες. Η προ­τί­μη­ση του Μασκ – και σε κά­ποιο βαθμό του Τραμπ – για την πιο σκλη­ρή ακρο­δε­ξιά και τους νε­ο­φα­σί­στες μπο­ρεί να εξη­γη­θεί από το γε­γο­νός ότι προ­ϋ­πό­θε­ση για τον θρί­αμ­βο του λι­μπερ­τα­ρια­νι­σμού του (που απε­χθά­νε­ται ακόμη και τα πολύ δειλά όρια που θέτει η Ευ­ρω­παϊ­κή Ένωση στην κα­πι­τα­λι­στι­κή απλη­στία) είναι η συ­ντρι­βή κάθε συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος και η εξα­το­μί­κευ­ση των ερ­γα­ζο­μέ­νων. Επι­πλέ­ον, ούτε ο Τραμπ ούτε ο Μασκ κρύ­βουν ότι απώ­τε­ρος στό­χος τους είναι να τε­λειώ­νουν μια για πάντα με τους ερ­γα­ζό­με­νους. Τον πε­ρα­σμέ­νο Αύ­γου­στο, για πα­ρά­δειγ­μα, κατά τη διάρ­κεια του «ντι­μπέιτ» τους που με­τα­δό­θη­κε ζω­ντα­νά στο Χ, πέ­ρα­σαν πολύ ώρα εκ­θειά­ζο­ντας -και χα­χα­νί­ζο­ντας- με τις πε­ρι­πτώ­σεις ερ­γα­ζο­μέ­νων που απο­λύ­θη­καν από τον Μασκ με το που ξε­κί­νη­σαν απερ­γία. Και ακρι­βώς ενά­ντια σε αυτή τη στάση τους υπέρ της ποι­νι­κο­ποί­η­σης του δι­καιώ­μα­τος στην απερ­γία, το ισχυ­ρό και ρι­ζο­σπα­στι­κό συν­δι­κά­το των ερ­γα­ζο­μέ­νων στην αυ­το­κι­νη­το­βιο­μη­χα­νία (UAW) κα­τά­θε­σε μή­νυ­ση ενα­ντί­ον τους κα­τη­γο­ρώ­ντας τους για «από­πει­ρα εκ­φο­βι­σμού και απει­λής» των ερ­γα­ζο­μέ­νων. Όπως είπε ο ηγέ­της του UAW Σον Φέιν, «ο Τραμπ και ο Μασκ θέ­λουν οι άν­θρω­ποι της ερ­γα­τι­κής τάξης να είναι άβου­λοι και να το βου­λώ­νουν, και γε­λούν ανοι­χτά με αυτό. Είναι αη­δια­στι­κό, πα­ρά­νο­μο και από­λυ­τα προ­βλέ­ψι­μο από αυ­τούς τους δύο κλό­ουν»….

Αν θέ­λεις όμως να δια­λύ­σεις το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα, τί­πο­τα δεν είναι πιο έμπει­ρο, πιο απο­φα­σι­σμέ­νο και πιο ορ­γα­νω­μέ­νο να το κάνει από την ακρο­δε­ξιά, που βρί­σκε­ται εξάλ­λου και σε διαρ­κή άνοδο. Εδώ δεν μπο­ρού­με να μι­λά­με μόνο για εκλε­κτι­κές συγ­γέ­νειες. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, γι­νό­μα­στε ήδη μάρ­τυ­ρες μιας σύ­γκλι­σης που θα μπο­ρού­σε κάλ­λι­στα να οδη­γή­σει σύ­ντο­μα την ακρο­δε­ξιά σε όλο τον κόσμο να ενώ­σει τις δυ­νά­μεις της με τους λι­μπερ­τα­ρια­κούς τε­λευ­ταί­ας εσο­δεί­ας που εκ­προ­σω­πού­νται από τον Μασκ, τον Μιλέι και ίσως και τον ίδιο τον Τραμπ, αν ολο­κλη­ρώ­σει την εγκα­τά­λει­ψη του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού του. Μια τέ­τοια εξέ­λι­ξη θα ήταν όμως κα­τα­στρο­φι­κή για την αν­θρω­πό­τη­τα, επει­δή θα απο­γεί­ω­νε την ακρο­δε­ξιά που θα γι­νό­ταν ακόμα πιο ασυ­γκρά­τη­τη, ακόμα πιο επι­θε­τι­κή και ακόμα πιο ανοι­χτά νο­σταλ­γι­κή των φα­σι­στι­κών προ­γό­νων της, την ώρα μά­λι­στα που τεί­νει να γίνει ηγε­τι­κή πο­λι­τι­κή δύ­να­μη σχε­δόν πα­ντού στην Ευ­ρώ­πη και στον κόσμο.

Εξάλ­λου, είναι γε­γο­νός ότι αυτή η σύ­γκλι­ση των λι­μπερ­τα­ρια­κών με τη σκλη­ρή ακρο­δε­ξιά και τους νο­σταλ­γι­κούς νε­ο­φα­σί­στες, διευ­κο­λύ­νε­ται σε με­γά­λο βαθμό από την εγκα­τά­λει­ψη από τους λι­μπερ­τα­ρια­κούς νέου τύπου Musk, Milei και τους φί­λους τους, τόσο του ακραί­ου αντι­κρα­τι­σμού όσο και της υπε­ρά­σπι­σης των ατο­μι­κών δι­καιω­μά­των που χα­ρα­κτή­ρι­ζαν τον πα­ρα­δο­σια­κό λι­μπερ­τα­ρια­νι­σμό. Έτσι βλέ­που­με τον Μασκ και τους λι­μπερ­τα­ρια­κούς οπα­δούς του σε όλο τον κόσμο όχι μόνο να ασπά­ζο­νται, αλλά και να γί­νο­νται υπέρ­μα­χοι των πιο πα­ρα­δο­σια­κών ρα­τσι­στι­κών, αντι­δρα­στι­κών και σκο­τα­δι­στι­κών θε­ω­ριών και προ­κα­τα­λή­ψε­ων της νε­ο­φα­σι­στι­κής σκλη­ρής ακρο­δε­ξιάς! (1) Το απο­τέ­λε­σμα είναι ότι ένα συ­νε­χώς αυ­ξα­νό­με­νο τμήμα της πα­γκό­σμιας ακρο­δε­ξιάς εγκα­τα­λεί­πει πλέον τον πα­ρα­δο­σια­κό κρα­τι­σμό της για να αγκα­λιά­σει τον λι­μπερ­τα­ρια­νι­σμό τύπου Musk, ενώ ο τε­λευ­ταί­ος εγκα­τα­λεί­πει την πα­ρα­δο­σια­κή υπε­ρά­σπι­ση των ατο­μι­κών δι­καιω­μά­των για να υιο­θε­τή­σει τις βίαια αντι­σο­σια­λι­στι­κές, πο­λε­μο­κά­πη­λες, συ­νω­μο­σιο­λο­γι­κές, σκο­τα­δι­στι­κές, ρα­τσι­στι­κές, μι­σο­γυ­νι­κές, αντι-ΛΟ­ΑΤ, αντι-με­τα­να­στευ­τι­κές, αντι-νε­ο­λαι­ί­στι­κες, αντι-οι­κο­λο­γι­κές και κλι­μα­το-αρ­νη­τι­κές θε­ω­ρί­ες και συ­μπε­ρι­φο­ρές της σκλη­ρής και νε­ο­φα­σι­στι­κής ακρο­δε­ξιάς. Είναι λοι­πόν πάνω σε αυτή την πολύ στέ­ρεη βάση των συ­γκλι­νου­σών, αν όχι κοι­νών, «αξιών» και συμ­φε­ρό­ντων τους που θα μπο­ρού­σε να πραγ­μα­το­ποι­η­θεί η συγ­χώ­νευ­ση της πα­γκό­σμιας ακρο­δε­ξιάς με τον θριαμ­βεύοντα λι­μπερ­τα­ρια­νι­σμό των Μασκ και Μίλεϊ,(2) που τώρα φαί­νε­ται να προ­σεγ­γι­ζει και ο ίδιος ο Τραμπ. Μια συγ­χώ­νευ­ση που θα γεν­νού­σε ένα αλη­θι­νό τέρας, η κα­τα­στρο­φι­κή ισχύς του οποί­ου θα μπο­ρού­σε να ξε­πε­ρά­σει κατά πολύ ακόμα και οτι­δή­πο­τε είδε και βίωσε η αν­θρω­πό­τη­τα τον πε­ρα­σμέ­νο αιώνα…

Ιδού λοι­πόν η απά­ντη­ση σε ένα ερώ­τη­μα που φαί­νε­ται να τα­λα­νί­ζει ιδιαί­τε­ρα τα ΜΜΕ και τους ποι­κί­λους “φα­σι­στο­λό­γους” τον τε­λευ­ταίο καιρό: Ναι, ο Μασκ είναι πράγ­μα­τι φα­σί­στας, έστω κι αν ο φα­σι­σμός του είναι ένας νέου εί­δους φα­σι­σμός. Όπως εξάλ­λου ήταν κα­θα­ρό­αι­μος φα­σί­στας ο επι­φα­νής πρό­γο­νός του Χένρι Φορντ, επί­σης κα­τα­σκευα­στής αυ­το­κι­νή­των, και επί­σης με­γά­λος και­νο­τό­μος του κα­πι­τα­λι­σμού στην εποχή του, δι­σε­κα­τομ­μυ­ριού­χος και εμ­βλη­μα­τι­κή μορφή του θριαμ­βεύ­ο­ντα αμε­ρι­κα­νι­κού κα­πι­τα­λι­σμού. Αυτός ο Χένρι Φορντ που μοι­ρά­ζε­ται με τον Έλον Μασκ τον ίδιο θαυ­μα­σμό για δύο ιδιαί­τε­ρα επι­κίν­δυ­νους Γερ­μα­νούς πο­λι­τι­κούς: ο πρώ­τος για τον Αδόλ­φο Χί­τλερ και ο δεύ­τε­ρος για τη νε­ο­φα­σί­στρια πρό­ε­δρο του AFD Άλις Βάι­ντελ. Αυτός ο Χένρι Φορντ, το πορ­τρέ­το του οποί­ου κρε­μό­ταν πάνω από την πο­λυ­θρό­να του Χί­τλερ στο γρα­φείο του, επει­δή ήταν ο Φορντ που είχε «ανα­κα­λύ­ψει» και χρη­μα­το­δο­τή­σει τον Χί­τλερ πριν από οποιον­δή­πο­τε άλλον, και επει­δή ο ρι­ζο­σπα­στι­κός αντι­ση­μι­τι­σμός του (τέσ­σε­ρις τόμοι με κεί­με­να από το ίδιο του το χέρι του Φορντ!) είχε εμπνεύ­σει και κα­θο­δη­γή­σει τον Χί­τλερ όσο κα­νέ­νας άλλος. Εξάλ­λου, ο Μασκ δεν κάνει σή­με­ρα παρά να ακο­λου­θεί το πα­ρά­δειγ­μα του να­ζι­στή Χένρι Φορντ όταν σπάει με τη βία απερ­γί­ες και επι­τί­θε­ται στα ερ­γα­τι­κά συν­δι­κά­τα. Η μόνη δια­φο­ρά με­τα­ξύ των δύο είναι ότι ο Φορντ είχε δικό του απερ­γο­σπα­στι­κό στρα­τό από 3.000 επαγ­γελ­μα­τί­ες γκάν­γκ­στερ, ενώ ο Μασκ δεν έχει (ακόμα;) κάτι τέ­τοιο και ανα­γκά­ζε­ται να προ­σφεύ­γει στις υπη­ρε­σί­ες ιδιω­τι­κών συμ­μο­ριών…

Το συ­μπέ­ρα­σμά μας μπο­ρεί να είναι μόνο προ­σω­ρι­νό, καθώς βρι­σκό­μα­στε ακόμα στην αρχή αυτής της εφιαλ­τι­κής ιστο­ρί­ας. Ωστό­σο, μπο­ρού­με ήδη να βε­βαιώ­σου­με ότι θα ήταν εγκλη­μα­τι­κό να επα­να­λη­φθούν τα λάθη που έκα­ναν οι πρό­γο­νοί μας τη δε­κα­ε­τία του 1930, ότι πρέ­πει να λά­βου­με πολύ στα σο­βα­ρά τις δη­λώ­σεις και τις απει­λές του Τραμπ και του Μασκ, και άρα να προ­ε­τοι­μα­στού­με επει­γό­ντως για να τους εμπο­δί­σου­με. Άλ­λω­στε, οι “ανά­γκες της εθνι­κής άμυ­νας” που επι­κα­λεί­ται σή­με­ρα ο Τραμπ, όταν δεν απο­κλεί­ει τη χρήση βίας για να επι­τε­θεί στον Πα­να­μά, τη Γροι­λαν­δία ή τον Κα­να­δά, θυ­μί­ζουν ανε­παι­σθή­τως τον δήθεν απα­ραί­τη­το δια­βό­η­το “lebensraum” (ζω­τι­κό χώρο) που επι­κα­λέ­στη­κε ο Χί­τλερ στην εποχή του, για να αι­μα­το­κυ­λή­σει την Ευ­ρώ­πη και ολά­κε­ρο τον κόσμο…

Σημειώ­σεις

1. Η προ­τί­μη­ση του Τραμπ και του Μασκ για την πολύ σκλη­ρή ακρο­δε­ξιά και το νε­ο­φα­σι­σμό κα­θο­ρί­ζει, καθώς φαί­νε­ται, και την επι­λο­γή των κα­λε­σμέ­νων στην τε­λε­τή ορ­κω­μο­σί­ας του Τραμπ στις 20 Ια­νουα­ρί­ου στην Ουά­σιγ­κτον. Για πα­ρά­δειγ­μα, θα υπάρ­χει μόνο ένας κα­λε­σμέ­νος από τη Γαλ­λία, ο οποί­ος προ­φα­νώς δεν είναι ο πρό­ε­δρος Μα­κρόν, ούτε καν η Μαρίν Λεπέν, η οποία θε­ω­ρεί­ται πολύ με­τριο­πα­θής. Ο μο­να­δι­κός επί­ση­μα κα­λε­σμέ­νος είναι ο …Ερίκ Ζε­μούρ! Ολό­κλη­ρο πρό­γραμ­μα, όπως λένε και οι Γάλ­λοι…

2. Βλέπε επί­σης Η φα­σι­στι­κή απει­λή γί­νε­ται πιο χει­ρο­πια­στή, καθώς ο Μιλέϊ καλεί να δη­μιουρ­γη­θεί η Φαιά Διε­θνής!: https://​www.​contra-​xreos.​gr/​index.​php/​arthra/​i-​fasistiki-​apeili-​ginetai-​pio-​che​irop​iast​i-​kathos-​o-​milei-​kalei-​na-​dem​iour​geth​ei-​i-​phaia-​diethnis

https://rproject.gr/article/na-paroyme-sta-sovara-tis-apeiles-toy-tramp-kai-toy-mask