Από τη στιγμή που δημοσιοποιήθηκε το Σχέδιο Τραμπ για την ειρήνευση στη Γάζα, αναπτύχθηκε ένας έντονος προβληματισμός, στους φιλοπαλαιστινιακούς πληθυσμούς ανά τον κόσμο, στο «αν η Χαμάς θα πρέπει να τον δεχτεί ή όχι» λόγω: τόσο της αναξιοπιστίας του προέδρου Τραμπ και του Νετανιάχου που με τους συμβούλους τους αποτέλεσαν τους βασικούς συντάκτες του Σχεδίου, όσο και της επιρροής των συντηρητικών καθεστώτων της Μέσης Ανατολής, δηλαδή Ιορδανίας, Σαουδικής Αραβίας, Κατάρ, Τουρκίας και άλλων. Οι Παλαιστίνιοι δεν παρευρίσκονταν ούτε έμμεσα ούτε άμεσα
Και βέβαια όλοι αυτοί οι φιλοπαλαιστινιακοί πληθυσμοί έχουν κατά το πλείστον δίκιο. Πολλές απόπειρες συμφωνιών εκεχειρίας τα χρόνια αυτά του πολέμου έχουν ανατραπεί από το Ισραήλ. Δεν βλέπουν όμως και τις δύο πλευρές της αντίφασης στο σχέδιο και τη σοφία των δυνάμεων της Αντίστασης να χειριστούν κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη θετική – για τον Παλαιστινιακό λαό πλευρά.
Το παρόν σχέδιο διαπερνάται από μια βασική κυρίαρχη αντίφαση
Από τη μια αντιμετωπίζει επείγουσες επιβιωτικές ανάγκες, παρέχει μια κάποια ασπίδα της ζωής στη Γάζα, με τον τερματισμό(;) της ανήκουστης ισραηλινής επιθετικότητας, την παροχή επαρκούς διεθνούς ανθρωπιστικής βοήθειας στο θύλακα, απομάκρυνση των ερειπίων και αποτροπή της επανάληψης εκτοπισμού και μετακινήσεων των κατοίκων. Συνυπάρχουν ακόμα απροσδιόριστες υποσχέσεις για την αποστρατιωτικοποίηση της Γάζας (αποχώρηση των στρατευμάτων του Ισραήλ) με την προϋπόθεση βιώσιμης συμφωνίας ανταλλαγής κρατουμένων.
(Σημειωτέον ότι μελέτες διεθνών εμπειρογνωμόνων πάνω στο θέμα της θνησιμότητας σε αυτόν τον τελευταίο πόλεμο στη Γάζα, τον κατατάσσουν σε μια από τις πιο αιματηρές συγκρούσεις της ανθρωπότητας μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο πόλεμος είναι πολύ κοντά στη γραμμή των 100.000 νεκρών, με το 56% των νεκρών να είναι είτε παιδιά έως 18 ετών, είτε γυναίκες. Ακόμη και αν ο συνολικός αριθμός των θυμάτων πολέμου στη Συρία, την Ουκρανία και το Σουδάν είναι υψηλότερος σε κάθε περίπτωση, η Γάζα βρίσκεται προφανώς στην πρώτη θέση όσον αφορά την αναλογία των μαχητών προς τους μη μαχητές που σκοτώθηκαν, καθώς και όσον αφορά το ποσοστό των θανάτων σε σχέση με το μέγεθος του πληθυσμού. Για κάθε μαχητή της Χαμάς υπάρχει μια αναλογία τεσσάρων άοπλων που σκοτώνονται. Οι δηλώσεις των ισραηλινών εκπροσώπων, μιλούν για αναλογία 1:1.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι χιλιάδες άνθρωποι εξακολουθούν να είναι θαμμένοι κάτω από τα ερείπια δεκάδων χιλιάδων κτιρίων στη Λωρίδα της Γάζας ενώ ορισμένοι άνθρωποι βρίσκονταν κοντά στο επίκεντρο των εκρήξεων και δεν έχει απομείνει τίποτα από αυτούς.
Ακόμα πολλές οικογένειες που έχασαν αγαπημένα τους πρόσωπα απλά τα έθαψαν χωρίς να αναφέρουν τους θανάτους σε νοσοκομεία και στο Υπουργείο Υγείας. «Μπορεί να πεθαίνουν οι γονείς και τα παιδιά και να παραμένει ένα 8χρονο παιδί. Πώς θα το αναφέρει αυτό το 8χρονο παιδί;»
Από τη μια πλευρά της αντίφασης είναι λοιπόν η ίδια η ζωή των παλαιστίνιων.
Από την άλλη πλευρά είναι τα θεμελιώδη νομικά, πολιτικά και νόμιμα δικαιώματά τους, το ανθρώπινο πρόσωπο -η ταυτότητά τους. Σαν η επίτευξη των πρώτων να αναιρεί το δικαίωμά τους να επιτύχουν τα δεύτερα.
Το σχέδιο Τραμπ δεν αντιμετωπίζει τους Παλαιστίνιους ως φυσιολογικά ανθρώπινα όντα, με τα βασικά δικαιώματα της ελευθερίας και μιας αξιοπρεπούς ζωής, όπως όλα τα άλλα ανθρώπινα όντα. Αντίθετα, επιχειρεί να επεκτείνει το πεδίο εφαρμογής της μεταχείρισής τους από το Ισραήλ ως ανίκανα άτομα ή ως «ανθρώπινα ζώα», σε διεθνές επίπεδο, υπό αραβο-ισλαμική κάλυψη.
Αναφέρεται δηλ. μόνο στις βασικές φυσικές υλικές ανάγκες του ανθρώπου που μοιράζεται με κάθε έμβιο όν – όπως το φαγητό και το νερό- καθιστώντας τα στοιχείο εκβιασμού και ανταλλαγής.
Ο Τραμπ σφετερίζεται τα σχετικά τους δικαιώματα για να δημιουργήσει ένα όργανο διεθνούς κηδεμονίας υπό τον ίδιο, το οποίο ονομάζει «Συμβούλιο Ειρήνης» με πιθανή διοίκησή του από τον Τόνυ Μπλερ τον πρώην βρετανό πρωθυπουργό που μόνο επώδυνες για τους λαούς εμπειρίες έχει προκαλέσει σε άλλα κράτη της Μέσης Ανατολής μετά την αποχώρηση αμερικανικών στρατευμάτων.
Και αυτό χωρίς τη συγκατάθεση των ηγετών του Παλαιστινιακού λαού και χωρίς συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα της πορείας και της λήξης του σχεδίου. Συνδέει τα καθήκοντα αυτού του Συμβουλίου με το Πρόγραμμα Μεταρρυθμίσεων της Παλαιστινιακής Αρχής. Το πρόγραμμα αυτό εμπεριέχει πρότυπα και ελέγχους που έχουν τεθεί από τον ίδιο τον εχθρό – Ισραήλ για τη στερέωση, συνέχιση και διαιώνιση της κατοχής. Όμως το πρόβλημα του Παλαιστινιακού λαού – που είναι από τους πιο μορφωμένους της περιοχής και όλου του κόσμου – δεν είναι τα χρήματα και η βοήθεια από έξω, είναι η ελευθερία του, η κατοχή της γης του. Το Ισραήλ τον καταπιέζει, εξαφανίζει τη δημιουργικότητά του, τον σκοτώνει, τον εκτοπίζει και καταστρέφει τις υποδομές, τα σχολεία, τα νοσοκομεία και τα εργοστάσιά του. Αυτό που κάνει ο Τραμπ είναι η ανταμοιβή της κατοχής, όχι η λύση της.
Το σχέδιο Τραμπ παρουσιάζει στη Χαμάς και στις δυνάμεις αντίστασης μια συνταγή για «αυτοκτονία και αυτοκαταστροφή».
Τους απομακρύνει από την παλαιστινιακή πολιτική σκηνή, εξαλείφει την αντίστασή τους, τις μαχητικές υποδομές τους, τους αφοπλίζει, τους υποχρεώνει να αποδεχτούν την αμερικανική και ξένη κηδεμονία της Λωρίδας της Γάζας και τους υποχρεώνει να συμφωνήσουν στη συνεχιζόμενη ισραηλινή κατοχή μεγάλων τμημάτων της. Η αποχώρησή της προοιωνίζεται αυθαίρετη και υπόκειται στα δικά της κριτήρια.
Με λίγα λόγια, το σχέδιο Τραμπ αφορά μια διαδικασία παράδοσης με αντάλλαγμα την κάλυψη των βασικών αναγκών του λαού της Γάζας.
Προσπαθεί να παρουσιάσει τη Χαμάς και τις δυνάμεις αντίστασης ως την αιτία της αποτυχίας του παλαιστινιακού λαού να εξασφαλίσει τις βασικές του ανάγκες σε αντιπαράθεση με το αραβικό και διεθνές περιβάλλον, σαν να είναι η αιτία για τη συνέχιση του πολέμου και της καταστροφής στη Γάζα.
Το σχέδιο Τραμπ δημιουργεί μια λειτουργική οντότητα στη Γάζα με βασικές ευθύνες ασφαλείας. Επιχειρεί να υπονομεύσει τον πυρήνα της παλαιστινιακής αφήγησης, μετά την επέκταση του κύκλου της παγκόσμιας συμπάθειας για τον παλαιστινιακό λαό και τον σκοπό του και την αποκάλυψη της σιωνιστικής βαρβαρότητας και αλαζονείας.
Η σταδιακή αποχώρηση του Ισραήλ από τη Λωρίδα της Γάζας θα συνδεθεί με τον βαθμό στον οποίο αυτή η λειτουργική οντότητα θα καταφέρει να επιτύχει τους ισραηλινούς στόχους.
Οι περισσότερες από τις διατάξεις του σχεδίου είναι ασαφείς και αόριστες, ιδίως όσον αφορά τις δεσμεύσεις του Ισραήλ, και πολλές από αυτές απαιτούν ξεχωριστή διαδικασία διαπραγμάτευσης για την εφαρμογή τους.
Αυτό παρέχει στην ισραηλινή κατοχή μεγάλο περιθώριο για υπεκφυγές, ελιγμούς και επιβολή τετελεσμένου γεγονότος.
Ακόμα
Το σχέδιο Τραμπ χωρίζει τη Λωρίδα της Γάζας από τη Δυτική Όχθη, υπονομεύει την ίδια την ουσία της λύσης των δύο κρατών και διαταράσσει τη διαδικασία που έχει αποκτήσει σημαντική δυναμική τις τελευταίες ημέρες προς την αναγνώριση του Κράτους της Παλαιστίνης. Ο αριθμός των χωρών που το έχουν αναγνωρίσει έχει πλέον φτάσει τις 156, αντιπροσωπεύοντας περίπου το 81% των χωρών του κόσμου.
Το σχέδιο Τραμπ δεν δεσμεύεται για την ίδρυση ενός παλαιστινιακού κράτους και απαιτεί την έγκριση του Ισραήλ και των ΗΠΑ για αυτό που αποκαλεί «μεταρρύθμιση της Παλαιστινιακής Αρχής» ως προϋπόθεση για την έναρξη διαπραγματεύσεων για την κρατική υπόσταση. Πρόκειται για την ίδια μάταιη διαδικασία που ξεκίνησε με τις Συμφωνίες του Όσλο πριν από 32 χρόνια.
Ένα θεμελιώδες πρόβλημα παραμένει: Ο ίδιος ο Τραμπ στερείται εμπιστοσύνης και αξιοπιστίας.
Ο Νετανιάχου και οι Ισραηλινοί ηγέτες γενικότερα είναι γνωστοί για την παραβίαση συμφωνιών και διαταγών, την ερμηνεία τους κατά την κρίση τους, την επιβολή τετελεσμένων γεγονότων και την σαφή προσπάθεια για προσάρτηση, ιουδαϊσμό, εκτοπισμό, ακόμη και σχέδια για το «Μεγάλο Ισραήλ».
Το σχέδιο του Τραμπ παρέχει την ευκαιρία αποκατάστασης του Ισραήλ, ξεπλύματος της εικόνας του, αναβάθμισής του στην αγορά και απόδοσης ισχυρής ώθησης στην ομαλοποίηση και την επέκταση των Συμφωνιών του Αβραάμ, αφού η κραυγαλέα συμπεριφορά των Ισραηλινών ματαίωσε αυτή την πορεία καθ’ όλη τη διάρκεια της επίθεσής τους κατά της Γάζας. Επιχειρεί επίσης να σπάσει την παγκόσμια απομόνωσή του χωρίς να πληρώσει κανένα πραγματικό τίμημα για αυτό.
Από την άλλη πλευρά, η απλή παρουσίαση του σχεδίου από τον Τραμπ και η έγκρισή του από τον Νετανιάχου αποτελεί μια έμπρακτη παραδοχή της αδυναμίας της συντριπτικής στρατιωτικής δύναμης του Ισραήλ να επιτύχει τους στόχους του στη Λωρίδα της Γάζας, να συντρίψει την αντίσταση και να ανακτήσει τους Σιωνιστές κρατούμενους.
Η έκθεση που υπέβαλε ο Αρχηγός του Ισραηλινού Επιτελείου στον Νετανιάχου πριν από την ανακοίνωση του σχεδίου, η οποία τόνιζε την έλλειψη ρεαλιστικής προοπτικής για μια αποφασιστική νίκη του Ισραήλ επί της αντίστασης και την αναγκαιότητα υιοθέτησης πολιτικής προσέγγισης, είναι χαρακτηριστική για την ερμηνεία αυτού του σχεδίου. Είναι σαφές ότι το τελευταίο επιδιώκει να επιτύχει μέσω της πολιτικής αυτό που δεν μπόρεσε να επιτύχει μέσω της στρατιωτικής βίας.
Αντίθετα όμως δεκάδες χιλιάδες κόσμου πλημμυρίζουν τους δρόμους και τους ελεύθερους χώρους των πόλεων και πρωτευουσών του πλανήτη.
Στην Ιταλία την περασμένη εβδομάδα κηρύχθηκε γενική απεργία πρωτοστατούντων των λιμενεργατών της Γένοβας. Η «κόκκινη Ιταλία» προς υπεράσπιση του στολίσκου της Global Sumud Flotilla αναβιώνει.
Σύσσωμοι οι λαοί των πληρωμάτων των 50 πλοίων του στολίσκου διαδηλώνουν υπέρ τους και εκτελούν διαβήματα προς την κυβέρνηση του Ισραήλ για την ασφάλεια και την υγεία των πληρωμάτων που η πειρατεία του Ισραήλ συνέλαβε αναχαιτίζοντάς τα σε διεθνή ύδατα. Tο κίνημα March to Gaza έφθασε τους περασμένους μήνες στην Αίγυπτο στα πρόθυρα της Γάζας, όντας ο προπομπός του στολίσκου Αλληλεγγύης Global Sumud Flotilla και συμβάλλοντας στη δημιουργία των θεμελίων ενός παγκόσμιου αντιπολεμικού μετώπου.
Σωματεία λιμενεργατών από τα λιμάνια της Μεσογείου συνήλθαν στο λιμάνι της Γένοβας για να συντονίσουν τη δράση τους και να αποτρέψουν φορτοεκφόρτωση πολεμικού υλικού προς το Ισραήλ ακόμα και κάθε είδους προϊόντων με τον ίδιο προορισμό.
Αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν και πάλι στους δρόμους των μεγάλων ευρωπαϊκών πόλεων, στην Ιταλία, την Ισπανία, τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, ζητώντας το τέλος του πολέμου στη Λωρίδα της Γάζας.
Στη Γαλλία, διοργανώθηκαν διαδηλώσεις στο Παρίσι, την Τουλούζη και τη Ρεν για να υποστηρίξουν αυτή την αποστολή – περίπου τριάντα Γάλλοι υπήκοοι βρίσκονταν στα 44 πλοία που συμμετείχαν. Στο Παρίσι οι διαδηλωτές – 10.000 σύμφωνα με τους διοργανωτές, 5.000 σύμφωνα με την αστυνομία – παρέλασαν κάτω από ένα δάσος παλαιστινιακών σημαιών, φωνάζοντας «Ζήτω η νηοπομπή», «Γάζα, το Παρίσι είναι μαζί σου» και «Άμεση κατάπαυση του πυρός».
Στη Μαδρίτη, σύμφωνα με την κυβερνητική αντιπροσωπεία, περίπου 92.000 άτομα διαδήλωσαν σε υποστήριξη της Γάζας.
Στη Βαρκελώνη, πίσω από ένα τεράστιο κόκκινο πανό με τη φράση «Σταματήστε τη γενοκτονία στην Παλαιστίνη. Σταματήστε το εμπόριο όπλων με το Ισραήλ», περίπου 70.000 διαδηλωτές, σύμφωνα με την αστυνομία, διαδήλωσαν στους δρόμους του κέντρου της πόλης.
Στο Δουβλίνο, αρκετές χιλιάδες άτομα συγκεντρώθηκαν μπροστά από το ιρλανδικό κοινοβούλιο για να τιμήσουν «τα δύο χρόνια της γενοκτονίας στη Γάζα», σύμφωνα με τους διοργανωτές.
Μέχρι και στο Πεκίνο πλημμύρισαν οι δρόμοι από διαδηλωτές που ζητούσαν «Να ορθωθεί η ανθρωπότητα και να απελευθερώσει την Παλαιστίνη».
Απάντηση της Χαμάς – Σημεία συμφωνίας της Χαμάς
Η Χαμάς στις 04.10. 2025 συμφώνησε να απελευθερώσει όλους τους Ισραηλινούς αιχμαλώτους που κρατούνται στη Γάζα την Παρασκευή, μετά από αυτό που περιέγραψε ως «σε βάθος διαβουλεύσεις» με τις τάξεις της ηγεσίας, τις παλαιστινιακές παρατάξεις και τους διαμεσολαβητές αλλά απορρίπτει την ξένη διακυβέρνηση της Γάζας.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ χαιρέτισε τη δήλωση και απαίτησε από το Ισραήλ να σταματήσει “αμέσως” τους βομβαρδισμούς στη Γάζα.
«Το κίνημα ανακοίνωσε τη συμφωνία του να απελευθερώσει όλους τους ισραηλινούς κρατούμενους, ζωντανούς και νεκρούς, σύμφωνα με τη φόρμουλα ανταλλαγής που περιλαμβάνεται στην πρόταση του προέδρου Τραμπ, εφόσον πληρούνται οι επιτόπιες προϋποθέσεις για την ανταλλαγή», ανέφερε η Χαμάς σε ανακοίνωσή της.
«Σε αυτό το πλαίσιο, το κίνημα επιβεβαίωσε την ετοιμότητά του να ξεκινήσει άμεσα διαπραγματεύσεις μέσω των διαμεσολαβητών για να συζητήσει τις λεπτομέρειες. Το κίνημα ανανέωσε επίσης τη συμφωνία του να παραδώσει τη διοίκηση της Λωρίδας της Γάζας σε ένα παλαιστινιακό σώμα ανεξάρτητων (τεχνοκρατών), με βάση την παλαιστινιακή εθνική συναίνεση και την αραβική και ισλαμική υποστήριξη», πρόσθεσε η ομάδα.
«Με βάση τη δήλωση που μόλις εξέδωσε η Χαμάς, πιστεύω ότι είναι έτοιμη για μια διαρκή Ειρήνη. Το Ισραήλ πρέπει να σταματήσει αμέσως τους βομβαρδισμούς της Γάζας, ώστε να μπορέσουμε να βγάλουμε τους ομήρους έξω με ασφάλεια και γρήγορα!» έγραψε ο Τραμπ..
Η απάντηση του Τραμπ αιφνιδίασε τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Βενιαμίν Νετανιάχου, σύμφωνα με τον ανταποκριτή του ισραηλινού καναλιού 12 στην Ουάσινγκτον, Barak Ravid, επικαλούμενος υψηλόβαθμο Ισραηλινό αξιωματούχο.
Σημεία προς διαπραγμάτευση
Η Χαμάς δεν δήλωσε ότι συμφωνεί με το πλήρες σχέδιο 20 σημείων, όπως παρουσιάστηκε, και κατά τη διάρκεια της προηγούμενης εβδομάδας, επανειλημμένα έχει δηλώσει ότι χρειάζεται να διαπραγματευτεί περαιτέρω ορισμένα σημεία.
Βασικό μεταξύ αυτών είναι το αίτημα για μια αποστρατιωτικοποιημένη Γάζα.
Ο αξιωματούχος της Χαμάς Mousa Abu Marzouk δήλωσε στο Al Jazeera ότι η ομάδα δεν θα αφοπλιστεί πριν από τον τερματισμό της ισραηλινής κατοχής.
«Τα άλλα θέματα που αναφέρονται στην πρόταση του προέδρου Τραμπ σχετικά με το μέλλον της Λωρίδας της Γάζας και τα εγγενή δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού συνδέονται με μια ολοκληρωμένη εθνική θέση που βασίζεται στους σχετικούς διεθνείς νόμους και ψηφίσματα και συζητούνται σε εθνικό πλαίσιο», ανέφερε η ανακοίνωση της Χαμάς.
Ένας ανώτερος εκπρόσωπος της Χαμάς στη Ντόχα, ο Οσάμα Χαμντάν, δήλωσε μετά την ανακοίνωση, ότι η Χαμάς δεν θα δεχθεί ξένη διακυβέρνηση του θύλακα που πρέπει να διοικείται από Παλαιστίνιους, έστω και μεταβατικά.
Ένα κυρίαρχο θέμα του σχεδίου των 20 σημείων περιλαμβάνει μια ομάδα δισεκατομμυριούχων και ηγετικών σιωνιστικών προσωπικοτήτων υπό την ηγεσία του Τόνι Μπλερ.
Το σχέδιο 20 σημείων που πρότεινε ο Τραμπ ξεκίνησε από το σημείο 1, το οποίο αναφέρει ότι «η Γάζα θα είναι μια αποριζοσπαστικοποιημένη ζώνη χωρίς τρομοκρατία που δεν θα αποτελεί απειλή για τους γείτονές της». Το σχέδιο επικρίθηκε πλατειά ως «αποικιοκρατική σκέψη» για την προσπάθεια παράδοσης της τύχης του παλαιστινιακού λαού σε ξένα συμφέροντα.
Ακόμα, το σχέδιο πρότεινε την ανάπλαση της Γάζας προς «όφελος» του λαού της Γάζας «που έχει υποφέρει περισσότερο από αρκετά». Η πλήρης βοήθεια θα συνεχιστεί αμέσως μετά την αποδοχή της συμφωνίας από όλα τα μέρη, αλλά η δήλωση επιφυλάσσεται με την εξής φράση: «τουλάχιστον, οι ποσότητες βοήθειας θα είναι σύμφωνες με αυτά που περιλαμβάνονται στη συμφωνία της 19ης Ιανουαρίου 2025».
Προσθέτει ότι το πέρασμα της Ράφα θα ανοίξει επίσης και προς τις δύο κατευθύνσεις, σύμφωνα με τον ίδιο μηχανισμό που περιγράφεται στη συμφωνία του Ιανουαρίου.
Το πιο σχετικό σημείο της συμφωνίας είναι ότι θα τερματίσει ουσιαστικά τον ρόλο του αμφιλεγόμενου, γεμάτου σκάνδαλα Ανθρωπιστικού Ιδρύματος της Γάζας και θα δώσει την ευθύνη για τη διανομή της βοήθειας στα Ηνωμένα Έθνη και τις υπηρεσίες του, καθώς και στην Ερυθρά Ημισέληνο και σε άλλα διεθνή ιδρύματα «που δεν συνδέονται με κανέναν από τους δύο συμβαλλόμενους».
Στη συνέχεια, το σχέδιο στρέφεται στη μεταπολεμική Γάζα και σε ένα «Συμβούλιο Ειρήνης» που θα έχει την εποπτεία της προσωρινής μεταβατικής τεχνοκρατικής κυβέρνησης που θα βρίσκεται σε ισχύ. Η Χαμάς συμφώνησε σε μια μεταβατική κυβέρνηση, η οποία όμως θα προκύψει από μια παλαιστινιακή συναίνεση. Έχει απορρίψει ευθέως την ξένη διακυβέρνηση της Γάζας και τον αφοπλισμό πριν από το τέλος της κατοχής.
Στη συνέχεια, το σχέδιο διαφημίζει ένα «σχέδιο οικονομικής ανάπτυξης του Τραμπ» για την αναζωογόνηση της Γάζας, το οποίο έχει πολλούς παραλληλισμούς με το σχέδιο «Ριβιέρα» της Γάζας που είχε αρχικά προτείνει ο Τραμπ. Αλλά σε αντίθεση με εκείνο το αρχικό σχέδιο, δηλώνει ότι «κανείς δεν θα αναγκαστεί να εγκαταλείψει τη Γάζα» και αν κάποιος το κάνει, θα είναι ελεύθερος να επιστρέψει.
Το σχέδιο προβλέπει μια «Διεθνή Δύναμη Σταθεροποίησης» (ΔΔΣ) που θα συγκροτηθεί σε συνεργασία με «αραβικούς και διεθνείς εταίρους», η οποία θα είναι υπεύθυνη για την εγκαθίδρυση ελέγχου και σταθερότητας στον θύλακα, παρόμοια με τα προηγούμενα σχέδια που συζητήθηκαν για μια αραβική ή περιφερειακή «ειρηνευτική» δύναμη.
Προσθέτει ότι οι ισραηλινές δυνάμεις θα «παραδώσουν σταδιακά τα εδάφη που κατέχουν» στο ISF σύμφωνα με συμφωνία με τη μεταβατική κυβέρνηση, «εκτός από μια παρουσία στην περίμετρο ασφαλείας που θα παραμείνει μέχρι η Γάζα να είναι κατάλληλα ασφαλής από κάθε αναζωπυρούμενη τρομοκρατική απειλή».
Ο Τραμπ επεσήμανε ότι, κατά τη συνάντησή τους, ο Νετανιάχου ήταν σταθερά αντίθετος στην ίδρυση παλαιστινιακού κράτους.
Το σημείο 18 του σχεδίου που δόθηκε στη δημοσιότητα περιγράφει ότι μετά την ανάπλαση της Γάζας και τη μεταρρύθμιση της Παλαιστινιακής Αρχής, «μπορεί επιτέλους να υπάρξουν οι προϋποθέσεις για μια αξιόπιστη πορεία προς την παλαιστινιακή αυτοδιάθεση και την κρατική υπόσταση, την οποία αναγνωρίζουμε ως προσδοκία του παλαιστινιακού λαού».
Αντιμετώπιση του σχεδίου Τραμπ
Η αντιμετώπιση του σχεδίου Τραμπ απαίτησε μεγάλη αποφασιστικότητα, ευελιξία και σοφία από τις δυνάμεις της αντίστασης. Η αντίσταση δεν απαντά με απόλυτη έγκριση ή απόλυτη απόρριψη. Το σχέδιο εκλαμβάνεται από την αντίσταση, ουσιαστικά ως αυτό που είναι στην πραγματικότητα: ένα κομμάτι χαρτί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Οι αντιδράσεις στο σχέδιο ταξινομούνται σε τρία επίπεδα:
Πρώτον: Θετικά σημεία που μπορούν να συμφωνηθούν και να υιοθετηθούν μετά από κάποιες βελτιώσεις και διευκρινίσεις στις λεπτομέρειες, όπως η παύση των εχθροπραξιών, η είσοδος της βοήθειας, η επιστροφή των εκτοπισμένων, η ανοικοδόμηση και η ανταλλαγή κρατουμένων.
Δεύτερον: Θέματα που εμπίπτουν στη γκρίζα ζώνη και απαιτούν σοβαρή διαπραγμάτευση για την επίτευξη σαφών αποτελεσμάτων, όπως το γενικό χρονοδιάγραμμα και το χρονοδιάγραμμα αποχώρησης του Ισραήλ, ο τρόπος λειτουργίας και οι εξουσίες της τεχνοκρατικής κυβέρνησης, η ανάληψη της διοίκησης της Λωρίδας της Γάζας από την Παλαιστινιακή Αρχή, η πιθανότητα προσωρινής παρουσίας μη παλαιστινιακών δυνάμεων, η φύση των μεταβατικών τους καθηκόντων, οι μηχανισμοί λειτουργίας τους και οι τοποθεσίες ανάπτυξής τους.
Τρίτον: Θέματα που δεν σχετίζονται με την ίδια τη Χαμάς, αλλά μάλλον με τα αναφαίρετα και θεμελιώδη δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού. Αυτά περιλαμβάνουν την κυρίαρχη εξουσία που ηγείται ή επιβλέπει τη Λωρίδα της Γάζας, το δικαίωμα στην ένοπλη αντίσταση, το δικαίωμα των παρατάξεων της αντίστασης να συμμετέχουν σε πολιτική συνεργασία και να ανοικοδομούν την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΟΑΠ), το δικαίωμα συμμετοχής σε δίκαιες εκλογές που εκφράζουν την αληθινή βούληση του παλαιστινιακού λαού και το δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού στην αυτοδιάθεση, την κυριαρχία επί της γης του και την απόρριψη της ξένης κηδεμονίας.
Η Χαμάς και οι δυνάμεις αντίστασης προσπαθούν να επιτύχουν μια παλαιστινιακή εθνική συναίνεση σε τέτοια ζητήματα, τονίζοντας ότι πρόκειται για εσωτερικό παλαιστινιακό ζήτημα που πρέπει να αποφασιστεί από τους ίδιους τους Παλαιστίνιους.
Τέλος, αυτό το σχέδιο, παρά την ανθρωπιστική του πτυχή, στοχεύει, στον πυρήνα του, να «σώσει» την ισραηλινή κατοχή, να την αποκαταστήσει και να την προωθήσει στην αγορά, νομιμοποιώντας την κατοχή, τη διεθνή κηδεμονία, την εξάλειψη της παλαιστινιακής αντίστασης και εξαφανίζοντας την παλαιστινιακή υπόθεση, είτε συμφωνεί η Χαμάς με αυτό είτε όχι.
Επομένως, δεν υπάρχει άλλη επιλογή από την αντιμετώπισή του με την απαραίτητη σοφία και σταθερότητα για την επιτυχία των προσδοκιών του παλαιστινιακού λαού.
Σχόλια (0)