Οι επαγγελματίες ομοφυλόφιλοι κι εμείς

Οι επαγγελματίες ομοφυλόφιλοι κι εμείς

  • |

Έχει γεμίσει το τάιμλαϊν μου στο facebook με αναρτήσεις φίλων. «Thanasis started a new job at επαγγελματίες ομοφυλόφιλοι». Το χιούμορ παραμένει το μόνο καταφύγιο μέσα στον ζόφο που ζούμε αυτόν τον καιρό. Αλλά με το χιούμορ από μόνο του δεν σωζόμαστε.

Καταλαβαίνετε τι επιχειρεί να κάνει ο συνήγορος του Δημήτρη Λιγνάδη: Nα τρομοκρατήσει άλλα πιθανά θύματα από το να τολμήσουν να βγουν να μιλήσουν. Ξέρουν πως αν το κάνουν θα γίνουν βορά στα νύχια του, θα ερευνηθεί και η τελευταία πτυχή της ιδιωτικότητάς τους, ποιος ξέρει αν θα εμφανιστούν ως δια μαγείας αποκαλυπτικές φωτογραφίες τους από το διαδίκτυο κι άλλα τέτοια εμετικά.

ΑΡΗΣ ΚΑΛΑΝΤΙΔΗΣ

Ακόμη και ο δολοφόνος έχει δικαίωμα υπεράσπισης (και δικαιώματα αργότερα ως κρατούμενος να προσθέσω εγώ) και είναι θεμιτό από τον δικηγόρο του να χρησιμοποιήσει ό,τι βέλη διαθέτει στην φαρέτρα του. Όμως η προσπάθεια σπίλωσης των θυμάτων, είναι η πιο αηδιαστική κι ανήθικη μέθοδος που γνωρίζω. Όχι μόνον γιατί καταπατάει την αξιοπρέπεια των θυμάτων και πάει να αντιστρέψει το ρόλο θύτη-θύματος, αλλά γιατί κύριο στόχο έχει να το βουλώσουν αυτά που δεν έχουν μιλήσει ακόμη. Τους λέει ξεκάθαρα «να τι θα πάθεις αν τολμήσεις να ανοίξεις το στόμα σου». Είναι άμεση και απροκάλυπτη απειλή – τίποτ’ άλλο.

Όμως η κοινωνία ζητάει αίμα. Και ζητάει αίμα γιατί μυρίστηκε δικαίως πως η υπόθεση πήγαινε για κουκούλωμα.
Το κουκούλωμα άλλωστε, η απόκρυψη, τα κοινά μυστικά, είναι η συνθήκη λειτουργίας της άρχουσας τάξης. Οι καθυστερήσεις, τα τερτίπια, οι αντιπερισπασμοί του «κοιτάξτε τον Σύριζα», οι συνειδητά ψευδείς ειδήσεις για εμπλεκόμενες ΜΚΟ, έθρεψαν μια υποβόσκουσα βουλιμία του κόσμου για ιστορίες κλειδαρότρυπας, για γαργαλιστές πορνογραφικές σκηνές.

Επανέρχονται λέξεις που είχαμε ξεχάσει πως υπάρχουν. Πέρα από το γραφικότατο «κίναιδοι», τρεντάρει πολύ και το «ανώμαλοι». Και φυσικά η σεξουαλικότητα της υπουργού και του υφυπουργού (αλήθεια τι απέγινε αυτό το παιδί; τον θυμάστε; υπάρχει άραγε ακόμη;) είναι νερό στον μύλο τους. Κυβερνούμαστε από ένα δίκτυο ανώμαλων, κίναιδων παιδεραστών – κυκλοφορεί πλέον ευρεώς. Ο κόσμος είναι βέβαιος γι’αυτό και νιώθει πως οι κινήσεις συγκάληψης από την κυβέρνηση τον δικαιώνουν.

Ομολογώ πως νιώθω οίκτο για τον κ. Λιγνάδη. Όχι μόνον για τις πράξεις του, για τις οποίες θα περιμένω απόφαση δικαστηρίου για να πω το ο,τιδήποτε. Αλλά για τον τρόπο που έχει εξευτελιστεί ο ίδιος δημόσια, για την ύβρη και την πτώση του, μέχρι και για την επιλογή του δικηγόρου υπεράσπισης. Το τελευταίο νομίζω λέει ό,τι χρειάζεται να ξέρουμε και για τους δύο. Αν ο κατηγορούμενος συμφωνεί μάλιστα με τη γραμμή υπεράσπισης, τόσο το χειρότερο γι’ αυτόν. Όμως την στιγμή που είδα την φωτογραφία με τη σύλληψη του δεν ένιωσα ούτε δικαίωση ούτε κάθαρση ούτε ανακούφιση. Οίκτο ένιωσα.

Αλλά για να πω την αλήθεια αυτή τη στιγμή δεν με απασχολούν ο Λιγνάδης και ο Κούγιας. Ούτε καν η υπουργός.
Σε πρώτη γραμμή με απασχολούν τα θύματα, οι μάρτυρες που διακινδυνεύουν να εξευτελιστούν δημόσια, χειρότερα κι από τον ίδιο τον φερόμενο ως κακοποιητή, καθώς και όσοι δεν έχουν εμφανιστεί ακόμη. Όμως για τα θύματα δεν νιώθω οίκτο. Νιώθω σεβασμό. Θέλει κότσια να τα ξεπεράσεις αυτά και θέλει κότσια να βγεις να μιλήσεις δημόσια. Έχει τεράστια σημασία να δημιουργηθεί ένα προστατευτικό δημόσιο κλίμα που να επαναλαμβάνει τα «μπράβο». «Εγώ σε πιστεύω» είναι το σλόγκαν που κυκλοφορεί, κι αυτό είναι που πρέπει να κάνουμε σημαία: «Εγώ σε πιστεύω και σε θαυμάζω για το θάρρος σου». Ας τους δώσουμε χώρο να μιλήσουν.

Το δεύτερο που με απασχολεί – και με ανησυχεί πολύ – είναι η αφύπνηση των πιο συντηρητικών αντανακλαστικών της κοινωνίας, ο ηθικός πάνικός όπως έγραφα πριν λίγες μέρες.
Είναι τα εξώφυλλα του Μακελειού που, αν και περιθωριακό φύλλο, εκφράζει απροκάλυπτα αυτό που άλλοι σκέφτονται χωρίς να λένε δημόσια: η κοινωνία βρίσκεται σε σήψη γιατί την κυβερνούν μυστικοί κύκλοι παιδεραστών και ομοφυλόφιλων.

Αν η αντιπολίτευση μπορεί να κάνει κάτι αυτήν την στιγμή, είναι να αποφύγει να συμβάλει στην τοξικότητα του δημόσιου λόγου, για την οποία έχει όμως αποκλειστική υπεύθυνη η κυβέρνηση με τις καθυστερήσεις, τις συγκαλύψεις και τις χυδαιότητές της.
Αλλά δυστυχώς ούτε αυτό το βλέπω ούτε έχω να δώσω την παραμικρή συμβουλή για το πώς μπορεί να το κάνει.

http://sioualtec.blogspot.com/