- του Βασίλη Κουντζάκη
——————–——————
Η ομορφιά σου
απλώνεται
καθώς μιλάς
καθώς κινείσαι
ζεις και αναπνέεις
παλιές φωτογραφίες ρέπλικες
με ένα σπίτι λευκό
το τσιμέντο να καίει
καλοκαίρι
δυο ψάθινα καθίσματα στο πλάι
μεσημέρι
ένα καράβι φεύγει
χάνεται
μαζί του διασχίζω
μια μουδιασμένη πόλη
αναζητώντας
– ίσως ακολουθώντας –
τα άτυπα
αόρατα
ίχνη σου
αυτός ο συνδυασμός
πραγματικότητας και φαντασίας
ισορροπεί
υπερβαίνει
την ασχήμια των ημερών.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ | Νικολέτα Γερολιμίνη | Αυτοπορτραίτο
