Θα φανεί κοινότοπο ακόμα ένα άρθρο για το θέμα των καυσίμων, όμως στην πράξη η αύξηση της τιμής τους δεν έχει να κάνει μόνο με την ακρίβεια αλλά και με την ελευθερία! Πηγαίνουμε παντού με τα αυτοκίνητα ή τις μοτοσικλέτες, ταξιδεύουμε με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, όλα καταναλώνουν καύσιμα, βενζίνη ή πετρέλαιο ως επί το πλείστον, και μέσα σε λίγους μήνες είδαμε τις τιμές τους να διπλασιάζονται!
Νίκος Φωτόπουλος
Αρα, η δυνατότητα της μετακίνησής μας, ειδικά της αυτόνομης, το πήγαινε-έλα στη δουλειά ή ακόμη χειρότερα οι υπεραστικές μας μετακινήσεις, περιορίζεται στο μισό! Είτε αποκτά το διπλάσιο κόστος…
Το μηχανάκι μου γέμιζε πέρυσι με 10 ευρώ βενζίνη και διένυε περίπου 180 χιλιόμετρα. Τώρα γεμίζει με 18 ευρώ! Πρέπει, όμως, να πηγαίνω κάθε μέρα στη δουλειά χωρίς να έχει αυξηθεί ο μισθός μου. Ενα ρεζερβουάρ αυτοκινήτου που γέμιζε με 60 ευρώ, τώρα έχει περάσει τα 100. Σκεφτείτε το κόστος της διαδρομής Θεσσαλονίκη – Αθήνα, αγνοώντας το ήδη εξωφρενικό κόστος των διοδίων, μόνο για καύσιμα. Βάζοντας στο ρεζερβουάρ όσο έβαζες, π.χ. 60 ευρώ, είναι ζήτημα αν θα φτάσεις ώς τη Λαμία.
Αλλά δείτε και τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Το φτηνότερο εισιτήριο, αυτό του ΚΤΕΛ, κοστίζει 42 ευρώ η μετάβαση, 65 με επιστροφή. Δεν μιλάμε απλώς για φτωχοποίηση της κοινωνίας, μιλάμε για μεθοδικό περιορισμό της ελευθερίας. Με απλά λόγια, ακόμα και η δυνατότητα να πας στη δουλειά σου ή να ταξιδέψεις μετατρέπεται ραγδαία σε είδος πολυτελείας, μόνο για οικονομικά προνομιούχους! Οι υπόλοιποι, στα κλουβιά μας.
.efsyn.gr
