Τελικά θέλουμε ή όχι την (κάθε) Ελένη Φουρέιρα;

Τελικά θέλουμε ή όχι την (κάθε) Ελένη Φουρέιρα;

  • |

Σαϊλάκης Ηλίας – Υποψήφιος διδάκτορας Πανεπιστημίου Μακεδονίας

Ο κύριος Ν.Χ. ή κανονικά Νίκος Χατζηνικολάου φιλοξένησε τη Δευτέρα 09/02 στην εκπομπή του «Ενώπιος Ενωπίω» την Ελένη Φουρέιρα σε μια συνέντευξη που διήρκησε 1 ώρα και 20 λεπτά. Σε μια εκπομπή που συνήθως βλέπουμε πολιτικούς, ηθοποιούς, πρόσωπα της τηλεόρασης, σε κάθε περίπτωση πρόσωπα που θεωρούνται «ποιοτικά», αυτή τη φορά είδαμε την Φουρέιρα. Δεν μπορούμε να πούμε ότι ήταν μια συνέντευξη με πρωτότυπο περιεχόμενο και αποκαλύψεις. Μάλιστα μπορούμε να πούμε ότι τα λεγόμενα της Ελένης ήταν λιγότερο ή περισσότερο αναμενόμενα και αυτά που ο καθένας θα περίμενε να ακούσει από την ίδια. Το ερώτημα ωστόσο που πρέπει να τεθεί είναι γιατί η Ελένη Φουρέιρα να μονοπωλεί το ενδιαφέρον όχι μόνο του Ν.Χ., αλλά και του κάθε Ν.Χ. στην Ελλάδα;

Αρχικά να αναφέρουμε ότι τη Φουρέιρα τη γνωρίζαμε πολύ πριν. Σαφέστατα δεν είναι η αγαπημένη τραγουδίστρια πολλών. Αντιθέτως όλοι σχεδόν την έχουν χλευάσει και την έχουν σχολιάσει (και όχι μόνο για την καταγωγή της). Παρ’ όλα αυτά όλοι γνωρίζουμε ένα τραγούδι της, έχουμε χορέψει στον ρυθμό της, έχουμε σιγοτραγουδήσει μαζί της στο αυτοκίνητο και πάντα όπου εμφανίζεται τηλεοπτικά τη βλέπουμε. Αναμφισβήτητα από την πρώτη της εμφάνιση ξεχώρισε και δεν πέρασε αδιάφορη ποτέ. Σίγουρα η επιτυχία της βασίζεται σε ένα κάλο background και σε μια υποστηρικτική εταιρεία παραγωγής, αλλά (όπως έχω ακούσει να λένε) για να γίνεις αστέρι πρέπει να είσαι αυτόφωτος.

Αυτή λοιπόν είναι η θετική πλευρά για τη συγκεκριμένη ή αλλιώς η συμπάθεια που της έχουμε. Ας πάμε όμως και στην άλλη πλευρά, στην αδιαφορία ή ακόμα χειρότερα στην απέχθεια που νοιώθουμε για αυτή. Βλέπεις η αλβανική καταγωγή της της απαγορεύει να λάμπει. Αναρωτιέμαι ωστόσο αν η Ελένη Φουρέιρα ήταν Γαλλίδα, Βρετανίδα ή τέλος πάντων μετανάστρια στη Ελλάδα από Δυτικοευρωπαϊκή χωρά μήπως τότε τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά για αυτήν; Η απάντηση είναι – Ναι. Σε αυτή την περίπτωση τα πράγματα θα άλλαζαν. Η Φουρέιρα θα ήταν η «πολιτισμένη» ευρωπαία που έχει κάθε δικαίωμα να λάμπει όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και παντού.

Το ερώτημα όμως είναι γιατί δεν λάμπει εξίσου και ως Αλβανίδα; Η απάντηση εδώ είναι ότι πολύ απλά οι Έλληνες κατατάσσουμε τους εαυτούς μας ανάμεσα στον Δυτικοευρωπαϊκό χώρο και στον Βαλκανικό χώρο. Και ενώ για τους πρώτους είμαστε απλά αποδεκτοί, αλλά όχι πρώτοι, στα Βαλκάνια είμαστε οι αρχηγοί. Στην πρώτη λοιπόν περίπτωση, σαν Έλληνες, αποζητάμε την αποδοχή από τον Δυτικό κόσμο και κάθε επιρροή τη βλέπουμε με θετική ανταπόκριση. Στον Βαλκανικό χώρο όμως αρνούμαστε να δεχθούμε την ύπαρξη κάποιου καλύτερου πέρα από εμάς. Πώς είναι δυνατόν οι άλλοι οι πρώην σοβιετικοί, οι απολίτιστοι και οι φτωχοί να συγκριθούν με εμάς; Να μην αναφέρω φυσικά και να θέσω προς σκέψη τη σύγκρισή μας με τους ασιατικούς ή (ακόμα χειρότερα!) με τους αφρικανικούς λαούς

Η Φουρέιρα, λοιπόν, και η κάθε Φουρέιρα αντιπροσωπεύει αυτόν τον, αν θέλετε, «εθνικό» κίνδυνο που απειλεί τη βαλκανική μας πρωτοκαθεδρία. Αποτελεί το παράδειγμα του πετυχημένου μετανάστη από μια «κατώτερη», στην ιδιοσυγκρασία μας, χώρα που πέτυχε πολλά περισσότερα από όσα του επιτρέπουμε. Το μόνο που μπορώ να πω μετά την παρακολούθηση της συνέντευξής της είναι πως η σχετικά άριστη χρήση της ελληνικής γλώσσας από μια Αλβανίδα με εντυπωσιάζει ιδιαίτερα. Δύσκολα ακούς έλληνες να μιλάνε τόσο άψογα. Και πριν προλάβετε να πείτε ότι ήξερε από πριν τις ερωτήσεις και μελέτησε τις απαντήσεις, θα σας πω ότι καθημερινά πολλοί Έλληνες που η μητρική τους γλώσσα είναι η ελληνική, δύσκολα θα έβαζαν 6-7 λέξεις στη σειρά για να απαντήσουν σε αυτές τις ερωτήσεις.

Προτού λοιπόν φτάσουμε στο σημείο να μισήσουμε λόγω του κομπλεξισμού μας τις επόμενες Φουρέιρες ας καθίσουμε λίγο να σκεφτούμε γιατί για τους Δυτικούς είμαστε οι δίκες τους Φουρέιρες και τι τελοσπάντων φταίει που βρισκόμαστε σε αυτή τη θέση. Γιατί αυτό είναι και η πηγή του κόμπλεξ μας. Ας αναλογιστούμε λοιπόν μέσα από μια άλλη οπτική, κοιτάζοντας δεξιά και αριστερά, και όχι αποκλειστικά μονόπλευρα, πώς μπορούμε να γίνουμε εμείς καλύτεροι και όχι γιατί οι άλλοι γίνονται καλύτεροι από εμάς. Και δεν αναφέρομαι φυσικά στην εθνική μας βελτίωση αλλά στην εξέλιξή μας ως καλύτερους ανθρώπους.

aftoleksi.gr