Με προειδοποίησε από νωρίς. Ηταν ακόμη στο γυμνάσιο. Καλό σχολείο, κι ας έμοιαζε ολίγον με φυλακή. Δεν την πίστεψα. Αλλωστε, πώς ήταν δυνατό; Tόσα παιδιά να της εκμυστηρεύονται ότι είχαν υποστεί κακοποίηση και σεξουαλική βία από πρόσωπα του οικογενειακού περιβάλλοντος; Υπερβολές της εφηβείας. Κι εγώ ήμουν σίγουρη γι’ αυτό.
Χριστίνα Κοψίνη
Κι όταν, το 2017, ο Γ. Γραμματικάκης, ως ευρωβουλευτής του ΚΙΝ.ΑΛΛ., φιλοξένησε τον Αβρανά, προβάλλοντας την ταινία «Miss Violence» σε αίθουσα των Βρυξελλών, θύμωσα. Πώς είναι δυνατόν να εμφανίζεται μια νοσηρή οικογένεια (φαντάζομαι, γνωρίζετε την υπόθεση), όπου ο πατέρας της κόρης είναι συνάμα και πατέρας του εγγονού του, ως χαρακτηριστικό δείγμα ταινίας που εκπροσωπεί την ελληνική κοινωνία; Τι θα λένε οι Ευρωπαίοι φίλοι μας; «Ανόητοι εντυπωσιασμοί», μονολόγησα. Και, πάλι, ήμουν σίγουρη ότι είχα δίκιο. Ελεγα «κάποια στιγμή θα αλλάξουν, μετά τη μεγάλη κρίση». Ποια όλα; Εκείνα που αιχμαλώτιζε η μυωπική όραση, κάθε φορά που κατέβαινα στην Ελλάδα:
Κάποιον ρακένδυτο να χτυπά ένα μωρό που έκλαιγε γοερά μέσα στο καρότσι, σε ένα στενό του Πειραιά. Ενα παιδί που ζητούσε να του αγοράσω ένα γλυκό. Για να το καταπιεί ολόκληρο και να εξαφανιστεί σίφουνας, κάπου στη γωνία Βουλής και Μητροπόλεως, όπου ζητιάνευε ίσως η «μάνα» του. «Ευτυχώς, αύριο έχω πτήση», έλεγα μέσα μου, σιγανά, για να μη με ακούσω ούτε εγώ. Και πια δεν ήμουν σίγουρη ότι είχα δίκιο, όταν σε έναν καύσωνα με 40άρια για το τσιγγανάκι που μου ζήτησε «λίγο νερό, διψάω», στα φανάρια της Πέτρου Ράλλη, δεν είχα ούτε μια σταγόνα να το ξεδιψάσω.
Αυτά θαρρώ ότι είναι τα παιδιά των σημερινών πηχυαίων τίτλων: τα αδελφάκια στο «κολαστήριο» του Αγ. Παντελεήμονα, που ζούσαν με τις κατσαρίδες. Το κορίτσι που κακοποιήθηκε από τον πατριό. Τα παιδιά της παραμέλησης, τα θύματα της ανείπωτης φτώχειας που προσπερνάμε καθημερινά. Σε αυτήν την Ελλάδα που τρώει τα παιδιά της, κανείς πια δεν μπορεί να ξεγελάει τον εαυτό του με την επόμενη πτήση. Πρωτίστως οι α(να)ρμόδιες. Η κυβέρνηση, η γ.γ. οικογενειακής Πολιτικής, η υφυπουργός Κοινωνικής Αλληλεγγύης, οι αρμόδιοι στους ΟΤΑ, ας αφήσουν την επικοινωνία. Ο χρόνος τέλειωσε.
.efsyn.gr/
