Ο,τι δεν μπορώ να ελέγξω, το «τραμπουκίζω». Ο,τι δεν μπορώ να καταφέρω, το ευτελίζω. Οχι, δεν έχουν τόσο μεγάλη σημασία τα πρόσωπα. Δεν παίζει κανέναν ρόλο ο χώρος εργασίας. Σήμερα είναι διαιτητές ποδοσφαίρου, χθες μπορεί να ήταν δημοσιογράφοι, αύριο ενδεχομένως να είσαι εσύ.
Μην προτρέξει κανείς. Δεν αναφερόμαστε σ’ ένα πρόσωπο. Ούτε αποτελεί στόχο μας να στηλιτεύσουμε μια συγκεκριμένη κατάσταση. Αποτελεί εν τούτοις χρέος δημοσιογραφικό και πάνω απ’ όλα ανθρώπινο να καταδείξουμε τη μεγάλη εικόνα. Των… μεγάλων ψαριών που εναλλάσσονται από καιρού εις καιρόν στον ρόλο του θύτη στη δύσμοιρη και βάναυσα κακοποιημένη χώρα που ζούμε. Κι όταν αποκτήσει κάποιος άλλος, ανάλογου «ειδικού βάρους», αυτό το «προνόμιο», οι προηγούμενοι το παίζουν… θύματα. Ναι, θύματα. Μέχρι να ξαναγίνουν οι θύτες.
Κώστας Μανωλιουδάκης
Από θράσος, άλλο τίποτα. Στην… Κολομβία παίζει να είναι καλύτερες οι συνθήκες από τη δική μας Μπανανία, να λειτουργούν έστω υποτυπωδώς οι κρατικοί φορείς, να υπάρχουν εισαγγελείς που θα τρέμει λιγότερο το φυλλοκάρδι τους όταν χρειάζεται απλώς να κάνουν ανεπηρέαστοι τη δουλειά τους.
Το μόνο που αλλάζει είναι το προσωπείο. Οι πρακτικές μένουν ίδιες. Απαράλλαχτες. Σε χρόνο dt γνωρίζουν το πλήρες βιογραφικό των θυμάτων. Πού μένουν, ποιο είναι το καθημερινό τους δρομολόγιο, εάν έχουν οικογένεια, πού είναι «μπόσικοι».
Χρόνια ολάκερα. Συνεχίζουν απτόητοι. Απειλούν ακραία, αλλά δεν πρόκειται πάντοτε για κούφια λόγια εκφοβισμού που τα παίρνει ο αέρας. Αμα λάχει, προχωρούν και σε πράξεις. Καίνε αυτοκίνητα, μαγαζιά γίνονται γυαλιά καρφιά, «τσιμεντώνουν» κόσμο. Υπάρχει διαβάθμιση. Ανάλογα με το «παράπτωμα», η «ποινή». Για ποιο κράτος δικαίου συζητάμε; Κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας κι ο καθένας κοιτάζει την πάρτη του. Πώς θα επιβιώσει στη ζούγκλα. Οσοι περιμένετε να βγάλει άκρη η Δικαιοσύνη, όταν δείτε τον Αγιο Βασίλη πείτε του χαιρετίσματα στην εξουσία.
https://www.efsyn.gr/stiles/ano-kato/414372_hairetismata-stin-exoysia
