Και ξαφνικά ξύπνησαν οι εφιάλτες του παρελθόντος, πήραν σάρκα και οστά, κρύψαν τα κόκκαλα κάτω από το χαλάκι, σκούπισαν τα ξεραμένα αίματα, πλύθηκαν, γίνηκαν παστρικοί, φόρεσαν την καθαρή τους την στολή με όλα τα γαλόνια, σήκωσαν το δάκτυλο (γιατί και το δάκτυλο έχει μνήμη) και άρχισαν να δείχνουν τα απλυταριά, αυτά τα μίζερα αντικοινωνικά και τοξικά αποβράσματα, τα οποία ζουν με το αίμα αστυνομικών και τότε όλα τα δάκτυλα ενώθηκαν μπροστά σ’ αυτόν τον τεράστιο κίνδυνο και γίνηκαν γροθιά μαζί μ’ οργή και τότε οι λύκοι κούρνιασαν φοβισμένοι απ’ τα έργα των <ανθρώπων>, περιμένοντας να περάσει η μπόρα.
Κώστας Γκιώνης
Σιγά μη γονατίσουμε και απολογηθούμε για 2-3 ανάποδες γκλοπιές, μην ξεχνάτε ότι ήταν άπειροι οι συνάδελφοι, ανέκραξε ο παστρικός, το είπαν κι άλλοι πεπειραμένοι παστρικοί, δηλαδή θέλουν να μας πουν ότι είναι λίγο ατσούμπαλοι και κτυπάνε με λύσσα αλλά όχι στα σωστά σημεία, δηλαδή στο γάμο του καραγκιόζη. Η κάθε δουλειά έχει τα μυστικά της βλέπεις, ο παλιός παστρικός γδάρτης, είναι άλλο πράγμα, είναι ψύχραιμος, ξέρει και διαχειρίζεται το μίσος του, δεν είναι αμπλαούμπλας, με 3-4 κτυπήματα έχει το ίδιο αποτέλεσμα με τον νέο που θέλει 15, έτσι εξοικονομεί ενέργεια και είναι πιο αποδοτικός για την υπηρεσία.
Βέβαια κι αυτοί πού ξεφεύγουν και τώρα τελευταία ξεφεύγουν πολλοί, οι φτερούγες της υπηρεσίας απλώνονται στοργικά πάνω τους, συγκαλούν μία ΕΔΕ και τα πιστόλια ως δια μαγείας γίνονται γάντια, το σκοτώσουμε γίνετε σκοτώσουνε, οι μελανιές προήλθαν από σκουντούφλημα κοκ…
Το ερώτημα βέβαια πού πλανάται είναι πως οι βουλευτές και οι αστυνομικοί αποφασίζουν μεταξύ τους αν πρέπει να παραπέμψουν κάποιο στη δικαιοσύνη και δεν έχει το ίδιο δικαίωμα αυτό κι ένας ηλεκτρολόγος να τον κρίνουν οι συνάδελφοι του ηλεκτρολόγοι, ο υδραυλικός επίσης να τον κρίνουν οι υδραυλικοί.
Βέβαια και η δικαιοσύνη τυφλή, τόσο τυφλή πού δεν βλέπει τίποτα, βέβαια έχει πολύ καλά αναπτυγμένες τις άλλες αισθήσεις ώστε να κάνει την δουλίτσα της μιά χαρά. Ιστορικά να το δει κάποιος, αυτές οι τρεις εξουσίες, πολιτική, στρατός-αστυνομία και δικαιοσύνη, ήταν μία γροθιά, πάντα μαζί, έχοντας απέναντι τους το λαό που με το υστέρημα του, τους συντηρούσε αυτούς και το σκυλολόι τους και ποτέ αυτός ο λαός δεν σκέφτηκε να σταματήσει να τους πληρώνει, να πάρει την εξουσία στα χέρια του, ν’ αποφασίζει αυτός για τον εαυτό του και να στείλει αυτούς τους 300 σκερβελέδες να δουλέψουν ντιλιβεράδες και κούριερ, χειμώνα με βροχές και χιόνια για 3 € την ώρα, ανασφάλιστοι, να δουν πόσα απίδια πιάνει ο σάκος…..
http://sioualtec.blogspot.com/