- του Στράτου Προύσαλη
——————–——————–
Καθισμένος σε μια γωνιά,
μαζεμένος σαν το φίδι που γύρισε ηττημένο από μια άνιση μάχη
μια μάχη δίχως όρια,δίχως κανόνες,μια μάχη συνεχούς πάλης
γλείφεις τις πληγές σου περιμένοντας να ξαναμπείς στην αρένα
Όπως στ’ αρχαία χρόνια οι μονομάχοι, εκείνοι…
στερημένοι την ελευθερία, μάχονταν κάτω από το βλέμμα κάποιου αυτοκράτορα
προς τέρψη κάποιου όχλου εθισμένου στη θέα του ζεστού αίματος
μάχονταν για λίγα λεπτά ελευθερίας
Βγές έξω. Κοίτα γύρω σου…ο ίδιος όχλος, τα ίδια πρόσωπα
όπου κ αν πας, όπου σταθείς βλέπεις συνεχώς πόνο, αγωνία, θυμό
όλοι σου λένε τι να κάνεις, σκέφτονται για σένα πριν απο εσένα
κοίτα καλά, αυτό θεωρείς ελευθερία; Ναι, αυτή την αρένα;
Για να ξεφύγεις χάνεσαι μέσα σε παραμύθια
κυνηγάς δράκους κ αναζητάς μυθικές πριγκήπισες
ζείς σ’ ένα κόσμο που έχεις πλάσει εσύ,για να ξεφύγεις από τον πραγματικό
δε θες να σηκώσεις το κεφάλι,ν’ ανοίξεις τα μάτια προς την αλήθεια
Γίνεσαι κ εσύ ένας απ’ αυτούς,τρέχεις μανιασμένος όλη μέρα
γίνεσαι ένα με τον όχλο εκείνο,εξαφανίζεσαι μέσα του γεμάτος δειλία
νοιώθεις σιγουριά κ ασφάλεια,όλα όμως προκατασκευασμένα κ ψεύτικα
περνάς το χρόνο σου υπνωτισμένος μπροστά από αυτό που κάποιοι έφτιαξαν για να σε “ψυχαγωγεί’
Ναι, πέσε λίγο ν’ αποκοιμηθείς το θάνατο να ξεγελάσεις
Ναι, γι’ άλλη μια φορά κλείσε τα μάτια
φτιάξε το δικό σου κόσμο, τη δική σου πραγματικότητα ελπίζοντας πως θα ξεφύγεις
Ξαναζήσε το ψέμα σου.Η αυριανή μέρα σε περιμένει.
