- του Έκτωρα Πανταζή
——————–——————–
Υπάρχει ένα κάτι του βίου που αποφασίζει ερήμην μας
και χωρίς να συνεδριάσει
Πνευματική μας αδυναμία και περιορισμός δεν μας αφή-
νουν να το συλλάβουμε
Μέσα σ αυτή την απουσία μπορούμε ν αγγίξουμε
τη σκιά της απιστίας;
Μακριά διαδρομή ενός ίσκιου από τον οποίο μόλις
και βγαίνουμε και παραταύτα ανωφέλευτα
(Δεν έχει τέλος τούτη η αθανασία)
Η μέρα τούτη πέθανε πίσω από σκούρο τζάμι ίσως την
ξεχάσεις για πάντα
Τι είχε; Άλγος Μονοτονία από άλγος που δε σε ξεχνά
είναι τα λέπια σου ο οπλισμός σου
Μάτια που το γαλάζιο σου στην Αφρική με βγάζει
της νύχτας πικροδάφνη μου το άρωμα σου με οδηγεί το
φως σου με τυλίγει
Έγραψα κάτι της φωνής σου σε τριαντάφυλλο ρόδο
γραφή σαν σε τετράδιο τρυφερά φύλλα της φωνής σου
(Μέσα μου) Αν έχεις τη γραφή για να πιαστείς πάνω
της όταν ναυαγείς
θα διαψευστείς πάραυτα
Δώσε μια ανάσα απόστασης από τον κόσμο της τέχνης
τον εαυτό σου δες σαν θεατής λίγο πριν από σένα λίγο
μετά από σένα
Θα λυτρωθείς από τον εαυτό σου θα γλιτώσεις από σένα
