O βραβευμένος Έλληνας φωτογράφος καταγράφει το καλοκαίρι σε ολόκληρο τον κόσμο
«Για να είμαι όμως ειλικρινής προσωπικά την εμπειρία του Ελληνικού καλοκαιριού δεν την αλλάζω».
- Από την ΑΛΚΗΣΤΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Τι κοινό έχουν «τα μπάνια του λαού» της Ελλάδας με αυτά της Καλιφόρνιας, της Χαβάη, της Βουδαπέστης, της Ασίας, ακόμα και των Σκανδιναβικών Χωρών; Ο φωτογράφος Γιώργος Κορδάκης ταξίδεψε σε ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο, και από το 2005 μέχρι το 2011 κατέγραφε με την Polaroid του τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται ο κόσμος το καλοκαίρι σε Ευρώπη, Αμερική, και Ασία. Το αποτέλεσμα -που θυμίζει καρτ ποστάλ από τα παλιά, και αποπνέει γοητευτική μελαγχολία και ξεθωριασμένο γαλάζιο- συγκεντρώθηκε στην σειρά «Global Summer» , ένα πρότζεκτ για την σχέση των ανθρώπων με το υγρό στοιχείο. Ο δημιουργός μάς ανοίγει το portfolio του, και μας μιλά για τα δικά του καλοκαίρια αλλά και για το βραβευμένο του πρότζεκτ «10.000 American Movies» –ένα πολυετές φωτογραφικό οδοιπορικό στην Αμερικάνικη ενδοχώρα μία φωτογραφία του οποίου απέσπασε το πρώτο βραβείο στην κατηγορία Americana των περσινών «Photography Masters Cup Awards».
Who is who: Ο Γιώργος Κορδάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1973. Σπούδασε Σχέδιο Αυτοκινήτου και Media Management στο Τορίνο της Ιταλίας και στο Λονδίνο αντίστοιχα, και μέχρι να επιστρέψει στην Ελλάδα η φωτογραφία ήταν κάτι που δεν του είχε καν περάσει από το μυαλό. Είναι αυτοδίδακτος και τα τελευταία δεκαέξι χρόνια δουλεύει σαν φωτογράφος στην Ελλάδα και το εξωτερικό, μεταπηδώντας – όπως μας λέει ο ίδιος- μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής φωτογραφίας ιδιαιτέρως συχνά.
Πότε ξεκίνησε η σχέση σας με την φωτογραφία;
Να σας πω την αλήθεια δεν είμαι σίγουρος… Ακολούθησα ένα φίλο φωτογράφο σε ένα δυο ταξίδια του και γοητεύτηκα. Αγόρασα μία καλή μηχανή και άρχισα να τραβάω ασταμάτητα φωτογραφίες. Μία σειρά από συμπτώσεις με έβαλαν στο κόσμο των περιοδικών, κι από κει και πέρα τα πράγματα μπήκαν σε μία σειρά.
Μιλήστε μου για την σειρά «Global Summer».
Πρόκειται ουσιαστικά για μία καταγραφή της έννοιας του καλοκαιριού σε ένα διεθνές επίπεδο. Με ενδιέφερε να ερευνήσω την αδιαμφισβήτητη έλξη που μας ασκεί το νερό. Σκεφτείτε το, αν κοιτάξει κανείς τον κόσμο από ψηλά, θα δει ανά πάσα στιγμή εκατομμύρια ανθρώπους να τρέχουν προς καλοκαιρινούς προορισμούς , παραλίες, πισίνες, λίμνες κτλ. Σαφώς και υπάρχουν και άλλα ήδη διακοπών, παρ’ όλα αυτά η παραλία ή μία πισίνα παραπέμπει πάντα σε χαλαρότητα άρα σε διακοπές. Για μένα πρόκειται για μία φυσική έλξη του υγρού στοιχείου. Ίσως γιατί μεγαλώσαμε τους πρώτους εννιά μήνες της ζωής μας σε αυτό, ίσως γιατί αποτελούμαστε κυρίως από αυτό.. Ποιος ξέρει…
Πώς προέκυψε αυτή η ιδέα, και σε πόσες και ποιες χώρες ταξιδέψατε για την ολοκλήρωσή της;
Η ιδέα προέκυψε όταν διαπίστωσα ότι το καλοκαίρι δεν ήμουν διατεθειμένος να αποχωριστώ την Ελλάδα. Εμείς οι Έλληνες θεωρούμε ότι καλοκαίρι ίσον Ελλάδα. Ουσιαστικά, το όλο εγχείρημα ξεκίνησε από μία προσωπική περιέργεια για το πώς αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι το καλοκαίρι σε άλλους τόπους. Ταξίδεψα στην Αμερική, στην Ασία και την Ευρώπη, πήγα μέχρι την Hawaii και τις Σκανδιναβικές Χώρες.
Τι κοινό έχουν αυτές οι φωτογραφίες μεταξύ τους; Τι κοινό έχουν τα καλοκαίρια για τους ανθρώπους από την μία άκρη του κόσμου στην άλλη;
Όπως προανέφερα μας ενώνει αυτή η κοινή έλξη του υγρού στοιχείου. Για τους Έλληνες είναι μία παραλία, για άλλους μία λίμνη, για κάποιους άλλους μία τεχνητή παραλία με μηχανικό κύμα… Σε κάθε περίπτωση, αυτό το ῾κυνήγι῾για χαλαρότητα για την επαφή με το νερό είναι ο κοινός παρανομαστής.
Μετά από μία τέτοια ενδελεχή παρατήρηση σε ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο ποια είναι η γνώμη σας για το ελληνικό καλοκαίρι; Είναι τελικά τόσο μοναδικό όσο πιστεύουμε;
Ναι, είναι όντως μοναδικό. Δεν είμαι όμως της άποψης ότι μόνο στην Ελλάδα μπορεί κανείς να νιώσει το καλοκαίρι. Υπάρχουν πολλά μέρη στο κόσμο, που είναι εξίσου μοναδικά και ιδιαίτερα. Για να είμαι όμως ειλικρινής προσωπικά την εμπειρία του Ελληνικού καλοκαιριού δεν την αλλάζω. 
Όλες οι φωτογραφίες της σειράς είναι τραβηγμένες με Polaroid. Μιλήστε μας γι’ αυτό.
Την εποχή που ξεκίνησα, έψαχνα για ένα μέσο λιγότερο ρεαλιστικό από το παραδοσιακό φιλμ και το ψηφιακό. Δεν με ενδιέφερε η αποτύπωση της στιγμής σαν ταξιδιωτικό στιγμιότυπο, ήθελα να υφίσταμαι σαν παρατηρητής, να μεσολαβεί μία απόσταση με το θέμα μου.. Το Polaroid αφενός κάλυπτε αυτήν την ανάγκη , αφετέρου με ενθουσίαζε σαν αισθητική.
Για το τέλος, ποιο είναι το δικό σας πιο ξεχωριστό κι αγαπημένο καλοκαίρι κύριε Κορδάκη;
Θα έλεγα ένα από εκείνα τα παιδικά καλοκαίρια στο νησί, όταν σαν νέος πρωτοανακάλυπτα τον έρωτα.
Για την βραβευμένη σειρά «10.000 American Movies»
«Το «10.000 American Movies» είναι μία δουλειά που ξεκίνησε το 2008 όταν αποφάσισα να πάω να ζήσω στην Νέα Υόρκη. Η Αμερική πάντα με συνέπαιρνε και μου φαινόταν σχεδόν εξωτική. Aπό παιδί όταν έβλεπα παλιές ταινίες στην τηλεόραση και το κινηματογράφο, είχα μία συγκεκριμένη εικόνα για αυτή τη χώρα και όταν βρέθηκα εκεί , αποφάσισα να πάρω ένα αυτοκίνητο να την ανακαλύψω.»
«Επί πέντε χρόνια έκανα ταξίδια εβδομάδων, ψάχνοντας πάντα την Αμερική των κινηματογραφικών μου αναμνήσεων. Το ενδιαφέρον είναι ότι την βρήκα, είναι εκεί. Πέρασα από τριάντα περίπου Πολιτείες και διάνυσα 44.000 μίλια. Βρήκα ό,τι έψαχνα: Tην αυθεντική Americana, την γοητευτική παλιά Αμερική, την φωτεινή California, τις σκονισμένες ερήμους των Western , τις παγωμένες πολιτείες κοντά στο Καναδά.»
«Ξεκίνησα να την κοιτώ σαν φωτογράφος αλλά κατέληξα να έχω την ματιά του σκηνοθέτη. Η χώρα αυτή μοιάζει με ένα μεγάλο φυσικό studio που χρησιμοποίησαν εκατοντάδες σκηνοθέτες. Διάλεξα να την φωτογραφήσω χωρίς το ανθρώπινο στοιχείο, υπογραμμίζοντας αυτή ακριβώς την έννοια του σκηνικού. Είμαι ευτυχής που η δουλειά χαίρει εκτίμησης στην Αμερική και διακρίθηκε με διάφορα βραβεία το πιο γνωστό εκ των οποίων είναι το Masters Cup Award.»
Η φωτογραφία (ένα μοτέλ στο Βέγκας) που κέρδισε το πρώτο βραβείο στην κατηγορία Americana, στο 6ο “Photography Masters Cup Awards”
«Τον Φεβρουάριο του 2013 έλαβα μέρος στο 6ο «Photography Masters Cup Awards» μαζί με άλλους 8.500 φωτογράφους. Δίχως να το περιμένω το πρώτο βραβείο στην κατηγορία Americana το κέρδισε μία δική μου φωτογραφία (ένα μοτέλ στο Βέγκας), ενώ μία δεύτερη πήρε «Εύφημο Μνεία». Ένιωθα ενθουσιασμένος και περήφανος που όλη αυτή η εμπειρία στις εσχατιές της Αμερικής είχε μετουσιωθεί σε κάτι τόσο όμορφο.»
Η φωτογραφία που κέρδισε την «Εύφημο Μνεία».
