Στην αιτιολογική έκθεση του ν/σ σημειώνεται: «Τα μέτρα που ελήφθησαν έως σήμερα κατά την διάρκεια της κρίσης επιδείνωσαν αντί να θεραπεύσουν τις δομικές αυτές αδυναμίες. Οι σημαντικές περικοπές των συντάξεων αλλοίωσαν σημαντικά την αναλογική (ανταποδοτική) τους πλευρά. Οι περικοπές, περαιτέρω, υπονόμευσαν την αξιοπιστία των υποσχέσεων του συστήματος. Η μέση σύνταξη μειώθηκε από 1.200 ευρώ, περίπου, το 2010 σε 800 ευρώ, περίπου, σήμερα.
Στην ουσία, έχει τεθεί σε λειτουργία μια διαδικασία συνεχούς απαξίωσης, όπου δημοσιονομικά θέματα οδηγούν σε προσαρμογές συντάξεων που υποτιμούν ακόμη περισσότερα το κοινωνικό συμβόλαιο μεταξύ των γενεών, οδηγώντας σε τάσεις απεμπλοκής, κυρίως εκ μέρους των νεότερων», (Εισαγωγή, Ι. Γενικό Μέρος, παράγραφος Α).
Θα μπορούσε κανείς να πει πως πρόκειται για μία περιεκτική μεν κατατοπιστική δε περιγραφή της κατάστασης, από την αρχή της εφαρμογής των μνημονιακών και των αντίστοιχων πολιτικών.
Έχοντας διατυπωμένη ξεκάθαρα την προηγούμενη πρόταση στην αιτιολογική έκθεση, στο ίδιο σημείο (Εισαγωγή, Ι. Γενικό Μέρος, παράγραφος Β τώρα όμως) ο συντάκτης του νομοσχεδίου, με το παρόν ληστρικό σχέδιο που αποκαλεί Μεταρρύθμιση, μας ενημερώνει πως:
● «Διασφαλίζει τη βιωσιμότητα, τη διαγενεακή ισότητα, καθώς και την ίση κατανομή των θυσιών.»…
● «Εγγυάται τη διαβίωση των συνταξιούχων με αξιοπρέπεια, και διατηρεί, στο βαθμό του δυνατού, την εγγύτητα με το κεκτημένο κατά τον εργασιακό βίο επίπεδο ζωής. Το Σύνταγμα (άρθρο 22 παρ. 5 του Συντ/τος), όπως ερμηνεύεται από τη νομολογία, (Ολομ. του ΣτΕ 2287-2290/15), εγγυάται τη διαβίωση του συνταξιούχου με αξιοπρέπεια, ανεξάρτητα από δημοσιονομικές προτεραιότητες και σκοπιμότητες».
● «Η αποκατάσταση της βιωσιμότητας, δηλαδή η διατήρηση της ικανότητας του συστήματος να χορηγεί συντάξεις στους τωρινούς και μελλοντικούς συνταξιούχους, δεν αποτελεί αυτοσκοπό…».
Επιβράβευση
Iανός. Θεός των Ρωμαίων. Ο Ιανός απεικονιζόταν συχνά με δύο πρόσωπα. Με άλλα λόγια, ενώ μόλις νωρίτερα ο συντάκτης μας ενημερώνει πως τα μέτρα που ελήφθησαν έως σήμερα κατά την διάρκεια της κρίσης είχαν τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που επικαλούνταν οι μνημονιακές κυβερνήσεις, η παρούσα κυβέρνηση επιβραβεύει αυτές τις πολιτικές με πρόσχημα και πρόταγμα τη διασφάλιση της βιωσιμότητας.
Πώς; Με κανέναν άλλον τρόπο πέραν της θέσπισης εθνικής σύνταξης στα 384 ευρώ! Καταγγέλλει πολιτικές απαξίωσης του ασφαλιστικού συστήματος και μείωσης των συντάξεων και ετοιμάζεται να νομοθετήσει με μεγαλύτερο ζήλο από όσο οι προκάτοχοί της.
Η υποκρισία στον ύψιστο βαθμό. Και δυστυχώς, η κοροϊδία του κ. υπουργού και της κυβέρνησής του δεν σταματάει εδώ.
Μας ενημερώνει με θράσος πως εγγυάται τη διαβίωση των συνταξιούχων με αξιοπρέπεια. Προφανώς, μία κατώτατη εθνική σύνταξη της τάξης των 384€ αποτελεί για τους «αριστερούς» νεόκοπους μνημονιακούς κυβερνώντες το ποσό που εξασφαλίζει σε έναν συνταξιούχο τις δαπάνες της στέγασής του (ενοίκιο ή ΕΝΦΙΑ) και των ΔΕΚΟ (φως, νερό, τηλέφωνο), έξοδα διατροφής, φαρμάκων, θέρμανσης και πολλά άλλα που παραλείπονται για ευνόητους λόγους.
Αλλά είναι ξεκάθαρο πως είναι αδύνατον η αξιοπρέπεια να ορίζεται ως έννοια από ανθρώπους που δεν τη γνωρίζουν ούτε την έχουν.
Όμως ο κατήφορος ούτε εδώ σταματάει. Γίνεται επίκληση του Συντάγματος της χώρας: «Το Σύνταγμα (άρθρο 22 παρ. 5 του Συντ/τος), όπως ερμηνεύεται από τη νομολογία, (Ολομ. του ΣτΕ 2287-2290/15), εγγυάται τη διαβίωση του συνταξιούχου με αξιοπρέπεια, ανεξάρτητα από δημοσιονομικές προτεραιότητες και σκοπιμότητες».
Προσπαθεί με άλλα λόγια να μας πείσει ότι η διαβίωση του συνταξιούχου με αξιοπρέπεια -όπως την ορίζει όμως η κυβέρνηση- αποτελεί εγγύηση του Συντάγματος της Ελλάδας πέρα από δημοσιονομικές προτεραιότητες. Την ίδια ώρα που αποφασίζει περικοπές συντάξεων για δημοσιονομικούς λόγους. Πέρα από υποκρισία, θα το έλεγε κανείς και ειρωνία.
Όμως, ούτε αυτό μπορεί να το πει κανείς γιατί στη συνέχεια -για να μην έχουμε και καμμιά αμφιβολία για την οπτική της και τις πολιτικές που κλήθηκε ως πιστός υπηρέτης να εκτελέσει- η κυβέρνηση μας διαμηνύει ότι «η αποκατάσταση της βιωσιμότητας, δηλαδή η διατήρηση της ικανότητας του συστήματος να χορηγεί συντάξεις στους τωρινούς και μελλοντικούς συνταξιούχους, δεν αποτελεί αυτοσκοπό…».
Όμως τελικά οι συντάξεις δεν κόβονται…
Στο τέλος της παραγράφου Β (Εισαγωγή, Ι. Γενικό Μέρος, αιτιολογική έκθεση) ενηρωνόμαστε πως «ο ανακαθορισμός των συντάξεων των ήδη συνταξιούχων με αναφορά στον νέο, ενιαίο, τρόπο υπολογισμού της κύριας και επικουρικής συντάξεως για παλαιούς και νέους ασφαλισμένους, εφʼ όσον συνεπάγεται μείωση των συντάξεων, δεν αντίκειται στο Σύνταγμα υπό την προϋπόθεση ότι σέβεται τις αρχές της ισότητας της συμμετοχής στα δημόσια βάρη και της κοινωνικής αλληλεγγύης. Δεν είναι επιτρεπτή μείωση, η οποία εν τοις πράγμασι ισοδυναμεί με παροχή που δεν εξασφαλίζει αξιοπρεπή διαβίωση».
Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να σταθούμε ξανά στην αξιόπρεπεια όπως την ορίζει η κυβέρνηση αλλά είναι απολύτως αναγκαίο να σταθούμε σε ένα πάρα πολύ σημαντικό σημείο:
● Το ν/σ προβλέπει περιπτώσεις μείωσης όχι μόνο των επικουρικών συντάξεων αλλά και των κύριων και για το λόγο αυτό, επιδιώκει να ενδύσει αυτήν την πρόβλεψη με συνταγματικούς ισχυρισμούς και προκαλύμματα αρχών ισότητας συμμετοχής σε δημόσια βάρη και κοινωνικής αλληλεγγύης.
Εθνική σύνταξη: ένα «αριστερό» έγκλημα σε βάρος του λαού
Την Παρασκευή 24 Απριλίου κατατέθηκε στη Βουλή το σχέδιο νόμου υπό τον τίτλο «ΕνιαίοΣύστημα Κοινωνικής Ασφάλειας – Μεταρρύθμιση ασφαλιστικού – συνταξιοδοτικού συστήματος – Ρυθμίσεις φορολογίας εισοδήματος και τυχερών παιγνίων».
Εκ πρώτης όψεως, μπορεί να μοιάζει με σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες, σε κάθε περίπτωση όμως αποτελεί σταυρόλεξο για γερά νεύρα. Όπως άλλωστε ήταν και η κατάθεση αυτού του περιβόητου νομοσχεδίου.
Στον Ενιαίο Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ) θα υπάγεται πλέον το σύνολο των συντάξεων, δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, με ό,τι αυτόσυνεπάγεται: «Η Εθνική Σύνταξη καταβάλλεται από τον ΕΦΚΑ σε όλους, όσοι θεμελιώνουν δικαίωμα σύνταξης λόγω γήρατος, αναπηρίας ή θανάτου, σύμφωνα με τις οικείες διατάξεις» (Άρθρο 7, παράγραφος 1).
Ενα από μείζοντα θέματα που προκύπτουν είναι η εθνική σύνταξη στο «ιλλιγιώδες» ούτως ή άλλως ποσό των 384€.
Ωστόσο, αναφέρονται με σαφήνεια:
1 «Το ποσό της εθνικής σύνταξης μειώνεται αναλογικά στις περιπτώσεις θεμελίωσης δικαιώματος σε μειωμένη σύνταξη λόγω γήρατος, σύμφωνα με τις οικείες διατάξεις. Η μείωση της εθνικής σύνταξης προκειμένου για τους ασφαλισμένους που λαμβάνουν μειωμένη σύνταξη λόγω γήρατος, ανέρχεται σε 1/200 για κάθε μήνα που υπολείπεται για τη συμπλήρωση του ορίου ηλικίας πλήρους συνταξιοδότησης.», (Άρθρο 7, παράγραφος 3).
2 «Το ποσό της μειώνεται για τους συνταξιούχους λόγω γήρατος κατά 1/40 για κάθε χρόνο που υπολείπεται των σαράντα (40) ετών διαμονής στηνΕλλάδα,…», (Άρθρο 7, παράγραφος 2).
3 «Για την πρώτη εφαρμογή του νόμου αυτού η εθνική σύνταξη ορίζεται σε τριακόσια ογδόντα τέσσερα (384) Ευρώ μηνιαίως εφόσον έχουν συμπληρωθεί τουλάχιστον 20 έτη ασφάλισης. Το ποσό της εθνικής σύνταξης βαίνει μειούμενο κατά 2% για κάθε έτος ασφάλισης που υπολείπεται των 20 ετών μέχρι τα 15 έτη ασφάλισης, που αποτελούν προϋπόθεση για την καταβολή της», (Άρθρο 7, παράγραφος 6).
Με απλά ελληνικά, η εθνική σύνταξη των 384€ καταβάλλεται εις το ακέραιον όταν:
► ο ασφαλισμένος έχει συμπληρώσει 62 έτη και 40 έτη συντάξιμης ασφάλισης.
► ο ασφαλισμένος έχει συμπληρώσει 67 έτη και 20 έτη συντάξιμης ασφάλισης.
Ρητά, κατηγορηματικά και ξεκάθαρα ο ασφαλισμένος δε δικαιούται εθνική σύνταξη των 384€ στα 15 έτη ασφάλισης διότι αυτή βαίνει μειούμενη αναλογικά.
Διαψεύδονται
Για μία ακόμη φορά, σε διάστημα λιγότερο του ενός έτους, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και ειδικότερα, οι διαβεβαιώσεις του υπουργού Εργασίας διαψεύδονται με τον πλέον αδιαμφισβήτητο τρόπο, θεμελιώνοντας ούτως ή άλλως ως εθνική σύνταξη ένα βοήθημα της τάξης των 384€ που ακόμη κι έτσι, δεν αφορά όλους τους μελλοντικούς συνταξιούχους.
Η κοινωνική αναλγησία των κυβερνώντων προς τέρψιν και χάρη των δανειστών βρίσκει την έκφρασή της σε μία σύνταξη πείνας που θρασύτατα αποκαλούν εθνική σύνταξη.
Και η πολιτική εξαπάτηση δεν έχει όριο: προσπαθούν με οποιοδήποτε τρόπο να παρουσιάσουν ως μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού την ψηφισμένη από κοινού με όλα τα συστημικά κόμματα μνημονιακή υποχρέωση του περασμένου καλοκαιριού -μετά την προδοσία του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα της 5/7- για περικοπές αξίας 1,8 δισ. ευρώ από την κοινωνική ασφάλιση.
