Χθες ήμουν σε μια παρουσίαση βιβλίου, της φίλης Τζένης Σιούτη, σπουδαίας και αφοσιωμένης εκπαιδευτικού που μαθητές, γονείς και συνάδελφοί της την περιβάλλουν με αγάπη και εκτίμηση ακόμη και σήμερα, λίγα χρόνια μετά τη συνταξιοδότησή της. Είναι το τρίτο βιβλίο της, συλλογή είκοσι διηγημάτων που αφηγούνται σύντομα, πυκνά, ζωντανά μικρά στιγμιότυπα από το μεταναστευτικό χρονικό της οικογένειάς της από την ορεινή Θεσπρωτία στη βιομηχανική Γερμανία, όπου άλλωστε και η ίδια μεγάλωσε πριν επιστρέψει στην Ελλάδα.
Τα διηγήματα περιγράφουν το δεύτερο μεγάλο κύμα μετανάστευσης από την πάμπτωχη, αγροτική Ελλάδα προς τη Γερμανία που έκτιζε την παγκόσμια βιομηχανική δύναμή της κατά τις δεκαετίες του 1960 και 1970, μαζεύοντας φτηνό εργατικό δυναμικό από όλο τον ευρωπαϊκό Νότο και τη Μεσόγειο. «Ελληνες, Τούρκοι κι Ιταλοί πήξανε στη Γερμανία/ λες και κάναν κατοχή έξω απ’ την καγκελαρία», έλεγε το τραγούδι σε στίχους του Φώντα Λάδη. Φυσικά και άφθονος Καζαντζίδης, «Το ψωμί της ξενιτιάς είναι πικρό», μια μακρά σειρά από τραγούδια-καημούς, παρηγοριά στους ομογενείς που βλέπαν το «νόστιμον ήμαρ» να απομακρύνεται όλο και περισσότερο, μέχρι τη σύνταξη ή μέχρι το φυσικό τέλος.
Μικρές ιστορίες, χιλιάδες διαφορετικές ιστορίες, γραμμένες στα ελληνικά, τα ισπανικά, τα ιταλικά, τα τούρκικα, τα σέρβικα, ιστορίες που συνθέτουν τις δυο όψεις της μεγάλης, μεταπολεμικής ιστορίας: η μεγάλη, κραταιά Γερμανία, η ηττημένη του φρικτού πολέμου που ή ίδια προκάλεσε, ανασυγκροτείται και γίνεται βιομηχανική υπερδύναμη με τα κοινωνικά και ανθρώπινα ερείπια που άφησε σε όλη την Ευρώπη, στο καταστροφικό πέρασμα του ναζιστικού ολετήρα.
Το γερμανικό «θαύμα» είναι η συνεκδοχή των πολλών δημογραφικών καταστροφών που προκάλεσε το προλεταριακό «παιδομάζωμα», η μεταφορά του παραγωγικού ανθού της Ελλάδας και των άλλων φτωχών χωρών του Νότου στον βιομηχανικό Λεβιάθαν της Γερμανίας.
https://www.efsyn.gr/stiles/ano-kato/494888_psomi-tis-xenitias-einai-pikro#goog_rewarded
Σχόλια (0)