Το 13ωρο ρουσφέτι στους επιχειρηματίες επιβεβαιώνει την αποτυχία της υπουργού Εργασίας να καλύψει τα μεγάλα κενά προσωπικού ● Προώθησε ρύθμιση με την οποία «κλωνοποιεί» το υφιστάμενο προσωπικό των επιχειρήσεων για να καλύψει τα κενά ● Με διευθέτηση του χρόνου εργασίας, υπερωρίες και στην εκ περιτροπής εργασία, fast track προσλήψεις μέσω ηλεκτρονικής πλατφόρμας για 2 ημέρες εργασία, 4ήμερο για όλο το έτος, συμπληρώνει το εργασιακό περιβάλλον της κοινωνικής απορρύθμισης και μείωσης του εργασιακού κόστους.
Με τη θεσμοθέτηση της δυνατότητας 13ωρης ημερήσιας εργασίας σε έναν εργοδότη, για έως και 37 ημέρες τον χρόνο, όπως προβλέπει το σχέδιο νόμου το οποίο έδωσε σε διαβούλευση η υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, Νίκη Κεραμέως, επιβεβαιώνει την απόλυτη αποτυχία να ασκήσει πολιτικές και να εφαρμόσει σύγχρονα μέτρα που θα μπορούσαν, αν όχι να λύσουν, τουλάχιστον να μετριάσουν το πρόβλημα που αντιμετωπίζει και η ελληνική αγορά εργασίας.
Χριστίνα Κοψίνη
Πρόβλημα που σχετίζεται με το μεγάλο έλλειμμα σε προσωπικό. Ενα έλλειμμα το οποίο δεν κατόρθωσε να μετριάσει με τα ταξίδια της ίδιας και του διευθυντικού επιτελείου του υπ. Εργασίας στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, προκειμένου, όπως διατεινόταν, να μετατρέψει το brain drain σε brain gain.
Η κ. Κεραμέως εγκατέλειψε κάθε προσπάθεια προσέλκυσης νέου εργατικού δυναμικού για τις θέσεις που παραμένουν κενές. Υποβάθμισε παντελώς τη διαδικασία ενίσχυσης των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και εγκατέλειψε κάθε προσπάθεια βελτίωσης των όρων εργασίας με τρόπο που θα την καθιστούσαν περισσότερο ελκυστική ιδιαίτερα για τους νέους.
Κενές θέσεις
Στο ερώτημα για το πόσες είναι αυτές οι κενές θέσεις, οι απαντήσεις ποικίλλουν. Η μεν Eurostat αναφέρει ότι, το δεύτερο τρίμηνο του έτους, 52.000 θέσεις εξειδικευμένου προσωπικού παρέμεναν κενές, οι δε μελέτες των επιμελητηρίων και των επαγγελματικών φορέων κάνουν λόγο για κενά εκατοντάδων θέσεων εργασίας Ενδεικτική και η πρόσφατη μελέτη που διεξήγαγε η εταιρεία δημοσκοπήσεων Interview, σε δείγμα 415 επιχειρήσεων -μελών του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης (ΒΕΘ). Στην ερώτηση «πόσες κενές θέσεις εργασίας έχετε;», το 72% δήλωσε μία έως δύο, το 20% τρεις έως πέντε, ενώ το 8% περισσότερες.
Οι μεγαλύτερες δυσκολίες για την εξεύρεση προσωπικού, σύμφωνα με τους συμμετέχοντες στην έρευνα, εντοπίζονται στις ειδικότητες των τεχνιτών (51%) και ακολουθούν οι ανειδίκευτοι εργάτες (14%), οι πωλητές (8%), οι εργαζόμενοι στα τμήματα marketing (4%) και στα τμήματα πληροφορικής/λογιστηρίου (3%). Αναφορικά με τους κλάδους στους οποίους υπάρχει η μεγαλύτερη δυσκολία εύρεσης εργαζομένων, το 37% απάντησε στα οικοδομικά επαγγέλματα, το 22% στα συνεργεία αυτοκινήτων, το 15% σε αρτοποιεία – ζαχαροπλαστεία, το 8% σε ένδυση – υπόδηση, το 7% σε κομμωτήρια, το 6% σε τρόφιμα – ποτά και το 5% σε άλλους κλάδους.
Τι έκανε, λοιπόν, η υπουργός, για να αντιμετωπίσει την πίεση από τους εργοδοτικούς φορείς και τα μέλη τους που θέλουν αλλά δεν βρίσκουν προσωπικό αλλά αποτελούν τους εν δυνάμει ψηφοφόρους και χρηματοδότες της προεκλογικής της καμπάνιας, η οποία ίσως αποδειχθεί και παρατεταμένη και δύσκολη;
Αποφάσισε να «λύσει» το πρόβλημα με το γνωστό κόλπο της ευελιξίας και του εργαζόμενου-λάστιχο. Προώθησε μία ρύθμιση για 13 ώρες εργασία, με την οποία μοιάζει να «κλωνοποιεί» το ήδη υφιστάμενο προσωπικό των επιχειρήσεων. Θεσμοθετεί ένα εξαντλητικό και απάνθρωπο ωράριο, με το οποίο παρατείνει την προσφορά εργασίας από τους ήδη εργαζόμενους κατά 5 επιπλέον ώρες, ενώ με μία σειρά ακόμη από ρυθμίσεις (διευθέτηση του χρόνου εργασίας, υπερωρίες και στην εκ περιτροπής εργασία, fast track προσλήψεις μέσω ηλεκτρονικής πλατφόρμας για 2 ημέρες εργασία, 4ήμερο για όλο το έτος) συμπληρώνει το εργασιακό περιβάλλον της κοινωνικής απορρύθμισης και μείωσης του εργασιακού κόστους.
Περιβάλλον το οποίο, έχοντας διατηρήσει τα βασικά μνημονιακά μέτρα, συμπληρωνόταν σταδιακά από 2019 και από όλους τους προηγούμενους -πλην Μιχαηλίδου- υπουργούς Εργασίας της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Μόνο που, με το 13ωρο, η κ. Κεραμέως ξεπέρασε όλους τους προηγούμενους. Εκανε «σκόνη» όχι μόνο τον Κωστή Χατζηδάκη, ο οποίος για τη θεσμοθέτηση της νέας διευθέτησης εργασίας με δυνατότητα 10ώρου, ως υπουργός Εργασίας, είχε επικαλεστεί το… μάζεμα της ελιάς, αλλά και τον Αδωνη Γεωργιάδη ο οποίος, επίσης, ως πρώην Εργασίας είχε πρωτοεισάγει μια μορφή συμβάσεων μηδενικών ωρών εργασίας.
Ωστόσο, στην πραγματική αγορά και στο μεταπανδημικό μπουμ, που ακολούθησε, τίποτε από όλα αυτά δεν περπάτησαν με τρόπο που να λύνουν το πρόβλημα αναζήτησης προσωπικού στις επιχειρήσεις. Αλλά επειδή η κ. Κεραμέως, όπως όλοι οι δικοί της άνθρωποι ομολογούν, νοιάζεται κυρίως για την εκλογική προσωπική της ατζέντα, ενέδωσε στις πιέσεις των μικρομεσαίων της ΓΣΕΒΕΕ και της ΕΣΕΕ και δέχτηκε να προχωρήσει ουσιαστικά σε απελευθέρωση των υπερωριών, αφού προηγουμένως δεσμεύτηκε προς τις επιχειρήσεις και για τη μείωση στην επιβάρυνση των εισφορών επί των υπερωριών. Αλλωστε, μόνο με τέτοια «δώρα» θα μπορούσε να επεκταθεί η ψηφιακή κάρτα εργασίας στο λιανεμπόριο και την εστίαση.
Ασφαλιστικές εισφορές
Η απαλλαγή των προσαυξήσεων από ασφαλιστικές εισφορές σε υπερεργασία, υπερωρίες και νυχτερινά (την οποία οι εργαζόμενοι θα βρουν μπροστά τους όταν κάποτε αναζητήσουν τις καταβολές στον ΕΦΚΑ για να δουν εάν θεμελιώνουν δικαίωμα συνταξιοδότησης) κάνει ακόμη κι αυτήν την «ακριβή» επιπλέον υπερωρία του 13ωρου (αμείβεται με 40% πάνω στο ωρομίσθιο) πιο φτηνή για την επιχείρηση σε σύγκριση με την πρόσληψη ενός ακόμη εργαζόμενου για 4ωρη εργασία.
Το αστείο στην όλη υπόθεση είναι ότι η υπ. Εργασίας εμφάνισε το 13ωρο και ως αίτημα των ίδιων των εργαζομένων, οι οποίοι φέρεται να της παραπονέθηκαν, διατυπώνοντας ως εξής το αίτημά τους: «Aφού το 13ωρο επιτρέπεται αθροιστικά σε 2 εργοδότες, γιατί δεν μας αφήνεις και σε έναν; Ας πούμε ότι δουλεύω σε ένα κομμωτήριο και δουλεύω σε δεύτερο κομμωτήριο και συμπληρώνω 13 ώρες, γιατί δεν μπορώ να το κάνω αυτό στον ίδιο εργοδότη, για να μη μετακινούμαι και για να παίρνω και συν 40%. Τι εννοώ; Εάν δουλεύω σε δεύτερο εργοδότη πληρώνομαι μερική απασχόληση, εάν δουλέψω 13 ώρες στον ίδιο εργοδότη θα αμειφθώ συν 40% κάθε ώρα».
Φυσικά, ξέχασε η υπουργός να ρωτήσει τον κομμωτή για το πόσο επιπλέον χρόνο χρειάζεται να μετακινηθεί από το σπίτι προς το κομμωτήριο και το αντίστροφο ή για το εάν έχει και ένα μισάωρο διάλειμμα, που κι αυτό, αν προσμετρηθεί, οδηγεί σε 15ωρο εργασίας.
Μάλλον περιττό το ερώτημα, γιατί στο μυαλό της υπουργού οι εργαζόμενοι ίσως και να διακτινίζονται. Αλλωστε, μόνο έτσι μπορεί να ισχύσει το 11ωρο υποχρεωτικής ανάπαυσης ανάμεσα σε 2 εργάσιμα 24ωρα, όπως ορίζεται από την Οδηγία 2003/88/ΕΚ, άρθρο 3 αλλά και τη νομολογία του ΔΕΕ.
Σχόλια (0)