Δικαιοσύνη για τα θύματα – Αντίσταση στις ιδιωτικοποιήσεις

Στο τέλος του Φε­βρουα­ρί­ου, συ­μπλη­ρώ­νε­ται ένας χρό­νος από το έγκλη­μα των Τε­μπών. Από εκεί­νη τη μαύρη μέρα που 56 νέοι άν­θρω­ποι δο­λο­φο­νή­θη­καν από τις εγκλη­μα­τι­κές πο­λι­τι­κές των νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων. Δι­καιο­σύ­νη για τα θύ­μα­τα δεν έχει απο­δο­θεί και η κυ­βέρ­νη­ση με τη συ­νερ­γα­σία των φι­λι­κά προ­σκεί­με­νων ΜΜΕ προ­σπα­θεί με κάθε τρόπο να μην απο­δο­θεί καμία πο­λι­τι­κή ευ­θύ­νη, παρά τις πιέ­σεις ακόμα και από την ευ­ρω­παϊ­κή ει­σαγ­γε­λία, σύμ­φω­να με δη­μο­σί­ευ­μα της εφη­με­ρί­δας Politico.

Χρήστος Σταυρακάκης

Το έγκλη­μα στα Τέμπη είχε όνομα: νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμός και ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις. Η ιστο­ρία της ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης των σι­δη­ρο­δρό­μων στην Ελ­λά­δα έχει ακο­λου­θή­σει την πε­πα­τη­μέ­νη της διε­θνούς εμπει­ρί­ας: πρώτα υπο­χρη­μα­το­δό­τη­ση και συ­στη­μα­τι­κή υπο­βάθ­μι­ση, μετά κα­τα­συ­κο­φά­ντη­ση του δη­μό­σιου χα­ρα­κτή­ρα και των ερ­γα­ζο­μέ­νων και τέλος ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση ως η μα­γι­κή λύση που θα λύσει όλα τα προ­βλή­μα­τα. Μόνο που η διε­θνής εμπει­ρία έχει και συ­νέ­χεια. Οι ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις των δη­μό­σιων αγα­θών οδη­γούν με μα­θη­μα­τι­κή ακρί­βεια σε ακρι­βό­τε­ρες πα­ρε­χό­με­νες υπη­ρε­σί­ες οι οποί­ες συ­νή­θως είναι και χα­μη­λό­τε­ρης ποιό­τη­τας καθώς και άνιση πρό­σβα­ση στα συ­γκε­κρι­μέ­να αγαθά από τους πιο φτω­χούς.

Βέ­βαια, οι πο­λι­τι­κές αυτές δεν εφαρ­μό­ζο­νται από μόνες τους αλλά υπάρ­χουν άν­θρω­ποι, κόμ­μα­τα, κυ­βερ­νή­σεις που απο­φα­σί­ζουν και υλο­ποιούν. Το να ερευ­νά­ται η ποι­νι­κή ευ­θύ­νη πρώην ερ­γα­ζο­μέ­νων στην ΕΡ­ΓΟ­ΣΕ ή του σταθ­μάρ­χη και να μέ­νουν στο απυ­ρό­βλη­το οι πο­λι­τι­κοί υπεύ­θυ­νοι είναι εξορ­γι­στι­κό. Ο αγώ­νας για να απο­δο­θεί δι­καιο­σύ­νη για την κρα­τι­κή δο­λο­φο­νία 56 αν­θρώ­πων στα Τέμπη έχει πολύ με­γα­λη ση­μα­σία, ει­δι­κά σε ένα πο­λι­τι­κό-δι­κα­στι­κό σύ­στη­μα που βγά­ζει πάντα «λάδι» τους αν­θρώ­πους του κρά­τους, τους επι­χει­ρη­μα­τί­ες αλλά μπο­ρεί να δια­τά­ζει εξώ­σεις φτω­χών συ­ντα­ξιού­χων από τα σπί­τια τους για χρέη λίγων χι­λιά­δων ευρώ, ή να ποι­νι­κο­ποιεί τους κοι­νω­νι­κούς αγώ­νες.

Η κα­τα­δί­κη των υπευ­θύ­νων είναι μόνο η μία όψη της απο­νο­μής δι­καιο­σύ­νης. Η άλλη όψη της δι­καιο­σύ­νης είναι ο αγώ­νας για την ανα­τρο­πή της νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης πο­λι­τι­κής των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων που δο­λο­φο­νεί και δια­λύ­ει κάθε έν­νοια κοι­νω­νι­κής πρό­νοιας στο βωμό της αγο­ράς και των κερ­δών. Κα­θέ­νας και κα­θε­μιά που απαι­τεί να μην ξε­χα­στεί το έγκλη­μα στα Τέμπη και να απο­δο­θεί δι­καιο­σύ­νη οφεί­λει να αγω­νι­στεί με όλα τα μέσα για να ορ­γα­νω­θεί η αντί­στα­ση στις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις.

Οι δύο γε­νι­κές απερ­γί­ες μετά το έγκλη­μα των Τε­μπών, κα­τά­φε­ραν να κι­νη­το­ποι­ή­σουν μα­ζι­κά νε­ο­λαία και ερ­γα­ζό­με­νους/ες, κό­ντρα στη συν­δι­κα­λι­στι­κή γρα­φειο­κρα­τία της ΓΣΕΕ, και να εκ­φρά­σουν την οργή και την αγα­νά­κτη­ση απέ­να­ντι σε μία πο­λι­τι­κή που κυ­ριο­λε­κτι­κά δο­λο­φο­νεί. Το σύν­θη­μα «εσείς μι­λά­τε για κέρδη και ζη­μιές, εμείς μι­λά­με για αν­θρώ­πι­νες ζωές» φω­νά­χτη­κε μα­ζι­κά σε όλη τη χώρα.

Το πο­λι­τι­κό απο­τύ­πω­μα 

Εκεί­νες οι απερ­γί­ες και οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις, κα­τά­φε­ραν δύο πολύ ση­μα­ντι­κά πράγ­μα­τα. Πρώ­τον, επα­νέ­φε­ραν στη δη­μό­σια συ­ζή­τη­ση τις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις ως μία αντι­κοι­νω­νι­κή πο­λι­τι­κή, θέ­το­ντας ξανά ερω­τή­μα­τα για μία από τις βα­σι­κές-δο­μι­κές πο­λι­ι­κές του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού. Δεύ­τε­ρον, δη­μιούρ­γη­σε τόσο με­γά­λες πο­λι­τι­κές πιέ­σεις που ανά­γκα­σε την κυ­βέρ­νη­ση να με­τα­θέ­σει την ημε­ρο­μη­νία διε­ξα­γω­γής των εθνι­κών εκλο­γών για να απο­φύ­γει να οδη­γη­θεί σε εθνι­κές κάλ­πες με την οργή του κό­σμου στο δρόμο.

Ωστό­σο, αυτή η οργή και η αγα­νά­κτη­ση δεν μπό­ρε­σε να με­τα­σχη­μα­τι­στεί σε ένα μα­ζι­κό κί­νη­μα που απαι­τεί την ανα­τρο­πή των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων. Η με­γα­λύ­τε­ρη ευ­θύ­νη βα­ραί­νει τις δυ­νά­μεις του ΚΚΕ, και λόγω με­γέ­θους και δυ­να­το­τή­των κι­νη­το­ποί­η­σης, το οποίο επί­λε­ξε να επι­τε­θεί στο αί­τη­μα της επα­να­κρα­τι­κο­ποί­η­σης του σι­δη­ρο­δρό­μου με ερ­γα­τι­κό και κοι­νω­νι­κό έλεγ­χο. Το βα­σι­κό επι­χεί­ρη­μα συ­νο­πτι­κά έλεγε ότι είτε κρα­τι­κός είτε ιδιω­τι­κός, ο σι­δη­ρό­δρο­μος (όπως και κάθε άλλο δη­μό­σιο αγαθό) στον κα­πι­τα­λι­σμό θα λει­τουρ­γεί με γνώ­μο­να τα συμ­φέ­ρο­ντα του κε­φα­λαί­ου και της αγο­ράς άρα αυτό που έχει ση­μα­σία είναι η ερ­γα­τι­κή τάξη να βγά­λει τα κα­τάλ­λη­λα συ­μπε­ρά­σμα­τα για τη φύση του συ­στή­μα­τος. Με αυτόν τον τρόπο οδή­γη­σε σε γρή­γο­ρη απο­κλι­μά­κω­ση, σπέρ­νο­ντας απο­γο­ή­τευ­ση, μη δεί­χνο­ντας εμπι­στο­σύ­νη στη δύ­να­μη του μα­ζι­κού κι­νή­μα­τος να πε­τυ­χαί­νει νίκες.

Ο αγώ­νας ενά­ντια στις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις είναι αγώ­νας για την υπε­ρά­σπι­ση της αν­θρώ­πι­νης ζωής και των κοι­νω­νι­κών δι­καιω­μά­των / δη­μό­σιων αγα­θών απέ­να­ντι στη νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη βαρ­βα­ρό­τη­τα. Το στα­μά­τη­μα των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων, η διεκ­δί­κη­ση επα­να­κρα­τι­κο­ποι­ή­σε­ων στις με­τα­φο­ρές, στην ενέρ­γεια, στην υγεία με ενερ­γό έλεγ­χο των ερ­γα­ζο­μέ­νων και της κοι­νω­νί­ας ση­μαί­νει σή­με­ρα διεκ­δί­κη­ση μιας κα­λύ­τε­ρης, αξιο­βί­ω­της ζωής. Η ανα­τρο­πή των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων στην εποχή μας δεν είναι «αί­τη­μα» εν­σω­μα­τώ­σι­μο από τον κα­πι­τα­λι­σμό. Η όποια ανα­τρο­πή ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης μπο­ρεί να έρθει μόνο μέσα από μα­ζι­κούς ερ­γα­τι­κούς αγώ­νες που θα το επι­βάλ­λουν με τη δύ­να­μη του πε­ζο­δρο­μί­ου και αυτές οι νίκες μπο­ρούν να χτί­ζουν αυ­το­πε­ποί­θη­ση, να δια­μορ­φώ­νουν αγω­νι­στι­κή-αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή συ­νεί­δη­ση, να δυ­να­μώ­νουν το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα και την κοι­νω­νι­κή αντί­στα­ση. Αυτή ήταν η κα­τεύ­θυν­ση που υπε­ρα­σπι­στή­κα­με οι δυ­νά­μεις της ΜΑΧΗς μέσα στο ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα, στα συν­δι­κά­τα και στα ερ­γα­τι­κά κέ­ντρα.

Η 28η Φλε­βά­ρη, ημέρα που συ­μπλη­ρώ­νε­ται ακρι­βώς ένας χρό­νος από το έγκλη­μα στα Τέμπη, δεν πρέ­πει να με­τα­τρα­πεί σε κά­ποιου εί­δους μνη­μό­συ­νο για όσους εντε­λώς άδικα δο­λο­φο­νή­θη­καν. Αντί­θε­τα, χρειά­ζε­ται να γίνει μια μέρα μα­ζι­κής αγω­νι­στι­κής και απερ­για­κής δια­δή­λω­σης που θα συ­νε­νώ­σει δια­φο­ρε­τι­κούς αγώ­νες και όλα τα ρυά­κια οργής και αγα­νά­κτη­σης να με­τα­σχη­μα­τι­στούν σε ένα με­γά­λο πο­τά­μι αντί­στα­σης στην κυ­βερ­νη­τι­κή πο­λι­τι­κή των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων και της διά­λυ­σης της κοι­νω­νι­κής πρό­νοιας, διεκ­δι­κώ­ντας δη­μό­σια δω­ρε­άν υγεία και παι­δεία για όλο το λαό, αύ­ξη­ση δα­πα­νών για τις κοι­νω­νι­κές ανά­γκες και όχι για εξο­πλι­σμούς, αυ­ξή­σεις μι­σθών και συ­ντά­ξε­ων ενά­ντια στην ακρί­βεια και τον πλη­θω­ρι­σμό. Η ΑΔΕΔΥ και το ΕΚΑ έχουν πάρει από­φα­ση για απερ­γία στις 28 Φλε­βά­ρη ενώ η ΓΣΕΕ σφυ­ρί­ζει αδιά­φο­ρα, ανα­κοι­νώ­νο­ντας απερ­γία για τις 17 Απρί­λη! Είναι ανα­γκαίο τα συν­δι­κά­τα και τα σω­μα­τεία να πά­ρουν αγω­νι­στι­κές απερ­για­κές απο­φά­σεις για τις 28 Φλε­βά­ρη, ώστε να συ­να­ντη­θούν το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα, με το αγω­νι­ζό­με­νο φοι­τη­τι­κό κί­νη­μα, με τους αγρό­τες ενά­ντια στην κυ­βερ­νη­τι­κή πο­λι­τι­κή. Η οι­κο­δό­μη­ση των όρων για ενω­τι­κή μα­ζι­κή αντί­στα­ση από τα κάτω είναι απα­ραί­τη­τη προ­ϋ­πό­θε­ση για την ανα­τρο­πή αυτής της πο­λι­τι­κής.

https://rproject.gr/article/dikaiosyni-gia-ta-thymata-antistasi-stis-idiotikopoiiseis