Η νίκη του Λούλα, οι «δύο Βραζιλίες» και το φάντασμα της εφόδου στο Καπιτώλιο

Αυτό το από­σπα­σμα της ανα­κοί­νω­σης της Resistencia (ρεύμα του PSOL), απο­τυ­πώ­νει την χαρά και την ανα­κού­φι­ση εκα­τομ­μυ­ρί­ων αν­θρώ­πων κατά την ανα­κοί­νω­ση των τε­λι­κών απο­τε­λε­σμά­των. Αλλά σε άλλο ση­μείο, οι σύ­ντρο­φοι προει­δο­ποιούν:

«Ο εχθρός μας, ο φα­σι­σμός του Μπολ­σο­νά­ρο, είναι επι­κίν­δυ­νος και πα­ρα­μέ­νει ισχυ­ρός. Ο πό­λε­μος θα συ­νε­χι­στεί. Θα χρεια­στεί να γί­νου­με ακόμα ισχυ­ρό­τε­ροι, πιο ορ­γα­νω­μέ­νοι και ακόμα πιο ενερ­γά κι­νη­το­ποι­η­μέ­νοι για τις μάχες που έρ­χο­νται. Δεν θα επι­τρέ­ψου­με καμιά από­πει­ρα πα­ρε­νό­χλη­σης της ορ­κω­μο­σί­ας του Λούλα, που εξε­λέ­γη δη­μο­κρα­τι­κά από την πλειο­ψη­φία…  Από αύριο, θα εί­μα­στε σε συ­να­γερ­μό και σε κι­νη­το­ποί­η­ση, γιατί ο πό­λε­μος συ­νε­χί­ζε­ται!».

Πράγ­μα­τι, πα­ρα­κο­λου­θώ­ντας τα νέα από τη Βρα­ζι­λία, η ανα­κού­φι­ση συ­νυ­πάρ­χει με την αβε­βαιό­τη­τα.

Στον πρώτο γύρο, ο Μπολ­σο­νά­ρο είχε βγει άθι­κτος από την τα­ρα­χώ­δη θη­τεία του, δια­τη­ρώ­ντας την εκλο­γι­κή βάση που είχε στη­ρί­ξει την πρω­τιά του το 2018. Το επα­νέ­λα­βε και στον δεύ­τε­ρο γύρο, όπου συ­γκέ­ντρω­σε 58.206.354 ψή­φους, λίγο πε­ρισ­σό­τε­ρες από αυτές που του χά­ρι­σαν την άνετη νίκη στο δεύ­τε­ρο γύρο του 2018. Ο Λούλα επι­κρά­τη­σε σπά­ζο­ντας κάθε ρεκόρ ψήφων, φτά­νο­ντας στις 60.345.999. Αυτά απο­τυ­πώ­θη­καν σε ένα σκορ 50,9% ένα­ντι 49,1%, που είναι η ει­κό­να μιας βαθιά δι­χα­σμέ­νης και ακραία πο­λω­μέ­νης κοι­νω­νί­ας.

Την ώρα που η μισή Βρα­ζι­λία πα­νη­γύ­ρι­ζε, η άλλη μισή σιω­πού­σε. Όχι (υπο­χρε­ω­τι­κά) απο­θαρ­ρυ­μέ­νη, αλλά μάλ­λον πε­ρι­μέ­νο­ντας να δώσει το στίγ­μα του ο Αρ­χη­γός. Ένας Βρα­ζι­λιά­νος δη­μο­σιο­γρά­φος έγρα­φε προ­ε­κλο­γι­κά ότι «το χει­ρό­τε­ρο που μπο­ρεί να συμ­βεί [στην πε­ριρ­ρέ­ου­σα ατμό­σφαι­ρα], είναι οι Βρα­ζι­λιά­νοι να πάνε για ύπνο χωρίς να έχει κάνει δη­λώ­σεις ο Μπολ­σο­νά­ρο». Οι Βρα­ζι­λιά­νοι πή­γα­νε για ύπνο, ξύ­πνη­σαν και (ως την ώρα που γρά­φο­νταν αυτές οι γραμ­μές) ο Μπολ­σο­νά­ρο πα­ρα­μέ­νει σιω­πη­λός.

Οι κυ­βερ­νή­σεις διε­θνώς έσπευ­σαν να συγ­χα­ρούν τον Λούλα μέσα σε ελά­χι­στο χρο­νι­κό διά­στη­μα, κάτι που έχει ερ­μη­νευ­τεί στο διε­θνή Τύπο  ως ένα πρώτο «σήμα» -στους κρα­τι­κούς μη­χα­νι­σμούς και την άρ­χου­σα τάξη της Βρα­ζι­λί­ας, στον ίδιο τον Μπολ­σο­νά­ρο. Είναι βά­σι­μη έν­δει­ξη των διε­θνών κα­ταρ­χήν δια­θέ­σε­ων, αν και δεν θα βια­ζό­μα­σταν να απο­φαν­θού­με για τη συ­νέ­χεια (εφό­σον ο Μπολ­σο­νά­ρο επι­λέ­ξει να ανα­κι­νή­σει μια δια­δι­κα­σία ανα­τρο­πής του απο­τε­λέ­σμα­τος).

Στο εσω­τε­ρι­κό, καθώς προ­χω­ρού­σε η μέρα, κά­ποιοι σύμ­μα­χοι του Μπολ­σο­νά­ρο -κυ­ρί­ως οι πιο «θε­σμι­κοί»- άρ­χι­σαν να κά­νουν δη­λώ­σεις απο­δο­χής του απο­τε­λέ­σμα­τος. Όσον αφορά την κοι­νω­νι­κή βάση του μπολ­σο­να­ρι­σμού, υπήρ­ξαν κά­ποια πρώτα μπλο­κα­ρί­σμα­τα κε­ντρι­κών αρ­τη­ριών από φορ­τη­γα­τζή­δες, οι οποί­οι δη­λώ­νουν ότι «το απο­τέ­λε­σμα ήταν ορια­κό», οπότε «πε­ρι­μέ­νουν να το­πο­θε­τη­θεί και ο Μπολ­σο­νά­ρο».

Μια άλλη πτυχή του κα­θο­ρι­στι­κού εσω­τε­ρι­κού με­τώ­που ίσως έχει κρι­θεί ήδη, αλλά δεν γνω­ρί­ζου­με πού έγει­ρε η πλά­στιγ­γα. Στην τε­λι­κή ευ­θεία προς την κάλπη, η κα­μπά­νια του Μπολ­σο­νά­ρο είχε κα­ταγ­γεί­λει ότι τα ρα­διό­φω­να στις βο­ρειο­α­να­το­λι­κές επαρ­χί­ες πα­ρα­βιά­ζουν τον ίσο χρόνο και ότι είναι συ­νέ­νο­χος συ­μπαι­γνί­ας με το PT ο Ντε Μο­ρά­ες, ο πρό­ε­δρος του Ανώ­τα­του Εκλο­γι­κού Δι­κα­στη­ρί­ου. Για να συ­ζη­τη­θεί αυτή η κα­ταγ­γε­λία, ο Μπολ­σο­νά­ρο συ­γκά­λε­σε στις 26 Οκτώ­βρη σύ­σκε­ψη κο­ρυ­φαί­ων στε­λε­χών του κόμ­μα­τός του με τους επι­κε­φα­λής του Στρα­τού, της Αε­ρο­πο­ρί­ας και του Ναυ­τι­κού. Αμ­φι­βά­λου­με κατά πόσο η ηγε­σία και των τριών ένο­πλων σω­μά­των της Βρα­ζι­λί­ας κλή­θη­κε να συ­ζη­τή­σει τί σποτ παί­ζουν ή δεν παί­ζουν κά­ποια ρα­διό­φω­να στην Μπα­χία. Από όσα ει­πώ­θη­καν σε αυτήν τη σύ­σκε­ψη ίσως κρι­θεί το τι θα κάνει ή δεν θα κάνει ο Μπολ­σο­νά­ρο τις επό­με­νες εβδο­μά­δες.

Οι επό­με­νοι δύο μήνες πα­ρα­μο­νής του Μπολ­σο­νά­ρο στο «Πλα­νάλ­το», μέχρι και την ορ­κω­μο­σία του Λούλα την 1η Γε­νά­ρη του 2023, μπο­ρεί να έχουν πολ­λές ανα­τρο­πές. Ακόμα κι αν κρί­νει ότι σή­με­ρα θα ήταν τυ­χο­διω­κτι­σμός και ότι μπο­ρεί ο χρό­νος να δου­λέ­ψει υπέρ του, ο νε­ο­φα­σί­στας ηγέ­της και το ρεύμα που έχει κα­τα­φέ­ρει πλέον να συ­γκρο­τή­σει, θα πα­ρα­μεί­νει μια απει­λή, που ρί­χνει βαριά τη σκιά της πάνω από την ανα­κού­φι­ση που προ­κα­λεί η ση­με­ρι­νή εκλο­γι­κή του ήττα.

Όπως το έθετε άρθρο στο Esquerda online:

«Ο Μπολ­σο­να­ρι­σμός δεν είναι μόνο ο Μπολ­σο­νά­ρο και ο αγώ­νας του δεν είναι μόνο εκλο­γι­κός. Ήρθε για να μεί­νει και θα πα­ρα­μεί­νει στο πο­λι­τι­κό προ­σκή­νιο και μετά τις 30 Οκτώ­βρη, ανε­ξαρ­τή­τως απο­τε­λέ­σμα­τος… Ο Μπολ­σο­να­ρι­σμός ως έκ­φρα­ση του βρα­ζι­λιά­νι­κου φα­σι­σμού ετοι­μά­ζε­ται για μακρά πο­ρεία. Μπο­ρεί να υπο­στεί μια υπο­χώ­ρη­ση την επό­με­νη Κυ­ρια­κή, αλλά δεν θα έχει ητ­τη­θεί. Αντί­θε­τα, θα έχει κάνει ένα ποιο­τι­κό άλμα σε σχέση με 4 χρό­νια πριν, καθώς είναι κα­λύ­τε­ρα ορ­γα­νω­μέ­νος, πιο συ­νε­κτι­κός, πιο συ­νει­δη­τός και πε­ρισ­σό­τε­ρο  [σσ: κυ­ριο­λε­κτι­κά…] εξο­πλι­σμέ­νος».

Ο Λούλα, κατά την επι­νί­κια ομι­λία του, δή­λω­σε ότι «δεν υπάρ­χουν δύο Βρα­ζι­λί­ες. Εί­μα­στε μία χώρα, ένας λαός -ένα σπου­δαίο έθνος». Η προ­σφι­λής του κα­τα­φυ­γή σε θε­τι­κές έν­νοιες κι όμορ­φα συ­ναι­σθή­μα­τα, («Λούλα – χαρά», «Λούλα – αγάπη -συμ­φι­λί­ω­ση» κλπ) δεν πρό­κει­ται να βρει αντα­πό­κρι­ση σε μια χώρα που το αυ­ξη­μέ­νο πο­λι­τι­κό μίσος αντα­να­κλά κοι­νω­νι­κό μίσος. Ενώ τα «καλά χρό­νια», από τα οποία αντλού­σε κά­πο­τε το θη­ριώ­δες 80% δη­μο­φι­λί­ας και του επέ­τρε­παν να ισχυ­ρί­ζε­ται ότι «ενώ­νει», προ­έ­κυ­ψαν στο ευ­νοϊ­κό οι­κο­νο­μι­κό φεγ­γά­ρι που επέ­τρε­πε σε μια πο­λι­τι­κή «τα­ξι­κής συ­νερ­γα­σί­ας» να είναι λει­τουρ­γι­κή. Η ση­με­ρι­νή οι­κο­νο­μι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα είναι αδυ­σώ­πη­τα σκλη­ρή.

Αλλά για τις με­σο­πρό­θε­σμες προ­ο­πτι­κές, όπως και για τον πλήρη απο­λο­γι­σμό της προη­γού­με­νης πε­ριό­δου, θα έχου­με ευ­και­ρί­ες να επα­νέλ­θου­με πιο ανα­λυ­τι­κά, όταν και εφό­σον θα γνω­ρί­ζου­με αν έφυγε όντως (και πώς) ο Ζαΐρ Μεσ­σί­ας Μπολ­σο­νά­ρο από το προ­ε­δρι­κό μέ­γα­ρο…

rproject.gr