Ειπώθηκαν «τόσα», συνέβησαν σπουδαία.
Η αναφορά γίνεται για τη διάσκεψη που έλαβε χώρα στις 12 – 13 Οκτώβρη στην Αστάνα, την πρωτεύουσα του Καζακστάν, για την αλληλεπίδραση και τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης στην Ασία (CICA) και στην οποία πήραν μέρος Αίγυπτος, Αζερμπαϊτζάν, Αφγανιστάν, Βιετνάμ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ινδία, Ιορδανία, Ιράκ, Ιράν, Ισραήλ, Καζακστάν, Καμπότζη, Κατάρ, Κίνα, Κιργιστάν, Μογγολία, Μπαγκλαντές, Μπαχρέιν, Νότια Κορέα, Ουζμπεκιστάν, Παλαιστίνη, Πακιστάν, Ρωσία, Σρι Λάνκα, Ταϊλάνδη, Τατζικιστάν και Τουρκία.
Διαβάζετε σωστά.
Ισραήλ και Παλαιστίνη, Βιετνάμ και Αίγυπτος από κοινού – και άλλες τέτοιες αξιοπρόσεκτες και αξιοπερίεργες δυάδες- στην έκτη σύνοδο κορυφής μαζί με τον αντιπρόεδρο της Κίνας Γουάνγκ Τσισάν ως επικεφαλής της κινέζικης αντιπροσωπείας και από κοντά οι Ερντογάν και Πούτιν.
Στην προηγούμενη σύνοδο που είχε γίνει στην πρωτεύουσα του Τατζικιστάν Ντουσχάνμπε ο κινέζος πρόεδρος Xi Jinping προχώρησε σε μια αξιοσημείωτη δήλωση: Συγκεκριμένα, κάλεσε τότε τα κράτη μέλη του CICA να υποστηρίξουν «το όραμα της κοινής, ολοκληρωμένης, συνεργατικής και βιώσιμης ασφάλειας και να διερευνήσουν μια περιφερειακή δομή συλλογικής ασφάλειας για την Ασία.
«Συλλογικής ασφάλειας;», ασιατικό ΝΑΤΟ μήπως;
Υπάρχει όμως κοινή απειλή που να απευθύνεται ταυτόχρονα σε όλες τις χώρες της CICA ώστε να δικαιολογεί κάτι τέτοιο και τόσο σύντομα;
Το σίγουρο είναι πως εγκρίθηκε διακήρυξη με βάση την οποία η Διάσκεψη για την Αλληλεπίδραση και τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης στην Ασία (CICA) από τακτικό φόρουμ που ήταν μετατρέπεται σε διεθνή οργανισμό καθοριστικής οικονομικής συνεργασίας.
Και εδώ κοινά συμφέροντα είναι ισχυρά.
Γι αυτό εξάλλου αποφασίστηκε η Ευρασιατική Οικονομική Ένωση η αποτελούμενη από Ρωσία, Λευκορωσία, Καζκστάν, Κιργιστάν και Τζατζικιστάν, μια ενσωματωμένη κοινή αγορά που αριθμεί 183 εκατ. άτομα και ένα ΑΕΠ που ξεπερνά τα 4 τρις δολάρια ΗΠΑ, με ισχυρή Αναπτυξιακή Τράπεζα, αποφασίστηκε να είναι μέλος της CICA.
Οι περιφερειακές ολοκληρώσεις σε οργασμό!
Οι προτροπές του Κινέζου προέδρου πιάνουν τόπο.
Οι διεργασίες για την ισχυροποίηση διακρατικών οργανώσεων στις οποίες συμμετέχουν Ρωσία και Κίνα εντείνονται.
Ο Πρόεδρος του Καζακστάν, Κασίμ Τζομάρτ Τοκάγεφ, επεσήμανε ότι τα κενά που έχουν διαμορφωθεί στις παγκόσμιες εφοδιαστικές αλυσίδες «οδηγούν τις χώρες της Ασίας να επανεξετάσουν τη δημιουργία αποτελεσματικών διαδρόμων μεταφοράς και διαμετακομιδής».
Από τη μεριά του ο Ρώσος Πρόεδρος, Βλ. Πούτιν, στην παρέμβασή του επανέλαβε τα περί «πολυπολικού κόσμου», τονίζοντας ότι «η Ασία, όπου νέα κέντρα εξουσίας δυναμώνουν, διαδραματίζει αρκετά αξιοσημείωτο, αν όχι βασικό ρόλο σε αυτόν» τον κόσμο. Οι ασιατικές χώρες είναι κινητήρες της παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης, πρόσθεσε. «Εδώ τέτοιες ενώσεις ολοκλήρωσης όπως ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης, η Ένωση Εθνών της Νοτιοανατολικής Ασίας και η Ευρασιατική Οικονομική Ένωση δρουν δυναμικά και αποτελεσματικά» (ξέχασε(;) tην AUCUS).
Ο Πούτιν επανήλθε μάλιστα στο θέμα για τα «παγωμένα» από τις ΗΠΑ αποθεματικά της Κεντρικής Τράπεζας του Αφγανιστάν, ζητώντας ξανά αυτά να «ξεπαγώσουν» και να αποζημιωθεί η χώρα για τις ζημιές που της προκλήθηκαν από τα χρόνια της κατοχής.
Πρόκειται για αποθεματικά που μένουν δεσμευμένα σε αμερικανικές τράπεζες αλλά και σε ένα νέο ίδρυμα, δημιούργημα της κυβέρνησης Μπάιντεν, καθώς φουντώνουν τα αλισβερίσια πολλών για τους όρους μιας πιθανής συνεργασίας με την κυβέρνηση των Ταλιμπάν.
Ο Ρώσος πρόεδρος ζήτησε να αρθούν τα εμπόδια στις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού «που εμποδίζουν την αποκατάσταση της κανονικής λειτουργίας των παγκόσμιων αλυσίδων εφοδιασμού προκειμένου να λυθούν επείγοντα προβλήματα επισιτιστικής ασφάλειας». Σύμφωνα με τον ίδιο, τα εμπόδια αυτά οδηγούν «στην υποβάθμιση της ποιότητας ζωής στις ανεπτυγμένες και αναπτυσσόμενες χώρες». «Επιπλέον, υπάρχει πραγματική απειλή πείνας και κοινωνικής αναταραχής μεγάλης κλίμακας, ειδικά στις φτωχότερες χώρες», πρόσθεσε ο Πούτιν. Τέλος τόνισε πως “πιστεύει ότι οι αρχές του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος πρέπει να επανεξεταστούν, αφού το σημερινό σύστημα επέτρεψε στο «χρυσό δισεκατομμύριο» στον πλανήτη (σ.σ. ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους) να ζει σε βάρος των άλλων”.
Φυσικά το «χρυσό δισεκατομμύριο» είναι 800 -1000 οικογένειες που απομυζούν τον πλούτο του κόσμου και όχι οι λαοί των ΗΠΑ και των «συμμάχων» τους που καταδυναστεύονται από τους αμερικανούς, κάτι που παραβλέπει επίσης ο ρώσος πρόεδρος με τον ίδιο τρόπο που φορτώνει ανιστόρητα και εξωκοινωνικά την κατάσταση στην Κριμαία και στην Ουκρανία στους μπολσεβίκους και στον Λένιν.
Ο Ερντογάν στην ομιλία του υπογράμμισε πως έχουν αλλάξει οι ισορροπίες στον κόσμο και πως διανύουμε μια περίοδο που αντιμετωπίζονται σοβαρές δοκιμασίες σε πολλά πεδία και τόνισε πως σε αυτό έχουν προστεθεί απειλές όπως η Ισλαμοφοβία και η ξενοφοβία.
«Η δομή που αγνοεί την συντριπτική πλειονότητα του παγκόσμιου πληθυσμού και νοιάζεται για την ευτυχία μόνο μιας χούφτας μειονότητας πρέπει να διαμορφωθεί με μια νέα πιο δίκαιη αντίληψη» ανέφερε.
Το καρφί προς τον ατλαντικό εταίρο είναι προκαδούρα.
«Ως Τουρκία, συνέχισε, ενθαρρύνουμε τους διαδρόμους πολυτροπικών μεταφορών, στηρίζουμε την αναζωογόνηση του σύγχρονου Δρόμου του Μεταξιού που συνδέει την Ασία με την Ευρώπη» δήλωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
……………………………………………………………………………………………………………………………….
Στην ταινία – ψυχολογικό θρίλερ «Το μωρό της Ρόζμαρι», ο Ρομάν Πολάνσκι τοποθετεί το θεατή τόσο πολύ στη θέση της Ρόζμαρι, που τον κάνει να μοιράζεται τις σκέψεις, τους φόβους και την αγωνία της. Η Ρόζμαρι μένει έγκυος και ξεκινά μια περίοδος που, ενώ θα έπρεπε να είναι ήρεμη κι ευτυχισμένη, αποδεικνύεται εφιαλτική καθώς υποψιάζεται ότι ο άντρας της και οι γείτονές τους έχουν μυηθεί στο σατανισμό.
Η Ρόζμαρι αρχίζει να νιώθει ανασφαλής και αρχίζει να αμφισβητεί τη λογική της.
Οι διεθνείς εξελίξεις τι στα αλήθεια κυοφορούν;
Ενώ θάπρεπε να νοιώθει κανείς χαρούμενος που κυοφορείται ένα αντίπαλο δέος απέναντι στους δολοφόνους των λαών εντούτοις δεν είμαστε λίγοι που νοιώθουμε μια αγωνία για το τι μέλλει γενέσθαι. Επειδή οι συμμαχίες στην Αστάνα είναι αλλοπρόσαλλες, γεγονός που υποκρύπτει άνισα και αντιτιθέμενα συμφέροντα, οδηγεί σε αμφισβήτηση της ίδιας της λογικής σου.
Όπως ο Πολάνσκι στην ταινία όπου δημιουργεί τον φόβο χωρίς να δείχνει αίμα, πριόνια, τέρατα ή μανιακούς δολοφόνους έτσι κι εδώ αυτό που φαίνεται δεν είναι απειλές, μυστικές υπηρεσίες, πολεμικός παροξυσμός, όπλα.
Είναι κάτι άλλο που φαίνεται εν πρώτοις λογικό να το αγαπήσεις όπως η Μία Φάρουο – Ρόζμαρι αγάπησε τελικά το παιδί – δαίμονα, το μοναδικό παιδί που γέννησε.
Μόνο που το αγάπησε όσο …ήταν βρέφος, μετά δεν ξέρουμε, δεν έδειξε πως μεγάλωσε.
Η συμμαχία της Αστάνα προς τα πού «μεγαλώνει», προς τα πού «τόβαλλε» ;
Εμείς φυσικά οφείλουμε να δείξουμε με σαφήνεια το τι θέλουμε.
kommon.gr
