Πριν ακόμα μπουν τα μεγάλα κρύα όπου εκεί θα δοκιμαστούν οι πολιτικές των κυβερνήσεων των χώρων της ΕΕ με γνωστά πάνω – κάτω αποτελέσματα (η Λιζα Τρας δείχνει τον δρόμο), μια βουή εργατικής λαϊκής αγανάκτησης και σύγκρουσης έρχεται από τους δρόμους του Παρισιού, του Λονδίνου, του Βελγίου, της Ιταλίας κλπ που δυναμώνει μέρα με την μέρα. Απεργίες μεγάλης διάρκειας , διαδηλώσεις και σκληρές συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής εκατομμυρίων εργαζομένων είναι πια καθημερινό φαινόμενο στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Το έδαφος που αναπτύσσεται η νέα εργατική αφύπνιση είναι η δραματική πτώση του επίπεδου ζωής της εργατικής τάξης και η με δραματικούς ρυθμούς φτωχοποίηση που φτάνει στα όρια της ένδειας μεγάλων κομματιών της κοινωνίας.
Ορισμένα στοιχεία είναι χαρακτηριστικά. Στη Βρετανία σύμφωνα με έρευνα του οργανισμού Which τα μισά νοικοκυριά μείωσαν τα γεύματά τους. Σχεδόν το ίδιο ποσοστό λέει πως βρίσκει δυσκολότερο να τρώει σωστά σε σύγκριση με την περίοδο πριν την κρίση κι επιλέγει ολοένα πιο συχνά προμαγειρεμένα γεύματα, για να μειώνει την κατανάλωση αερίου ή ηλεκτρικού ρεύματος. Ο επίσημος πληθωρισμός για τα τρόφιμα τον Σεπτέμβρη ανέβηκε στο 14,6%. Σύμφωνα με το ίδρυμα The Food Foundation το 25,8% των οικογενειών στη Βρετανία τον περασμένο Σεπτέμβρη δεν είχαν να φάνε κάθε μέρα.
Στην Ιταλία σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της καθολικής εθελοντικής οργάνωσης Caritas, οι οικογένειες σε κατάσταση ένδειας ανέρχονται σε 1.960.000, ή 5.571.000 κάτοικοι της χώρας. Πρόκειται για το 9,4% του πληθυσμού της.
Η ίδια κατάσταση πάνω – κάτω ισχύει και στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης όπου οι κυβερνήσεις τους παίζουν με την φωτιά της εξέγερσης δίνοντας όρκους πίστης στους Αμερικανούς ότι θα συνεχίσουν τις κυρώσεις ενάντια στην Ρωσία. Στην πραγματικότητα είναι κυρώσεις εναντία στους λαούς της Ευρώπης, ότι θα συνεχίσουν να στέλνουν όπλα στους ουκρανούς Ναζί. Κάνουν με λίγα λόγια ότι είναι δυνατόν προκειμένου να υπηρετήσουν την Αμερικανοδουλεία τους δημιουργώντας προϋποθέσεις για ένα οικονομικό και κοινωνικό ολοκαύτωμα που θα το πληρώσει η εργατική τάξη τα φτωχά λαϊκά στρώματα και η νεολαία.
Απεργίες και διαδηλώσεις συγκλονίζουν το τελευταίο διάστημα την Γαλλία. Οι άγριες συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής του Μακρόν οδήγησαν στην 24ωρη απεργία αλληλεγγύης που κάλεσαν και οργάνωσαν οι εργατικές ομοσπονδίες CGT, FO και FSU στον πολυήμερο απεργιακό αγώνα των εργαζομένων στα διυλιστήρια της χώρας, ενάντια στην επίθεση στο απεργιακό δικαίωμα. Κλιμακώθηκε δε με τις εντολές για επιστράτευση απεργών που έδωσε η κυβέρνηση Μακρόν. Μεγάλες διαδηλώσεις έγιναν με την συμμετοχή και άλλων κλάδων, στην μεταλλουργία, στις μεταφορές, στην ενέργεια, στα λιμάνια, το εμπόριο, την εκπαίδευση, την υγεία και στους σιδηροδρόμους που συμμετείχε η μεγάλη πλειοψηφία εργαζομένων. Πάνω από 300.000 εργάτες και νεολαία συμμετείχαν στις πάνω από 200 απεργιακές συγκεντρώσεις και πορείες στις πόλεις της Γαλλίας.
Την σημαία της σύγκρουσης αναμφίβολα την κρατούν οι εργαζόμενοι στα διυλιστήρια όπου πάρα τις επιστρατεύσεις τις απολύσεις και την τρομοκρατία συνέχισαν την απεργία. Όπως στη μονάδα της Γκονφρίγ – Λ’ Ορσέ μετά από απόφαση που έλαβε η Γενική τους Συνέλευση με μεγάλη πλειοψηφία. Το ίδιο αποφάσισαν οι εργαζόμενοι στο διυλιστήριο της Total Energies στη Λα Μεντ, στη νότια επαρχία Μπους-ντι-Ρον. Στη μονάδα στη Φεϊζίν, οι εργαζόμενοι αποφάσισαν να συνεχίσουν την απεργία. Ο πολυήμερος αγώνας αλλά και η μεγάλη αλληλεγγύη που εκφράστηκε, όπλισαν τους εργαζόμενους με νέα δύναμη, όπου μεταξύ άλλων στις διαπραγματεύσεις με την εργοδοσία, έθεσαν σαν όρο στην να μην διανοηθεί να απολύσει όσους πρωτοστάτησαν στις απεργίες. Και αυτή την φορά η εργατική τάξη και ο λαός της Γαλλίας παρά και ενάντια στις συκοφαντίες και την σπέκουλα των ΜΜΕ στην μεγάλη του πλειοψηφία στάθηκε στο πλευρό των απεργών, γεγονός που εκφράστηκε στην πράξη στο απεργιακό κύμα και στις μεγάλες διαδηλώσεις της Τρίτης.
Στη Βρετανία έχουμε αντίστοιχες απεργιακές κινητοποιήσεις, με κεντρικό άξονα τον αγώνα για αυξήσεις μισθών απέναντι στον τεράστιο πληθωρισμό που ξεπέρασε το 10%.Τον έναυσμα το έδωσαν στις αρχές του Οκτώβρη οι 50.000 σιδηροδρομικοί υπάλληλοι που ξεκίνησαν με 24ωρες απεργίες τις οποίες προκήρυξαν τα συνδικάτα RMT, ASLEF και TSSA με αιτήματα για μισθολογικές αυξήσεις και την βελτίωση των συνθηκών εργασίας. Η απεργία παρέλυσε το σιδηροδρομικό δίκτυο της Βρετανίας. Η συνέχεια έχει ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον αφού νέες απεργιακές κινητοποιήσεις προγραμματίζονται όπως ανακοίνωσε το κλαδικό Συνδικάτο Εργαζομένων σε Σιδηρόδρομους, Λιμάνια και Μεταφορές (RMT). Οι νέες απεργίες στα τρένα θα πραγματοποιηθούν στις 3, 5 και 7 Νοέμβρη με αιτήματα για αξιοπρεπείς αυξήσεις πάνω από τα ορια του πληθωρισμού, βελτίωση συνθηκών εργασίας να μην γίνουν απολύσεις κ.λπ.
Ακόμα, πενθήμερη απεργία από τις 31 Οκτώβρη μέχρι τις 4 Νοέμβρη αποφάσισαν οι 1.000 οδηγοί της GXO Logistics, διεκδικώντας μισθολογικές αυξήσεις. Επισημαίνοντας ότι οι οδηγοί της GXO πραγματοποιούν περίπου το 40% της διανομής μπίρας στη Βρετανία (καταλαβαίνεται τι έχει να γίνει…) το συνδικάτο Unite προειδοποιεί για επιπτώσεις στις προμήθειες μπίρας σε παμπ και άλλους χώρους εστίασης. Οι οδηγοί θα ξεκινήσουν επίσης αποχή από υπερωρίες στις 24 Οκτώβρη. Η εργοδοσία προσέφερε «αύξηση» 5% στους μισθούς και επιπλέον απαιτεί μείωση στο επίδομα ασθενείας…
Οι εργαζόμενοι στο λιμάνι του Λίβερπουλ, ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια εμπορευματοκιβωτίων της Βρετανίας, πρόκειται να πραγματοποιήσουν απεργίες για δύο ακόμη εβδομάδες για τις αμοιβές και τις θέσεις εργασίας από τις 24 Οκτωβρίου.
Το συνδικάτο των υπηρεσιών Επικοινωνίας, που εκπροσωπεί 115.000 ταχυδρομικούς εργάτες της Royal Mail, έχει ανακοινώσει νέες απεργίες μετά από μήνες αποτυχημένων διαπραγματεύσεων για τις μισθολογικές και λειτουργικές αλλαγές.
Περισσότερα από 300.000 μέλη του μεγαλύτερου συνδικάτου νοσηλευτών της Βρετανίας, άρχισαν να ψηφίζουν για απεργία για να απαιτήσουν αύξηση μισθών. Οι κατώτεροι γιατροί και οι εργαζόμενοι στα ασθενοφόρα σχεδιάζουν επίσης να ψηφίσουν σχετικά με τις αμοιβές.
Στην Ολλανδία ξεκίνησαν τριήμερη απεργία οι οδηγοί λεωφορείων στις περιφερειακές συγκοινωνίες, διεκδικώντας καλύτερη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Είχαν προηγηθεί απεργίες και μία διαδήλωση στη Χάγη τον Σεπτέμβρη. Οι οδηγοί λεωφορείων διεκδικούν, μεταξύ άλλων, αύξηση μισθού για να αντισταθμιστούν οι αυξήσεις των τιμών και μείωση της εργασιακής πίεσης. Ενώ στο Βέλγιο το αεροδρόμιο του Σαρλερουά, το δεύτερο μεγαλύτερο σε επιβατική κίνηση, ανέστειλε τις αναχωρήσεις χθες, δεύτερη μέρα της απεργίας των εργαζομένων της Security Masters, εταιρείας η οποία είναι επιφορτισμένη κυρίως με τον έλεγχο των ταξιδιωτών πριν την επιβίβασή τους.
Στην Ιταλία το κίνημα «Δεν πληρώνω» καλεί τους καταναλωτές να πληρώνουν μόνο το 20% των λογαριασμών τους. Η πρωτοβουλία της ένωσης καταναλωτών Codacons προχωρά παρόμοια εκστρατεία με την Βρετανία, όπου η ομάδα «Don’t Pay» απαιτεί μείωση των λογαριασμών σε ένα προσιτό επίπεδο.Όπως αναφέρει το πρακτορείο Reuters, σύμφωνα με την ένωση καταναλωτών Codacons, η πρωτοβουλία «Θα πληρώνουμε όταν μπορούμε να το αντέξουμε οικονομικά» αποσκοπεί να πληρώνουν οι καταναλωτές ενέργειας μόνο το 20% των λογαριασμών τους.
Στη Ουγγαρία γίνονται μεγάλες διαδηλώσεις εκπαιδευτικών, μαθητών και γονιών ενάντια στις ομαδικές απολύσεις καθηγητών. Οι εκπαιδευτικοί διεκδικούν ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, αντιδρούν στην απάνθρωπη εντατικοποίηση του ωραρίου τους και διεκδικούν καλύτερους μισθούς, αλλά και κατάργηση του νόμου που ποινικοποιεί το δικαίωμα στην απεργία. Καθηγητές, γονείς και μαθητές σχημάτισαν τεράστιες αλυσίδες στη Βουδαπέστη και σε άλλες πόλεις της Ουγγαρίας, σε κινητοποιήσεις που ξεκίνησαν στις αρχές Οκτώβρη με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Μέρας Εκπαιδευτικών.
Σε απάντηση, η κυβέρνηση Όρμπαν προχώρησε σε νέες απολύσεις και απειλές σε βάρος των εκπαιδευτικών, ενώ μαθητές που στάθηκαν αλληλέγγυοι στους καθηγητές τους πήραν αποβολές από τις διευθύνσεις των σχολείων τους. Συνεχίζοντας τον αγώνα παρά την καταστολή, τα συνδικάτα των εκπαιδευτικών πραγματοποίησαν 75 διαδηλώσεις σε ολόκληρη την χώρα
Στη Γερμανία είχαμε μεγάλες διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, μεταξύ άλλων στην Κολωνία, τη Λειψία και το Βερολίνο για το κόστος ενέργειας και την φτώχια.
Τα παραπάνω δημιουργούν ένα εκρηκτικό μίγμα που μπορεί να δημιουργήσει σοβαρά ρήγματα στις κυρίαρχες πολιτικές με ανατροπές κυβερνήσεων και παρατεταμένη αστάθεια η οποία μπορεί να οδηγήσει σε παραπέρα ριζοσπαστικοποίηση των μαζών. Οι Αμερικανόδουλες κυβερνήσεις της ΕΕ φαίνεται ότι δεν αντιλαμβάνονται το τσουνάμι που έρχεται. Ο κόσμος συνειδητοποιεί μέρα με την μέρα ότι η επιβίωση του συνδέεται όλο και περισσότερο με την ήττα των πολιτικών των κυβερνήσεων του που δένουν τους λαούς στο Αμερικανονατοϊκό ιμπεριαλιστικό άρμα. Ήδη από τον Αύγουστο ο βρετανικός Γκάρντιαν προειδοποιούσε για τους κινδύνους ανεξέλεγκτων καταστάσεων όπως αναφέρει σε άρθρο του ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος:
«Όταν εκατομμύρια Βρετανών πιστεύουν ότι οι ταραχές δικαιολογούνται από το αυξανόμενο κόστος της ζωής, δεν είναι υπερβολή να περιγράψουμε τη χώρα ως πυριτιδαποθήκη. Σύμφωνα με μια δημοσκόπηση της ComRes που παρήγγειλε ο Independent, το 29% των ψηφοφόρων θεωρεί ότι οι βίαιες ταραχές είναι κατάλληλη μορφή διαμαρτυρίας δεδομένων των συνθηκών. Οι μισοί νέοι 18 έως 24 ετών, θεωρεί δικαιολογημένες τις βίαιες ταραχές, ποσοστό που εξακολουθεί να μην πέφτει κάτω από 40% στους νέους 35 έως 44 ετών. Αν ένα τόσο μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού θεωρεί δικαιολογημένο να τα κάνει γυαλιά καρφιά για να διαμαρτυρηθεί, προτού καν έρθουν οι αυξήσεις, τι θα συμβεί, πόση οργή θα εμφανιστεί όταν οι αυξήσεις έρθουν και οδηγήσουν εκατομμύρια νοικοκυριά κάτω από το νερό αυτόν τον χειμώνα;»
Στη χώρα μας είναι γεγονός ότι η εργατική τάξη και η νεολαία παρά την χειροτέρευση της ζωής και την εκφρασμένη οργή τους απέναντι στην κυβερνήσεις της ΝΔ αυτή ακόμη δεν έχει ακόμη μετουσιωθεί σε οργανωμένη μαζική εργατική απάντηση. Παρότι 7 στους 10 εργαζόμενους έχουν κόψει αρκετά είδη διατροφής, όταν ένα 47% πιστεύει ότι δύσκολα θα αντεπεξέλθει το χειμώνα λόγω της ακρίβειας με το ετήσιο κόστος για το ρεύμα να έχει υπερκαλύψει δυο μισθούς. Όταν οι τιμές βασικών προϊόντων έχουν γίνει πια ανεξέλεγκτες με διψήφιες αυξήσεις, ενώ όπως προβλέπεται το επόμενο διάστημα θα αυξηθούν και πάλι σε 35 βασικές κατηγορίες προϊόντων.
Είχαμε βεβαίως μεμονωμένους εμβληματικούς αγώνες σε Cosco, Ε-food, Λάρκο, στα Λιπάσματα και στα Πετρέλαια της Καβάλας, στους Οικοδόμους, στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, στην Μαλαματίνα που έγιναν σημείο αναφοράς και αλληλεγγύης για μεγάλα τμήματα εργαζομένων που δείχνουν τον δρόμο της εργατικής ταξικής αντίστασης και αντεπίθεσης .Όμως ακόμα αυτή η εμπειρία δεν έχει γενικευτεί στο σύνολο της τάξης για να δοθεί μια συνολικότερη απάντηση στα σχέδια της κυβέρνησης που μας καλεί να προσαρμοστούμε στη φτώχεια, το κρύο την εξαθλίωση .
Δεν είναι ώρα για να επαναλάβουμε ακόμη μια φορά τις παθογένειες του συνδικαλιστικού κινήματος αλλά και της αριστεράς. Ιδιαίτερα τώρα, μπροστά στην Απεργία στις 9 /11 που ελπίζουμε να είναι η απαρχή της αγωνιστικής απάντησης της εργατικής τάξης , όμως ας κρατήσουμε αυτό το απόσπασμα από την Ανακοίνωση της νέας συνδικαλιστικής κίνησης ΜΑΧΗ – Ανεξάρτητη Ενωτική Ταξική Κίνηση :
«Σήμερα κάθε μικρός η μεγάλος αγώνας μετράει. Κάθε ένας και καθεμία από εμάς που θα βρεθεί στο δρόμο στις 9/11 αντί να πάει στην δουλειά του/της, είναι μία πράξη αντίστασης απέναντι σε μια καθημερινότητα που μας πνίγει. Ας κάνουμε το πρώτο βήμα όλοι και όλες μαζί. Είναι ανάγκη σήμερα, να πυκνώσουν τα συνδικάτα, να ζωντανέψουν οι συλλογικές διαδικασίες, να αναπτυχθεί η ενωτική αγωνιστική διεκδίκηση που θα επιβάλλει μέτρα υπέρ των εργαζομένων, κόντρα στην ατζέντα της αστικής τάξης και των πολιτικών συστημικών κομμάτων που είναι στην υπηρεσία της και θέλουν να φορτώσουν τα βάρη και της νέας κρίσης πάλι πάνω μας. Σ’ αυτό το πλαίσιο η επιτυχία της απεργίας είναι σημαντικό βήμα εμπρός. Σήμερα απαιτείται η μέγιστη συσπείρωση συνδικάτων που κινούνται σε αγωνιστική τροχιά, πάνω στα κρίσιμα αιτήματα της περιόδου, ο δημοκρατικός διάλογος, η κοινή δράση. Για να μπουν στο περιθώριο οι δυνάμεις του εργοδοτικού συνδικαλισμού, που επιδιώκουν να βάλουν στον πάγο την συνδικαλιστική δράση των εργαζομένων. Με εμάς, τους εργαζόμενους, τις εργαζόμενες μπροστά! Για να εκφραστούν οι ανάγκες, οι διεκδικήσεις μας σήμερα. Μπορούμε να αγωνιζόμαστε, μπορούμε να νικάμε!»
kommon.gr
