Πανελλήνιες εξετάσεις: Ένα εξοντωτικό και βάρβαρο σύστημα

Ένας χρόνιος και βάρβαρος θεσμός συνεχίστηκε απαράλλακτος και επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Αναφερόμαστε φυσικά στις πανελλήνιες εξετάσεις που κάθε χρόνο εξοντώνουν σωματικά, πνευματικά και ψυχολογικά χιλιάδες έφηβους, εντάσσοντάς τους σε ένα κανιβαλιστικό πλαίσιο ανταγωνισμού, βαθμοθηρίας και ατομισμού.

Νικόλας Κολυτάς

Σκλη­ρή κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα

Οι μα­θη­τές, μπαί­νο­ντας στο στίβο για την εί­σο­δο στην τρι­το­βάθ­μια εκ­παί­δευ­ση, στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα γί­νο­νται γρα­νά­ζια ενός άρ­ρω­στου συ­στή­μα­τος. Αυτού που εγκλω­βί­ζει τη νε­ο­λαία σε ένα ατέρ­μο­νο διά­βα­σμα, που απο­φέ­ρει κέρδη στα φρο­ντι­στή­ρια και που με­τα­τρέ­πει το σχο­λείο από έναν ζω­ντα­νό χώρο γνώ­σης και αμ­φι­σβή­τη­σης, σε ένα υπο­βαθ­μι­σμέ­νο εξε­τα­στι­κό κέ­ντρο. Οι μα­θη­τές περ­νούν εφτά ώρες στο σχο­λείο, τέσ­σε­ρις ώρες στο φρο­ντι­στή­ριο και πρέ­πει να αφιε­ρώ­σουν και πολ­λές ώρες ακόμη για διά­βα­σμα στο σπίτι, αν θέ­λουν να έχουν προσ­δο­κί­ες ει­σό­δου σε μια υψη­λό­βαθ­μη σχολή. Όλη αυτή η δια­δι­κα­σία τούς εξα­ντλεί, τους απο­μο­νώ­νει από άλλες δρα­στη­ριό­τη­τες και, το βα­σι­κό­τε­ρο, τους απο­μα­κρύ­νει από συλ­λο­γι­κές δια­δι­κα­σί­ες, αγώ­νες και κι­νή­μα­τα.

Η αλή­θεια είναι ότι προ­σπα­θή­σα­με να επι­κοι­νω­νή­σου­με με αρ­κε­τούς φε­τι­νούς απο­φοί­τους, προ­κει­μέ­νου να μας μι­λή­σουν για τις πα­νελ­λή­νιες εξε­τά­σεις τώρα που «πέ­ρα­σε η μπόρα». Άλλοι είχαν φύγει αμέ­σως για δια­κο­πές, ενώ άλλοι δεν ήθε­λαν να ξα­να­γρά­ψουν ούτε το όνομά τους. Η Σοφία, μα­θή­τρια που έδωσε φέτος εξε­τά­σεις, απο­τέ­λε­σε την εξαί­ρε­ση. Πε­ρι­γρά­φο­ντας την πίεση των πα­νελ­λή­νιων, κα­τα­λα­βαί­νει κα­νείς ότι η Αρι­στε­ρά και το εκ­παι­δευ­τι­κό κί­νη­μα πρέ­πει να αγω­νι­στούν, ώστε ο συ­γκε­κρι­μέ­νος θε­σμός να απο­τε­λέ­σει πραγ­μα­τι­κά πα­ρελ­θόν.

«Οι πα­νελ­λα­δι­κές για εμένα ήταν δύο χρό­νια δια­βά­σμα­τος και απο­στή­θι­σης μέσα σε ένα κλίμα άγ­χους και εντα­τι­κο­ποί­η­σης που καλ­λιερ­γού­σαν τα φρο­ντι­στή­ρια. Η προ­σή­λω­ση σε ένα στόχο, το να γράψω καλά, με απο­μά­κρυ­νε από δρα­στη­ριό­τη­τες τις οποί­ες θεωρώ πιο γό­νι­μες, για πα­ρά­δειγ­μα την πο­λι­τι­κο­ποί­η­σή μου. Η όλη δια­δι­κα­σία, πα­ράλ­λη­λα, μου έδει­χνε πως πρέ­πει να αντα­γω­νι­στώ, να “πα­τή­σω” τον/την συμ­μα­θη­τή/τρια μου».

Εκτός όμως από την κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα και τις επι­πτώ­σεις της στη ζωή ενός νε­ο­λαί­ου, η Σοφία εστί­α­σε και στην ίδια τη φύση των πα­νελ­λη­νί­ων ως θε­σμού που έχει συ­γκε­κρι­μέ­νες στο­χεύ­σεις και για το μέλ­λον: «Έμαθα ότι είναι ένας θε­σμός στην ουσία του άδι­κος (τρανό και επί­και­ρο πα­ρά­δειγ­μα η πε­ρί­πτω­ση των υπο­ψη­φί­ων στα Χανιά) και φαι­νο­με­νι­κά αδιά­βλη­τος. Με τη λήξη των εξε­τά­σε­ων κάθε μα­θη­τής αι­σθά­νε­ται “σα­κα­τε­μέ­νος”. Το συ­ναί­σθη­μα αυτό πε­ρι­γρά­φει τις ψυ­χο­λο­γι­κές επι­πτώ­σεις που έχει η δια­δι­κα­σία αυτή, αλλά και το γε­νι­κό­τε­ρο έδα­φος που προ­ε­τοι­μά­ζει. Ο μα­θη­τής προ­ε­τοι­μά­ζε­ται να γίνει αντα­γω­νι­στι­κός, πει­θή­νιος και απο­λί­τι­κος φοι­τη­τής».

 

Ανά­γκη απά­ντη­σης

Είναι δε­δο­μέ­νο ότι οι μα­θη­τές και γε­νι­κό­τε­ρα το εκ­παι­δευ­τι­κό κί­νη­μα πρέ­πει να οι­κο­δο­μή­σουν απα­ντή­σεις απέ­να­ντι στις πο­λι­τι­κές που τσα­κί­ζουν το δη­μό­σιο σχο­λείο, καθώς και όσους ζουν και ερ­γά­ζο­νται σε αυτό. Το μα­θη­τι­κό κί­νη­μα και οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις των ανα­πλη­ρω­τών εκ­παι­δευ­τι­κών απο­τέ­λε­σαν τις λίγες φω­τει­νές εξαι­ρέ­σεις που κα­τά­φε­ραν να έχουν μια σχε­τι­κή μα­ζι­κό­τη­τα, συ­σπει­ρώ­νο­ντας κόσμο στο δρόμο τη χρο­νιά που μας πέ­ρα­σε. Τώρα που η κυ­βέρ­νη­ση Μη­τσο­τά­κη έρ­χε­ται να εντεί­νει τις πο­λι­τι­κές λι­τό­τη­τας και να εξα­πο­λύ­σει επί­θε­ση σε κάθε δη­μό­σιο αγαθό, από την παι­δεία μέχρι την υγεία, είναι κα­θή­κον όλων να επι­διώ­ξουν την οι­κο­δό­μη­ση ση­μα­ντι­κών κοι­νω­νι­κών και πο­λι­τι­κών με­τώ­πων που θα βά­ζουν φρένο.

Η Σοφία, όταν ρω­τή­θη­κε για το τι θα πρέ­πει να κά­νουν οι μα­θη­τές από εδώ και πέρα προ­κει­μέ­νου να αντι­στα­θούν στο βάρ­βα­ρο σύ­στη­μα των πα­νελ­λη­νί­ων, ήταν ξε­κά­θα­ρη: «Οι μα­θη­τές/τριες πρέ­πει να μη θε­ω­ρή­σουν τις πα­νελ­λα­δι­κές σαν τον κα­λύ­τε­ρο δυ­να­τό τρόπο ει­σα­γω­γής στην τρι­το­βάθ­μια εκ­παί­δευ­ση. Το γε­γο­νός ότι έχου­με αυτό δεν ση­μαί­νει ότι είναι το κα­λύ­τε­ρο, ούτε ότι δεν μπο­ρεί να αλ­λά­ξει. Χρειά­ζε­ται να κα­τα­λά­βου­με ότι ένας θε­σμός τόσο βαθιά ρι­ζω­μέ­νος στο εκ­παι­δευ­τι­κό σύ­στη­μα μπο­ρεί να στα­μα­τή­σει μέσα από συλ­λο­γι­κή προ­σπά­θεια και αγώνα. Συ­γκε­κρι­μέ­να, προ­τεί­νω να έχουν το νου τους στις αλ­λα­γές- επι­θέ­σεις στη δη­μό­σια εκ­παί­δευ­ση, να δια­βά­ζουν τα μέτρα της εκά­στο­τε κυ­βέρ­νη­σης με προ­σο­χή και να έχουν στο πλευ­ρό τους κα­θη­γη­τές και γο­νείς για τη δη­μιουρ­γία ενός δη­μό­σιου σχο­λεί­ου που θα αντα­πο­κρί­νε­ται πραγ­μα­τι­κά στις ανά­γκες μας».

Η χρο­νιά που μας έρ­χε­ται, ανα­μέ­νε­ται να είναι ακόμη δυ­σκο­λό­τε­ρη για το δη­μό­σιο σχο­λείο. Μα­θη­τές, φοι­τη­τές, κα­θη­γη­τές και γο­νείς πρέ­πει να αγω­νι­στούν από κοι­νού προ­κει­μέ­νου να μην υπο­στεί πε­ρε­ταί­ρω υπο­βάθ­μι­ση η δη­μό­σια εκ­παί­δευ­ση. Ένα πα­νεκ­παι­δευ­τι­κό μέ­τω­πο αγώνα που θα συ­σπει­ρώ­νει όσο το δυ­να­τόν πε­ρισ­σό­τε­ρο κόσμο είναι πιο ανα­γκαίο από ποτέ. Το μα­θη­τι­κό κί­νη­μα άλ­λω­στε έχει τε­ρά­στια πα­ρά­δο­ση αγώ­νων, τόσο απέ­να­ντι σε νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες με­ταρ­ρυθ­μί­σεις στην εκ­παί­δευ­ση, όσο και αντι­στά­σε­ων απέ­να­ντι συ­νο­λι­κά σε κυ­βερ­νή­σεις της δε­ξιάς.

/rproject.gr/