Εξω από κόμματα και πολιτικάντηδες ηγετίσκους η κοινωνία δηλώνει παρούσα στη συγκεκριμένη στιγμή σε ό,τι αφορά τη διακυβέρνηση της χώρας, μια διακυβέρνηση που αναδεικνύει την ανεπάρκεια των κυβερνώντων, την αλαζονεία τους, τον κυνισμό τους, την έλλειψη συμπόνιας για τα θύματα των Τεμπών, την υποκρισία τους καθώς και την εμμονή τους να μην αποκολληθούν από τους εξουσιαστικούς θώκους. Ο ξεσηκωμός της κοινωνίας είναι ένα ελπιδοφόρο γεγονός, που ίσως καταφέρει εν καιρώ να επικρατήσει σε κάθε διεκδίκηση, σε κάθε αντίδραση απέναντι στην κυβερνητική αυθαιρεσία. Παράτολμο βέβαια είναι να γίνει κάποιος ξαφνικά αισιόδοξος γι’ αυτή την εξέλιξη, γι’ αυτό το αστραποβόλημα εναντίωσης στα τρομαχτικά ψεύδη της κυβέρνησης – ας ελπίσει αυτός ο κάποιος [όλοι μας] ότι αυτό μπορεί να γίνει απαρχή ανάδειξης του μεγάλου πολιτικού ρόλου που μπορεί να έχει η κοινωνία στη διακυβέρνηση, ρόλου ουσιαστικού, τέτοιου που μπορεί να κατακρίνει ή και να καταργεί την κατάχρηση εξουσίας εκ μέρους των κομμάτων.
Γιώργος Σταματόπουλος
Η κοινωνία μπορεί από μόνη της να συμμετέχει στη λήψη αποφάσεων εάν δεν εκφράζεται από κάποιο πολιτικό υποκείμενο; Εδώ αρχίζουν τα ερωτήματα γιατί φαίνεται κομμάτι δύσκολο να αποχτήσει κανείς από τη μια μέρα στην άλλη πολιτική συνείδηση και μόρφωση. Αυτές δεν αποκτώνται σε σχολεία ή σε σεμινάρια πολιτικής αγωγής παρά στον δρόμο, στην καθημερινή συμμετοχή των μελών της κοινωνίας στη λήψη αποφάσεων, εκεί δηλαδή που κρίνονται όλα. Να συνειδητοποιήσουν δηλαδή τα μέλη ότι έχουν λόγο και ικανότητα να συμπεριληφθούν στα θεσμικά όργανα του κράτους, να πειστούν γι’ αυτή τους την ικανότητα όπως και για τη δυναμική τους. Και ας χολώνονται, ας στραβομουτσουνιάζουν τα επίσημα κόμματα, ας ουρλιάζουν οι ελίτ της εξουσίας και κάθε μεγαλομανής αρχηγίσκος.
Εάν μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο, διαφορετική θα ήταν η απόδοση της δικαιοσύνης, διαφορετικά [με ασφάλεια] θα κινούνταν τα μέσα μαζικής μεταφοράς, άλλη μορφή θα αποκτούσε η παιδεία και κατά συνέπεια η κουλτούρα και ο πολιτισμός, με πιο ανθρώπινο πρόσωπο θα αντιμετωπίζονταν οι ασθενείς στα νοσοκομεία, πιο υπεύθυνοι και αποτελεσματικοί θα ήσαν οι αγρότες και οι κάθε λογής μικροεπαγγελματίες – τι να λέμε… Λέμε πάντως… Και αφού φαίνεται δύσκολη η συγκρότηση πολιτικού υποκειμένου εκ μέρους της κοινωνίας, ας γίνει μια συνεργασία της με όσα κόμματα έχουν ως προμετωπίδα μια μορφή δημοκρατίας, αλλά εδώ αναφύεται άλλο θέμα, αυτό της ετοιμότητας των κομμάτων αυτών να δεχτούν στους «κόλπους» τους τη βάση και όχι την κομματική τους βάση. Τη βάση, την κοινωνία δηλαδή.
Τέλος πάντων είναι μια εμμονή ότι η κοινωνία όφειλε να είχε ενεργό ρόλο στη λήψη αποφάσεων για κρίσιμα ζητήματα, που αφορούν το μεγαλύτερο μέρος της, τα δικαιώματά της αλλά και τα συμφέροντά της – και ας λένε οι ντούροι ορθολογιστές ότι στα θέματα της διακυβέρνησης και των πολιτευμάτων έχει ριφθεί ο κύβος εδώ και δυο-τρεις αιώνες, στον δυτικό τουλάχιστον κόσμο, τον πεπολιτσμένο, εάν μας διαφεύγει. Τι, αλήθεια, λένε τα εναλλακτικά κινήματα; Θα δικαιωθούν τα δολοφονημένα από τον κρατικό μηχανισμό θύματα των Τεμπών; Οι συγγενείς τους θα απαλύνουν κάπως τον πόνο τους; Θαυμάσια, χθες, η κοινωνία!
https://www.efsyn.gr/stiles/yposimeioseis/464776_ean-i-koinonia
Σχόλια (0)