Γράφει ο mitsos175.
Σήμερα θα μιλήσουμε για την ανθρωποφαγία. Ως ένα site που σέβεται όλες τις απόψεις θα φιλοξενήσουμε ένα άνθρωπο, o οποίος είναι κανίβαλος. Επειδή όμως είναι δύσκολο να βρούμε σήμερα ανθρωποφάγους…
– Α, μην το λέτε αυτό! Ξέρετε πόσοι συνάδελφοι κυκλοφορούν;
– Τι εννοείτε;
– Πολιτικοί, μεγάλοι Δημοσιογράφοι, Τραπεζίτες, Εφοπλιστές, ανώτεροι Κληρικοί, Φασίστες… Όλοι αυτοί τρέφονται με ανθρώπους.
– Μιλάτε μεταφορικά.
– Γιατί έχει μεγάλη διαφορά να φας τον άλλο σούπα ή να τον πνίξεις στα νερά του Αιγαίου;
– Θεωρώ πολύ άσχημα και τα δυο. Πάντως υπάρχει διαφορά. Η ανθρωποφαγία είναι βλαβερή, αηδιαστική και ανήθικη συνήθεια.
– Οι απόψεις μας διαφέρουν.
– Δεν περίμενα να μοιάζουν. Πείτε μας όμως γιατί τρώτε ανθρώπινο κρέας;
– Να σας πω. Κατ αρχήν είπατε ότι ο κανιβαλισμός είναι ανήθικος. Γνωρίζετε ότι ξεκίνησε ως θρησκευτική τελετουργία, με σκοπό να αποκτηθούν οι ιδιότητες του νεκρού, να αποκτηθούν μαγικές δυνάμεις και να διατηρηθεί η ενότητα, όταν ο νεκρός ανήκε στην ίδια φυλή, αλλά και να υπάρξει εκδίκηση ή οικειοποίηση ξένων ιδιοτήτων, όταν ο νεκρός ανήκε σε ξένη φυλή;
– Σας ευχαριστώ.
– Που σας είπα την αλήθεια;
– Που μου δώσατε έναν ακόμα λόγο να χαρώ γιατί είμαι άθεος.
– Είστε όμως… νόστιμος.
– Μήπως μου την πέφτετε;
– Μα όχι, αλλού το πάω…
– Ωχ, ωχ, νάτο. Και το έλεγα, τι τις θέλω τέτοιες συνεντεύξεις;
– Νιώθω μια λιγούρα….
– Έχω φρούτα στο ψυγείο, αν θέλετε παραγγέλνω και πίτσα.
– Προτιμώ εσάς.
– Ναι αλλά με προτιμώ κι εγώ, αρτιμελή και ζωντανό.
– Δηλαδή δεν θα με αφήσετε να εφαρμόσω τις γαστρονομικές μου απόψεις; Με εμποδίζετε να εκφράσω τη γνώμη μου;
– Με το γίνω το γεύμα σας θα εκφράσετε την άποψη σας;
– Φυσικά, αυτό δεν είναι Ελευθερία;
– Κι η δικιά μου Ελευθερία να θέλω να μη φαγωθώ;
– Σεβαστή!
– Πάλι καλά… – Αλλά όχι αποδεκτή! Ελάτε τώρα, αρνείστε να δώσετε φαγητό σε κάποιον που πεινά; Ωραίος αριστερός είστε.
– Βρε ανθρωποφάγε, βρε δημοσιογράφε… – Μη με βρίζεις, ανθρωποφάγος ναι, κανίβαλος εντάξει, αλλά δημοσιογράφος γιατί; Θα σε πω πολιτικό…
– Τι λες ρε, που θα κάτσω να με φας, γιατί έχεις αυτή την ιδέα.
– Νταξ αλλά στους άλλους κάθεσαι να σε φάνε.
– Σε ποιούς;
– Στους πολιτικούς, τα ΜΜΕ, τις Τράπεζες, τ’ αφεντικό…
– Ποιός είπε πως κάθομαι; Αγωνίζομαι με διάφορους τρόπους.
– Ναι αλλά δεν πέτυχες και πολλά. Γι αυτό σου λέω, έλα να σε απαλλάξω από τη δυστυχία σου. Μπορούμε να κάμουμε και διαπραγμάτευση αν θες!
– Ε; Διαπραγμάτευση σε τι;
– Να! Aν μου κάτσεις να σε φάω ήσυχα κι ωραία, θα σε μαγειρέψω όπως θες εσύ: Ψητό, κοκκινιστό, στη σχάρα τηγανιτό, κεφτέδες… Μια ομοϊδεάτισσα από τη Γερμανία, η Άγγελα, μου είπε πως είναι καλό να διαπραγματεύομαι πρώτα με το θύμα μου. Η μαμά μου πάλι λέει πως δεν πρέπει να παίζω με το φαγητό… Να σε κάνω λοιπόν στιφάδο που είναι το αγαπημένο μου;
– Όχι!!! Δεν θα φας. Έχω γλαρόσουπα. Αυτό που πάς να κάνεις λέγεται έγκλημα και τιμωρείται.
– Πώς; Ώστε έτσι; Σκοπεύεις να με διώξεις για τις ιδέες μου! Πολιτική δίωξη! Ντροπή!
– Αυτό δίωξη; ΔΙΩΞΗ; Είπες αυτή τη λέξη σε Κομμουνιστή; Ε λοιπόν κάποιος θα φαγωθεί εδώ μέσα, αλλά αυτός δεν θα είμαι εγώ!
– Τι κάνεις; Τι θες το σκουπόξυλο;
– Να δεις την εφαρμογή της Μνημονακής πολιτικής στην πράξη. Τώρα μάντεψε σε ποιανού οπίσθια θα μπει.
– Φεύγω, θα διαμαρτυρηθώ στην ΕΕ!
– Να πας στο διάολο ρε.
– Φυσικά θα πάω και στη ΝΔ να δω το Μητσοτάκη. Η φίμωση της ανθρωποφαγίας δεν θα περάσει!
– Βρε ούστ!
