Πέρα από τις χυδαιότητες του Ακη Παυλόπουλου για τα τέσσερα τοστ με τα οποία χορταίνει μια οικογένεια και τις ακόμα μεγαλύτερες γελοιότητες σαν ισχυρίστηκε ότι τον παρεξηγήσαμε (εμείς οι «λίγοι») γιατί με αυτό το σχόλιο ήθελε να «χλευάσει την ακραία κατάσταση της ακρίβειας», που είμαστε σίγουροι ότι τη νιώθει στο πετσί του, έχουμε και τις άλλες γελοιότητες, της Ε.Ε. αυτή τη φορά.
Νόρα Ράλλη
Η οποία ένιωσε αβάσταχτη την ανάγκη μέσα της να νοιαστεί για την υγεία των πολιτών της: δεν έβγαλε οδηγία, απλώς μια «προσωρινή πολιτική συμφωνία» επετεύχθη από τους διαπραγματευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και το Συμβούλιο για τους ενημερωμένους κανόνες σχετικά με τη σύνθεση, την ονομασία, την ετικέτα και την παρουσίαση ορισμένων τροφίμων «πρωινού». Τουτέστιν μαρμελάδες, μέλια και χυμούς… Για να μην έχουν τόση ζάχαρη λέει, και να μην είναι το μέλι τίγκα στη ζάχαρη κι αυτό και να αναγράφεται από ποιες χώρες προέρχεται και να μην κοροϊδεύουν τους καταναλωτές πως τους πουλάνε αγνά προϊόντα, τη στιγμή που ο φυσικός χυμός έχει ένα φρούτο μόνο στο μπουκάλι.
Καλό είναι αυτό – να τα λέμε κι αυτά. Εστω και ως «προσωπινή πολιτική συμφωνία» δεν είν’ κακή. Ωστόσο, εκτός από μεγάλες ποσότητες ζάχαρης, έχω πρόβλημα να καταπιώ και καμήλες. Γιατί δεν μπορώ να ξεχάσω πως από τα πρώτα πράγματα που έκανε αυτή η ενωμένη μας Ευρώπη ήταν η Κοινή Αγροτική Πολιτική.
Η οποία κυριολεκτικά κατέστρεψε την Ελλάδα τότε, και σήμερα ο πρωτογενής τομέας της χώρας έχει καταντήσει μια γελοιότητα στο στομάχι του κάθε Παυλόπουλου. Για να μην πιάσω καν την ιστορία της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης, που ιδρύθηκε επί «εθνάρχη» (μην πω καμιά κουβέντα) Καραμανλή, με τέτοιο τρόπο ώστε η πορεία της ήταν προδιαγεγραμμένη απ’ την αρχή: να φάνε όσο περισσότερο οι της Δεξιάς και μετέπειτα του ΠΑΣΟΚ, με τους αγρότες να βαρυγκομούν, καθώς δεν μπορούσαν να έχουν ούτε μεγάλη ούτε σωστή παραγωγή ζαχαρότευτλου.
Η ζάχαρη κάνει κακό. Οι πολιτικές επάνω της, χειρότερο.
https://www.efsyn.gr/stiles/ano-kato/421135_i-zahari-pikrane
