Την απαγόρευση λειτουργίας της διαδικτυακής πλατφόρμας «linksunten.indymedia.org» ανακοίνωσε πριν από λίγο το γερμανικό υπουργείο Εσωτερικών.
Σύμφωνα με τις γερμανικές αρχές ασφαλείας, η ιστοσελίδα θεωρείται το βασικό μέσο της ακροαριστεράς στη χώρα, ενώ ως αιτιολογία για την απόφαση αναφέρθηκε ότι η λειτουργία της διαδικτυακής πύλης παραβίαζε τον ποινικό κώδικα και στρεφόταν κατά της συνταγματικής τάξης.
Σύμφωνα με το περιοδικό «Der Spiegel», η ενέργεια του υπουργείου Εσωτερικών δεν αποκλείεται να σχετίζεται με τα βίαια επεισόδια που σημειώθηκαν στο Αμβούργο τον περασμένο Ιούλιο, κατά την διάρκεια της Συνόδου Κορυφής της G20.
Και ρωτάει κάποιος: Ποιός καθορίζει τα όρια της ανεκτικότητας του Συντάγματος; Ανάλογο ερώτημα είχε προκύψει και στην Ελλάδα το Νοέμβριο του 2009, όταν είχε τεθεί θέμα για τη λειτουργία του αντιεξουσιαστικού ιστολογίου Indymedia στο χώρο του Πολυτεχνείου. Τότε ρωτούσαμε: ποιά «αυθεντία» θέτει τα όρια της ανοχής, αυτού που πρέπει να αποδεχθούμε και αυτού που δεν πρέπει; Η αλλιώς, μέχρι που γίνονται ανεκτά τα όρια ανοχής της πλειοψηφίας (Σύνταγμα) έναντι της ανυπακοής της μειοψηφίας; «Σήμερα» σύμφωνα με τον Χάμπερμας, «βρίσκουμε αυτό το παράδοξο στην αντίληψη της ‘’αμυντικής δημοκρατίας’’, σύμφωνα με την οποία οι δημοκρατικές ελευθερίες του πολίτη περιορίζονται από την πρακτική των εχθρών της δημοκρατίας». Καμία λοιπόν ελευθερία για τους εχθρούς της δημοκρατίας; Αυτό είναι το όριο της ανεκτικότητας του αστικού κράτους. Αλλά ποιοι είναι οι εχθροί της δημοκρατίας, σήμερα; Σύμφωνα με το γερμανικό κράτος είναι οι αντιεξουσιαστές του Indymedia, αυτοί που πρωτοστάτησαν στις διαδηλώσεις για τη g20 στο Αμβούργο. Αυτή είναι η αξιολόγηση των Μέρκελ-Σόιμπλε.
Αλλά σε μία δημοκρατία «κανείς δεν έχει το προνόμιο να χαράζει τα όρια της ανεκτικότητας μόνο από την οπτική γωνία των εκάστοτε δικών του αξιολογικών τοποθετήσεων», λέει ο Χάμπερμας. Ναι, κανείς. Γι’ αυτό προβάλλουν το Σύνταγμα, όπου εκφράζονται οι κοινοί αξιολογικοί προσανατολισμοί της πλειοψηφίας. Εμείς είμαστε η πλειοψηφία, λένε. Όμως καμία δημοκρατία δεν αποκλείει την μειοψηφία. Γιατί σε μία πραγματική αστική δημοκρατία το Σύνταγμα ανέχεται ακόμη και τους αντιπάλους της δημοκρατίας (όπως τους βλέπει η πλειοψηφία), οι οποίοι αύριο θα μπορούσαν να αποδειχθούν οι πραγματικοί φίλοι της(λέει ο Χάμπερμας). Η «ανοιχτή κοινότητα» δεν υπόσχεται λέει ο Γερμανός φιλόσοφος μόνο «αλληλεγγύη και μη διακριτική συμπερίληψη, σημαίνει συγχρόνως το ίδιο δικαίωμα του καθενός για ατομικότητα και διαφορετικότητα». Αλλά αυτό είναι ένα θεωρητικό σχήμα. Το Σύνταγμα, έτσι όπως είναι όλα τα Συντάγματα σήμερα, αλλά και οι δυτικές κοινότητες έχουν παύσει να είναι «ανοιχτά», δηλαδή ανεκτικά. Και ο αποκλεισμός των μειοψηφιών οδηγεί στον αποκλεισμό της διαμόρφωσης άλλων –διαφορετικών- πλειοψηφιών στο μέλλον, δηλαδή της δημοκρατικής αλλαγής.
Την εξέλιξη αυτή κάποιοι, όπως ο Χάμπερμας, την αποκαλούν «αμυντική δημοκρατίας», ενώ είναι ένας Ολοκληρωτισμός, μία σκαστή δικτατορία… (Artinews.gr ΓΧΠ)
