Η προηγούμενη Κυριακή ήταν μια μέρα λυτρωτικής ανάσας, τόσο για εμάς, τους πολίτες αυτής της χώρας, όσο και για τους συγγενείς των 57 αδικοχαμένων ανθρώπων στο δυστύχημα-έγκλημα των Τεμπών. Μόνο όσοι βρέθηκαν στο Σύνταγμα και στις υπόλοιπες δεκάδες συγκεντρώσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, μπορούν να καταλάβουν, να νιώσουν γιατί το γράφω αυτό. Ωστόσο κρατάω τη χαρά, τη συγκίνηση και το χαμόγελό μου από την εκείνη την ημέρα και οφείλω, στη μνήμη των 57 ανθρώπων, των παιδιών που φώναζαν «δεν έχω οξυγόνο, βοήθεια…» λίγο πριν ξεψυχήσουν αβοήθητα, αλλά και όσων κατάφεραν να βγουν ζωντανοί με τραύματα στο σώμα και στην ψυχή, να καταθέσω εδώ κάποια ερωτήματα που με βασανίζουν καθημερινά, αλλά απάντηση δεν βρίσκω.
Χριστίνα Παπασταθοπούλου
● Πώς μπορείς να δηλώνεις πολιτικός, να βρίσκεσαι στη Βουλή εκπροσωπώντας τον λαό ή τέλος πάντων αυτούς που σε ψήφισαν και την ίδια ώρα με αυτά που λες καλεσμένος στα φιλικά σου ΜΜΕ, να δείχνεις μονίμως ασέβεια στα θύματα και στους συγγενείς τους;
● Πώς μπορείς να δηλώνεις δημοσιογράφος και σχολιάζοντας τη μεγαλειώδη συγκέντρωση στο Σύνταγμα, το μόνο που βρίσκεις να πεις είναι ότι «η τραγωδία των Τεμπών θα εκδικαστεί στο δικαστήριο και όχι στην πλατεία Συντάγματος, όχι στο πεζοδρόμιο» και ότι εσύ είδες εκεί «ακροδεξιούς και άλλους που πήγαν να βγάλουν μεροκάματο» απαξιώνοντας μια πρωτοφανή κοινωνική εκδήλωση αλληλεγγύης;
● Πώς μπορείς να λες ότι είσαι δημοσιογράφος και την ίδια ώρα να χαρακτηρίζεις ελαφρά τη καρδία τις υπογραφές που συγκέντρωσαν εκατομμύρια πολίτες για το θέμα «γελοιότητες» ή «μπαρούφα»;
● Πώς μπορείς να είσαι πολίτης αυτής της χώρας, και μάλιστα κάποιας ηλικίας, και να σκύβεις να φιλάς τα χέρια ενός πολιτικού και να τον αποκαλείς «λεβέντη»; Ποια ακριβώς ήταν η «λεβεντιά» του, ότι δεν είχε καν την ευθιξία να παραιτηθεί και να πάει σπίτι του σε ένδειξη σεβασμού στους νεκρούς αλλά και στις οικογένειές τους;
Πώς μπορείς;
https://www.efsyn.gr/stiles/ano-kato/461472_pos-mporeis
Σχόλια (0)