Σε περίπου ένα μήνα η Γαλλία θα ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει. Οι Γάλλοι θα εκλέξουν τους βουλευτές τους και ο επανεκλεγείς στην προεδρία Μακρόν θα μάθει αν έχει μια Γαλλική Εθνοσυνέλευση που του «λύνει τα χέρια» για τα επόμενα πέντε χρόνια ή αν θα υποχρεωθεί, όπως πριν από αυτόν οι Φρανσουά Μιτεράν και Ζακ Σιράκ, να συγκατοικήσει στην εξουσία με κάποιον ή κάποια που εμπιστεύεται η πλειοψηφία των βουλευτών.
Μανώλης Σπινθουράκης
Με ένα εκλογικό σύστημα που απογειώνει το πρώτο κόμμα και με τις δημοσκοπήσεις να τον δίνουν έστω και οριακά πρώτο, ο Εμανουέλ Μακρόν έχει κάθε λόγο να ευελπιστεί ότι θα καταφέρει να γίνει ο πρώτος πρόεδρος, μετά τον Ντε Γκολ, που θα έχει κυβερνήσει δύο φορές τη Γαλλία χωρίς να έχει υποχρεωθεί σε κάποια συγκατοίκηση. Οι πρώτες εκτιμήσεις δίνουν στον πολιτικό σχηματισμό «Μαζί», που τον στηρίζει, περίπου τις 300 από τις 577 έδρες της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης, στη Λαϊκή Ενωση των αριστερών κομμάτων με επικεφαλής τον Ζαν-Λικ Μελανσόν σχεδόν τις μισές, ενώ η Ακροδεξιά και η γκολική Κεντροδεξιά θα κυμανθούν περί τις πενήντα έδρες εκάστη.
Ωστόσο δεν είναι λίγοι οι Γάλλοι αναλυτές που αμφιβάλλουν για την αξιοπιστία των εν λόγω εκτιμήσεων. Κι αυτό, διότι στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές κατά πάσα πιθανότητα θα συμβεί κάτι που δεν έχει ποτέ συμβεί στη σύγχρονη πολιτική ιστορία της Γαλλίας. Στις κάλπες του δεύτερου γύρου, ως επί το πλείστον, δεν θα υπάρχει κανένας υποψήφιος που να δηλώνει δεξιός. Οι ψηφοφόροι στη μεγάλη πλειονότητα των εκλογικών τμημάτων θα έχουν να επιλέξουν στις 19 Ιουνίου ανάμεσα σε έναν υποψήφιο που στηρίζει τον Μακρόν και έναν υποψήφιο που στηρίζει τον Μελανσόν.
Με άλλα λόγια, βρισκόμαστε σε αχαρτογράφητα νερά, αφού ώς σήμερα υπάρχουν δείγματα γραφής ως προς το πώς συμπεριφέρεται εκλογικά ο Γάλλος όταν έχει να επιλέξει ανάμεσα στον Μακρόν και την Ακροδεξιά, ενώ δεν γνωρίζουμε απολύτως τίποτα ως προς το πώς συμπεριφέρεται όταν οι αντίπαλοι του Μακρόν είναι αριστεροί.
Με αυτά τα δεδομένα (και για να θυμηθούμε λίγο τον Λεωνίδα Κύρκο), το εκκρεμές που λέγεται Μακρόν βρίσκεται σήμερα στο αριστερό του άκρο. Ο Γάλλος πρόεδρος επέλεξε πρωθυπουργό προερχόμενη από τα σπλάχνα του Σοσιαλιστικού Κόμματος και υπουργό Παιδείας καθηγητή Πανεπιστημίου με πατέρα Σενεγαλέζο (η Μαρίν Λεπέν δεν δίστασε να κάνει λόγο για «ιθαγενή»), ενώ εκ παραλλήλου οι στενοί συνεργάτες του δηλώνουν urbi et orbi ότι τη Σοσιαλδημοκρατία στη Γαλλία την ενσαρκώνει ο Μακρόν. Με άλλα λόγια, δείχνει ένα προφίλ εντελώς αντίθετο από αυτό των προεδρικών εκλογών, αψηφώντας τον κίνδυνο να προκαλέσει κάποιου είδους ναυτία στους ψηφοφόρους του.
Από την άλλη πλευρά ο Ζαν-Λικ Μελανσόν, έχοντας πλέον επιβληθεί ως η μόνη πολιτική φυσιογνωμία που αντιπολιτεύεται αποτελεσματικά, συνεχίζει στη γραμμή που τον δικαίωσε. Χαρακτηρίζει «πολιτικούς χαμαιλέοντες» τους περί τον Μακρόν, προβάλλει το γεγονός ότι για πρώτη φορά η γαλλική Αριστερά κατέρχεται ενωμένη σε εκλογές και υπογραμμίζει πως κάθε άλλο παρά σοσιαλδημοκρατικές είναι οι προτάσεις Μακρόν περί αύξησης της ηλικίας συνταξιοδότησης και μείωσης των φόρων κληρονομιάς.
Η προτροπή προς τους Γάλλους «εκλέξτε πρωθυπουργό τον Μελανσόν» είναι το κεντρικό προεκλογικό σύνθημα της Νέας Λαϊκής Ενωσης για την Οικολογία και την Κοινωνία. Σύνθημα που δεν ενθουσιάζει όλους όσοι στηρίζουν σήμερα τον Μελανσόν, αλλά που σε τελευταία ανάλυση θα αξιολογηθεί από τους ψηφοφόρους που θα μπουν στον κόπο να προσέλθουν στην κάλπη των βουλευτικών εκλογών, όπου συνήθως η αποχή στη Γαλλία είναι περίπου στο 50%.
efsyn.gr
