Είναι η ανάγκη που σπρώχνει έναν μεσόκοπο, και μάλιστα νάνο, να βγάζει το μεροκάματο με το «ποδηλατάκι» του. Με ήλιο και με ζέστη, με κρύο και με βροχή. Δουλειές του ποδαριού και του πεταλιού. Και τέσσερα στερητικά «άλφα» να τον συνοδεύουν στο τέρμα του βίου του: αδήλωτος, ανασφάλιστος, «άσφυγμος και άπνοος»
Μαριάνα Τζιαντζή
Υπάρχουν λέξεις που πετροβολούν, λέξεις που σκοτώνουν ακόμα και τους νεκρούς. Αυτό συνέβη με τον θάνατο από θερμοπληξία ενός εργαζόμενου την Πέμπτη στη Χαλκίδα. Στο δελτίο Τύπου του δημόσιου νοσοκομείου αναφέρεται ως «άνδρας ετών 46» και, εντός παρενθέσεως, «όχι διανομέας». Επιπλέον, σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση, που φέρει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του διοικητή του νοσοκομείου, αυτός ο άνδρας «προσεκομίσθει» – μια λέξη που γράφτηκε λάθος, ίσως λόγω συναισθηματικής φόρτισης… Ομως καμία συναισθηματική φόρτιση δεν δικαιολογεί το «όχι διανομέας». Σαν να χωρίζονται οι νεκροί των ημερών του καύσωνα σε διανομείς και μη. Και αυτές οι δύο λέξεις-βαρίδια έχουν βυθίσει τον κ. διοικητή στον ωκεανό της ανυποληψίας, όμως μέχρι στιγμής δεν τον έχουν απομακρύνει από το πόστο του.
Οι ίδιοι οι διανομείς έχουν μιλήσει και μιλούν καλύτερα από τον καθένα μας για τις συχνά άθλιες συνθήκες εργασίας τους, ας μην επαναλάβουμε τα αυτονόητα. Ομως αυτό που εντυπωσιάζει είναι το βαθύ σκοτάδι που σκεπάζει τον «όχι διανομέα», τη ζωή που έκανε όσο ήταν ζωντανός. Στο πόρταλ eviazoom διαβάζουμε ότι ήταν νάνος και τον έλεγαν Γιώργο Πατρινό. Ηταν, στα 46 του χρόνια, ο «μικρός του μαγαζιού» ή μάλλον ο μικρός των μαγαζιών, αφού, όπως είπε ο πολιτικός γίγας Αδωνις Γεωργιάδης, με το ποδήλατό του έκανε «θελήματα» για επιχειρήσεις της περιοχής. Δεν ήταν ποδηλάτης από χόμπι.
.efsyn.gr/
Πώς τα έβγαζε πέρα η οικογένειά του; Εδώ το ρεπορτάζ σηκώνει τα χέρια ψηλά. Οι φτωχοί είναι αόρατοι, τους επιτρέπεται μόνο να κάνουν δηλώσεις για την ακρίβεια μπροστά στην κάμερα έξω από τα σουπερμάρκετ.
Το πιο σκληρό δεν είναι μόνο οι τελευταίες στιγμές του «όχι διανομέα», όπως τις περιέγραψε η μητέρα του σε μια συγκλονιστική τηλεφωνική συνέντευξή της. Είναι η ανάγκη που σπρώχνει έναν μεσόκοπο, και μάλιστα νάνο, να βγάζει το μεροκάματο με το «ποδηλατάκι» του. Με ήλιο και με ζέστη, με κρύο και με βροχή. Δουλειές του ποδαριού και του πεταλιού. Και τέσσερα στερητικά «άλφα» να τον συνοδεύουν στο τέρμα του βίου του: αδήλωτος, ανασφάλιστος, «άσφυγμος και άπνοος» (τα δύο τελευταία, στην ανακοίνωση του νοσοκομείου).
