- του Μίμη Κωστήρη
——————–———–
Σε μπαλκόνια σε ήθελα
πύρινος, της ανατροπής ο λόγος
να καίει το στόμα σου
Σε μαρμαρένια αλώνια
άκαμπτος ο δείκτης
να σημαδεύει τους ένοχους
Σε πεδία μαχών
έφιππος να μάχεσαι
τη συννεφιά του Κόσμου
Αρχάγγελο σε ήθελα – όχι γραφιά
Ρομφαία να κρατάς – όχι μολυβάκια
Τώρα ρίψασπις
παίζοντας της ιδιοκτησίας τα κλειδιά
περιφέρεις την αστική σου συνείδηση
στους υποταγμένους δρόμους
Αχ! Αλλιώς σου έπρεπε
κιοτή μου να ζήσεις
Κάλλιο να είχες νικηθεί·
χιλιάδες οι νικημένοι
Εσύ όμως παραδόθηκες!
