Το ΚΚΕ είναι ένα μικρό κόμμα. Είναι το τέταρτο σε μέγεθος κόμμα του Κοινοβουλίου με το 5,3% των ψήφων στις εκλογές του 2019 και 15 βουλευτές. Η δε συνδικαλιστική παράταξή του είναι η τρίτη σε μέγεθος μετά την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ.
Μία από τις χαρακτηριστικές οργανωτικές ιδιαιτερότητες αυτού του κόμματος είναι η ανάθεση στα στελέχη του πολλαπλών παράλληλων καθηκόντων και αρμοδιοτήτων ακόμα και αν αυτές είναι θεσμικά ασυμβίβαστες μεταξύ τους. Πρόκειται για το φαινόμενο του «γραφειοκρατικού συγκεντρωτισμού», προσδιοριστικό στοιχείο του ιστορικού σταλινισμού.
Για παράδειγμα: έχετε έναν Υπάλληλο μεγάλης εταιρείας τηλεπικοινωνιών ο οποίος είναι Μέλος του ΚΚΕ, Επικεφαλής της συνδικαλιστικής παράταξης του ΚΚΕ στην πόλη που διαμένει και εργάζεται, εκλεγμένος Εκπρόσωπος της προσκείμενης στο ΚΚΕ συνδικαλιστικής παράταξης στο ΔΣ του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου της πρωτεύουσας του Νομού, Μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ και Βουλευτής του Νομού.
Βεβαίως, ο σύντροφος / συνάδελφος έχει όλα τα προσόντα για να ασκήσει με επιτυχία όλα τα καθήκοντα που του έχουν ανατεθεί: γεννήθηκε τη δεκαετία του 1970 σε χώρα του τότε ακόμα «Υπαρκτού Σοσιαλισμού», σπούδασε τηλεπικοινωνίες σε άλλη χώρα του τότε «Καταρρέοντος / Καταρρεύσαντος Σοσιαλισμού» και εργάστηκε ως μηχανικός στον ιδιωτικό τομέα στην Ελλάδα.
Στο Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο του Νομού, η συνδικαλιστική παράταξη της οποίας προΐσταται ο σύντροφος / συνάδελφος είναι η δεύτερη δύναμη με 7/31 έδρες και 23,88%. Πρώτη δύναμη είναι η ΠΑΣΚΕ με 13/31 έδρες και 40,68% και τρίτη η ΔΑΚΕ με 6/31 έδρες και 17,84%.
Την περασμένη Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου, διεξήχθη μια επεισοδιακή συνεδρίαση στο ΔΣ του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου με πρωταγωνιστή τον σύντροφο / συνάδελφο ο οποίος στο φόντο της συνδικαλιστικής διαμάχης για την ημερομηνία διεξαγωγής της απεργίας ενάντια στο Ν/Σ Βρούτση έβριζε και απειλούσε τα μέλη της πλειοψηφίας του ΔΣ.
Στο video[i] που οι θιχθέντες έδωσαν στη δημοσιότητα, ο σύντροφος / συνάδελφος λέει τα ακόλουθα:
«Βλέπετε τη σκιά σας από διαφορετική γωνία απ’ ότι πρέπει ; Τι είναι αυτό ; … που σας κάνει να νομίζετε ότι έχετε τη δύναμη ;
Για να δούμε αν θα κάνετε συνέδριο…
Για να δούμε…
Τίποτα δεν έχετε στα χέρια σας !
και χτυπώντας το χέρι στο έδρανο:
Απολειφάδια, ανδρείκελα …!
Λοιπόν, τέλος, θα απολογηθείτε…
Ξεχάστε το αυτό, δεν υπάρχει περίπτωση…».
Τα δύο πρώτα συμπεράσματα, ένα γενικό και ένα ειδικό, είναι προφανή:
Πρώτο συμπέρασμα, το γενικό: η περίφημη ανεξαρτησία και αυτοτέλεια των συνδικάτων από τα κόμματα και τις έξωθεν παρεμβάσεις βρίσκεται στα καλύτερά της.
Δεύτερο συμπέρασμα, το ειδικό: ο σύντροφος / συνάδελφος συμπεριφέρεται -καλυπτόμενος, βεβαίως, πίσω από τη βουλευτική ασυλία του- ως φορέας της ισχύος και ανωτερότητας που είχε η ΕΣΣΔ πριν εγκαταλείψει τον μάταιο κόσμο μας στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και όχι ως εκλεγμένος εκπρόσωπος ενός μικρού κοινοβουλευτικού κόμματος μόλις του 5%. .
Τα στοιχεία στο λόγο που εκφέρει ο σύντροφος / συνάδελφος είναι τρία:
1) η «δύναμη»
2) ο χαρακτηρισμός των μη εχόντων τη «δύναμη» ως «απολειφαδιών» και «ανδρεικέλων».
και
3) η (προκύπτουσα) «τιμωρία» αφού τους καλεί να «απολογηθούν» προφανώς σε κάποια «δίκη» τους.
Θα θυμίσω προτού συνεχίσω ότι «απολειφάδι» σημαίνει μεταφορικά τον μικρόσωμο ή καχεκτικό άνθρωπο.
«Ανδρείκελο» δε σημαίνει τον άνθρωπο δίχως ίδια βούληση του οποίου -εξ αυτού- η δράση κατευθύνεται από άλλον.
Επομένως, ο σύντροφος / συνάδελφος στο συγκεκριμένο σημείο της παρέμβασής του επιτίθεται ανθρωπολογικά στους αντιπάλους του προσάπτοντάς τους τα χαρακτηριστικά: της «αδυναμίας», της «σωματικής καχεξίας», της «ψυχικής αβουλίας», της «χειραγωγούμενης ασημαντότητας». Με μια κουβέντα, οι αντίπαλοι του συντρόφου / συναδέλφου δεν είναι «συνάδελφοί» του εργάτες και υπάλληλοι, ούτε κ’αν «συμπολίτες» του, αλλά «ελλαττωματικοί άνθρωποι» που θα πρέπει να «τιμωρηθούν» αφού πρώτα «απολογηθούν» στη δίκη τους (;) γι’ αυτή τους την αντιδραστική «ελαττωματικότητα».
Εξυπακούεται δε ότι ο εφαρμοστέος Νόμος «Είναι το δίκιο του ΚΚΕ», δηλαδή -εν προκειμένω- του συντρόφου / συναδέλφου.
Εδώ φτάνουμε στον φασιστικό πυρήνα της συγκεκριμένης συμπεριφοράς του συντρόφου / συναδέλφου.
Ο πυρήνας του φασισμού είναι η φυλετική ανωτερότητα. Αυτό είναι γνωστό σε όλους. Οι Άριοι είναι ανώτερη φυλή από τους Εβραίους, κ.ο.κ. Και από την πλευρά τους οι Εβραίοι, οι Άραβες, κ.ο.κ. είναι «υπάνθρωποι», ζώα με φωνή και μίσος για τους Άριους Αφέντες.
Αυτό που δεν είναι παγκοίνως γνωστό είναι ότι η φασιστική σχέση «ανωτερότητας-κατωτερότητας» δεν είναι μόνο εξωτερική ως προς την ομάδα αναφοράς (η «φυλή» μας, η «γενιά» μας, το «έθνος» μας) αλλά επίσης και εσωτερική στην ομάδα. Ορισμένοι ομόφυλοί μας είναι γονιδιακά ελλαττωματικοί και παρουσιάζουν αποκλίνουσες συμπεριφορές ως προς τις τυπικές της φυλής – αιματοσυγγενικό έθνος. Στους «ελλαττωματικούς» ομόφυλους περιλαμβάνονται οι ομοφυλόφιλοι, οι νοητικά υστερούντες (ηλίθιοι, κ.α.), τα ΑΜΕΑ, και-φυσικά- οι ιδεολογικά διαφωνούντες (Κομμουνιστές, Καθολικοί, κ.α.).
Στους «ελλαττωματικούς», ο φασισμός επιφυλάσσει την ίδια τύχη με τους «υπάνθρωπους» αλλά με έναν κάποιο στοιχειώδη γονιδιακό σεβασμό λόγω της αιματοσυγγένειάς τους. Για το φασισμό κάθε άλλη ιδεολογία υπαγάγει εξ ορισμού τον φορέα της σε κατάσταση «επικίνδυνος φυλετικής ελαττωματικότητας» που θα πρέπει τυπικά να εξοντωθεί (δικαστήριο, καταδίκη, εκτέλεση ή εξοντωτικά καταναγκαστικά έργα).
Δυστυχώς, από την προηγηθείσα ανάλυση προκύπτει ότι ο σύντροφος / συνάδελφος συμπεριφέρθηκε στους ομόφυλους συνάδελφους του απαξιωτικά με κριτήρια φυλετικά και όχι ταξικά, πολιτικά ή ιδεολογικά, δηλαδή τους συμπεριφέρθηκε κατά τον τρόπο του φασισμού.
Στις μετασταλινικές συνθήκες που ζούμε εδώ και τριάντα χρόνια, ο εγχώριος σταλινισμός made in USSR -αφού απώλεσε αντικειμενικά μετά την εξάλειψη της ΕΣΣΔ τον όποιο προοδευτικό χαρακτήρα είχε ως υπερασπιστής του όποιου προλεταριακού χαρακτήρα τής είχε απομείνει- εκφυλίστηκε βαθμιαία σε ενδοφυλετικό νεοφασισμό ιδεολογικού χαρακτήρα: όποιος διαφωνεί με ή αντιστρατεύεται το «Κόμμα» και τον Γραμματέα-Προφήτη αυτού, δηλαδή τη ζώσα φωνή της Μεγαλοδύναμης Ιστορίας, είναι πλέον εκδιώξιμος όχι, όμως, ως «πολιτικός αντίπαλός» -αυτό που ο ιστορικός σταλινισμός έκανε μαζικά με τους πάσης φύσεως και προελεύσεως, πραγματικούς ή φανταστικούς, «Εχθρούς του Λαού»- αλλά ως «ελλαττωματικός άνθρωπος»!
Η εκφυλιστική κατάληξη του εγχώριου μετασταλινισμού στην παραδοχή της φυλετικής ανωτερότητας των «Κομμουνιστών»[ii] έναντι των υπολοίπων ομοεθνών σηματοδοτεί, φυσικά, και το θλιβερό ιστορικό τέλος τόσο των ίδιων των Κομμουνιστών όσο και του Κομμουνισμού τους, επίσης, και στην Ελλάδα.
Αναφορές
[1] Π.χ. Μπογιόπουλος Ν., «Είναι ο καπιταλισμός, ΗΛΙΘΙΕ», Ημερόδρομος, 2012.
