Νέα σχολική χρονιά: Όλα τριγύρω αλλάζουν κι όλα τα ίδια µένουν

Ανοίγουν τα σχολεία µετά τις καλοκαιρινές διακοπές , και εκπαιδευτικοί και µαθητ(ρι)ές βρίσκονται αντιµέτωποι/ες µ΄ένα περιβάλλον που κάθε χρόνο γίνεται και πιο δυστοπικό παρά την προσπάθεια εξωραϊσµού του µέσα από τις δηλώσεις της πολιτικής ηγεσίας.

 

Ανα­πλη­ρω­τές

Δη­λώ­σεις που επα­να­λα­µβά­νο­νται µε έναν τόσο προ­βλέ­ψι­µο τρόπο , που τις κα­θι­στά απο­λύ­τως ανα­ξιό­πι­στες. «Τα σχο­λεία ανοί­γουν µε όλα τα βι­βλία και τους εκ­παι­δευ­τι­κούς στις θέ­σεις τους» θρια­µβο­λο­γεί η υφυ­πουρ­γός Δόµνα Μι­χαη­λί­δου λες και η εκ­παι­δευ­τι­κή κοι­νό­τη­τα δεν ακού­ει κάθε χρόνο τα ίδια , λες και δε γνω­ρί­ζουν όλοι/ες ότι τα 47000 κενά θα κα­λυ­φθούν (αν κα­λυ­φθούν) από ανα­πλη­ρω­τές που κάθε χρόνο ανα­πλη­ρώ­νουν τον εαυτό τους, γιατί δε γί­νο­νται µα­ζι­κοί µό­νι­µοι διο­ρι­σµοί.

Άκης Σωτηρόπουλος

Οι ανα­πλη­ρω­τές, που κάθε χρόνο βρί­σκο­νται µε µια βα­λί­τσα στο χέρι και ορ­γώ­νουν την Ελ­λά­δα, χωρίς να γνω­ρί­ζουν αν θα τους κα­λέ­σουν στην Ατ­τι­κή, την Κρήτη, τον Έβρο ή σε κά­ποιο νησί. Αυτοί που πε­ρί­µε­ναν µε αγω­νία την ανα­κοί­νω­ση των ονο­µά­των τους στις 31 Αυ­γού­στου –έτσι είχε ανα­κοι­νώ­σει το «επι­τε­λι­κο» κρά­τος– αλλά η αγω­νία πήρε πα­ρά­τα­ση, µε απο­τέ­λε­σµα να έχουν µια εβδο­µά­δα καιρό να πα­ρου­σια­στούν στις διευ­θύν­σεις εκ­παί­δευ­σης, να ανα­λά­βουν υπη­ρε­σία, να βρουν σπίτι και να τα­κτο­ποι­ή­σουν τις προ­σω­πι­κές και οι­κο­γε­νεια­κές τους εκ­κρε­µό­τη­τες, ώστε στις 11/9 να είναι στις θέ­σεις τους. Ο πρώ­τος µι­σθός, ωστό­σο, θα κα­τα­βλη­θεί στις αρχές του Οκτώ­βρη, και µέχρι τότε θα πρέ­πει να είναι οι ίδιοι ή οι οι­κο­γέ­νειές τους χο­ρη­γοί της πρό­σλη­ψής τους σε µια πε­ρί­ο­δο που τα ενοί­κια είναι στα ύψη (ιδιαί­τε­ρα στα νησιά) και η ακρί­βεια σε τρό­φι­µα, ενέρ­γεια και καύ­σι­µα σα­ρώ­νει κυ­ριο­λε­κτι­κά. Κι αυτοί είναι οι τυ­χε­ροί/ες που θα προ­σλη­φθούν από την πρώτη φάση, γιατί πολ­λοί/ες θα πέ­σουν θύ­µα­τα του αγώνα που δίνει και αυτή η κυ­βέρ­νη­ση -όπως και οι προ­κά­το­χοί της- να µειώ­σει ή να εξα­φα­νί­σει όσα κενά µπο­ρεί, µε πε­ρι­κο­πές στις πα­ράλ­λη­λες στη­ρί­ξεις, µε µη έγκρι­ση ολι­γο­µε­λων τµη­µά­των σε ΕΠΑΛ, µε ξε­χεί­λω­µα ανα­θέ­σε­ων (ο θε­ο­λό­γος κάνει και ιστο­ρία, ο µα­θη­µα­τι­κός φυ­σι­κή κλπ) και µε εκ­παι­δευ­τι­κούς ντε­λί­βε­ρι που δι­δά­σκουν σε δύο, τρία, τέσ­σε­ρα ακόµη και πέντε σχο­λεία.

Πα­ράλ­λη­λα δρο­µο­λο­γεί­ται και νέο σύ­στη­µα προ­σλή­ψε­ων µε γρα­πτό δια­γω­νι­σµό του ΑΣΕΠ, που θα επι­χει­ρη­θεί να συν­δυα­στεί µε το ήδη αντι­δρα­στι­κό και τα­ξι­κό προ­σο­ντο­λό­γιο Γα­βρό­γλου, και να θέσει σε ακόµη µε­γα­λύ­τε­ρη αµφι­σβή­τη­ση το πτυ­χίο.

Αντι­δρα­στι­κό πλαί­σιο

Η αλ­λα­γή προ­σώ­πων στην πο­λι­τι­κή ηγε­σία του υπουρ­γεί­ου παι­δεί­ας δε συ­νι­στά και αλ­λα­γή πο­λι­τι­κής. Έτσι, οι εκ­παι­δευ­τι­κοί και οι µαθητ(ρι)ες που επι­στρέ­φουν στα σχο­λεία θα είναι αντι­µέ­τω­ποι/ες µε όλο το αντι­δρα­στι­κό, αντι­λαϊ­κό και αντιεκ­παι­δευ­τι­κό πλαί­σιο που άφησε πίσω της η προη­γού­µε­νη υπουρ­γός. Η αξιο­λό­γη­ση της σχο­λι­κής µο­νά­δας και η ατο­µι­κή αξιο­λό­γη­ση των εκ­παι­δευ­τι­κών θα είναι το βα­σι­κό ερ­γα­λείο εµπέ­δω­σης των νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων ανα­διαρ­θρώ­σε­ων και της µε­τα­τρο­πής του σχο­λεί­ου από µια δη­µό­σια δοµή πα­ρο­χής παι­δεί­ας σε όλα τα παι­διά, σε µια επι­χεί­ρη­ση που θα λει­τουρ­γεί µε ιδιω­τι­κο­οι­κο­νο­µι­κά κρι­τή­ρια, µε τους/τις µαθητ(ρι)ες και τις οι­κο­γέ­νειές τους σε ρόλο πε­λά­τη, µε τους/τις διε­θυντ(ρι)ες σε ρόλο µά­να­τζερ και τους συλ­λό­γους δι­δα­σκό­ντων να µε­τα­τρέ­πο­νται σε «γλά­στρες» που θα βγά­ζουν όλη τη γρα­φειο­κρα­τι­κή «λάν­τζα» (συ­ντο­νι­στές, µέ­ντο­ρες, σύ­µβου­λοι σχο­λι­κής ζωής, υπεύ­θυ­νοι σχο­λι­κού εκ­φο­βι­σµού, υπεύ­θυ­νοι οµί­λων) µε τον πέ­λε­κυ της αξιο­λό­γη­σης και της χα­µη­λής βα­θµο­λο­γί­ας να θέτει σε αµφι­σβή­τη­ση σή­µε­ρα τη µο­νι­µο­ποί­η­σή τους, και αύριο την όποια εξέ­λι­ξή τους ή ακόµη και την ορ­γα­νι­κή τους θέση. Σε από­λυ­τη ενα­ρµό­νι­ση µε τα πα­ρα­πά­νω η ελεύ­θε­ρη επι­λο­γή σχο­λεί­ου που επαγ­γέλ­θη­κε ο νέος υπουρ­γός, που σε συν­δυα­σµό µε τη δη­µο­σιο­ποί­η­ση των επι­δό­σε­ων των παι­διών στις πα­νελ­λα­δι­κές, και στο µέλ­λον των απο­τε­λε­σµά­των της αξιο­λό­γη­σης της σχο­λι­κής µο­νά­δας, θα οδη­γή­σει σε εφιαλ­τι­κές κα­τα­στά­σεις που σε κά­ποιες χώρες της Ευ­ρώ­πης ήδη ισχύ­ουν, µε τα «καλά» σχο­λεία µε την αυ­ξη­µέ­νη χρη­µα­το­δό­τη­ση και τους ακρι­βο­πλη­ρω­µέ­νους εκ­παι­δευ­τι­κούς να δια­λέ­γουν µαθητ(ρι)ες, ενώ τα σχο­λεία των ερ­γα­τι­κών πε­ριο­χών να υπο­λει­τουρ­γούν εξαι­τί­ας της υπο­χρη­µα­το­δό­τη­σης, και τε­λι­κά πολλά παι­διά από λαϊ­κές, ερ­γα­τι­κές οι­κο­γέ­νειες να µη βρί­σκουν σχο­λείο. Αυτός ο εφιάλ­της πλη­σιά­ζει και στη χώρα µας…

Από την άλλη πλευ­ρά η εµπέ­δω­ση της Ελά­χι­στης Βάσης Ει­σα­γω­γής και της τρά­πε­ζας θε­µά­των, σε συν­δυα­σµό µε την προ­σπά­θεια κα­τάρ­γη­σης του άρ­θρου 16 και την ίδρυ­ση ιδιω­τι­κών πα­νε­πι­στη­µί­ων, δεί­χνουν ότι το άνοι­γµα του δρό­µου της πλή­ρους ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης και της πα­ρο­χής κάθε διευ­κό­λυν­σης στα επι­χει­ρη­µα­τι­κά συ­µφέ­ρο­ντα, είναι στις βα­σι­κές προ­θέ­σεις αυτής της κυ­βέρ­νη­σης.

Κι αν κά­ποιος θα πε­ρί­µε­νε ότι του­λά­χι­στον η κυ­βέρ­νη­ση θα αντα­πο­κρι­νό­ταν στις προ­ε­κλο­γι­κές της δε­σµεύ­σεις όσον αφορά τις µι­σθο­λο­γι­κές αυ­ξή­σεις στο δη­µό­σιο , ώστε να µε­τρια­στούν οι οι­κο­νο­µι­κές επι­πτώ­σεις των µνη­µο­νια­κών χρό­νων και των πλη­θω­ρι­στι­κών πιέ­σε­ων της τε­λευ­ταί­ας διε­τί­ας, το νέο πό­νη­µα Χα­τζη­δά­κη µε την ορι­ζό­ντια αύ­ξη­ση –επί­δο­µα των 40 ευρώ προ­σγεί­ω­σε όσους/ες φα­ντα­σιώ­νο­νταν γεν­ναί­ες αυ­ξή­σεις, επι­στρο­φή του 13ου και 14ου µι­σθού, ξε­πά­γω­µα της διε­τί­ας 16-17 και άλλα τέ­τοια ωραία και αι­σιό­δο­ξα…

Απέ­να­ντι σε όλα αυτά, που επαυ­ξά­νο­νται από τις εφιαλ­τι­κές εξαγ­γε­λί­ες του νο­µο­σχε­δί­ου Γε­ωρ­γιά­δη για τα ερ­γα­σια­κά και την αξιο­λό­γη­ση τύπου trip advisor που ετοι­µά­ζε­ται να επι­βά­λει η Κε­ρα­µέ­ως σε όλο το δη­µό­σιο, το συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­µα δεν επι­δει­κνύ­ει αντα­να­κλα­στι­κά ανά­λο­γα µε την επί­θε­ση που δέ­χε­ται ο κό­σµος της ερ­γα­σί­ας. Οι εκ­παι­δευ­τι­κές οµο­σπον­δί­ες αλλά και το τρι­το­βά­θµιο όρ­γα­νο (ΑΔΕΔΥ) αντι­δρούν υπο­το­νι­κά χωρίς ένα καλά επε­ξερ­γα­σµέ­νο αγω­νι­στι­κό πρό­γρα­µµα κι­νη­µα­τι­κής απά­ντη­σης. Η συ­σπεί­ρω­ση στα  πρω­το­βά­θµια σω­µα­τεία, η ενί­σχυ­ση των αγω­νι­στι­κών σχη­µά­των στα συν­δι­κά­τα και κυ­ρί­ως η ενό­τη­τα των αρι­στε­ρών ρι­ζο­σπα­στι­κών δυ­νά­µε­ων µέσα σ΄αυτά, είναι η µόνη απά­ντη­ση και ο µόνος δρό­µος που έχουν οι ερ­γα­ζό­µε­νοι για να απα­ντή­σουν στην κυ­βέρ­νη­ση. Κι επί­σης είναι και ο µόνος τρό­πος για να αλ­λά­ξουν οι συ­σχε­τι­σµοί και να ανοί­ξουν δρό­µοι αγώ­νων που θα προ­κα­λέ­σουν αι­σιό­δο­ξες ρω­γµές σε ένα τοπίο που σή­µε­ρα γεννά απο­γο­ή­τευ­ση.

rproject.gr