Πάντοτε η κοινότητα υφίσταται σοκ όταν συνειδητοποιεί ότι τινά από τα μέλη της προβαίνουν σε αποτρόπαιες, φρικιαστικές πράξεις που δεν τις αντέχει η ανθρώπινη λογική. Μανάδες να σκοτώνουν τα παιδιά τους; Αδιανόητο. Να, όμως, που δεν είναι αδιανόητο, είναι μια φυσική πράξη η δολοφονία έτσι κι αλλιώς, απαράδεκτη ασφαλώς για την ηθική αλλά και την ίδια τη λογική. Αλλο όμως τι θέλει η ηθική-λογική και άλλο τι συμβαίνει στα σκοτεινά, άγρια και απροσδόκητα μύχια του όντος άνθρωπος.
Γιώργος Σταματόπουλος
Ο λογικός άνθρωπος ουδέποτε κατάφερε να συνομιλήσει με τον θυμικό εαυτό του, πάντα υπήρχε μια σχέση αποκλεισμού μεταξύ των δύο αυτών εαυτών. Με κανόνες τα κουτσοκαταφέραμε να επικρατήσει η λογική. Ο καθηγητής Ουμπέρτο Γκαλιμπέρτι δεν μασάει τα λόγια του: «Η λογική εμφανίζεται ως ένα σύνολο κανόνων, που επιβάλλονται με την άσκησή τους και, εφόσον επιβληθούν, αποκλείουν την τρέλα, η οποία δεν αποδέχεται κανόνες. Κι αν οι κανόνες αυτοί, με τη σειρά τους, είναι αληθείς όχι επειδή ανήκουν σε μια μοναδική, αιώνια και καθολική λογική, αλλά επειδή επιβάλλονται και, εφόσον επιβληθούν, προσδίδουν αληθοφάνεια. Συνεπώς -συνεχίζει- η ισχύς και όχι η αλήθεια είναι το θεμέλιο της λογικής, πράγμα που είχαν καταλάβει οι αρχαίοι Ελληνες από την ημέρα που ονόμασαν την οργάνωση της λογικής ε π ι σ τ ή μ η [αυτό που επίσταται]», «Τοπία Ψυχής», εκδόσεις Ιταμος».
Οταν συνειδητοποιούμε λοιπόν τι είναι ικανό να κάνει το ον άνθρωπος, χάνουμε τα λόγια μας διότι είναι φανερό ότι το ον αυτό είναι, δυνάμει, ο εαυτός μας, ο καθένας από εμάς· όση γνώση κι αν έχουμε αποκτήσει, όση ειρηνική παιδεία κι αν έχουμε κατακτήσει. Από αυτό το σοκ της συνειδητοποίησης είναι πιθανό να μας προστατεύει η προσπάθειά μας να αποδώσουμε τη φρίκη σε ασυναίσθητους ανθρώπους, σε τρελούς, ταπεινούς και κακοποιημένους, στη φτώχεια και στην αδαημοσύνη. Συντελούν όλα αυτά αλλά το πρόβλημα παραμένει κεκρυμμένο, από καταβολής ίσως.
Ενα τέτοιο σοκ υπέστη ο γερμανικός λαός μετά την ήττα της χώρας τους στον Πρώτο Παγκόσμιο. Συνειδητοποίησαν ότι το πάλαι ποτέ αυτοκρατορικό μεγαλείο της χώρας τους είχε χαθεί για πάντα. Κάποιος έπρεπε να τους βγάλει από την ανυπόφορη δυσφορία. Αυτός ήταν ασφαλώς ο Χίτλερ, που έταξε στις μάζες ένα ανίκητο έθνος, κατασκεύασε μια συλλογική φαντασίωση ικανή να αποδιώξει το σοκ της συνειδητοποίησης της εθνικής ταπείνωσης. Σημειώνει ο Νόρμπερτ Ελίας: «Οι ναζί έκαναν τους Γερμανούς να πιστέψουν και πάλι ότι εξακολουθούν να αποτελούν δύναμη πρώτης γραμμής και ότι διαθέτουν τα αντίστοιχα εφόδια, ότι, σαν τους μεσαιωνικούς αυτοκράτορες, οι κυρίαρχοι της Γερμανίας θα ηγεμόνευαν πάνω σε πλατιές εκτάσεις της Ευρώπης», «Ναζισμός και γερμανικός χαρακτήρας», Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.
Προκειμένου οι μάζες να επαναποκτήσουν αξιοπρέπεια και αυτοπεποίθηση, μεγαλείο και λοιπά αδιαφόρησαν ψυχρά για το ποια μέσα μετέρχονταν οι ναζί προκειμένου να ξαναγεννήσουν (!) την περήφανη και μοναδική χώρα τους. Ποια καταπίεση, ποια βία, ποια βαρβαρότητα· η χαμένη περηφάνια πάνω απ’ όλα, ποια λογική και ηθική, η θυμική άγρια ικανοποίηση uber alles.
Aς μη σοκαριζόμαστε· ας σκεφτόμαστε και ας βελτιωνόμαστε καλύτερα. Μάλλον, άλλα λόγια· ν’ αγαπιόμαστε.
https://www.efsyn.gr/stiles/yposimeioseis/478825_gia-kathe-sok
