«Φυλές» της παραλίας

«Φυλές» της παραλίας

  • |

Ομπρέλα, ψάθες, καρεκλίτσες…Τα ηλικιωμένα ζευγάρια πιάνουν από νωρίς το πρωί το καθιερωμένο πόστο τους στην παραλία. Μακριά από τις ξαπλώστρες και τη μουσική των μπιτς μπαρ. Βλέπεις με πόση φροντίδα απλώνουν το αντηλιακό ο ένας στον άλλο, ξέρουν αν βαθαίνει απότομα η θάλασσα, αλλά δεν παύουν να το υπενθυμίζουν, βουτούν και ξαναβουτούν κι αρχίζουν χαλαρές κουβέντες: «Το Σάββατο θα έρθουν τα παιδιά, πήρα κάτι φρέσκα φασολάκια, σε παρακαλώ να τα καθαρίσεις…».

Παρή Σπίνου

Αυτά μέχρι τις 12 το μεσημέρι, πριν πιάσει το λιοπύρι. Τότε κατεβαίνουν οι άλλες, πολύχρωμες «φυλές» της παραλίας. Αργά, σταθερά μετρούν με το βλέμμα τους τις άδειες ξαπλώστρες. Μπροστά, στο κύμα, οι οικογένειες με μικρά παιδάκια για να μην τα χάνουν ούτε στιγμή από τα μάτια τους όταν κολυμπούν. Πού και πού ακούς τα γνωστά «Κωστάκη μην πας βαθιά» ή «Καιτούλα, μούλιασες, βγες έξω να φας τον λουκουμά σου».

Οι πιο νέοι προτιμούν τις ξαπλώστρες κολλητά στο μπιτς μπαρ και στα ηχεία που παίζουν παλιά και νέα καλοκαιρινά χιτάκια. Εχουν την κατάλληλη απόσταση από τη θάλασσα για να μπορούν να κάνουν την «πασαρέλα» τους δείχνοντας τα ευφάνταστα τατουάζ, τους καλογυμνασμένους μυς ή την τελευταία μόδα στο μπικίνι.

Δεν λείπουν βεβαίως αυτοί που προτιμούν τα καλοκαιρινά σπορ. Οπως και άλλοι που επιλέγουν την ολοήμερη εκδρομή, έρχονται οργανωμένοι με σκηνές, ψυγειάκια και ταπεράκια για να «κατασκηνώσουν» μέχρι τη δύση του ήλιου κάτω από τη σκιά των δέντρων.

Οσες «φυλές» κι αν υπάρχουν στην παραλία, το σίγουρο είναι πως όλοι ξεφεύγουν, έστω για λίγο, από το άγχος της πανδημίας, από τα χιλιάδες μικρά και μεγάλα προβλήματα της καθημερινότητας, που μόνο το κύμα και το θαλασσινό αεράκι μπορούν να διαλύσουν. Από τα κινητά, όμως δεν ξεφεύγει κανείς, που έχουν αντικαταστήσει ακόμα και την ανάγνωση βιβλίων.

efsyn.gr