Ο κ. Λοβέρδος -σύμφωνα με το Ποντίκι- χαρακτήρισε τη Νέα Δημοκρατία ως ιδεολογικό αντίπαλο και τον ΣΥΡΙΖΑ ως υπαρξιακό αντίπαλο.
Επομένως, ο κ. Λοβέρδος αναγνώρισε εμμέσως πλην σαφώς την απεύθυνση του κόμματος στο οποίο επιδιώκει να αρχηγεύσει στον ίδιο ταξικό χώρο μ’ αυτόν της Νέας Δημοκρατίας, δηλαδή -πρακτικά- τους μικρομεσαίους, στους οποίους και θα απευθύνει διαφορετικές προτάσεις από εκείνες της ΝΔ αλλά με το αυτό ταξικό περιεχόμενο υπερ της μικρομεσαίας τάξης.
Επομένως, η σχέση Κόμματος Λοβέρδου – ΝΔ είναι σχέση ιδεολογικής αντιπαλότητας η οποία, φυσικά, και δεν αποκλείει την κυβερνητική συνεργασία μεταξύ τους στη βάση μερικών κοινών προσεγγίσεων.
Επομένως, ο κ. Λοβέρδος εξαγγέλλει την πρόθεσή του να συνεργαστεί με τη ΝΔ είτε ως Κόμμα, εάν ευοδωθεί η προσπάθειά του να κερδίσει την αρχηγία του ΚΙΝΑΛ, ή ως τάση εάν η προσπάθειά του αποτύχει.
Με το ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή με τους πρώην συντρόφους του στο ΠΑΣΟΚ που μετακόμισαν στο μικρούλι γραφικό κόμμα του 3% και το έκαναν για λίγο μεγάλο και τρανό, η διαφορά τού κου. Λοβέρδου προφανώς και είναι υπαρξιακή: η ζωή μου είναι ο θάνατός σου και τούμπαλιν.
Η άτεγκτη στάση του κου. Λοβέρδου προς τους αποστάτες μάλλον βασίζεται στην (εκ πρώτης όψεως δικαιολογημένη) πεποίθηση ότι η τρέχουσα τάση αποσύνθεση του ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχιστεί απρόσκοπτα και οι προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ θα επιστρέψουν -ως στερημένοι εξουσιομανείς- στον “ιστορικό φυσιολογικό χώρο” τους (που σπεύδει να καπαρώσει -συνεργατικά με τη ΝΔ- ο κ. Λοβέρδος).
Υπάρχει το τυράκι, υπάρχει και η φάκα, υπάρχει -όμως- και η γιάφκα!!
