- της Σοφίας Περδίκη
——————–———–—
Τρεις φορές ζητήσαμε από τον αναίσθητο να ανανήψει.
Την πρώτη του αφήσαμε στα πόδια
εσπεριδοειδή
του κρατήσαμε ψηλά το κεφάλι
γύρω του μαζεύτηκαν παιδιά, γλάροι
η άμμος ήταν υγρή, είχε γεύση όξινη στα χείλη.
Τη δεύτερη του φέραμε την κόρη
που θυσίασε μια μαύρη αυγή
την είχαμε κλείσει σε κλουβί
-η μεταφορά και η συντήρηση μάς κόστισε πολύ ακριβά-
Από τις βορινές πλαγιές
που χτύπαγε αλύπητα ο αέρας
ένα κομμάτι πάγου μας κοίταζε με τα μεγάλα μάτια
κι ήρθε κι έλιωσε πάνω του όπως η μεγάλη
Ενοχή
έσταζε παραδόξως αγάπη η πληγή.
Την τρίτη φορά ήρθαν οι ειδικοί.
Έδιωξαν τα ξόανα, τα μάγια, τα παιδιά
τον αναποδογύρισαν Ανδρείκελο να φύγουν τα υγρά
πριν τον απομακρύνουν από την παραλία.
Είναι πνιγμένος χρόνια τώρα
είπαν με ύφος επίσημο
όπως αρμόζει σε τιμώμενο νεκρό
τυλίγοντας με το πανί της λήθης προσεχτικά
τη μαχαιριά
Αυτά είναι ζητήματα λεπτά.
