Δηλαδή, απ’ ό,τι καταλαβαίνω, πρέπει να είμαστε πάρα πολύ τυχεροί ως λαός που στα Σεπόλια και στις γύρω περιοχές, όπως και στη διαδρομή Σεπόλια – Ζωγράφου – Σεπόλια, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο δεν γνώρισε, όλα αυτά τα χρόνια που ζούσε εκεί, την πιο άγρια συμπεριφορά των Ελλήνων απέναντι στους ξένους οικονομικούς μετανάστες. Είναι προφανές πως είτε ο Γιάννης, ο Θανάσης Αντετοκούνμπο και η υπόλοιπη οικογένεια, φυσικά, γνώρισαν την καλή πλευρά του Ελληνα, είτε οι ίδιοι ήταν καλοί άνθρωποι και κράτησαν μόνο τις καλές στιγμές. Και έτσι, αυτή τη στιγμή, απολαμβάνουμε ένα από τα μεγαλύτερα αθλητικά είδωλα στην Αμερική να αποκαλείται Γιάννης the Greek, τον ίδιο δε πέρα από τους ύμνους που λέει για μας στις συνεντεύξεις του, να παίρνει αυτό το τεράστιο βαρύτιμο Κύπελλο του ΝΒΑ και να το κουβαλάει μαζί με τον αδελφό του στην Ελλάδα, για να το χαζέψουν τα παιδάκια στα Σεπόλια και συγχρόνως -ακόμα πιο σημαντικό- να ακυρώνει τη γιορτή της καταξίωσής του αυτής, γιατί καιγόταν η Βαρυμπόμπη…
Ιάσονας Τριανταφυλλίδης
Σκεφτείτε ο Γιάννης Αντετοκούνμπο να είχε γνωρίσει την πιο συνηθισμένη πλευρά του Ελληνα απέναντι στον μέσο φτωχό οικονομικό μετανάστη και, μάλιστα, έγχρωμο. Να είχε άλλο χαρακτήρα και να έβγαινε στα ΜΜΕ διεθνώς και να έλεγε τα αντίθετα…
Τι ρεζίλι που θα γινόταν η Ελλάδα…
Γιατί ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, για όσους δεν το έχουν καταλάβει, είναι κάτι πολύ πιο σημαντικό από ένα σούπερ αστέρι του ΝΒΑ που λέει συγκινητικά, νοσταλγικά λόγια για την Ελλάδα που θεωρεί πατρίδα του. Είναι, στην ουσία, το μόνο ουσιαστικό αποδεικτικό που έχουμε διεθνώς πως ίσως και να είμαστε οι μοναδικοί από τις «πολιτισμένες» χώρες που δεχόμαστε οικονομικούς μετανάστες και δεν είμαστε σκληρά ρατσιστικοί απέναντί τους…
Ας το σκεφτούν αυτό στην ουσία του όλοι αυτοί… ή μάλλον όχι όλοι αυτοί που είναι ρατσιστές αλλά όλοι αυτοί που αρέσκονται να δηλώνουν αριστεροί και ακτιβιστές και υποτίθεται αγωνίζονται για τα δικαιώματα των μειονοτήτων, ακόμα και όταν οι μειονότητες δεν είναι τόσο μειονότητες και που η συμπεριφορά τους συχνότατα ξεφεύγει από τα λεγόμενά τους και είναι ρατσιστική…
Εχω πραγματικά βαρεθεί, τα τελευταία χρόνια, όλους αυτούς που παριστάνουν τους δημοκράτες, τους αριστερούς, τους ανοιχτόμυαλους, τους αγωνιστές υπέρ των δικαιωμάτων, που δεν σου επιτρέπουν να έχεις αντίθετη άποψη απέναντι όχι στα λεγόμενα, αλλά στις πρακτικές τους…
Γιατί αυτοί, όταν αγωνίζεσαι -υποτίθεται- για τα δικαιώματα της ελεύθερης έκφρασης και της ύπαρξης μέσα στη διαφορετικότητά σου, προσπαθούν να σου κλείσουν το στόμα. Για τις όποιες αντιρρήσεις σου απέναντί τους -και δεν μιλάμε για τη Χρυσή Αυγή, έτσι;- ας το σκεφτούν μήπως ο υπερβάλλων ζήλος τούς οδηγεί σε σκοτεινά μονοπάτια που περπατούν άλλοι πραγματικά επικίνδυνοι…
Είπαμε ότι στην Ελλάδα είσαι ότι ό,τι δηλώσεις -και αυτό να ξέρετε πως δεν το έχει πει ο Γιάννης Τσαρούχης, όπως νομίζουν όλοι, αλλά η Μαρίκα Κοτοπούλη-, αλλά προσωπικά δεν με αφορά καθόλου η δήλωση προοδευτισμού αλλά πόσο προοδευτικός είσαι επί της ουσίας απέναντι στο δικαίωμα του άλλου να είναι αυτό που θέλει να είναι και όχι αυτό που του εγκρίνεις εσύ…
Από τη συμπεριφορά προς τους ξένους στην Ελλάδα μέχρι το περίφημο κίνημα metoo, αρκεί να ψάξεις λίγο κάτω από την επιφάνεια και συχνότατα θα βρεις όχι το λαμπερό φως αλλά το πονηρό ημίφως…
Ας μη συνεχίσω σ’ αυτόν τον τόνο ενώ καίγεται η Ελλάδα και ας δoύμε απλώς τον Αντετοκούνμπο σαν ένα σύμβολο που προσφέρει πολύ περισσότερα και πολύ πιο σημαντικά μαθήματα προς όλους μας από «τα αισθήματα υπερηφάνειας και χαράς που μας προκαλεί»…
efsyn.gr/
