Αργεντινή: το αλυσοπρίονο χάλασε

Τα μέτρα αυτά στα­μά­τη­σαν προ­σω­ρι­νά την κα­τάρ­ρευ­ση των αγο­ρών συ­ναλ­λάγ­μα­τος και ομο­λό­γων της Αρ­γε­ντι­νής, η οποία είχε προ­κλη­θεί από την τα­χεία εξά­ντλη­ση των συ­ναλ­λαγ­μα­τι­κών απο­θε­μά­των της χώρας, καθώς ο Μιλέι προ­σπά­θη­σε να υπε­ρα­σπι­στεί ένα υπερ­τι­μη­μέ­νο νό­μι­σμα.

Τους προη­γού­με­νους μήνες επι­κρα­τού­σε έντο­νη αι­σιο­δο­ξία στις χρη­μα­το­πι­στω­τι­κές αγο­ρές, στους συ­στη­μι­κούς οι­κο­νο­μο­λό­γους και στους διε­θνείς ορ­γα­νι­σμούς ότι τα αυ­το­α­πο­κα­λού­με­να «οι­κο­νο­μι­κά του αλυ­σο­πρί­ο­νου» του Μιλέι λει­τουρ­γού­σαν. Από την ανά­λη­ψη των κα­θη­κό­ντων του, ο Μιλέι είχε «πε­ρά­σει αλυ­σο­πρί­ο­νο» τις κρα­τι­κές δα­πά­νες για την κοι­νω­νι­κή πρό­νοια και τις δη­μό­σιες υπη­ρε­σί­ες και είχε απο­λύ­σει χι­λιά­δες δη­μό­σιους υπαλ­λή­λους. Ως απο­τέ­λε­σμα, ο κρα­τι­κός προ­ϋ­πο­λο­γι­σμός εξι­σορ­ρο­πή­θη­κε. Βα­σι­ζό­με­νη στο ρεκόρ κε­φα­λαί­ων διά­σω­σης που πήρε από το ΔΝΤ για να στη­ρί­ξει το πέσο ένα­ντι του δο­λα­ρί­ου, η κυ­βέρ­νη­ση Μιλέι δια­τή­ρη­σε την ισο­τι­μία του πέσο ένα­ντι του δο­λα­ρί­ου πολύ πιο πάνω από την πραγ­μα­τι­κή του αξία, προ­κει­μέ­νου να μειώ­σει τον τρο­με­ρό πλη­θω­ρι­σμό της Αρ­γε­ντι­νής.  Φαι­νό­ταν ότι όλα πή­γαι­ναν καλά και ότι όλοι οι αρι­στε­ροί και οι κα­τα­στρο­φο­λό­γοι είχαν βγει λάθος –τα οι­κο­νο­μι­κά του αλυ­σο­πρί­ο­νου λει­τουρ­γού­σαν.

 

 

Οι ξένοι επεν­δυ­τές και οι διε­θνείς ορ­γα­νι­σμοί έσπευ­σαν να επαι­νέ­σουν τη στο­χο­προ­σή­λω­ση στα οι­κο­νο­μι­κά της ελεύ­θε­ρης αγο­ράς και τα μέτρα δη­μο­σιο­νο­μι­κής λι­τό­τη­τας της κυ­βέρ­νη­σης Μιλέι ως μια επι­τυ­χη­μέ­νη εναλ­λα­κτι­κή λύση στον «ροζ σο­σια­λι­σμό» (ΣτΜ οι αρι­στε­ρές κυ­βερ­νή­σεις όλων των απο­χρώ­σε­ων στη Λα­τι­νι­κή Αμε­ρι­κή). Κατά τη διάρ­κεια συ­νέ­ντευ­ξης Τύπου στην εα­ρι­νή συ­νά­ντη­ση του ΔΝΤ, φο­ρώ­ντας μια καρ­φί­τσα με το χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό «αλυ­σο­πρί­ο­νο» του Χα­βιέρ Μιλέι στο σα­κά­κι της, η επι­κε­φα­λής του ΔΝΤ Κρι­στα­λί­να Γκε­ορ­γκί­ε­βα προ­έ­τρε­ψε τους Αρ­γε­ντι­νούς «να πα­ρα­μεί­νουν στα­θε­ροί» και να υπο­στη­ρί­ξουν τον Μιλέι στις επερ­χό­με­νες κοι­νο­βου­λευ­τι­κές εκλο­γές τον Οκτώ­βριο. «Είναι πολύ ση­μα­ντι­κό να μην εκτρο­χιά­σουν τη βού­λη­ση για αλ­λα­γή», είπε.

Στη συ­νέ­χεια, ο ΟΟΣΑ συ­νέ­χι­σε τις επευ­φη­μί­ες.  Στην έκ­θε­σή του για την Αρ­γε­ντι­νή τον Ιού­λιο, οι άξιοι οι­κο­νο­μο­λό­γοι του ΟΟΣΑ δή­λω­σαν ότι «έχο­ντας ως φόντο μια δύ­σκο­λη κλη­ρο­νο­μιά μα­κρο­οι­κο­νο­μι­κών ανι­σορ­ρο­πιών, η Αρ­γε­ντι­νή έχει ξε­κι­νή­σει μια φι­λό­δο­ξη και άνευ προη­γου­μέ­νου δια­δι­κα­σία με­ταρ­ρυθ­μί­σε­ων για τη στα­θε­ρο­ποί­η­ση της οι­κο­νο­μί­ας. Οι με­ταρ­ρυθ­μί­σεις έχουν αρ­χί­σει να απο­δί­δουν καρ­πούς και η οι­κο­νο­μία είναι έτοι­μη για μια ισχυ­ρή ανά­καμ­ψη. Ο πλη­θω­ρι­σμός έχει μειω­θεί σε επί­πε­δα που δεν είχαν πα­ρα­τη­ρη­θεί εδώ και χρό­νια. Η δια­δι­κα­σία δη­μο­σιο­νο­μι­κής εξυ­γί­αν­σης που ξε­κί­νη­σε στα τέλη του 2023 συ­νέ­βα­λε κα­θο­ρι­στι­κά στην κα­τα­πο­λέ­μη­ση του υψη­λού πλη­θω­ρι­σμού. Ωστό­σο, η δη­μο­σιο­νο­μι­κή πο­λι­τι­κή θα απαι­τή­σει πε­ραι­τέ­ρω προ­σαρ­μο­γές για να δια­τη­ρη­θεί η δη­μο­σιο­νο­μι­κή σύ­νε­ση με­σο­πρό­θε­σμα και μα­κρο­πρό­θε­σμα, ενι­σχύ­ο­ντας πα­ράλ­λη­λα τις δυ­να­τό­τη­τες ανά­πτυ­ξης».

Και τότε το αλυ­σο­πρί­ο­νο χά­λα­σε, κάτι που προ­κλή­θη­κε από τις πε­ρι­φε­ρεια­κές εκλο­γές στην Επαρ­χία του Μπου­έ­νος Άιρες, τη με­γα­λύ­τε­ρη πε­ριο­χή της Αρ­γε­ντι­νής. Το κόμμα του Μιλέι ανα­με­νό­ταν να έχει καλή επί­δο­ση, με βάση την φαι­νο­με­νι­κή επι­τυ­χία των οι­κο­νο­μι­κών πο­λι­τι­κών του. Αντ’ αυτού, όμως, ήρθε η κα­τα­στρο­φή. Το κόμμα του έχασε με μια κα­θη­λω­τι­κή δια­φο­ρά 14 μο­νά­δων και το αντι­πο­λι­τευό­με­νο Πε­ρο­νι­στι­κό Κόμμα κέρ­δι­σε 6 από τις 8 εκλο­γι­κές πε­ρι­φέ­ρειες, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων τριών τις οποί­ες δεν είχε κερ­δί­σει εδώ και 20 χρό­νια. Το πο­σο­στό του κόμ­μα­τος του Μιλέι μειώ­θη­κε και στις οκτώ πε­ρι­φέ­ρειες και έχασε με 10 μο­νά­δες στην κρί­σι­μη πρώτη πε­ρι­φέ­ρεια, η οποία απο­τε­λεί και πο­λι­τι­κό βα­ρό­με­τρο αλλά και ση­μα­ντι­κό οι­κο­νο­μι­κό κέ­ντρο.

Έτσι, σε αντί­θε­ση με τους συ­στη­μι­κούς οι­κο­νο­μο­λό­γους, το ΔΝΤ και τον ΟΟΣΑ, οι Αρ­γε­ντι­νοί ψη­φο­φό­ροι δεν εν­θου­σιά­στη­καν ιδιαί­τε­ρα με την «αναρ­χο­κα­πι­τα­λι­στι­κή» οι­κο­νο­μι­κή πο­λι­τι­κή του Μιλέι και ει­δι­κά με τα σκάν­δα­λα στα οποία έχει βυ­θι­στεί η κυ­βέρ­νη­σή του.  Η αδελ­φή του, Κα­ρί­να, την οποία ο ίδιος απο­κα­λού­σε «το αφε­ντι­κό» και  την οποία διό­ρι­σε γε­νι­κή γραμ­μα­τέα της προ­ε­δρί­ας (η υψη­λό­τε­ρη θέση εκτός υπουρ­γι­κού συμ­βου­λί­ου στην εκτε­λε­στι­κή εξου­σία), φέ­ρε­ται να έχει λάβει δω­ρο­δο­κί­ες από όλους και από όλα («η Κα­ρί­να παίρ­νει το 3%», είπε ο προ­σω­πι­κός δι­κη­γό­ρος του Μιλέι).

Αλλά πιο ση­μα­ντι­κό για τους ψη­φο­φό­ρους της Πε­ρι­φέ­ρειας του Μπου­έ­νος Άιρες υπήρ­ξε το γε­γο­νός πως το αλυ­σο­πρί­ο­νο είχε κα­τα­στρέ­ψει θέ­σεις ερ­γα­σί­ας, καλά αμει­βό­με­νες θέ­σεις ερ­γα­σί­ας, είχε κλεί­σει πολ­λές επι­χει­ρή­σεις και είχε εξω­θή­σει πολ­λούς αν­θρώ­πους στην «άτυπη» ερ­γα­σία, δη­λα­δή να βγά­ζουν κα­νέ­να πέσο με όποιο τρόπο μπο­ρού­σαν. Ο Μιλέι ισχυ­ρί­στη­κε ότι το πο­σο­στό φτώ­χειας στην Αρ­γε­ντι­νή έχει μειω­θεί υπό την κυ­βέρ­νη­σή του. Και είναι αλή­θεια ότι, καθώς μειώ­θη­κε ο πλη­θω­ρι­σμός, μειώ­θη­κε και το επί­ση­μο πο­σο­στό φτώ­χειας, στο 31,6% το πρώτο εξά­μη­νο του 2025. Αλλά ο δεί­κτης του επί­ση­μου πο­σο­στού φτώ­χειας χρη­σι­μο­ποιεί ένα ξε­πε­ρα­σμέ­νο «κα­λά­θι αγα­θών» για να υπο­λο­γί­σει το κό­στος ζωής. Όταν αυτό επι­και­ρο­ποι­η­θεί (σύ­ντο­μα), τα απο­τε­λέ­σμα­τα θα μπο­ρού­σαν να είναι χει­ρό­τε­ρα. Εν πάση πε­ρι­πτώ­ση, οι τε­ρά­στιες πε­ρι­κο­πές στις δη­μό­σιες δα­πά­νες έχουν οδη­γή­σει σε υψηλό πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κό κίν­δυ­νο, σύμ­φω­να με έναν δεί­κτη που λαμ­βά­νει υπόψη την πα­ρου­σία πα­ρα­σί­των, τη συσ­σώ­ρευ­ση σκου­πι­διών και την εγ­γύ­τη­τα σε πηγές ρύ­παν­σης. Μόνο το 27% των σπι­τιών βρί­σκο­νται σε ασφαλ­το­στρω­μέ­νους δρό­μους, ενώ το 46% βρί­σκο­νται σε χω­μα­τό­δρο­μους. Το ήμισυ των νοι­κο­κυ­ριών που με­λε­τή­θη­καν δεν είχαν επί­ση­μη σύν­δε­ση με το δί­κτυο ύδρευ­σης και το πο­σο­στό αυτό έφτα­νε το 95% σε ορι­σμέ­νες γει­το­νιές. Εν τω με­τα­ξύ, το 63% δεν ήταν σωστά συν­δε­δε­μέ­νο με το ηλε­κτρι­κό δί­κτυο και το 41% των οι­κο­γε­νειών βα­σί­ζε­ται σε κοι­νο­τι­κές κου­ζί­νες, πο­σο­στό που φτά­νει το 60% σε ορι­σμέ­νες γει­το­νιές.

Η κυ­βέρ­νη­ση Μιλέι έχει δια­κό­ψει τη χρη­μα­το­δό­τη­ση των κοι­νο­τι­κών κου­ζι­νών,  κα­τη­γο­ρώ­ντας τις κοι­νω­νι­κές ορ­γα­νώ­σεις που τις δια­χει­ρί­ζο­νται για δια­φθο­ρά. Έτσι, στην Κόρ­δο­βα, μια με­λέ­τη δια­πί­στω­σε ότι το 58% των οι­κο­γε­νειών δεν μπο­ρού­σε να αντα­πε­ξέλ­θει στο κό­στος του βα­σι­κού κα­λα­θιού τρο­φί­μων τον Αύ­γου­στο. Το ήμισυ των νοι­κο­κυ­ριών δή­λω­σαν ότι πα­ρα­λεί­πουν ένα από τα κα­θη­με­ρι­νά γεύ­μα­τά τους, συ­νή­θως το δεί­πνο. Τα δύο τρίτα των παι­διών της Αρ­γε­ντι­νής κάτω των 14 ετών ζουν σε συν­θή­κες φτώ­χειας. Η πο­λυ­διά­στα­τη φτώ­χεια (που με­τριέ­ται με βάση και το ει­σό­δη­μα αλλά και τον απο­κλει­σμό από βα­σι­κές πτυ­χές του κοι­νω­νι­κού κρά­τους) αυ­ξή­θη­κε σε ετή­σια βάση από 39,8% σε 41,6% και, εντός αυτού του πο­σο­στού, η δο­μι­κή φτώ­χεια (όταν δεν κα­λύ­πτο­νται τρεις ή πε­ρισ­σό­τε­ρες ανά­γκες –ΣτΜ φτώ­χεια που συν­δέ­ε­ται με τη δομή της οι­κο­νο­μί­ας και την κα­τα­νο­μή των εσό­δων και πόρων) αυ­ξή­θη­κε από 22,4% σε 23,9%. Συ­νο­λι­κά, το 25-40% των οι­κο­γε­νειών της Αρ­γε­ντι­νής ζει σε βαθιά φτώ­χεια. Επι­πλέ­ον, έχει ση­μειω­θεί πε­ραι­τέ­ρω αύ­ξη­ση της ανι­σό­τη­τας. Το 10% των ατό­μων με τα υψη­λό­τε­ρα ει­σο­δή­μα­τα κερ­δί­ζει σή­με­ρα 23 φορές πε­ρισ­σό­τε­ρα από το φτω­χό­τε­ρο 10%, σε σύ­γκρι­ση με 19 φορές πριν από ένα χρόνο. Η μεί­ω­ση του ει­σο­δή­μα­τος έφτα­σε το 33,5% σε ετή­σια βάση σε πραγ­μα­τι­κούς όρους με­τα­ξύ του φτω­χό­τε­ρου 10%, αλλά μόνο το 20,2% με­τα­ξύ του πλου­σιό­τε­ρου. Ο δεί­κτης ανι­σό­τη­τας Gini έχει φτά­σει στο υψη­λό­τε­ρο επί­πε­δο όλων των επο­χών, στο 0,47.

Οι εκλο­γές στο Μπου­έ­νος Άιρες έβα­λαν τέλος στη φα­ντα­σί­ω­ση ότι το οι­κο­νο­μι­κό αλυ­σο­πρί­ο­νο του Μιλέι και οι πο­λι­τι­κές «ελεύ­θε­ρης αγο­ράς» απέ­δι­δαν καρ­πούς.  Το εγ­χώ­ριο και το ξένο κε­φά­λαιο συ­νει­δη­το­ποί­η­σαν ξαφ­νι­κά ότι οι Αρ­γε­ντι­νοί θα μπο­ρού­σαν σύ­ντο­μα να απο­μα­κρύ­νουν τον ήρωά τους από την εξου­σία και να επα­να­φέ­ρουν τους επί­φο­βους Πε­ρο­νι­στές. Υπήρ­ξε μια φυγή από το πέσο και η κυ­βέρ­νη­ση και η κε­ντρι­κή τρά­πε­ζα ανα­γκά­στη­καν να χρη­σι­μο­ποι­ή­σουν τα λίγα απο­θέ­μα­τά τους σε δο­λά­ρια για να προ­σπα­θή­σουν να δια­τη­ρή­σουν το πέσο εντός του συμ­φω­νη­μέ­νου εύ­ρους συ­ναλ­λαγ­μα­τι­κών ισο­τι­μιών με το δο­λά­ριο ΗΠΑ, και έτσι να δια­τη­ρή­σουν την πίεση προς τα κάτω στον πλη­θω­ρι­σμό. Τα συ­ναλ­λαγ­μα­τι­κά απο­θέ­μα­τα μειώ­νο­νταν κατά πε­ρισ­σό­τε­ρο από 1 δι­σε­κα­τομ­μύ­ριο δο­λά­ρια την εβδο­μά­δα, ένας ρυθ­μός που σύ­ντο­μα θα είχε αδειά­σει το τα­μείο. Η Αρ­γε­ντι­νή δια­θέ­τει μόλις 30 δι­σε­κα­τομ­μύ­ρια δο­λά­ρια σε συ­ναλ­λαγ­μα­τι­κά απο­θέ­μα­τα. Η κυ­βέρ­νη­ση δεν θα ήταν σε θέση να δια­τη­ρή­σει το πέσο για πολύ ακόμα.

 

 

 

Ο Μιλέι μπο­ρεί μεν να εξι­σορ­ρό­πη­σε τον κρα­τι­κό προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό, αλλά το δη­μο­σιο­νο­μι­κό «αλυ­σο­πρί­ο­νο» δεν αντι­με­τώ­πι­σε τη συ­νε­χι­ζό­με­νη αδυ­να­μία του εμπο­ρι­κού ισο­ζυ­γί­ου.  Υπό την ηγε­σία του οι εξα­γω­γές αυ­ξή­θη­καν ελα­φρώς, αλλά αυ­ξή­θη­καν και οι ει­σα­γω­γές, με απο­τέ­λε­σμα τα έσοδα από τις εξα­γω­γές να εκρέ­ουν. Το μη­νιαίο έλ­λειμ­μα ει­σο­δή­μα­τος του ισο­ζυ­γί­ου τρε­χου­σών συ­ναλ­λα­γών αυ­ξή­θη­κε.

 

 

Μόλις οι επεν­δυ­τές έπαιρ­ναν στα χέρια τους τα δο­λά­ρια σε συ­νάλ­λαγ­μα, τα έβγα­ζαν αμέ­σως από τη χώρα.  Το 2024, οι εξoχώ­ριες επεν­δύ­σεις ανήλ­θαν συ­νο­λι­κά σε 3,3 δισ. δο­λά­ρια (Αρ­γε­ντι­νοί που πραγ­μα­το­ποί­η­σαν επεν­δύ­σεις χαρ­το­φυ­λα­κί­ου στο εξω­τε­ρι­κό) και ση­μειώ­θη­κε μεί­ω­ση 1,4 δισ. δο­λα­ρί­ων στις ξένες επεν­δύ­σεις χαρ­το­φυ­λα­κί­ου στη χώρα, με απο­τέ­λε­σμα συ­νο­λι­κή εκροή 4,7 δισ. δο­λα­ρί­ων. Μέχρι στιγ­μής, το 2025, άλλα 2,6 δισ. δο­λά­ρια έχουν φύγει από τη χώρα. Αυτή η διαρ­ροή δο­λα­ρί­ων είναι μη βιώ­σι­μη.

Γιατί συ­νέ­βη αυτό; Καθώς η κυ­βέρ­νη­ση είχε ως στόχο να δια­τη­ρή­σει ένα ισχυ­ρό πέσο για να συ­νε­χί­σει να μειώ­νε­ται ο πλη­θω­ρι­σμός, έπρε­πε να χρη­σι­μο­ποι­ή­σει τα απο­θέ­μα­τά της σε δο­λά­ρια για να κα­λύ­ψει το έλ­λειμ­μα ει­σο­δή­μα­τος και επεν­δύ­σε­ων. Το ισχυ­ρό πέσο μπο­ρεί να μεί­ω­σε τον πλη­θω­ρι­σμό καθώς μειώ­θη­καν τα έξοδα για ει­σα­γω­γές, αλλά αυτό σή­μαι­νε επί­σης ότι οι εξα­γω­γές της Αρ­γε­ντι­νής δεν μπο­ρού­σαν να αντα­γω­νι­στούν στις πα­γκό­σμιες αγο­ρές.  Και η εξι­σορ­ρό­πη­ση του κρα­τι­κού προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού δεν απέ­φε­ρε πε­ρισ­σό­τε­ρα δο­λά­ρια, αλλά οδή­γη­σε σε οι­κο­νο­μι­κή στα­σι­μό­τη­τα.  Πράγ­μα­τι, τους τε­λευ­ταί­ους μήνες, η οι­κο­νο­μι­κή ανά­πτυ­ξη έχει εξα­ντλη­θεί.

 

 

Και, κατά ει­ρω­νι­κό τρόπο, ακόμη και το τε­χνη­τά υπερ­τι­μη­μέ­νο πέσο δεν συμ­βάλ­λει πλέον στη μεί­ω­ση του μη­νιαί­ου πλη­θω­ρι­σμού –ο οποί­ος αυ­ξά­νε­ται τους τε­λευ­ταί­ους τρεις μήνες.

 

 

Λόγω της ισχυ­ρής ισο­τι­μί­ας του πέσο, η βιο­μη­χα­νία της Αρ­γε­ντι­νής δεν μπο­ρεί να αντα­γω­νι­στεί, επο­μέ­νως δεν επεν­δύ­ει στην εγ­χώ­ρια αγορά. Κατά τη διάρ­κεια των τε­λευ­ταί­ων τεσ­σά­ρων τρι­μή­νων (από το 2ο τρί­μη­νο του 2024 έως το 2ο τρί­μη­νο του 2025), ο λόγος των επεν­δύ­σε­ων προς το ΑΕΠ έφτα­σε σε νέο χα­μη­λό επί­πε­δο, με μέσο όρο 15,9%. Τα πο­σο­στά επεν­δύ­σε­ων είναι χα­μη­λά, επει­δή η απο­δο­τι­κό­τη­τα του επεν­δυ­μέ­νου κε­φα­λαί­ου στην Αρ­γε­ντι­νή βρί­σκε­ται σε ιστο­ρι­κά χα­μη­λά επί­πε­δα.

 

 

Και αυτή είναι η μα­κρο­πρό­θε­σμη ιστο­ρία του κα­πι­τα­λι­σμού στην Αρ­γε­ντι­νή. Η οι­κο­νο­μία έχει ου­σια­στι­κά πα­ρα­μεί­νει στά­σι­μη μετά το τέλος της Με­γά­λης Ύφε­σης το 2008-9, και ιδιαί­τε­ρα μετά από το τέλος της πα­γκό­σμιας έκρη­ξης των τιμών των εμπο­ρευ­μά­των το 2012.  Στα 13 χρό­νια από το 2012 έως το 2024, ο μέσος όρος της πραγ­μα­τι­κής αύ­ξη­σης του ΑΕΠ ήταν μόλις 0,1%. Η βιο­μη­χα­νι­κή πα­ρα­γω­γή μειώ­νε­ται και η κα­τα­νά­λω­ση των νοι­κο­κυ­ριών είναι στά­σι­μη, με πτώση των λια­νι­κών πω­λή­σε­ων. Αυτό δεν απο­τε­λεί έκ­πλη­ξη, δε­δο­μέ­νου ότι οι μι­σθοί του δη­μο­σί­ου έχουν μειω­θεί κατά 33,8% σε πραγ­μα­τι­κούς όρους και οι Αρ­γε­ντι­νοί ανα­γκά­ζο­νται να βρουν «άτυπη» ερ­γα­σία όσο πε­ρισ­σό­τε­ρο μπο­ρούν.

Σύμ­φω­να με το ΔΝΤ, η πραγ­μα­τι­κή αύ­ξη­ση του ΑΕΠ ανα­με­νό­ταν να φτά­σει πε­ρί­που το 5,5% φέτος. Αυτό δεν φαί­νε­ται πι­θα­νό πλέον. Ωστό­σο, ακόμη και αν επι­τευ­χθεί μια τέ­τοια αύ­ξη­ση του πραγ­μα­τι­κού ΑΕΠ το 2025, το κατά κε­φα­λήν ΑΕΠ θα επι­στρέ­ψει μόνο στα επί­πε­δα του 2021, όταν η οι­κο­νο­μία βρι­σκό­ταν σε φάση ανά­καμ­ψης από την παν­δη­μία. Πράγ­μα­τι, ο δεί­κτης του κατά κε­φα­λήν ΑΕΠ θα εξα­κο­λου­θεί να βρί­σκε­ται πολύ κάτω από το υψη­λό­τε­ρο επί­πε­δο στο οποίο είχε φτά­σει το 2011 (στην κο­ρύ­φω­ση της ανό­δου των τιμών των βα­σι­κών εμπο­ρευ­μά­των), πριν από πε­ρί­που 15 χρό­νια.

 

 

Το κλει­δί για την οι­κο­νο­μι­κή επι­τυ­χία στην Αρ­γε­ντι­νή, όπως και σε όλες τις οι­κο­νο­μί­ες, είναι η αύ­ξη­ση της πα­ρα­γω­γι­κό­τη­τας της ερ­γα­σί­ας μέσω πε­ρισ­σό­τε­ρων επεν­δύ­σε­ων στους πα­ρα­γω­γι­κούς το­μείς της οι­κο­νο­μί­ας.  Όλα τα προη­γού­με­να δά­νεια του ΔΝΤ κα­τέ­λη­ξαν είτε να διαρ­ρεύ­σουν πα­ρά­νο­μα, είτε να επεν­δυ­θούν στο εξω­τε­ρι­κό ή να χρη­σι­μο­ποι­η­θούν για χρη­μα­το­οι­κο­νο­μι­κές κερ­δο­σκο­πί­ες. Ούτε οι δε­ξιές ούτε οι πε­ρο­νι­κές κυ­βερ­νή­σεις έκα­ναν τί­πο­τα για να στα­μα­τή­σουν αυτή την κερ­δο­σκο­πι­κή λη­στεία του λαού και των πόρων της Αρ­γε­ντι­νής.

Όπως έχει επι­ση­μά­νει ο Αρ­γε­ντι­νός μαρ­ξι­στής οι­κο­νο­μο­λό­γος Ρο­λά­ντο Αστα­ρί­τα, η υπο­κεί­με­νη αδυ­να­μία της Αρ­γε­ντι­νής σχε­τί­ζε­ται με την τε­χνο­λο­γι­κή και πα­ρα­γω­γι­κή κα­θυ­στέ­ρη­ση. Με εξαί­ρε­ση τους το­μείς όπου η Αρ­γε­ντι­νή έχει φυ­σι­κά πλε­ο­νε­κτή­μα­τα, όπως η ενέρ­γεια από την πε­ριο­χή Vaca Muerta ή τα συ­γκρο­τή­μα­τα σό­γιας και κα­λα­μπο­κιού, οι προ­δια­γρα­φές πα­ρα­γω­γι­κό­τη­τάς της είναι χα­μη­λά σε σχέση με τις διε­θνείς. Ακόμη και στη σόγια, το σι­τά­ρι και το κα­λα­μπό­κι, η πα­ρα­γω­γι­κό­τη­τα είναι χα­μη­λό­τε­ρη από εκεί­νη των πα­ρα­γω­γών των ΗΠΑ. Αυτές οι δια­φο­ρές οφεί­λο­νται ου­σια­στι­κά στις δια­φο­ρές στο επί­πε­δο των επεν­δύ­σε­ων στις εισ­ρο­ές και την τε­χνο­λο­γία.

 

 

Τα συ­ναλ­λαγ­μα­τι­κά απο­θέ­μα­τα της Αρ­γε­ντι­νής είναι σή­με­ρα χα­μη­λό­τε­ρα από ό,τι το 2018, παρά τα τε­ρά­στια δά­νεια που έχει χο­ρη­γή­σει το ΔΝΤ από τότε. Ο πρώην πρό­ε­δρος Μα­ου­ρί­σιο Μάκρι δα­νεί­στη­κε 50 δισ. δο­λά­ρια εκεί­νη τη χρο­νιά —το με­γα­λύ­τε­ρο πα­κέ­το διά­σω­σης που έχει χο­ρη­γή­σει ποτέ το Τα­μείο— πριν η πο­λι­τι­κή του πτώση εκτρο­χιά­σει το πρό­γραμ­μα του ΔΝΤ και πλή­ξει το νό­μι­σμα. Τώρα, αφού λη­φθούν υπόψη τα δά­νεια του ΔΝΤ και οι υπο­χρε­ώ­σεις όπως τα swap line από την Κίνα, τα απο­θέ­μα­τα της Αρ­γε­ντι­νής πα­ρέ­μει­ναν σε με­γά­λο βαθμό αρ­νη­τι­κά φέτος, παρά το γε­γο­νός ότι το ΔΝΤ προ­χώ­ρη­σε σε προ­κα­τα­βο­λή πε­ρισ­σό­τε­ρου από το ήμισυ ενός νέου πα­κέ­του διά­σω­σης ύψους 20 δισ. δο­λα­ρί­ων.

Από τον Σε­πτέμ­βριο του 2026, θα λή­ξουν με­γά­λες υπο­χρε­ώ­σεις εξυ­πη­ρέ­τη­σης του χρέ­ους σε ξένο νό­μι­σμα προς ιδιώ­τες ομο­λο­γιού­χους. Η Αρ­γε­ντι­νή έχει χρέος 95 δισ. δο­λά­ρια σε δο­λά­ρια και ευρώ, ένα­ντι κα­θα­ρών απο­θε­μα­τι­κών μόλις 6 δισ. δο­λά­ρια, σύμ­φω­να με την Barclays. Και πρέ­πει να απο­πλη­ρώ­σει χρέη αξίας 44 δισ. δο­λα­ρί­ων από τώρα μέχρι το τέλος της θη­τεί­ας του Μιλέι το 2027. Επο­μέ­νως, ο Μιλέι δεν μπο­ρεί να αντέ­ξει να χρη­σι­μο­ποι­ή­σει τα ελά­χι­στα συ­ναλ­λαγ­μα­τι­κά απο­θέ­μα­τα για να στη­ρί­ξει το πέσο.

 

 

Επί­σης, η κυ­βέρ­νη­ση των ΗΠΑ θα πε­ρι­μέ­νει να πάρει πίσω τα 20 δι­σε­κα­τομ­μύ­ρια δο­λά­ρια της, ενώ το ΔΝΤ έχει ήδη δα­νεί­σει στην Αρ­γε­ντι­νή 57 δι­σε­κα­τομ­μύ­ρια δο­λά­ρια, ή το 46% του συ­νο­λι­κού ποσού. Άραγε θα είναι δια­τε­θει­μέ­νοι να συ­νε­χί­σουν να πε­τά­νε λεφτά σε κάτι που έχει απο­δει­χτεί σκάρ­το;

Έτσι, η υπο­τί­μη­ση του πέσο μοιά­ζει όλο και πιο ανα­πό­φευ­κτη. Σύμ­φω­να με την Capital Economics, το πέσο πρέ­πει να υπο­τι­μη­θεί κατά πε­ρί­που 30% για να απο­κα­τα­στα­θεί η αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα της Αρ­γε­ντι­νής και να ανα­συ­γκρο­τη­θούν τα συ­ναλ­λαγ­μα­τι­κά απο­θέ­μα­τα. Αλλά αν αυτό συμ­βεί γρή­γο­ρα, ο πλη­θω­ρι­σμός θα εκτο­ξευ­θεί προς τα πάνω, όπως ήταν πριν την ανά­λη­ψη της εξου­σί­ας από τον Μιλέι. Έτσι, η κυ­βέρ­νη­ση Τραμπ ανέ­λα­βε (προ­σω­ρι­νά) να διορ­θώ­σει την κα­τά­στα­ση. «Το σχέ­διο είναι, όσο ο Πρό­ε­δρος Μιλέι συ­νε­χί­ζει τις ισχυ­ρές οι­κο­νο­μι­κές πο­λι­τι­κές του, να τον βοη­θή­σου­με, να τον στη­ρί­ξου­με να φτά­σει ως  τις εκλο­γές, να μην αφή­σου­με μια ανι­σορ­ρο­πία στην αγορά να προ­κα­λέ­σει κα­θυ­στέ­ρη­ση στις ση­μα­ντι­κές οι­κο­νο­μι­κές με­ταρ­ρυθ­μί­σεις του».

Ο στό­χος τώρα είναι ο Μιλέι να κερ­δί­σει τις εν­διά­με­σες εκλο­γές για το Κο­γκρέ­σο και στη συ­νέ­χεια να υπο­τι­μή­σει (στα­δια­κά;) το νό­μι­σμα για να ενι­σχύ­σει τις εξα­γω­γές και να φέρει δο­λά­ρια.  Αλλά αυτό θα ση­μαί­νει επί­σης την επι­στρο­φή του υψη­λού πλη­θω­ρι­σμού.  Η οι­κο­νο­μία του αλυ­σο­πρί­ο­νου μας τε­λεί­ω­σε.

https://rproject.gr/article/argentini-alysopriono-halase