Αν ο προστατευτισμός είναι το αντίθετο του νεοφιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης και η Αριστερά είναι αντινεοφιλελεύθερη (βλ Θέσεις ΝΕΑΡ) σημαίνει αυτό πως η Αριστερά είναι υπέρ του προστατευτισμού και άρα των δασμών Τραμπ ;
Στο ερώτημα αυτό επιχειρεί να απαντήσει ο Κίμπι στο ενδιαφέρον άρθρο του “Λέτε ο Τραμπ να μας κάνει όλους νεοφιλελεύθερους;” https://www.efsyn.gr/stiles/ypografoyn/469686_lete-o-tramp-na-mas-kanei-oloys-neofileleytheroys
Ο Κίμπι πετυχαίνει μερικώς μόνον τον στόχο του κατά τη γνώμη μου. Περιγράφει επακριβώς όχι μόνο τις αντιφάσεις του καπιταλισμού μέσα από το δίπολο νεοφιλελευθερισμός/προστατευτισμός αλλά και τις αντιφάσεις της Αριστεράς που στο παρελθόν έτρεχε ενάντια στην παγκοσμιοποίηση και τον νεοφιλελευθερισμό και τώρα στέκεται αμήχανα απέναντι στον προστατευτισμό του Τραμπ καθώς επικροτεί την επιστροφή στο κράτος και τον παρεμβατισμό του.
Ο Κίμπι σωστά λέει στο τέλος πως “Το θέμα για κάθε εναλλακτική ήταν, είναι και θα είναι: από ποιον, για ποιον, ενάντια σε ποιον;” Όμως, στην ίδια παράγραφο πιο πριν ισχυρίζεται πως: “Υπάρχει καλός και υπάρχει κακός, καταστρεπτικός προστατευτισμός. Υπάρχει ληστρικό και υπάρχει δίκαιο ελεύθερο εμπόριο. Υπάρχουν καλοί και υπάρχουν κακοί δασμοί. Υπάρχουν καλές και υπάρχουν κακές, ετεροβαρείς διεθνείς εμπορικές συμφωνίες.”
Αυτή η τοποθέτηση δεν με βρίσκει σύμφωνο. Μπορεί να ίσχυε όσο ο καπιταλισμός ήταν σε άνοδο και ανέπτυσσε τον ανθρώπινο πολιτισμό και ευημερία, όχι πια στην εποχή του ιμπεριαλισμού και της ανθρωπόκαινου. Από την σκοπιά των εργαζομένων δεν υπάρχουν καλοί και κακοί δασμοί ή καλές και κακές συμφωνίες ελεύθερων συναλλαγών που με όρους καπιταλιστικής συσσώρευσης έχουν ανταγωνιστικό χαρακτήρα και προσωρινή διάρκεια αντίστοιχα, ενόσω αυξάνουν την εκμετάλλευση τόσο της ανθρώπινης εργασίας όσο και την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος.
Συνακόλουθα, με βάση αυτή την αντίληψη η Αριστερά δεν πρέπει να δηλώνει ούτε αντινεοφιλελεύθερη, ούτε υπέρ του κρατικού προστατευτισμού που είναι οι δύο όψεις του ίδιου καπιταλιστικού νομίσματος. Η Αριστερά οφείλει να τοποθετείται πάντα ταξικά, υπέρ των συμφερόντων των εργαζομένων, να αποστασιοποιείται από διαφορετικές εκδοχές της αστικής πολιτικής (παγκοσμιοποιημένος νεοφιλελευθερισμός, εθνικιστικός προστατευτισμός) και να προτάσσει την δική της αντικαπιταλιστική εν δυνάμει πολιτική.
Σχόλια (0)