Το MAGA και οι απορρυθμίσεις του Τραμπ

Ο Τραμπ βλέπει τις Ηνωμένες Πολιτείες ως μια μεγάλη καπιταλιστική εταιρεία της οποίας είναι διευθυντής ο ίδιος.

Ακρι­βώς όπως έκανε όταν είχε το ρόλο του αφε­ντι­κού στην τη­λε­ο­πτι­κή εκ­πο­μπή ριά­λι­τι «The Apprentice», νο­μί­ζει ότι διευ­θύ­νει μια επι­χεί­ρη­ση και έτσι μπο­ρεί να προ­σλαμ­βά­νει και να απο­λύ­ει αν­θρώ­πους ανά­λο­γα τα κέφια του. Έχει ένα διοι­κη­τι­κό συμ­βού­λιο που τον συμ­βου­λεύ­ει ή/και εκτε­λεί τις εντο­λές του (Αμε­ρι­κα­νοί ολι­γάρ­χες και πρώην τη­λε­πα­ρου­σια­στές). Όμως οι κρα­τι­κοί θε­σμοί απο­τε­λούν εμπό­διο. Έτσι, το Κο­γκρέ­σο, τα δι­κα­στή­ρια, οι πο­λι­τεια­κές κυ­βερ­νή­σεις κ.λπ. πρέ­πει να αγνοη­θούν ή/και να τους ζη­τη­θεί να εκτε­λούν τις οδη­γί­ες του CEO.

Μάικλ Ρόμπερτς | μετάφραση Θάνος Λυκουργιάς

Σαν καλός (sic) κα­πι­τα­λι­στής, ο Τραμπ θέλει να απε­λευ­θε­ρώ­σει την Αμε­ρι­κή Α.Ε. από κάθε πε­ριο­ρι­σμό στην πραγ­μα­το­ποί­η­ση κερ­δών. Για τον Τραμπ, την εται­ρεία και τους με­τό­χους της, μο­να­δι­κός στό­χος είναι τα κέρδη, όχι οι ανά­γκες της κοι­νω­νί­ας γε­νι­κά, ούτε οι υψη­λό­τε­ροι μι­σθοί για τους ερ­γα­ζό­με­νους της εται­ρεί­ας του Τραμπ. Αυτό ση­μαί­νει ότι δεν θα υπάρ­ξουν άλλες σπα­τά­λες δα­πα­νών για τον πε­ριο­ρι­σμό της υπερ­θέρ­μαν­σης του πλα­νή­τη και την απο­φυ­γή κα­τα­στρο­φής του πε­ρι­βάλ­λο­ντος. Η αμε­ρι­κα­νι­κή εται­ρεία θα πρέ­πει απλώς να απο­κο­μί­ζει πε­ρισ­σό­τε­ρα κέρδη και να μην ασχο­λεί­ται με τέ­τοιες «εξω­τε­ρι­κό­τη­τες» [ΣτΜ: οι συ­νέ­πειες μιας βιο­μη­χα­νι­κής ή εμπο­ρι­κής δρα­στη­ριό­τη­τας που θίγει άλλα μέρη χωρίς όμως αυτό να επη­ρε­ά­ζει τις τιμές στην αγορά].

Ως ο κτη­μα­το­με­σί­της που είναι, ο Τραμπ πι­στεύ­ει ότι ο τρό­πος για να αυ­ξή­σει τα κέρδη της εται­ρεί­ας του είναι να κάνει συμ­φω­νί­ες για την εξα­γο­ρά άλλων εται­ρειών ή να συ­νά­πτει συμ­φω­νί­ες σχε­τι­κά με τις τιμές και τα κόστη ώστε να εξα­σφα­λί­σει τα μέ­γι­στα κέρδη για την εται­ρεία του. Όπως συμ­βαί­νει με κάθε με­γά­λη εται­ρεία, ο Τραμπ δεν θέλει να κερ­δί­σουν οι αντα­γω­νι­στές του με­ρί­διο αγο­ράς εις βάρος του. Έτσι, θέλει να αυ­ξή­σει το κό­στος για τις αντί­πα­λες εθνι­κές εται­ρεί­ες όπως η Ευ­ρώ­πη, ο Κα­να­δάς και η Κίνα [ΣτΜ συ­νο­λι­κά στο άρθρο οι κρα­τι­κές/εθνι­κές οι­κο­νο­μί­ες πε­ρι­γρά­φο­νται ως εται­ρεί­ες από τον Ρό­μπερτς, ώστε να αντα­να­κλά­ται με αυτό τον τρόπο η νο­ο­τρο­πία που έχει ο Τραμπ). Αυτό το κάνει με την αύ­ξη­ση των δα­σμών στις εξα­γω­γές τους. Προ­σπα­θεί επί­σης να πεί­σει άλλες λι­γό­τε­ρο ισχυ­ρές εται­ρεί­ες (π.χ. το Ηνω­μέ­νο Βα­σί­λειο)  να προ­χω­ρή­σουν σε εμπο­ρι­κές συμ­φω­νί­ες για την ει­σα­γω­γή πε­ρισ­σό­τε­ρων αγα­θών και υπη­ρε­σιών των αμε­ρι­κα­νι­κών εται­ρειών (εται­ρεί­ες υγεί­ας, γε­νε­τι­κά τρο­πο­ποι­η­μέ­να τρό­φι­μα κ.λπ.). Επί­σης, στο­χεύ­ει να αυ­ξή­σει τις επεν­δύ­σεις των αμε­ρι­κα­νι­κών εται­ρειών σε κερ­δο­φό­ρους το­μείς, όπως η πα­ρα­γω­γή ορυ­κτών καυ­σί­μων (Αλά­σκα, fracking, γε­ω­τρή­σεις), οι τε­χνο­λο­γί­ες απο­κλει­στι­κής χρή­σης (Nvidia, AI) και, κυ­ρί­ως, τα ακί­νη­τα (Γροι­λαν­δία, Πα­να­μάς, Κα­να­δάς, Γάζα).

Κάθε εται­ρεία επι­θυ­μεί να πλη­ρώ­νει λι­γό­τε­ρους φό­ρους στα έσοδα και τα κέρδη της, και ο Τραμπ σκο­πεύ­ει να το κάνει αυτό για την αμε­ρι­κα­νι­κή εται­ρεία του. Έτσι, ο ίδιος και ο «σύμ­βου­λός» του, Μασκ, προ­χω­ρούν σε κα­τε­δά­φι­ση των κυ­βερ­νη­τι­κών υπη­ρε­σιών, των υπαλ­λή­λων τους και κάθε δα­πά­νης για δη­μό­σιες υπη­ρε­σί­ες (ακόμη και την άμυνα) για να «εξοι­κο­νο­μή­σουν χρή­μα­τα», ώστε ο Τραμπ να μπο­ρέ­σει να μειώ­σει το κό­στος, δη­λα­δή να μειώ­σει τους φό­ρους επί των εται­ρι­κών κερ­δών και τους φό­ρους επί των υψη­λό­μι­σθων υπερ­πλού­σιων ατό­μων που συμ­με­τέ­χουν στο διοι­κη­τι­κό συμ­βού­λιο της αμε­ρι­κα­νι­κής εται­ρεί­ας του και εκτε­λούν τις ντι­ρε­κτί­βες του.

Ο Τραμπ έδωσε εντο­λή στο Υπουρ­γείο Δι­καιο­σύ­νης να δια­κό­ψει για 180 ημέ­ρες όλες τις δια­δι­κα­σί­ες επι­βο­λής του νόμου περί πρα­κτι­κών δια­φθο­ράς στο εξω­τε­ρι­κό (Foreign Corrupt Practices Act –νο­μο­θε­σία απο­τρο­πής της δω­ρο­δο­κί­ας και εφαρ­μο­γής λο­γι­στι­κών πρα­κτι­κών που απο­σκο­πεί στη δια­τή­ρη­ση της ακε­ραιό­τη­τας στις επι­χει­ρη­μα­τι­κές συ­ναλ­λα­γές). Για κάθε νέο ρυθ­μι­στι­κό κα­νό­να που εκ­δί­δε­ται, ο Τραμπ σκο­πεύ­ει να κα­ταρ­γεί δέκα, ώστε να «απε­λευ­θε­ρώ­σει την ευ­η­με­ρία μέσω της απορ­ρύθ­μι­σης». Απέ­λυ­σε τον επι­κε­φα­λής του Γρα­φεί­ου Οι­κο­νο­μι­κής Προ­στα­σί­ας Κα­τα­να­λω­τών (CFPB) και έδωσε εντο­λή σε όλους τους υπαλ­λή­λους του Γρα­φεί­ου να «στα­μα­τή­σουν άμεσα κάθε δρα­στη­ριό­τη­τα ελέγ­χου και εξέ­τα­σης». Το CFPB είχε δη­μιουρ­γη­θεί στον από­η­χο της χρη­μα­το­πι­στω­τι­κής κρί­σης του 2007-2008 και έχει ως απο­στο­λή τη θέ­σπι­ση και επι­βο­λή κα­νό­νων που αφο­ρούν τις εται­ρεί­ες χρη­μα­το­πι­στω­τι­κών υπη­ρε­σιών και τις τρά­πε­ζες, με προ­τε­ραιό­τη­τα την προ­στα­σία των κα­τα­να­λω­τών που δα­νεί­ζο­νται.

Ο Τραμπ θέλει πε­ρισ­σό­τε­ρές κερ­δο­σκο­πι­κές μάρ­κες (tokens), πε­ρισ­σό­τε­ρα project κρυ­πτο­νο­μι­σμά­των (σαν αυτά που τρέ­χουν οι γιοι του) και έχει ξε­κι­νή­σει το δικό του memecoin. [ΣτΜ πολύ χο­ντρι­κά, τα πα­ρα­πά­νω απο­τε­λούν δια­φο­ρε­τι­κούς τύ­πους κρυ­πτο­νο­μι­σμά­των]. Οι πρό­σφα­τα προ­τει­νό­με­νες αλ­λα­γές στις οδη­γί­ες λο­γι­στι­κής θα διευ­κο­λύ­νουν πολύ τις τρά­πε­ζες και τους δια­χει­ρι­στές πε­ριου­σια­κών στοι­χεί­ων να κα­τέ­χουν κρυ­πτο­νο­μι­σμα­τι­κές μάρ­κες -μια κί­νη­ση που φέρ­νει αυτό το εξαι­ρε­τι­κά ευ­με­τά­βλη­το πε­ριου­σια­κό στοι­χείο πιο κοντά στην καρ­διά του χρη­μα­το­πι­στω­τι­κού συ­στή­μα­τος.

Κι όμως αυτά προ­ω­θού­νται μόλις δύο χρό­νια από τότε που οι ΗΠΑ βρέ­θη­καν στα πρό­θυ­ρα της πιο σο­βα­ρής σει­ράς τρα­πε­ζι­κών χρε­ο­κο­πιών μετά τη χρη­μα­το­πι­στω­τι­κή κα­ται­γί­δα του 2008. Μια σειρά από πε­ρι­φε­ρεια­κές τρά­πε­ζες, με­ρι­κές από τις οποί­ες είχαν το μέ­γε­θος των με­γα­λύ­τε­ρων ιδρυ­μά­των της Ευ­ρώ­πης, χρε­ο­κό­πη­σαν, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νης της Silicon Valley Bank, η πτώση της οποί­ας έφτα­σε αρ­κε­τά κοντά στο να προ­κα­λέ­σει μια γε­νι­κευ­μέ­νη κρίση. Η κα­τάρ­ρευ­ση της SVB προ­κλή­θη­κε από διά­φο­ρες άμε­σες αι­τί­ες. Η αξία των ομο­λό­γων που κα­τεί­χε κα­τρα­κυ­λού­σε, καθώς τα επι­τό­κια δα­νει­σμού στις ΗΠΑ ανέ­βαι­ναν. Με με­ρι­κά μόνο «πα­τή­μα­τα» (tap) σε μια εφαρ­μο­γή, η τρο­μαγ­μέ­νη και δια­συν­δε­δε­μέ­νη μέσω της τε­χνο­λο­γί­ας βάση πε­λα­τών της τρά­πε­ζας απέ­συ­ρε κα­τα­θέ­σεις σε ρυθμό που δεν ήταν δια­χει­ρί­σι­μος, αφή­νο­ντας τους πο­λυ­ε­κα­τομ­μυ­ριού­χους να φω­νά­ζουν για ομο­σπον­δια­κή κρα­τι­κή βο­ή­θεια. Αυτή η απορ­ρύθ­μι­ση είναι «ένα τε­ρά­στιο λάθος και θα είναι επι­κίν­δυ­νη», δή­λω­σε ο Κεν Γουίλ­κοξ, ο οποί­ος ήταν διευ­θύ­νων σύμ­βου­λος της SVB για μια δε­κα­ε­τία μέχρι το 2011. «Χωρίς καλές ρυθ­μι­στι­κές αρχές, οι τρά­πε­ζες θα ξε­σα­λώ­σουν», δή­λω­σε στο The Banker, αδελ­φή έκ­δο­ση των Financial Times.

Το «μά­ντρα» του Τραμπ υπέρ της απορ­ρύθ­μι­σης της αμε­ρι­κα­νι­κής εται­ρεί­ας του βρί­σκει τώρα αντα­πό­κρι­ση από τις αντί­στοι­χες εται­ρί­ες της ΕΕ και του Ηνω­μέ­νου Βα­σι­λεί­ου. Η ΕΕ και το Ηνω­μέ­νο Βα­σί­λειο έχουν ήδη εγκα­τα­λεί­ψει τις συμ­φω­νη­μέ­νες νέες διε­θνείς κε­φα­λαια­κές απαι­τή­σεις για τις τρά­πε­ζες που απέρ­ρε­αν από το πλαί­σιο της Βα­σι­λεί­ας ΙΙΙ και ακο­λου­θούν το πα­ρά­δειγ­μα των ΗΠΑ. Ο πρώην επι­κε­φα­λής της ΕΚΤ και πρώην τρα­πε­ζί­της της Goldman Sachs, Μάριο Ντρά­γκι, φω­νά­ζει σή­με­ρα να μπει τέλος στους κα­νο­νι­σμούς που εφαρ­μό­ζουν τα κράτη μέλη της ΕΕ, οι οποί­οι σύμ­φω­να με τον ίδιο «είναι πολύ πιο επι­ζή­μιοι για την ανά­πτυ­ξη από τους δα­σμούς που μπο­ρεί να επι­βά­λουν οι ΗΠΑ -και οι βλα­βε­ρές επι­πτώ­σεις τους αυ­ξά­νο­νται με την πά­ρο­δο του χρό­νου. Η ΕΕ έχει επι­τρέ­ψει στα ρυθ­μι­στι­κά πλαί­σια να κα­θη­λώ­νουν το πιο και­νο­τό­μο τμήμα των υπη­ρε­σιών -το ψη­φια­κό- εμπο­δί­ζο­ντας την ανά­πτυ­ξη των ευ­ρω­παϊ­κών επι­χει­ρή­σε­ων τε­χνο­λο­γί­ας και απο­τρέ­πο­ντας την οι­κο­νο­μία από το να ξε­κλει­δώ­σει με­γά­λα κέρδη πα­ρα­γω­γι­κό­τη­τας».

Στο Ηνω­μέ­νο Βα­σί­λειο, η υπουρ­γός Οι­κο­νο­μι­κών Ρέι­τσελ Ριβς ζή­τη­σε από τις αρχές ρύθ­μι­σης του χρη­μα­το­πι­στω­τι­κού τομέα να «γκρε­μί­σουν τα ρυθ­μι­στι­κά εμπό­δια» που εμπο­δί­ζουν την οι­κο­νο­μι­κή ανά­πτυ­ξη, υπο­νο­ώ­ντας ότι οι ρυθ­μι­στι­κές πο­λι­τι­κές μετά το χρη­μα­το­πι­στω­τι­κό κραχ έχουν «πα­ρα­τρα­βή­ξει». Ο πρό­ε­δρος του ρυθ­μι­στι­κού φορέα για τις εμπο­ρι­κές συ­ναλ­λα­γές στο  Ηνω­μέ­νο Βα­σί­λειο, της Αρχής Αντα­γω­νι­σμού και Αγο­ρών (Competition and Markets Authority), αντι­κα­τα­στά­θη­κε από τον πρώην επι­κε­φα­λής της Amazon στο Ηνω­μέ­νο Βα­σι­λείο! Ο επι­κε­φα­λής του Συ­νη­γό­ρου του Πο­λί­τη σε χρη­μα­το­πι­στω­τι­κά ζη­τή­μα­τα, επί­σης πα­ραι­τή­θη­κε πρό­σφα­τα, λόγω συ­γκρού­σε­ων γύρω από τη φι­λο­ε­πι­χει­ρη­μα­τι­κή προ­σέγ­γι­ση της κυ­βέρ­νη­σης. Η Ριβς θέλει να πε­ρά­σουν από εξο­νυ­χι­στι­κό έλεγ­χο οι 130 πε­ρί­που ρυθ­μι­στι­κές αρχές της Βρε­τα­νί­ας, προ­κει­μέ­νου να δια­πι­στω­θεί αν κά­ποιες από αυτές θα πρέ­πει να κα­ταρ­γη­θούν. Η Ριβς δή­λω­σε σε ανώ­τε­ρα τρα­πε­ζι­κά στε­λέ­χη ότι «για πολύ καιρό, εφαρ­μό­ζα­με ρυθ­μί­σεις με το μυαλό στους κιν­δύ­νους και όχι στην ανά­πτυ­ξη, και γι’ αυτό συ­νερ­γα­ζό­μα­στε με τις ρυθ­μι­στι­κές αρχές ώστε να γίνει κα­τα­νοη­τό πως η γε­νι­κευ­μέ­νη με­ταρ­ρύθ­μι­ση μπο­ρεί να δώσει ώθηση στην οι­κο­νο­μι­κή ανά­πτυ­ξη». Αυτό ση­μαί­νει ότι η απορ­ρύθ­μι­ση και η ανά­λη­ψη ρί­σκων μπαί­νουν σή­με­ρα στην ημε­ρή­σια διά­τα­ξη.

 

Η Πρά­σι­νη Συμ­φω­νία (Green Deal) της ΕΕ, πο­λι­τι­κές που υπο­τί­θε­ται ότι απο­σκο­πούν στην απαλ­λα­γή της οι­κο­νο­μί­ας από τον άν­θρα­κα, απο­δυ­να­μώ­νε­ται στο όνομα του αντα­γω­νι­σμού με την αμε­ρι­κα­νι­κή εται­ρεία του Τραμπ. Η αρ­μό­δια επί­τρο­πος της ΕΕ, Τε­ρέ­σα Ρι­μπέ­ρα, «ανέ­βα­λε» ήδη για ένα χρόνο την εφαρ­μο­γή ενός νόμου κατά της απο­ψί­λω­σης των δασών. Τώρα θέλει να μειώ­σει τον αριθ­μό των μι­κρών και με­σαί­ων επι­χει­ρή­σε­ων που επη­ρε­ά­ζο­νται από τους υφι­στά­με­νους πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κούς κα­νο­νι­σμούς και να μειώ­σει τις απαι­τή­σεις υπο­βο­λής [πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κών] εκ­θέ­σε­ων, εξοι­κο­νο­μώ­ντας έτσι γύρω στο 20% του κό­στους των ρυθ­μι­στι­κών κα­νο­νι­σμών. Οι Βρυ­ξέλ­λες έχουν υπο­λο­γί­σει ότι το κό­στος συμ­μόρ­φω­σης με τους ρυθ­μι­στι­κούς κα­νό­νες της ΕΕ φτά­νει στα 150 δισ. ετη­σί­ως και θέ­λουν να πε­τσο­κό­ψουν αυτό το ποσό κατά 37,5 δισ. ευρώ έως το 2029. «Αυτό που πρέ­πει να απο­φύ­γου­με είναι να χρη­σι­μο­ποιού­με τη λέξη απλού­στευ­ση για να εν­νο­ή­σου­με απορ­ρύθ­μι­ση», δή­λω­σε η Ρι­μπέ­ρα. «Νο­μί­ζω ότι η απλού­στευ­ση μπο­ρεί να είναι πολύ ακρι­βής … για να δούμε πώς μπο­ρού­με να κά­νου­με τα πράγ­μα­τα ευ­κο­λό­τε­ρα». Όμως, όπως λέει η Χέδερ Γκράμπ, ανώ­τε­ρη συ­νερ­γά­της του οι­κο­νο­μι­κού θινκ τανκ Bruegel, αυτές οι προ­τει­νό­με­νες αλ­λα­γές «φαί­νε­ται να ξε­περ­νούν κατά πολύ την απλού­στευ­ση που θα διευ­κό­λυ­νε την υπο­βο­λή εκ­θέ­σε­ων και φαί­νε­ται να απο­μα­κρύ­νο­νται από τη δια­φά­νεια, που είναι αυτό το οποίο ζη­τούν οι επεν­δυ­τές».

Όσο για τον έλεγ­χο της πα­ρα­γω­γής ορυ­κτών καυ­σί­μων, ξε­χά­στε το. Η Κάρεν ΜακΚί, επι­κε­φα­λής της Exxon Mobil Product Solutions, δή­λω­σε στους Financial Times ότι οι μελ­λο­ντι­κές επεν­δύ­σεις στην Ευ­ρώ­πη θα εξαρ­τη­θούν από τη σα­φή­νεια των Βρυ­ξελ­λών στο θέμα των ρυθ­μι­στι­κών κα­νο­νι­σμών. Είπε ότι «Αυτό που πραγ­μα­τι­κά πε­ρι­μέ­νου­με τώρα είναι δράση» ώστε να πε­ριο­ρί­σουν οι Βρυ­ξέλ­λες τις «κα­λο­προ­αί­ρε­τες» ρυθ­μί­σεις τους και να επι­τρέ­ψουν στη βιο­μη­χα­νία να και­νο­το­μή­σει. «Η αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα είναι στο επί­κε­ντρο αυτή τη στιγ­μή, διότι απλώς αντι­με­τω­πί­ζου­με μια κρίση. Στην Ευ­ρώ­πη, επι­τυγ­χά­νου­με την απαλ­λα­γή από τις εκ­πο­μπές άν­θρα­κα μέσω της απο­βιο­μη­χά­νι­σης», δια­μαρ­τυ­ρή­θη­κε η ΜακΚί. Απ’ ότι φαί­νε­ται, η απο­τυ­χία του ευ­ρω­παϊ­κού κε­φα­λαί­ου να επεν­δύ­σει και να ανα­πτυ­χθεί οφεί­λε­ται μόνο στους ρυθ­μι­στι­κούς  κα­νο­νι­σμούς για την πα­ρα­γω­γή ορυ­κτών καυ­σί­μων και στα εμπό­δια που δεν επι­τρέ­πουν στις επι­χει­ρή­σεις να αντα­γω­νι­στούν.

Φαί­νε­ται ότι όλες οι κυ­βερ­νή­σεις κα­τα­πί­νουν αμά­ση­τη τη στρα­τη­γι­κή του Τραμπ για την αμε­ρι­κα­νι­κή εται­ρεία του: μπο­ρείς να με­γι­στο­ποι­ή­σεις τα κέρδη σου αν κα­ταρ­γή­σεις όλους τους πε­ριο­ρι­σμούς και κά­νεις συμ­φω­νί­ες. Αυτό που αγνο­ούν ο Τραμπ, η ΕΕ και το Ηνω­μέ­νο Βα­σί­λειο είναι ότι η απορ­ρύθ­μι­ση δεν έχει απο­φέ­ρει ποτέ οι­κο­νο­μι­κή ανά­πτυ­ξη και αύ­ξη­ση της ευ­η­με­ρί­ας. Αντι­θέ­τως, απλώς αύ­ξη­σε τον κίν­δυ­νο χάους και κα­τάρ­ρευ­σης. Και αυτό ση­μαί­νει ότι τε­λι­κά κά­ποια στιγ­μή, βλά­πτει την κερ­δο­φο­ρία.

Αρκεί να θυ­μη­θού­με τη γε­λοία θέση που είχε υιο­θε­τή­σει η κυ­βέρ­νη­ση των Ερ­γα­τι­κών της Βρε­τα­νί­ας πριν από το πα­γκό­σμιο χρη­μα­το­πι­στω­τι­κό κραχ στις αρχές της δε­κα­ε­τί­ας του 2000, αυτό που απο­κα­λού­σαν «χα­λα­ρή ρύθ­μι­ση» (light-touch regulation)  των τρα­πε­ζών. Ο Έντ Μπολς, τότε υπουρ­γός Χρη­μα­το­πι­στω­τι­κού Τομέα (σή­με­ρα πα­ρου­σια­στής talkshow), στην πρώτη του ομι­λία στο City του Λον­δί­νου είχε πει: «Η επι­τυ­χία του Λον­δί­νου βα­σί­στη­κε σε τρία με­γά­λα πλε­ο­νε­κτή­μα­τα: Τις δε­ξιό­τη­τες, την τε­χνο­γνω­σία και ευ­ε­λι­ξία του ερ­γα­τι­κού δυ­να­μι­κού. Μια ξε­κά­θα­ρη δέ­σμευ­ση για πα­γκό­σμιες, ανοι­κτές και αντα­γω­νι­στι­κές αγο­ρές. Και την χα­λα­ρή ρύθ­μι­ση βάσει αρχών». Ο τότε υπουρ­γός Οι­κο­νο­μί­ας  και έπει­τα πρω­θυ­πουρ­γός Γκόρ­ντον Μπρά­ουν είχε απευ­θυν­θεί στους τρα­πε­ζί­τες και είχε ανα­φέ­ρει: «Σή­με­ρα το σύ­στη­μά μας για χα­λα­ρή και βα­σι­σμέ­νη στο ρίσκο ρύθ­μι­ση ανα­φέ­ρε­ται συχνά -μαζί με τον διε­θνι­σμό του Σίτι και τις δε­ξιό­τη­τες όσων ερ­γά­ζο­νται εδώ- ως ένα από τα πιο ελ­κυ­στι­κά  χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά μας. Μας έχει προ­σφέ­ρει ένα τε­ρά­στιο αντα­γω­νι­στι­κό πλε­ο­νέ­κτη­μα και θε­ω­ρεί­ται το κα­λύ­τε­ρο στον κόσμο». Τι συ­νέ­βη στη συ­νέ­χεια και πού βρί­σκε­ται τώρα η Βρε­τα­νία;

Η Ρέι­τσελ Ριβς δεν έμαθε τί­πο­τα από το κραχ του 2008. Στην πρώτη επί­ση­μη ομι­λία της ως υπουρ­γός στο Mansion House του Λον­δί­νου [ΣτΜ ετή­σια ομι­λία του/της υπουρ­γού Οι­κο­νο­μί­ας του Η.Β. , στην οποία σκια­γρα­φεί­ται η μελ­λο­ντι­κή πο­λι­τι­κή της κυ­βέρ­νη­σης ως προς τη βιο­μη­χα­νία, το ρυθ­μι­στι­κό πλαί­σιο κλπ] τον πε­ρα­σμέ­νο Νο­έμ­βριο επα­νέ­λα­βε την έκ­κλη­ση για απορ­ρύθ­μι­ση. Όμως, όπως επι­σή­μα­νε η Μα­ριά­να Μα­τζου­κά­το, σύμ­φω­να με τον ΟΟΣΑ, το Ηνω­μέ­νο Βα­σί­λειο είναι ήδη η δεύ­τε­ρη πιο απο­ρυθ­μι­σμέ­νη χώρα όσον αφορά κα­νο­νι­σμούς που αφο­ρούν τα προ­ϊ­ό­ντα και η τέ­ταρ­τη πιο απο­ρυθ­μι­σμέ­νη χώρα όσον αφορά κα­νο­νι­σμούς που αφο­ρούν την απα­σχό­λη­ση. Και η Πα­γκό­σμια Τρά­πε­ζα συ­νε­χί­ζει να αξιο­λο­γεί το Ηνω­μέ­νο Βα­σί­λειο ως μία από τις υψη­λό­τε­ρες στην κα­τά­τα­ξη χώρες όσον αφορά την «ευ­κο­λία άσκη­σης επι­χει­ρη­μα­τι­κής δρα­στη­ριό­τη­τας».

Αλλά τώρα φαί­νε­ται ότι, προ­κει­μέ­νου να αντα­γω­νι­στούν την αμε­ρι­κα­νι­κή εται­ρεία του Τραμπ, η Ευ­ρώ­πη και το Ηνω­μέ­νο Βα­σί­λειο δεν αρκεί να εμπλα­κούν μόνο σε έναν «αγώνα δρό­μου προς τα κάτω» όσον αφορά τους φό­ρους (η Ριβς αρ­νεί­ται να χρη­μα­το­δο­τή­σει τις δη­μό­σιες υπη­ρε­σί­ες μέσω φο­ρο­λό­γη­σης του πλού­του ή των εται­ρι­κών κερ­δών -αντί­θε­τα θέλει να την μειώ­σει). Πρέ­πει επί­σης να εμπλα­κούν σε έναν «αγώνα δρό­μου προς τα κάτω» όσον αφορά την απορ­ρύθ­μι­ση. Ακόμη και οι οι­κο­νο­μο­λό­γοι της Τρά­πε­ζας της Αγ­γλί­ας ανη­συ­χούν για την «αντα­γω­νι­στι­κή απορ­ρύθ­μι­ση», καθώς αυτή θα αυ­ξή­σει ανα­πό­φευ­κτα τον κίν­δυ­νο χρη­μα­το­πι­στω­τι­κής κα­τάρ­ρευ­σης.

Όποιος έχει πα­ρα­κο­λου­θή­σει μέσα στα χρό­νια τα κεί­με­να που δη­μο­σιεύ­ο­νται σε αυτό εδώ το μπλογκ, ξέρει πως δεν πι­στεύω ότι η ρύθ­μι­ση των κα­πι­τα­λι­στι­κών επι­χει­ρή­σε­ων μπο­ρεί να λει­τουρ­γή­σει, όπως απο­δεί­χθη­κε από το πα­γκό­σμιο χρη­μα­το­πι­στω­τι­κό κραχ του 2008, την κα­τάρ­ρευ­ση των πε­ρι­φε­ρεια­κών τρα­πε­ζών των ΗΠΑ το 2023 και πολλά άλλα πα­ρα­δείγ­μα­τα στον χρη­μα­το­πι­στω­τι­κό τομέα, τις επι­χει­ρή­σεις και τις υπη­ρε­σί­ες. Δεν μπο­ρεί να υπάρ­ξει πραγ­μα­τι­κά απο­τε­λε­σμα­τι­κή «ρύθ­μι­ση» χωρίς δη­μό­σια ιδιο­κτη­σία η οποία θα ελέγ­χε­ται από δη­μο­κρα­τι­κές ερ­γα­τι­κές ορ­γα­νώ­σεις. Η απορ­ρύθ­μι­ση ίσως και να μην αυ­ξή­σει τον κίν­δυ­νο χρη­μα­το­πι­στω­τι­κών κραχ ή πε­ρισ­σό­τε­ρων βιο­μη­χα­νι­κών ατυ­χη­μά­των ή εξα­πά­τη­σης κα­τα­να­λω­τών ή πε­ρισ­σό­τε­ρης δια­φθο­ράς: αυτά συμ­βαί­νουν ούτως ή άλλως. Αλλά σί­γου­ρα δεν θα απο­δώ­σει πε­ρισ­σό­τε­ρη οι­κο­νο­μι­κή ανά­πτυ­ξη και κα­λύ­τε­ρο βιο­τι­κό επί­πε­δο και δη­μό­σιες υπη­ρε­σί­ες.

Πράγ­μα­τι, αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η εται­ρι­κή στρα­τη­γι­κή του Τραμπ πρό­κει­ται να απο­τύ­χει. Οι αυ­ξη­μέ­νοι δα­σμοί σε άλλες εται­ρεί­ες μπο­ρεί να δώ­σουν στην εται­ρεία του Τραμπ ένα προ­σω­ρι­νό πλε­ο­νέ­κτη­μα στις τιμές, αλλά αυτό θα μπο­ρού­σε σύ­ντο­μα να εξα­νε­μι­στεί από το υψη­λό­τε­ρο κό­στος για προ­ϊ­ό­ντα και υπη­ρε­σί­ες που πα­ρέ­χο­νται από αντί­πα­λες εθνι­κές εται­ρεί­ες, τις οποί­ες η επι­χεί­ρη­ση του Τραμπ  εξα­κο­λου­θεί να χρειά­ζε­ται και από τις οποί­ες  πρέ­πει να αγο­ρά­ζει. Η επι­τά­χυν­ση του πλη­θω­ρι­σμού είναι ο κίν­δυ­νος. Και αυτό δεν θα αρέ­σει κα­θό­λου στους ερ­γα­ζό­με­νους της εται­ρεί­ας. Επι­πλέ­ον, η σύ­να­ψη συμ­φω­νιών για το εμπό­ριο και την ακί­νη­τη πε­ριου­σία ή η μεί­ω­ση της φο­ρο­λο­γί­ας των κερ­δών δεν οδή­γη­σε ποτέ σε ση­μα­ντι­κή αύ­ξη­ση της οι­κο­νο­μι­κής ανά­πτυ­ξης. Αυτή εξαρ­τά­ται από τις επεν­δύ­σεις σε πα­ρα­γω­γι­κούς το­μείς. Οι πε­ρισ­σό­τε­ρες από τις πε­ρι­κο­πές στους φό­ρους θα κα­τα­λή­ξουν μάλ­λον σε οι­κο­νο­μι­κή κερ­δο­σκο­πία από τις εται­ρεί­ες και τους υπερ­πλού­σιους.

Εάν μια εται­ρι­κή στρα­τη­γι­κή απο­τύ­χει, ο CEO πρέ­πει συ­νή­θως να ανα­λά­βει την ευ­θύ­νη και οι διευ­θυ­ντές και οι μέ­το­χοι της εται­ρεί­ας μπο­ρούν να στρα­φούν ενα­ντί­ον του. Και αν η εται­ρεία δεν μπο­ρεί να προ­σφέ­ρει κα­λύ­τε­ρους μι­σθούς και συν­θή­κες για τους ερ­γα­ζο­μέ­νους της, αλλά μόνο υψη­λό­τε­ρο πλη­θω­ρι­σμό και κα­τάρ­ρευ­ση των δη­μό­σιων υπη­ρε­σιών, αυτό μπο­ρεί να οδη­γή­σει σε σο­βα­ρά προ­βλή­μα­τα στο εσω­τε­ρι­κό της εται­ρεί­ας. Ας πα­ρα­κο­λου­θού­με αυτή τη διά­στα­ση.

https://rproject.gr/article/maga-kai-oi-aporrythmiseis-toy-tramp