Πάντα φεύγω διακοπές τον Αύγουστο και μάλιστα προς τα τέλη, μετά τις 15 οπωσδήποτε. Δεν είναι ότι βρίσκεις κατάλυμα κάπως πιο εύκολα και ότι όταν εσύ πας οι άλλοι έχουν αρχίσει να γυρίζουν. Είναι πιο πολύ ψυχολογικό, γιατί ξέρω ότι τον Σεπτέμβρη πάντα πνίγομαι στη δουλειά και θέλω να έχω πρόσφατη την ξεκούραση και τις μνήμες των διακοπών μου.
Νίκος Φωτόπουλος
Ψυχολογικό, όμως, είναι και αυτό που μου συμβαίνει φέτος. Δεν έχω καμιά διάθεση να πάω διακοπές. Οχι απλώς ως τουρίστας, αλλά ούτε για μια ανάπαυλα στο χωριό μου. Ανησυχώ πολύ, γιατί αρκετός κόσμος δεν έχει εμβολιαστεί και η κατάσταση είναι κάπως χαλαρή και ανεξέλεγκτη. Ακόμη και συγγενείς μου λένε «Δεν θέλουμε να κάνουμε εμβόλιο, γιατί αν μας συμβεί κάτι;» Και πώς να τους δώσεις άδικο; Η κυβέρνηση αυτή που έχει απολύτως την ευθύνη της διαχείρισης της πανδημίας, τα ’χει κάνει θάλασσα. Δεν έχει κατορθώσει να πείσει τους πολίτες για τη χρησιμότητα και την ασφάλεια των εμβολίων. Προσπαθεί να τους πειθαναγκάσει, να τους εκβιάσει, να τους υποχρεώσει. Αλλά όχι να τους πείσει… Απειλεί με απολύσεις στο Δημόσιο, με αναστολές εργασίας άνευ αποδοχών, με κοινωνικούς διαχωρισμούς ακόμη και στα καφέ και στα εστιατόρια! Ακόμη και τα διαγγέλματα του πρωθυπουργού μοιάζουν οργουελικά, σαν μεγάλου αδελφού που θα μας τιμωρήσει αν δεν κάνουμε ό,τι μας λέει.
Υπό αυτές τις συνθήκες λέω να προτιμήσω τον εγκλεισμό στο σπίτι. Την παραμονή στην πόλη. Αλλωστε καλοκαιριάτικα μέχρι κι ο Αντόνιο Μπαντέρας ήρθε να γυρίσει ταινία στη Θεσσαλονίκη, μεταμφιέζοντάς τη βέβαια σε… διάσημο τουριστικό θέρετρο της Φλόριντα. Τον Σεπτέμβριο, λοιπόν, όσοι με ρωτάτε πού έκανα διακοπές, θα σας απαντάω: Μα πού να πάω; Αφού ζω στο Μαϊάμι!
efsyn.gr
