Επανάσταση και ελπίδα με μπότοξ, του Θανάση Σκαμνάκη

Επανάσταση και ελπίδα με μπότοξ, του Θανάση Σκαμνάκη

  • |

Όπως είναι πλέον πασίγνωστο, οι λέξεις από μόνες δεν περιέχουν το νόημα ολόκληρο. Η πράξη τις δικαιώνει ή τις αλλάζει. Αν και συχνά είναι τόσο δυνατές οι ίδιες, ώστε γυρίζουν ανάποδα και εν τέλει εκδικούνται τον καταχραστή τους.

Παρ’ όλα αυτά οι καταχραστές επιμένουν. Το νομίζουν συφερτικό και ανέξοδο. Και εν πολλοίς είναι, τουλάχιστον για κάποιο καιρό. Μπορεί οι κάτω να θλίβονται και να θρηνούν για το διασυρμό των ονείρων τους, αλλά αυτό δεν κάνει την πραγματικότητα λιγότερο αμείλικτη ούτε τους καταχραστές περισσότερο επιεικείς.
Κι έτσι στις καθημερινές οθόνες, εκεί που εμφανιζόταν και εμφανίζεται η παλαιά κυρία η οποία εμπορεύεται τη λέξη “ελπίδα”, προστέθηκε ένα ακόμη πρόσωπο του μπότοξ, το οποίο εμπορεύεται τη λέξη “επανάσταση”. Πιο προχωρημένη αυτή η τελευταία. Και λιγότερο ενοχική.

 

Και ούτω πως οι δυο κυρίες του μεγάλου κόσμου μας, αυτού του γνωστού, που εμπορεύεται ανθρώπινες ζωές και επιβλαβείς ουσίες της κοινωνικής μας φύσης, γίνονται οι διαπρύσιες κήρυκες επιθυμιών και μεγάλων ιστορικών ιδεών.

 

Έτσι υποδεχτήκαμε το 21 με τα πρόσωπα του μπότοξ. Ανέκφραστα καθώς αδυνατούν να κινήσουν ανθρωπίνως χείλη, μάτια, μέτωπο, αναίσθητα, καθώς αδυνατούν να κατανοήσουν τι σημαίνουν οι λέξεις που εμπορεύονται, αδίστακτα, καθώς δεν έχουν άλλη σκέψη παρά εκείνη του οφέλους (του δικού τους φυσικά), απερίσκεπτα, καθώς διακινούν ιδέες που δεν γνωρίζουν πόσο πυρπολημένες είναι, μακρινά, καθώς ζουν μια άλλην πραγματικότητα, κάτι σαν Αντουανέτες του καιρού μας, και, πρωτίστως, γκλάμουρους, εξωρραϊσμένα όχι μόνο από τους καλύτερους αισθητικούς πλαστικούς, αλλά και από τις καλύτερες εταιρείες προβολής προϊόντων που βρίσκονται σε σήψη.

 

Οπότε το 21 προβλέπεται πλήρες συμβάντων και εξαγγελιών και ψεύτικων υποσχέσεων και επανοικειοποίησης του παρελθόντος και κιτς επετείων. Αλλά κυρίως μια επιδρομή των τρωκτικών να επανεγγράψουν το μέλλον μέσω της στρέβλωσης του παρελθόντος.

 

Η μεταπολίτευση, επειδή ο αντιδικτατορικός αγώνας κατέβασε από τα σχολικά κάδρα τους κολοκοτρωναίους και τους έκανε ζώντα πρόσωπα, μπόρεσε να τραγουδήσει,  “κοτζαμπάσηδες, πασάδες και σεβάσμιοι δεσποτάδες κυβερνούσανε τη χώρα, καλή ώρα”.

Τώρα οι κοτζαμπάσηδες, οι πασάδες και οι δεσποτάδες ξαναγυρίζουν ως μούμιες, κάνουν μπότοξ και καρπώνονται για άλλη μια φορά την επανάσταση που δεν έκαναν.

 

Τώρα μιας εξαρχής, από την ιδρυτική τους διαφήμιση, τραγουδούν Σαββόπουλο: “Kι είτε με τις αρχαιότητες, είτε με ορθοδοξία, των Ελλήνων οι κοινότητες φτιάχνουν άλλο γαλαξία”.

 

Διότι ως γνωστόν οι δεσποτάδες και οι κοτζαμπάσηδες είναι εκείνοι που έκαναν την επανάσταση, όπως μας το εξήγησαν τα σχολικά βιβλία, μαζί με τα “κρυφά σχολειά”, όπως εξ άλλου και οι δωσίλογοι στην κατοχή κράτησαν ζωντανή τη φλόγα της ελληνικής ζωής αγοράζοντας σπίτια και σώζοντας ζωές για έναν ντενεκέ λάδι, όπως και οι μνημονιακοί έσωζαν την τιμή της Ευρώπης και της χώρας.“Η ιδιοτέλεια να καρπωθείς το αίμα των άλλων” που έγραφε ο ποιητής. Όλα μια αλυσίδα και μια συνέχεια σε αυτή τη χώρα που έχει κάνει μπότοξ στην ιστορία της από πολύ παλιά και απλώς τώρα βρήκε το κατάλληλο πρόσωπο να διαφημίσει την πλαστική χειρουργική – και της ιστορίας και του προσώπου.

 

Ξέρουμε όμως τι γίνεται με αυτές τις επεμβάσεις. Εκτός από το ότι μετατρέπουν πρόσωπα και γεγονότα σε μούμιες, επίσης αν καταρρεύσουν, και καταρρέουν, αποκαλύπτουν όλη τη γύμνια της τάξης τους. Και οι κολοκοτρωναίοι είναι πάντα σε ετοιμότητα, όταν τους καλούν οι κάθε φορά δικοί τους. Να συνδράμουν με την ουσία τους.

 

Ιδού λοιπόν που δεν έχουμε να παλέψουμε μόνο με τον κοροϊνό, με μια κυβέρνηση  αμέτρητης βλακείας και κυνισμού, με μια κυρίαρχη τάξη ασύδοτη και αναίσθητη, που ξαναβγάζει τους μαυραγορίτες να καρπωθούν ζωές και περιουσίες, αλλά και με το παρελθόν, την Ιστορία – και πάλι!

 

“Τη νύχτα αυτή τη λες εσύ φωτιά, μα εγώ τη λέω δέντρο” που τραγούδαγε ο πριν τη χρυσόσκονη Σαββόπουλος!

.kommon.gr/