Τρέφουμε μια χώρα που μας απομυζεί. Και καθημερινά -μικροί και μεγάλοι- εξαντλούμαστε στα καφενεία και στα social, καλοκαιριάτικα, να περιγράφουμε παθογένειες. Π.χ. συζητάμε για έλλειψη φροντίδας δημόσιων χώρων ή για ανεπαρκή παροχή δημόσιων αγαθών, αλλά ουσιαστικά το εκλογικεύουμε, το αποδεχόμαστε και το διαιωνίζουμε απλά περιγράφοντάς το.
Ηλίας Καραβόλιας
Τη δε μικρή ή μεγάλη διαπλοκή/διαφθορά, που κυριαρχεί, την ονομάζουμε και τη δείχνουμε ο ένας στον άλλο σαν γραφικοί υποτελείς Λουδοβίκων, τσάρων και αυλικών τους (τους οποίους ψηφίζουμε κανονικά).
Και με αυτό το περιγραφικό καθημερινό κρεσέντο, δυστυχώς δεν κάνουμε τίποτα άλλο παρά να «επιβραβεύουμε» το παράλογο και τους ωφελημένους μιας σαθρής κατάστασης.
Μια κατάσταση που νομιμοποιούμε και ψηφίζουμε κανονικότατα και τη μετασχηματίσαμε (τρεις γενιές τώρα) σε άθροισμα από εθνικά ιδιοσυγκρασιακά χαρακτηριστικά, κάτι σαν φυσιολογικά φαινόμενα που τα ανεχόμαστε επειδή πειστήκαμε ότι τελικά οι θεσμοί ελέγχονται, δεν λειτουργούν, δεν υπάρχουν.
Η συνεχής επίκληση όμως της μίζερης και παθητικής αδράνειας όλων μπροστά σε αυτά (η φράση «δεν κουνιέται φύλλο», που πραγματικά κατάντησε γραφική) δεν είναι παρά μια ένδειξη μαζικής ψύχωσης (όπως το ακούτε).
Στην πραγματικότητα ουδείς θέλει να αλλάξει αυτή την «περιγραφική απόλαυση» του παρανοϊκού εξουσιαστικού, οικονομικού αλλά και κοινωνικού σκηνικού.
Η μεγάλη μάζα παραμένει δέσμια της μη συμμετοχής της στο φαγοπότι – στην ανοργανωσιά, στην έλλειψη πρόσβασης σε εξουσία, πόρους και διοίκηση.
Και η μάζα αυτή είναι ανθρώπινη και εξατομικευμένη: ξέρει ο καθένας πλέον ότι κατά βάθος ως άνθρωπος τελικά φθείρεσαι εσωτερικά όταν απλά λες και ξαναλές όλα αυτά τα τοξικά που ακούς και βλέπεις.
Και τότε είναι που ασυνείδητα δεν αρχίζεις απλά να συμμετέχεις στα άπειρα eco chambers, αλλά εφαρμόζεις ασυνείδητα το πρόταγμα της νεοφιλελεύθερης επιβίωσης: ζήσε εσύ και άσε τους άλλους να κάνουν ό,τι θέλουν (έστω και σε βάρος σου)…
https://www.efsyn.gr/stiles/ano-kato/481514_i-perigrafiki-apolaysi-ton-ypotelon
Σχόλια (0)